Η τελευταία πλάνη

1. Είναι αξιοκαταφρόνητο να παρακολουθείς τη ζωή σου διαιρεμένη σε τροχιά πτώσης από μετριότητες που υποδύονται τους δημοσιογράφους και τις Πυθίες. Κράτος εν κράτει, οι τηλεοπτικοί φωστήρες διοικούν μια ακόμη δυτική επαρχία της Ευρώπης. Υπηρετούν τη συντεταγμένη εξουσία, αλλά εμφανίζονται ως ελεύθεροι αναγεννητές. Στην πραγματικότητα, πρόκειται για μια χαλαρή ομάδα τοκογλύφων που δανείζει πληροφορίες με χαμηλό τόκο.

2. Η Ευρώπη ζει μια δραματική εσωτερική κατάσταση. Και τη λειτουργία σαν να είναι αυτονόητη αναγκαιότητα. Πώς να συνδέσει κάποιος τη μοίρα του με αυτή την τρέλα, αυτόν τον κανόνα της υποτέλειας που φρόντισαν να διαδώσουν οι εγχώριοι Ιησουίτες της πολιτικής μας σκηνής. Μας αντιμετωπίζουν - και με το δίκιο τους - σαν μια αλλόκοτη μειονότητα, σαν κάτι αόριστο μέσα στα μαθηματικά της Ενωσης.

Είναι αμοιβαίο το μίσος και η περιφρόνηση με τη δυναστεία που τολμά να κάνει σχέδια για το απώτερο μέλλον μας. Οσο για την απόλυτη συμμόρφωση που απαιτούν οι Ευρωπαίοι, μετατρέπει τον Ελληνα σε ατελές ον και τον παραδίδει στο Μεσαίωνα.

3. Οσοι θίχτηκαν από τα λόγια της Λαγκάρντ, πιστεύω πως ασπάζονται μαζικά την τρέλα των ημερών. Γιατί πώς αλλιώς να εξηγήσω ότι προσποιούνται ότι δεν θυμούνται τι κάνουν και τι έχουν υποστεί τα δυο τουλάχιστον τελευταία χρόνια. Η κ. Λαγκάρντ μας έχει ήδη ακρωτηριάσει, το αν μας απεχθάνεται μας ενοχλεί; Αν είχαμε τον οίκτο ή την αδιαφορία της, θα είχαμε με τον ίδιο τρόπο ξεσηκωθεί; Ξεχάσαμε ότι είμαστε υπήκοοι δεύτερης κατηγορίας μέσα στην Ενωση; Η μόνη απάντηση απέναντι στην κ. Λαγκάρντ είναι η απομάκρυνσή μας από αυτό που εκπροσωπεί. Το αυτεξούσιο του προσώπου του ο καθένας μόνο με χοντρό παιχνίδι μπορεί να κερδίσει και σίγουρα όχι με φθηνή ευθιξία και λόγια.

4. «Σταμάτα το τραγούδι σου, Ομηρε», αυτό φώναζε συχνά με την πρώτη ευκαιρία ο Κλήμης ο Αλεξανδρεύς. Εψαχνα μια απάντηση σ' αυτήν την ασέβεια και έπεσα πάνω στο ποίημα του Αλκη Αλκαίου, μελοποιημένο από το Θάνο Μικρούτσικο: Μες στο χημείο του Μαγιού (Τουρκία '81): «Στο φόρτε οι μηχανές την ώρα που γελάς / στο φόρτε οι μηχανές την ώρα που φωνάζεις / ανατριχίλα του κοσμάκη μη μιλάς / στο μακελειό το ομηρικό που ωριμάζεις. / Γρηγορείτε, κελιά, μες στο Χημείο του Μαγιού! / Χέρσα μου μάτια, τι αλκοολικός καιρός / με Βάγκνερ νανουρίζονται οι πρεζονόμοι / κι όλο ρωτάνε αν είναι νόμος φυσικός / να κάνει ο Χικμέτ διαδήλωση στη Ρώμη. / Γρηγορείτε, πουλιά, μες στο Χημείο του Μαγιού! / Τώρα μαθαίνεις στο Ικόνιο αποκλεισμένος / ποιοι σαμποτάρουν με καλώδια το κορμί σου / πατριωτάκι τρώει τα νύχια ο ανακριτής σου / κι είναι το ίδιο αγέλαστος και γελασμένος. / Γρηγορείτε, παιδιά, μες στο Χημείο του Μαγιού!».

Του Γιώργου ΚΑΚΟΥΛΙΔΗ