Να σπάσουμε τις αυταπάτες

Οταν τα αστικά κόμματα μπορούν και διαπληκτίζονται έντονα μεταξύ τους με κάλπικα διλήμματα είναι γιατί θέλουν το εργατολαϊκό κίνημα δεμένο χειροπόδαρα. Αυτό συμβαίνει αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα, με βασικούς πρωταγωνιστές δύο υπό διαμόρφωση πόλους, την αστική δεξιά (ΝΔ) και τη νέα σοσιαλδημοκρατία ή την «αριστερά» της διαχείρισης του καπιταλισμού (ΣΥΡΙΖΑ). Σε κοινωνικό επίπεδο ακολουθούν από τη μια πλευρά συντηρητικά μεσοαστικά και μικροαστικά στρώματα. Από την άλλη πλευρά, ένα συνονθύλευμα εργατικής διευθυντοκρατίας, αριστοκρατίας και γραφειοκρατίας και λαϊκές δυνάμεις με αυταπάτες καλύτερης διαχείρισης του καπιταλισμού. Ενα κοινωνικό στρώμα διανθισμένο από μικρομαγαζάτορες του ποδαριού, που βλέπουν στο ΣΥΡΙΖΑ μια «καθώς πρέπει» πιθανή αλλαγή, που δεν ταράζει τη μικροαστική και διευθυντική τους θεσούλα. Το «πολιτικό βιολί» έχει πολλούς διαφορετικούς ήχους. Ολοι χωράνε στην πολιτική χοάνη αρκεί να συνεισφέρουν από την πλευρά που βρίσκονται, από συντηρητικά μέχρι επαναστατημένα γκρουπούσκουλα.

Αυτή είναι η «έτσι γενικώς αριστερά» του ΣΥΡΙΖΑ δηλαδή, η άλλη διαχειριστική εκδοχή. Μια βδομάδα πριν τις νέες εκλογές δείχνει να έχει «βγει στα κεραμίδια» και να κατηγορεί ασύστολα το άλλο πολιτικό κομμάτι της αστικής διαχείρισης, την αστική δεξιά. 

Οι συνθήκες γενικευμένης εξαθλίωσης της πλειοψηφίας του εργαζόμενου λαού, που συνεχώς αναπτύσσεται την ευνοεί. Είναι η ώρα της να συνδέσει το πρόβλημα της λαϊκής ανέχειας με μέτρα διεξόδου κι ανανέωσης του αστικού συστήματος. Σ' αυτό βρίσκει κατανόηση μέχρι στιγμής και από λαϊκές δυνάμεις που φοβούνται να μπουν στο μονοπάτι της κινητοποίησης και αμφισβήτησης του αστικού κοινωνικού καθεστώτος, της πάλης για την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων, που προτείνει μόνο το ΚΚΕ.

Αυτή η στάση θα ξεπεραστεί όταν ο λαός καταλάβει τον αρνητικό ρόλο της αριστεράς της διαχείρισης στα συμφέροντά του. Τότε οι αναταράξεις θα είναι δυνατές. Σ' αυτό ας προετοιμάζεται η πρωτοπορία του εργατολαϊκού κινήματος με υπομονή, επιμονή και προπάντων σταθερότητα. Ας εξακολουθήσει να επιμένει στη δημιουργία και λειτουργία λαϊκών κι εργατοϋπαλληλικών επιτροπών στους χώρους εργασίας και στις γειτονιές της Ελλάδας. Ο αγώνας θα 'ναι μακρύς και θα περάσει από συμπληγάδες άσπονδων φίλων κι ορκισμένων εχθρών. Οι εργατοϋπάλληλοι βρίσκονται κυριευμένοι από την πείνα και το φόβο. Το εργατολαϊκό κίνημα Θα χρειαστεί να νικήσει τον Κέρβερο του αστικού Αδη για να βγει στην ευλογημένη γη των Μακάρων. Ο ύμνος των κολασμένων της Γης θα ακουστεί ξανά με φωνή στεντόρεια και περισσή υπερηφάνεια.

Την άλλη Κυριακή γίνονται εκλογές. Οι άμοιρες αστικές εκλογές. Οι σύντροφοι και συναγωνιστές του εργατολαϊκού αγώνα καλούνται για μια ακόμη φορά να πουν «παρών» κόντρα στις πιέσεις. Οι λιπόψυχοι κι οι ριψάσπιδες ας παραμεριστούν. Η θέληση είναι δυνατή και το βήμα σταθερό. Εμπρός, λοιπόν, Ελληνες εργαζόμενοι. Εμπρός!

Αντώνης ΔΑΜΙΓΟΣ