Ποιος καταστρέφει την οικονομία;

-- Λένε ότι το ΚΚΕ, πρωτοστατώντας και στηρίζοντας τους εργατικούς αγώνες, καταστρέφει την οικονομία. 

Τι πραγματικά συμβαίνει;

Με αφορμή την απεργία των ναυτεργατών, δυνάμωσε από τα αστικά κόμματα και ΜΜΕ η προπαγάνδα ότι το ΚΚΕ στηρίζει αγώνες που καταστρέφουν την οικονομία. Καταρχήν, όλοι αυτοί, όταν μιλάνε για την οικονομία, έχουν στο νου τους τους καπιταλιστές, και όχι βέβαια τους εργαζόμενους. Κόμματα του κεφαλαίου είναι, άρα το δικό του συμφέρον υπερασπίζονται και υπηρετούν. Για όλους αυτούς η οικονομία δουλεύει ρολόι όταν η κερδοφορία μιας επιχείρησης αυξάνεται και οι εργαζόμενοι αμείβονται με μισθούς πείνας ή δουλεύουν ήλιο με ήλιο. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο υπερασπίζονται όλοι την «ανάπτυξη» που οικοδομείται στα αποκαΐδια εργασιακών και λαϊκών δικαιωμάτων, με τζάμπα χρήμα και ακόμα πιο φτηνά εργατικά χέρια, για να κάνουν επενδύσεις οι καπιταλιστές. Ποιο είναι το παραμύθι τους; Οτι αν υπάρχουν επιχειρήσεις, υπάρχουν και θέσεις εργασίας. Και πως αν υπάρχει παραγόμενος πλούτος, τότε από την πίτα που μεγαλώνει θα φάνε και οι εργαζόμενοι.

Λένε ψέματα. Η ανάπτυξη που θα ακολουθήσει την κρίση θα είναι αναιμική και δε θα ωφελήσει σε τίποτα τους εργαζόμενους. Η ανεργία θα συνεχίσει να είναι υψηλή, αφού ακόμα και οι κλάδοι στους οποίους σχεδιάζουν να επενδύσουν οι καπιταλιστές, όπως αυτός των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας, θα δημιουργήσουν ελάχιστες θέσεις εργασίας. Οσο για το «μοίρασμα της πίτας», αυτή πολλαπλασιάστηκε τις τελευταίες δεκαετίες και στην Ελλάδα. Μεταφράστηκε όμως σε αύξηση των εργοδοτικών κερδών, αντιστρόφως ανάλογη με την αύξηση των μισθών, ενώ βάθυνε και η εργασιακή εκμετάλλευση. Αρα, άλλη η οικονομία που υπερασπίζονται οι καπιταλιστές και τα κόμματά τους και άλλη η οικονομία για την οποία παλεύει το ΚΚΕ. Αυτό όμως δε σημαίνει ότι το ΚΚΕ θέλει την καταστροφή παραγωγικών δυνάμεων, δηλαδή επιχειρήσεις και εργοστάσια κλειστά, εργαζόμενους στην ουρά της ανεργίας.

Το αντίθετο. Θέλει τα εργοστάσια ανοιχτά, όχι μόνο για να έχουν μεροκάματο οι εργάτες, αλλά για να αυξάνεται συνεχώς η παραγωγή, να αναπτύσσεται η οικονομία, με μοναδικό σκοπό και κίνητρο την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών και όχι το κέρδος. Τώρα, εκτός των άλλων και η κρίση καταστρέφει επιχειρήσεις. Το ΚΚΕ θέλει επιχειρήσεις, αλλά χωρίς καπιταλιστές. Ετσι θα παράγουν για τις λαϊκές ανάγκες και γι' αυτό μιλά για την ανάγκη να γίνουν κοινωνική ιδιοκτησία, με λαϊκή εξουσία, να τεθούν υπό εργατικό - λαϊκό έλεγχο. Παράλληλα, το ΚΚΕ παλεύει μαζί με τους εργαζόμενους για τη βελτίωση των όρων δουλειάς και αμοιβής, ενάντια στην εργοδοσία και την πολιτική της, με δεδομένο ότι χωρίς ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων οι κατακτήσεις στον καπιταλισμό έχουν ταβάνι.

Ο καπιταλισμός είναι αποκλειστικά υπεύθυνος για την ανεργία και την καταστροφή παραγωγικών δυνάμεων. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η κρίση, όπου επιχειρήσεις απολύουν εργαζόμενους ή κλείνουν, επειδή δεν αντέχουν στον ανταγωνισμό, ή θέλουν να εκκινήσουν από καλύτερη θέση στη φάση της αναιμικής ανάκαμψης. Την ίδια ώρα, τα μεροκάματα και τα εργασιακά δικαιώματα κατρακυλούν, στο όνομα της δημιουργίας προϋποθέσεων για ανάπτυξη. Αλλά και σε περιόδους μεγέθυνσης της καπιταλιστικής οικονομίας, επιχειρήσεις κλείνουν και εργαζόμενοι απολύονται, επειδή οι καπιταλιστές απαξιώνουν κλάδους της παραγωγής που δεν είναι ανταγωνιστικοί και δεν έχουν κέρδος, αν και είναι ζωτικής σημασίας για την κάλυψη λαϊκών αναγκών. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η κλωστοϋφαντουργία. 'Η ακόμα τα εργοστάσια Λιπασμάτων και Ζάχαρης, η πορεία των οποίων ακολούθησε τη συρρίκνωση της αγροτικής παραγωγής, όπως αυτή συμφωνήθηκε στην ΕΕ, για μια χώρα που θα μπορούσε να θρέψει με αυτάρκεια το λαό της και να κάνει και εξαγωγές. Αλλοτε πάλι οι καπιταλιστές μεταφέρουν κεφάλαια σε άλλους, πιο κερδοφόρους κλάδους, ή σε άλλες χώρες με ευνοϊκότερους όρους για τα κέρδη τους.

Είναι φανερό από τα παραπάνω ότι όσο κυριαρχεί ο καπιταλιστικός τρόπος παραγωγής, τα εργασιακά και μισθολογικά δικαιώματα, το ίδιο το δικαίωμα στην εργασία, όχι μόνο δεν είναι διασφαλισμένα, αλλά χτυπιούνται αλύπητα από τους καπιταλιστές και το κράτος τους. Σήμερα, αυτό που έχει σημασία είναι να βάλει ο λαός πλώρη για τον άλλο δρόμο ανάπτυξης, όπου τα μέσα παραγωγής θα είναι κοινωνική ιδιοκτησία και κεντρικά σχεδιασμένη η παραγωγή. Για να γίνει αυτό, χρειάζεται λαϊκή εξουσία, που θα αναπτύξει όλες τις παραγωγικές δυνάμεις της χώρας και θα αξιοποιήσει προς όφελος του λαού τον ορυκτό και φυσικό πλούτο. Αυτή τη λυτρωτική για το λαό προοπτική θέτει για συζήτηση και συσπείρωση το ΚΚΕ, στους καθημερινούς αγώνες και μπροστά στην κάλπη. Τσακισμένα τα κόμματα του κεφαλαίου και πανίσχυρο ΚΚΕ σημαίνει ότι οι εργαζόμενοι και ο λαός από καλύτερες θέσεις θα οργανώσουν τις διεκδικήσεις τους την επόμενη μέρα, θα ωριμάσουν κι άλλο οι προϋποθέσεις για το ξεπάτωμα της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας από τα μέσα παραγωγής, με ανατροπή της αστικής εξουσίας.