ΣΥΜΜΑΧΕΙ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΠΡΩΤΕΡΓΑΤΕΣ ΤΩΝ ΠΙΟ ΑΝΤΙΛΑΙΚΩΝ ΑΝΑΤΡΟΠΩΝ Ο ΣΥΡΙΖΑ...

«κάτσε καλά Γεράσιμε» 

Τα έργα και οι ημέρες της Κατσέλη και του Αρσένη, με τους οποίους ο Τσίπρας διεκδικεί την πρωτιά στη σοσιαλδημοκρατία

Στην πρεμούρα του να κατακτήσει τα πρωτεία στο χώρο της σοσιαλδημοκρατίας και στον υπό διαμόρφωση πόλο της «κεντροαριστεράς», ο ΣΥΡΙΖΑ «χωνεύει» πρώην στελέχη του ΠΑΣΟΚ, τα οποία παρουσιάζει στο ακροατήριό του απαλλαγμένα από τα «αμαρτήματα» της αντιλαϊκής πολιτικής που με συνέπεια υπηρέτησαν από υπουργικές και στελεχιακές θέσεις.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελούν τόσο η Λ. Κατσέλη, επικεφαλής σήμερα της «Κοινωνικής Συμφωνίας», όσο και ο Γερ. Αρσένης, ο οποίος προτάθηκε από τον Αλ. Τσίπρα για τη θέση του υπηρεσιακού πρωθυπουργού, στην τελευταία σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας.

Η Λ. Κατσέλη, ως στέλεχος του ΠΑΣΟΚ, ήταν από τους βασικούς συντελεστές στο πρόγραμμα του 2009, με το οποίο ανήλθε στη διακυβέρνηση. Ψήφισε το πρώτο μνημόνιο (μείωση μισθών Δημοσίου και συντάξεων) και ως υπουργός της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ πήρε μέρος στην εφαρμογή του, στην επεξεργασία και προώθηση αντεργατικών νόμων και μέτρων που απέρρεαν απ' αυτό. Συγκεκριμένα, ως υπουργός Εργασίας πρωτοστάτησε στην προώθηση των «ενεργητικών πολιτικών απασχόλησης», δηλαδή της οικονομικής ενίσχυσης των επιχειρήσεων με την παράλληλη υπονόμευση των εργασιακών σχέσεων.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα, η «κοινωφελής εργασία», την οποία στα λόγια μετά βδελυγμίας απορρίπτει ο ΣΥΡΙΖΑ. Ψήφισε τον πρώτο νόμο για τις «ειδικές επιχειρησιακές συμβάσεις», που ήταν το πρελούδιο του χτυπήματος των κλαδικών Συμβάσεων. Αρχισε την αναθεώρηση των προνοιακών επιδομάτων, ενώ συμμετείχε και στη δημιουργία του ΕΟΠΥΥ, ο οποίος αποτελεί εργαλείο υποβάθμισης των υπηρεσιών Υγείας στα Ταμεία.

Με τους εφοπλιστές και τους τραπεζίτες

Καθοριστική υπήρξε η «συμβολή» της Λ. Κατσέλη και ως υπουργού Οικονομίας Ανάπτυξης Ανταγωνιστικότητας και Ναυτιλίας στην προώθηση της στρατηγικής επιλογής της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ για ολόπλευρη στήριξη του κεφαλαίου και τη μετάθεση των συνεπειών της κρίσης στις πλάτες των λαϊκών στρωμάτων. Σταχυολογώντας κανείς το πλούσιο έργο που συντελέστηκε στους τομείς των οποίων ηγήθηκε, μπορεί να ξεχωρίσει ορισμένες μόνο δράσεις ως αρκούντως αποκαλυπτικές για την πολιτική στάση της προέδρου της «Κοινωνικής Συμφωνίας», η οποία δηλώνει «στη διάθεση του Αλ. Τσίπρα»:

• Πρωτοστάτησε στην παράδοση του ΣΕΜΠΟ του ΟΛΠ στην κινεζική πολυεθνική «Cosco». Μαζί με ΠΑΣΚΕ και ΔΑΚΕ έκανε ό,τι μπορούσε για το τσάκισμα των κινητοποιήσεων των εργαζομένων ενάντια στη σύμβαση παραχώρησης.
• Εβαλε τα θεμέλια για τη νομοθετική ολοκλήρωση της άρσης του καμποτάζ στην κρουαζιέρα, ανοίγοντας το δρόμο και για την ακτοπλοΐα, διαδικασία που είναι σε εξέλιξη.
• Ηταν εκείνη που κατέθεσε στο Υπουργικό Συμβούλιο το πρώτο σχέδιο νόμου για την τροποποίηση του «αναπτυξιακού» (που βαφτίστηκε «επενδυτικός») νόμου, με το οποίο καθιστούσε σαφείς τις στοχεύσεις της κυβέρνησης για διάθεση δεκάδων δισ. ευρώ στο κεφάλαιο με πιο εύκολες, γρήγορες και αποτελεσματικές διαδικασίες.
• Με νόμο, που παρουσίασε σαν «ανάσα» για τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά, εξασφάλισε στο κεφάλαιο την είσπραξη ενός μέρους από τις οφειλές δανειοληπτών με ανύπαρκτα ή ελάχιστα εισοδήματα, που δεν έχουν κανένα περιουσιακό στοιχείο για κατάσχεση και άρα οι τράπεζες δε θα είχαν άλλον τρόπο είσπραξης.
• Επεξεργάστηκε την αλλαγή του τρόπου υλοποίησης του ΕΣΠΑ ώστε πολύ πιο γρήγορα και με τη σύμφωνη γνώμη της ΕΕ οι πόροι του να διοχετευτούν στους μεγαλοεπιχειρηματίες και τα μονοπώλια για τα οποία προορίζονται. Την ίδια στόχευση είχαν και οι αλλαγές που επεξεργάστηκε στις ΣΔΙΤ.

«Κάτσε καλά Γεράσιμε»!

Αντίστοιχα, η θητεία του Γερ. Αρσένη στο υπουργείο Παιδείας χαρακτηρίστηκε από το σαφή προσανατολισμό στην εφαρμογή των στρατηγικών επιλογών της ΕΕ, προκαλώντας γενικευμένες αντιδράσεις και αγώνες, στους οποίους επιτέθηκε με λύσσα.

Ο Γερ. Αρσένης διατέλεσε υπουργός Παιδείας της κυβέρνησης Σημίτη την περίοδο 1996 - 2000 και ανέλαβε να προωθήσει τη «μεταρρύθμιση» στην Παιδεία, η οποία δεν ήταν παρά μια ευρείας κλίμακας επίθεση στο μορφωτικό δικαίωμα. Το λύκειο μετατρεπόταν κυριολεκτικά σε εξεταστικό κέντρο με πανελλαδικές εξετάσεις σε όλα τα μαθήματα και στη Β' τάξη του, κάτι που γιγάντωσε την παραπαιδεία και έδειχνε την πόρτα της εξόδου από την εκπαίδευση για τα παιδιά των λαϊκών στρωμάτων, υποβαθμίζοντας παράλληλα το μορφωτικό ρόλο του σχολείου. Την ίδια περίοδο, ιδρύθηκαν τα ΤΕΕ - φτηνή μισοκατάρτιση για αποφοίτους του γυμνασίου - που μάλιστα λειτούργησαν με χίλια δυο προβλήματα υποδομών.

Χιλιάδες μαθητές βγήκαν τότε στους δρόμους, σε όλη τη χώρα, για να διεκδικήσουν το δικαίωμά τους στη μόρφωση, με πολύμορφες κινητοποιήσεις, μαζί με τους εκπαιδευτικούς και τους γονείς. Τότε ο Γερ. Αρσένης είχε κάνει λόγο για υποκινούμενους, επιδόθηκε σε δηλώσεις κατά του ΚΚΕ και της ΚΝΕ και - παράλληλα με την επιστράτευση μηχανισμών και απειλών - προωθήθηκε η κατάπτυστη πράξη νομοθετικού περιεχομένου που ποινικοποιεί τις μαθητικές καταλήψεις και για χρόνια έσερνε πρωτοπόρους μαθητές στα δικαστήρια.

Ενδεικτική για τη στάση του απέναντι στο κίνημα ήταν και η στάση του απέναντι στους εκπαιδευτικούς, καθώς στα δικαστήρια κατέληξε η απεργία των καθηγητών ενώ στα χημικά πνίγηκαν οι διεκδικήσεις τους, με αφορμή τη διενέργεια του πρώτου διαγωνισμού ΑΣΕΠ και τη γενίκευση από τότε της αδιοριστίας στην εκπαίδευση.