Κάθε απολογητής της ευρωενωσιακής λυκοσυμμαχίας θεωρεί υποχρέωσή του να συνδράμει την προσπάθεια διαχείρισης της κρίσης και δεν εξαιρείται ο ΣΥΡΙΖΑ. Με αφορμή τις εξελίξεις σε Ισπανία και Κύπρο, επαναφέρει τις προτάσεις του για περισσότερη, πιο ισχυρή ΕΕ, αλλά και για τη χρήση επιπλέον εργαλείων διαχείρισης, αποσιωπώντας το χαρακτήρα και την οξύτητα της κρίσης, όπως και το γεγονός ότι όλα τα εργαλεία που αποφασίζει η ΕΕ στόχο έχουν να φορτώσουν τις συνέπειες στους λαούς, για να σωθεί η πλουτοκρατία.
Οι προτάσεις του ΣΥΡΙΖΑ ταυτίζονται σταθερά με αυτές που διατυπώνουν μερίδες της πλουτοκρατίας, γι' αυτό και αν εφαρμοστούν, τα πράγματα θα συνεχίσουν να τραβάνε απ' το κακό στο χειρότερο για το λαό. Εξίσου επικίνδυνες είναι και οι αυταπάτες που σκορπά, θέλοντας να κρύψει τον πραγματικό χαρακτήρα της κρίσης και να ενσωματώσει το λαό σε διαχειριστικά κανάλια.
Δεν πάει καιρός που ο ΣΥΡΙΖΑ πρόβαλλε σαν παράδειγμα προς μίμηση την Κύπρο, επειδή, όπως έλεγε, εξασφάλισε δάνεια από τρίτες πηγές δίχως να προσφύγει στο μηχανισμό στήριξης. Σήμερα, που η Κύπρος οδηγείται στους μηχανισμούς της ΕΕ με μνημόνιο, καταπίνει τη γλώσσα του. Το ίδιο και με την Ισπανία, που κραύγαζε ο ΣΥΡΙΖΑ ότι δανείστηκε δίχως μνημόνιο. Τι κι αν η πολιτική του μνημονίου εφαρμοζόταν ήδη στη χώρα αυτή και είναι θέμα χρόνου να πέσουν και οι «υπογραφές» που θα τη δεσμεύουν στο βάθεμα της αντιλαϊκής πολιτικής...
Βάζοντας το κάρο μπροστά απ' το άλογο, ο ΣΥΡΙΖΑ επιμένει ότι η κρίση «οφείλεται στην ασκούμενη καταστροφική πολιτική της σκληρής λιτότητας και της ακραιφνούς νεοφιλελεύθερης δημοσιονομικής πειθαρχίας». Η λιτότητα όμως και η δημοσιονομική πειθαρχία υπήρχαν και πριν την κρίση, την περίοδο της ανάπτυξης και αφορούσαν αποκλειστικά το λαό. Το πρώτο Σύμφωνο Σταθερότητας συνόδευε τη συμφωνία για την ΟΝΕ, την οποία ο ΣΥΡΙΖΑ χαιρέτισε, θεωρώντας και τότε ότι η ΕΕ κάνει βήμα προς την ολοκλήρωσή της.
Ακόμα και τώρα που τα ινδάλματα του ΣΥΡΙΖΑ, όπως ο Ολάντ και άλλοι, διαβεβαιώνουν ότι λιτότητα για το λαό και ανάπτυξη για το κεφάλαιο είναι έννοιες αδιαίρετες, ο ΣΥΡΙΖΑ επιμένει να παραπλανά ότι την κρίση την έφερε η «λάθος» διαχείριση, όταν αυτή εκδηλώνεται στο πεδίο της οικονομίας, με την υπερσυσσώρευση κεφαλαίων και στο πεδίο της πολιτικής επιχειρείται να αντιμετωπιστεί με πολιτικές που φορτώνουν τις συνέπειές της στους λαούς.
«Γίνεται πλέον ξεκάθαρο ότι χρειάζεται επαναθεμελίωση της Ευρώπης και συνολική αλλαγή της αρχιτεκτονικής της Ευρωζώνης (...) Είναι απαραίτητο να υπάρξει ένα σχέδιο μετατροπής των επιμέρους δημόσιων χρεών των χωρών σε κοινό ευρωπαϊκό χρέος και η δημιουργία αναδιανεμητικού ευρωπαϊκού προϋπολογισμού», προτείνει ο ΣΥΡΙΖΑ. Τα αιτήματα που καταθέτει είναι ίδια με αυτά που επικαλούνται οι δυνάμεις που προωθούν τη βαθύτερη πολιτική και οικονομική ενοποίηση της ΕΕ. Το ίδιο ζητάει στην πραγματικότητα και ο ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος κατά τ' άλλα κόπτεται και φωνάζει για την παραχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων.
Συμπληρωματικά στα παραπάνω, ο ΣΥΡΙΖΑ προσθέτει: «Γίνεται ακόμα πιο επιτακτική η ανάγκη για αλλαγή του ρόλου της ΕΚΤ με απευθείας δανεισμό των κρατών, αλλά και της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων για τη στήριξη της απασχόλησης και της ανάπτυξης». Τι λέει εδώ; Καταρχήν, αναπαράγει θέσεις που προβάλλουν σταθερά ανταγωνιζόμενες μερίδες της πλουτοκρατίας, που ζητάνε φθηνότερο χρήμα και μεγαλύτερη διάχυση της ζημιάς από την ελεγχόμενη καταστροφή κεφαλαίου. Κοροϊδεύει το λαό ότι αν τα μονοπώλια εξασφαλίσουν πηγές φθηνότερου χρήματος, τότε θα ανοίξει ο δρόμος της ευημερίας και για τον ίδιο.
Λέει ψέματα. Ούτε τα ευρωομόλογα ούτε τα άλλα μέτρα που προτείνονται στο πλαίσιο της αναζήτησης νέων συμβιβασμών στο εσωτερικό της ΕΕ πρόκειται να βοηθήσουν, ούτε να ανακουφίσουν στο ελάχιστο το λαό. Μετά απ' όλα αυτά, ο ΣΥΡΙΖΑ αναφωνεί: «Η νέα κυβέρνηση της Ελλάδας (...) δεν μπορεί να παίξει έναν πρωταγωνιστικό ρόλο μαζί με άλλες χώρες για τη διαμόρφωση μιας νέας πραγματικότητας στην Ευρώπη». Για την υπηρέτηση της σημερινής πραγματικότητας εννοεί, δηλαδή για την καλύτερη υπηρέτηση των σημερινών αναγκών της ντόπιας πλουτοκρατίας.
Σε δηλώσεις, ομιλίες του Τσίπρα κ.ά. διακηρύσσεται στη διαπασών η κατεύθυνση αποκατάστασης της ανεξαρτησίας της χώρας, απελευθέρωσης του λαού από τα δεσμά που του ‘χουν επιβάλλει ή ακόμα και ανάληψης της εξουσίας. Τώρα πώς συμβιβάζονται όλα αυτά με παραμονή σε ΟΝΕ-ΕΕ, αυτό μόνο με την ιδιαίτερου τύπου λογική του ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να εξηγηθεί.
ΑπάντησηΔιαγραφή