Η κοροϊδία των διερευνητικών εντολών

Οταν πριν από τις εκλογές του Μάη, το ΚΚΕ ρωτήθηκε για το τι θα κάνει τη διερευνητική εντολή, στην περίπτωση που ήταν τρίτο κόμμα, απάντησε ότι θα την επέστρεφε στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Η απάντηση αυτή λοιδορήθηκε και συκοφαντήθηκε από τα αστικά ΜΜΕ και τα κόμματα του ευρωμονόδρομου, που έλεγαν ότι το ΚΚΕ δεν θέλει να κυβερνήσει, άρα δεν υπάρχει λόγος να ψηφιστεί στις εκλογές. Σήμερα, υπάρχουν οι προϋποθέσεις για το λαό να διαπιστώσει την ευθύτητα με την οποία το ΚΚΕ του είπε την αλήθεια και τον τρόπο με τον οποίο προσπάθησαν να τον κοροϊδέψουν όσοι τότε επιτέθηκαν στο Κόμμα.

Το ΚΚΕ είπε στο λαό ότι καμιά κυβέρνηση συνεργασίας δεν μπορεί να λύσει ακόμα και επείγοντα λαϊκά προβλήματα, αν δεν έχει στρατηγική σύγκρουσης με τα μονοπώλια και την ΕΕ, αν δεν αναγνωρίζει την αναγκαιότητα για κλιμάκωση της ταξικής πάλης στο εθνικό πεδίο. Είπε επίσης καθαρά ότι ακόμα και μια κυβέρνησης της αριστεράς να συγκροτούνταν, αυτή θα διαλυόταν από τις πρώτες κιόλας μέρες, αφού ακόμη και στα επιμέρους ζητήματα που θα είχε να αντιμετωπίσει, θα αποκαλυπτόταν από την πρώτη ώρα το χάος που χωρίζει στρατηγικά το ΚΚΕ με τα άλλα κόμματα που διακήρυτταν την πρόθεσή τους να σχηματίσουν μια τέτοια κυβέρνηση. Αρα, εξήγησε το ΚΚΕ, εφόσον δεν υπάρχει περίπτωση συνεργασίας με το ΠΑΣΟΚ, τη ΝΔ ή και τους δύο μαζί και εφόσον απορρίπτει στρατηγικά τη συνεργασία με τις αυτοαποκαλούμενες «αντιμνημονιακές» δυνάμεις, δεν θα υπήρχε κανένας λόγος να περιφέρει τη διερευνητική εντολή, αλλά θα την επέστρεφε κατευθείαν στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας.

Οι μετεκλογικές εξελίξεις και ιδιαίτερα ο τρόπος με τον οποίο ο ΣΥΡΙΖΑ χειρίστηκε την διερευνητική εντολή, αποδεικνύει τον τυχοδιωκτισμό του και την υποτίμηση της νοημοσύνης του λαού. Τι έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ; Ενώ από το αποτέλεσμα δεν προέκυπτε ούτε μαθηματικά η περίπτωση να σχηματιστεί «κυβέρνηση της αριστεράς» και ενώ ήταν αδιαμφισβήτητη η πρόθεση του ΚΚΕ να μη συμμετέχει σε μια τέτοια κυβέρνηση, ακόμα και αν συγκέντρωνε κοινοβουλευτική πλειοψηφία, από το βράδυ της Κυριακής επέμενε ότι στόχος του είναι να αξιοποιήσει τη διερευνητική εντολή για να σχηματίσει κυβέρνηση της αριστεράς! Δηλαδή, ωμή κοροϊδία του λαού. Στην πραγματικότητα, είχε από την πρώτη ώρα για στόχο να πάει ξανά σε εκλογές, με την προσδοκία ότι θα πετύχει αυτοδυναμία ή ότι το αποτέλεσμα θα ευνοούσε τη συγκυβέρνηση με άλλα «αντιμνημονιακά» κόμματα. Το έκρυβε όμως συνειδητά από το λαό και αναλώθηκε σε προεκλογικό σόου εντυπώσεων.

Οταν πήρε τη διερευνητική εντολή σαν δεύτερο κόμμα, άλλαξε το τροπάριο. Εκεί που έλεγε ότι δε θέλει επ' ουδενί συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ, πρότεινε πέντε σημεία για την επίτευξη ελάχιστης συμφωνίας με όλους, εκτός από τη Χρυσή Αυγή. Μάλιστα, ύστερα από κάθε συνάντηση, ιδιαίτερα με τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, τόνιζε ότι δεν μπορεί να συνεργαστεί μαζί τους, ακόμα και αν τον στήριζαν με ανοχή, γιατί θέλει κυβέρνηση της αριστεράς. Ακόμα, όμως, και το μίνιμουμ πρόγραμμα των πέντε σημείων, τι νόημα έχει; Οταν ένα κόμμα που πάει για κυβέρνηση αυτοδύναμη ή συνεργασίας, οφείλει να φέρει ανοικτά στο λαό πρόγραμμα κυβερνητικής συνεργασίας εφ' όλης της ύλης. Τα πέντε σημεία θα μπορούσε να είναι σημεία κοινής δράσης για μια ομοσπονδία, για μια συνομοσπονδία, όχι για μια κυβέρνηση.

Στο μεσοδιάστημα, ο ΣΥΡΙΖΑ επεδίωξε συναντήσεις με κοινωνικούς φορείς, που όπως έλεγε στηρίζουν το κυβερνητικό του πρόγραμμα, για να εμπεδωθεί στις λαϊκές συνειδήσεις η ταξική συνεργασία, ενώ με το βλέμμα στραμμένο στις νέες κάλπες και στον υπό διαμόρφωση διπολισμό, συναντήθηκε και με κόμματα χωρίς κοινοβουλευτική εκπροσώπηση, με τα οποία, ούτως ή άλλως, είχε όλο το χρόνο να συζητήσει έξω από τη διαδικασία των διερευνητικών εντολών. Με τέτοια τερτίπια προσπαθούν να κοροϊδέψουν το λαό και να κρύψουν ότι στόχος τους είναι από τη μια να υπηρετήσουν την ΕΕ - συνεκτικός τους κρίκος με τα άλλα κόμματα του ευρωμονόδρομου - και από την άλλη να σύρουν το ΚΚΕ στο ίδιο μαντρί. Να τους ξεσκεπάσει ο λαός, συνειδητοποιώντας ότι έχει συμφέρον να αλλάξει την ψήφο του. Η επόμενη μέρα θα είναι καλύτερη με ισχυρό ΚΚΕ και αυτόν πρωταγωνιστή στους αγώνες, απέναντι σε οποιαδήποτε κυβέρνηση σχηματιστεί για να διαχειριστεί αντιλαϊκά την κρίση.