Οι στρατηγικού χαρακτήρα στόχοι της οικονομικής ολιγαρχίας ούτε εφήμεροι είναι, ούτε περνάνε μόνο μέσα από τα μνημόνια που έχουν υπογράψει και υποστηρίζουν κόμματα όπως το ΠΑΣΟΚ, η ΝΔ, ο ΛΑ.Ο.Σ., ή το κόμμα της Μπακογιάννη. Οταν ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας σημειώνει στη χτεσινή του έκθεση, ότι «πρέπει να εφαρμοστεί χωρίς χρονοτριβή και με συνέπεια μια στρατηγική που θα πηγαίνει πέρα από το μνημόνιο» και συμπληρώνει ότι επιδίωξη είναι «η έξοδος από την κρίση και η βιώσιμη ανάπτυξη», στην πραγματικότητα περιγράφει ολόκληρο το καλάθι των μέτρων, αλλά και των μεταρρυθμίσεων - αναδιαρθρώσεων που έχει υπόψη του το επιτελείο της άρχουσας τάξης, προκειμένου να εξασφαλιστεί αφ' ενός η στήριξη των επιχειρήσεων να ξεπεράσουν την κρίση, αφ' ετέρου να διαμορφωθούν οι αναγκαίες συνθήκες για επιστροφή σε καθεστώς κερδοφορίας για το σύνολο των κεφαλαιοκρατών.
Είτε με τα μνημόνια, είτε χωρίς αυτά, οι σύγχρονες συνθήκες εξέλιξης του καπιταλιστικού συστήματος, η εξέλιξή του, δηλαδή, μέσα σε ένα καθεστώς που η συσσώρευση κεφαλαίων έχει φτάσει σε ιστορικά πρωτοφανή επίπεδα, προϋποθέτει την ριζική ανατροπή δεδομένων που ίσχυαν τις τελευταίες δεκαετίες, αλλά το σύστημα δεν τις αντέχει πλέον.
Προσαρμογές σε αυτή την κατεύθυνση έχουν γίνει σε πολλές χώρες της ΕΕ, γι΄αυτό και ορισμένοι εμφανίζονται να αντιδρούν, κατηγορώντας ότι ...«στην Ελλάδα υπάρχει καθυστέρηση». Η οικονομική κρίση ήταν ένα πολύ καλό άλλοθι, ώστε οι στόχοι της οικονομικής ολιγαρχίας, να αναχθούν σε καταστατικό χάρτη, σε συμφωνία με υπογραφές και βούλες ότι τα μέτρα θα εφαρμοστούν.
Δεν τους φτάνουν οι μειώσεις των αποδοχών που έγιναν μέχρι τώρα, ούτε το μέγεθος των ανατροπών στις εργασιακές σχέσεις, οι φόροι και τα χαράτσια. Θέλουν κι άλλα και θέλουν να αφορούν την ουσία του προβλήματος που αντιμετωπίζουν οι κεφαλαιοκράτες. Αξιώνουν μεταρρυθμίσεις για την ακόμα μεγαλύτερη στήριξη του κεφαλαίου, οι οποίες, βέβαια, όπως και να διαβαστούν, αποτελούν μαχαιριές κατά των εργαζομένων. Νέα οικονομικά κίνητρα για το κεφάλαιο σημαίνουν νέα χαράτσια και φόρους για το λαό. Μεταφορά πόρων από το δημόσιο στον ιδιωτικό τομέα σημαίνει ακόμα μεγαλύτερο περιορισμό σε δημόσιες υπηρεσίες, στην Υγεία, στην Παιδεία, στην Κοινωνική Πρόνοια. Εξορθολογισμός των κρατικών δαπανών και ιδιωτικοποιήσεις κρατικών φορέων, εκτός από μεγαλύτερο ψαλίδισμα σε φάρμακα, ιατρικές εξετάσεις ή θεραπείες, παραπέρα εμπορευματοποίηση της Παιδείας, σημαίνει μαζί, ιδιωτικοποίηση της αποκομιδής των σκουπιδιών, ακριβοπληρωμένη ενέργεια από τους ιδιώτες. Οταν μιλάνε για άμεση αποδοτικότητα των επενδύσεων, έχουν υπόψη τους την μαζική επέκταση της μερικής απασχόλησης και την εκ περιτροπής εργασία, που θα οδηγήσει στην εκ περιτροπής αμοιβή και εν τέλει στο πέρασμα σε ένα καθεστώς εκ περιτροπής ...ζωής, για την εργατική τάξη.
Απέναντι σε ένα τέτοιο σχέδιο, που τελειωμό δεν θα 'χει, ο ρόλος των εργαζομένων δεν είναι να υποβάλουν προτάσεις ή να κουβεντιάσουν τα όρια της όποιας προσαρμογής. Στον πόλεμο, γιατί περί κήρυξης πολέμου πρόκειται, με πόλεμο απαντάς. Στις σημερινές συνθήκες και ενόψει των εκλογών, η μάχη που δίνουν οι εργαζόμενοι είναι να βγουν μαυρισμένα από την κάλπη τα κόμματα της συγκυβέρνησης και του ευρωμονόδρομου και ταυτόχρονα να βγει όσο γίνεται πιο ενισχυμένο το ΚΚΕ. Ωστε οι εργαζόμενοι από καλύτερες θέσεις να συνεχίσουν τον αγώνα αντίστασης σε αυτή την πολιτική, με στόχο την οριστική ανατροπή της και την απαλλαγή μας από αυτή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου