ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ: Ψηφοθηρεί με κοινοβουλευτικές και άλλες αυταπάτες

Υπόσχεται κι αυτός «ανάπτυξη», με καύσιμο τα ρημαγμένα εργασιακά δικαιώματα και χρήμα στους καπιταλιστές

Βαφτίζοντας «μεγάλη ανατροπή» την αλλαγή φρουράς στο πολιτικό προσωπικό των αστών και απογειώνοντας τις κοινοβουλευτικές αυταπάτες, ο Αλ. Τσίπρας σε συνέντευξή του στο «Βήμα» ισχυρίστηκε πως αν στις εκλογές «τα κόμματα του μνημονίου δεν έχουν ούτε 51% ούτε 151 έδρες» τότε ανοίγει ο δρόμος για «το σχηματισμό κυβέρνησης που θα καταγγείλει το Μνημόνιο και την δανειακή σύμβαση και θα ανοίξει τον δρόμο για έξοδο από την κρίση».

Αφήνοντας στο απυρόβλητο όλους τους παράγοντες που οδήγησαν στο «μνημόνιο», την αστική εξουσία, οικονομική και πολιτική, την ευρωένωση των μονοπωλίων και τη στρατηγική της υπέρ τους,

ισχυρίστηκε ότι είναι δυνατό το ξήλωμα «των αντιλαϊκών και παράλογων μέτρων του μνημονίου που γεννούν ύφεση και φτώχεια» με«αναδιαπραγμάτευση του χρέους», με «εξεύρεση πόρων για τη στήριξη της απασχόλησης, της κοινωνικής συνοχής και της ανάπτυξης».Πρόκειται για δέσμευση στην πλουτοκρατία ότι η κυβέρνηση που οραματίζονται θα βάλει τα δυνατά της για επαναφορά της σε τροχιά ανάπτυξης, με καύσιμο τα εργατικά και άλλα δικαιώματα που συνθλίβει ο καπιταλισμός και η αστική διαχείριση.

Ο επικεφαλής του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, στη βάση του πλαστού διαχωρισμού της πολιτικής απ' την οικονομία, έθεσε σαν στόχο «να μην υπάρχει κοινοβουλευτική πλειοψηφία που θα ψηφίζει νόμους ντροπής» και εξαπέλυσε ένα νέο πυροτέχνημα, προτείνοντας στο ΚΚΕ και στη ΔΗΜΑΡ συνεργασία «σε περιορισμένο αλλά ιδιαίτερα συμβολικό επίπεδο» δηλαδή στις «μονοεδρικές περιφέρειες», όπου «μια σύμπραξη, ΣΥΡΙΖΑ, ΚΚΕ, ΔΗΜΑΡ, Οικολόγων στις μονοεδρικές μπορεί να είναι πρώτη δύναμη στις μονοεδρικές και να αφαιρέσουν έστω οκτώ έδρες από τα κόμματα του μνημονίου».

Πρόκειται για καραμπινάτη υποκρισία και δημαγωγία του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, που προτείνει συνεργασίες για το «θεαθήναι», όταν οπουδήποτε αλλού π.χ. συνδικαλιστικό κίνημα, τοπική διοίκηση, τα κάνει πλακάκια με τις δυνάμεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ για να χτυπήσει το ΚΚΕ, ακριβώς στη βάση της διαφορετικής στρατηγικής, αλλά και του πάγιου στόχου του για ανατροπή - όπως οι ίδιοι λένε - του «συσχετισμού δυνάμεων εντός της αριστεράς».