Να δυναμώσει «από τα κάτω» η οργανωμένη απάντηση στην αντεργατική θύελλα

Για τους εργάτες δεν υπάρχει χώρος για αναμονή, εφησυχασμό, αυταπάτες. Πλέον, δεν υπάρχει ούτε μία κατάκτηση, ούτε μία ανάγκη του εργάτη και της οικογένειάς του που να μη λεηλατείται από το μαύρο μέτωπο συγκυβέρνησης - τρόικας, με τη στήριξη βεβαίως όλων των δυνάμεων του ευρωμονόδρομου και του εργοδοτικού - κυβερνητικού συνδικαλισμού. Σ' αυτή τη βάση, αποτελεί ζήτημα ζωής και θανάτου για την εργατική - λαϊκή οικογένεια η δράση για να οργανωθεί η πάλη ενάντια στην εφαρμογή των νέων εφιαλτικών μέτρων. Για να μπουν εμπόδια στη μετατροπή των μισθών σε επιδόματα απορίας, στην κατάργηση των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας, την εγκατάλειψη των ανέργων, την άλωση Υγείας - Πρόνοιας - Παιδείας από τα μονοπώλια, τη «θηλιά» των χαρατσιών. Για να δημιουργηθεί «κλίμα» αντίστασης, οργάνωσης, συμπερασμάτων, απεγκλωβισμού όλο και περισσότερων εργαζομένων από τις πολιτικές που υπηρετούν τα μονοπώλια. Τα συνδικάτα, τα Εργατικά Κέντρα, οι Ομοσπονδίες, οι κλαδικές αλλά και περιφερειακές Γραμματείες του ΠΑΜΕ, οι Επιτροπές Αγώνα πρέπει να χαράξουν σχέδιο δράσης με ευθύνη, με την απαιτητικότητα που επιβάλλει η ένταση της επίθεσης.

Πρέπει να δυναμώσει «από τα κάτω» η οργανωμένη απάντηση στην αντεργατική θύελλα. Οι κινητοποιήσεις που προκήρυξαν ήδη Ομοσπονδίες όπως αυτές του Τύπου - Χάρτου και του Γάλακτος - Τροφίμων - Ποτών μπορούν να συμβάλουν σημαντικά στη συγκέντρωση δυνάμεων ενάντια στην εργοδοτική επιθετικότητα. Δεν αρκεί όμως η εξαγγελία αγώνων από διοικήσεις συνδικαλιστικών οργανώσεων. Χρειάζεται η στράτευση των ίδιων των εργατών. Χρειάζεται πλατύ άνοιγμα, ώστε το κάλεσμα αντίστασης και ξεσηκωμού ενάντια στη χρεοκοπία του λαού να «ηχήσει», να συζητηθεί, να αξιοποιηθεί σε κάθε τόπο δουλειάς. Σε κάθε τόπο δουλειάς, με προτεραιότητα τους μεγάλους εργοστασιακούς χώρους, τους χώρους όπου η εργοδοσία θα τρέξει να υλοποιήσει τους νέους αντεργατικούς νόμους, τους χώρους όπου οι εργατοπατέρες «σκίζονται» για την «επιβίωση» της εταιρείας.

Να οργανωθούν αποφασιστικά στους χώρους εργασίας συνελεύσεις, συζητήσεις, συσκέψεις. Πρέπει να αποκαλυφτούν σε όλους τους εργάτες οι οδυνηρές συνέπειες που έχουν τα νέα μέτρα για τη ζωή τους, κόντρα στον αποπροσανατολισμό που καλλιεργούν τα αστικά ΜΜΕ και όλοι οι μηχανισμοί της μεγαλοεργοδοσίας. Να ξεκαθαριστεί γιατί κανείς δε μένει στο απυρόβλητο. Γιατί αυτά τα μέτρα δεν είναι προσωρινά. Να ξετιναχτούν οι ψευτιές της κυβέρνησης και των ιμπεριαλιστικών οργανισμών ότι το «κούρεμα» ωφελεί το λαό, ότι οι θυσίες του θα δικαιωθούν. Να μάθουν οι εργάτες ότι όσο τα μέσα παραγωγής είναι καπιταλιστική ιδιοκτησία τα βάσανά τους δε θα 'χουν τελειωμό. Οτι θ' ακολουθήσουν νέοι γύροι μείωσης των μισθών, κατακρεούργησης συντάξεων και επιδομάτων, σμπαραλιάσματος των σχέσεων εργασίας. Να καταλάβουν γιατί η μοίρα του ενός είναι σφικτά δεμένη με τη μοίρα όλης της τάξης τους.

Καλή προετοιμασία

Είναι μια διαδικασία δύσκολη. Αλλά είναι και μια διαδικασία απαραίτητη, που μπορεί να ανοίξει δρόμους για να δημιουργηθούν γερές εστίες αντίστασης, να ενταχτούν στον αγώνα νέες δυνάμεις, να εντοπιστούν αδυναμίες, να αντιμετωπιστούν προχειρότητες, να ξεμπροστιαστούν οι εργατοπατέρες, να πιεστεί η εργοδοσία.Πρέπει να απευθυνθούμε και να εμπιστευτούμε πλατιά τους εργάτες. Να τους εξηγήσουμε ότι έχουν και τη δύναμη και το χρέος να πάρουν στα χέρια τους την υπόθεση του αγώνα για την υπεράσπιση της ζωής τους.

Εκεί όπου οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ είναι πλειοψηφία, κάθε συνδικάτο, κάθε μέλος Διοικητικού Συμβουλίου, κάθε εργαζόμενος μπορεί και πρέπει να χρησιμοποιήσει το θετικό συσχετισμό ώστε να προετοιμαστεί το έδαφος για κινητοποιήσεις με σύνθημα «δε θα επιτρέψουμε να λεηλατηθούν οι μισθοί μας». Να παρθούν όλα τα απαραίτητα μέτρα για την επιτυχία τους. Να απαντήσουμε σε όσους λένε ότι τίποτα δε βγαίνει με τους αγώνες. Χρειάζεται καλή προετοιμασία π.χ. των γενικών συνελεύσεων, δεν αρκεί μια ολοκληρωμένη εισήγηση, πρέπει να ενθαρρύνονται οι εργάτες να καταθέτουν πείρα και προτάσεις, να παίρνουν μέρος στην εξέλιξη κάθε μάχης. Τα αγωνιστικά ψηφοδέλτια, οι σωματειακές επιτροπές, οι επιτροπές αγώνα, όλοι οι κρίκοι των σωματείων με τους τόπους δουλειάς πρέπει χωρίς καθυστέρηση να χαράξουν σχέδιο για την οργάνωση της πάλης. Ηδη σε μια σειρά εργοστάσια, γίνονται γενικές συνελεύσεις όπου οι εργαζόμενοι αποφασίζουν να μην επιτρέψουν μειώσεις μισθών. Ο πολλαπλασιασμός αλλά και η υλοποίηση τέτοιων αποφάσεων απαιτεί δράση, έλεγχο, σχέδιο κατά κλάδο, όμιλο, επιχείρηση.

Αλλά και όπου οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ είναι μειοψηφία, πρέπει με την ίδια κι ακόμα μεγαλύτερη επιμονή να δουλέψουμε στην παραπάνω κατεύθυνση, σαν να ήταν πλειοψηφία, να πάρουν την υπόθεση στα χέρια τους, ακόμη και ένας άνθρωπος αν είναι μόνος του. Μάλιστα, η αποκάλυψη της συνενοχής ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ μπορεί να τροφοδοτήσει γόνιμη συζήτηση για την αιτία και τη λύση των προβλημάτων. Η υπονομευτική τακτική των άλλων δυνάμεων πρέπει να οπλίζει με πείσμα όποιον αντιλαμβάνεται ότι δε χωρά αναβολή στην οργάνωση του αγώνα. Ετσι, επίμονα, πρέπει να σχεδιαστεί η άσκηση πίεσης «από τα κάτω». Με υπογραφές, συσκέψεις, συνελεύσεις μες στους χώρους δουλειάς. Οπου οι συμβιβασμένες παρατάξεις αρνούνται, κωλυσιεργούν ή υπονομεύουν την αγωνιστική δράση, αυτό πρέπει να γίνεται θέμα συζήτησης στα γραφεία, στα διαλείμματα, στο σχόλασμα κτλ., να εξηγείται πως ο εφησυχασμός και ο συμβιβασμός ισοδυναμούν με υπογραφή της θανατικής καταδίκης των εργαζομένων. Αλλά και όπου αποφασίζονται αγώνες πρέπει να αναδεικνύεται ποιο είναι το πλαίσιο που σήμερα μπορεί να απαντήσει στις σύγχρονες εργατικές ανάγκες, να αναδεικνύεται γιατί τα συμφέροντα των μονοπωλίων και του λαού είναι ασυμβίβαστα.

Οι εργάτες έχουν τη δύναμη

Οι εργάτες έχουν τη δύναμη και να εμποδίσουν και να ανατρέψουν όσους τσακίζουν τη ζωή τους. Πάνω σ' αυτή τη γραμμή είναι που πρέπει να δυναμώνει η ιδεολογικοπολιτική παρέμβαση, να «σπάει» ο τρόμος και η σιωπή, να γονιμοποιείται ο προβληματισμός, να στρατεύονται συνειδήσεις και εργατικές μάζες στο δρόμο για την ανατροπή των μονοπωλίων.

Είναι όπλο στα χέρια μας η πολύτιμη αγωνιστική παρακαταθήκη που έχουν αφήσει οι σκληροί αγώνες της εργατικής τάξης. Αγώνες με τους οποίους κατακτήθηκαν όλα όσα σήμερα το κεφάλαιο θέλει να γκρεμίσει, αγώνες ποτισμένοι ακόμα και με αίμα, αγώνες δικαιωμένοι επειδή χαράχτηκαν κόντρα στο «ρεαλισμό» κάθε εποχής και ευθυγραμμίστηκαν με τις λαϊκές ανάγκες.

Πρέπει απαιτητικά, θαρρετά, στοιχειοθετημένα, να αναδειχθούν οι καταστροφικές συνέπειες που έχει η τακτική των «διαλόγων» και της «συναίνεσης». Εδώ και χρόνια, οι ηγετικές δυνάμεις της ΓΣΕΕ σπρώχνουν κι αυτές στον γκρεμό τις εργατικές κατακτήσεις. Στο όνομα του «εφικτού», πριν μερικά χρόνια υπέγραφαν συμβάσεις με «αυξήσεις» 77 λεπτά, μετά καλούσαν σε υπεράσπιση του «θεσμού» των ΣΣΕ, στήριξαν τις ειδικές επιχειρησιακές συμβάσεις για να μην γίνουν τάχα απολύσεις, σήμερα πρωτοστατούν στη μείωση των μισθών, αύριο - γιατί όχι - θα υπερθεματίζουν για την οριστική κατάργηση των συμβάσεων.

Ειδικό βάρος έχει η παρέμβαση στους νέους εργαζόμενους, που παραμένουν στην πλειοψηφία τους ασυνδικάλιστοι, ανοργάνωτοι, ακόμα πιο ευάλωτοι στις εργοδοτικές πιέσεις, τους εκβιασμούς και τα ψευτοδιλήμματα των δυνάμεων του ευρωμονόδρομου. Χρειάζεται να αναπτυχθεί ειδική δουλειά από κάθε σωματείο για την οργάνωση της εργαζόμενης νεολαίας, να πάρουν απάντηση όσοι προορίζουν τους νέους για σύγχρονους είλωτες αλλά και θέλουν να τους χρησιμοποιήσουν για να δώσουν ακόμα πιο εφιαλτικές διαστάσεις στο γκρέμισμα των εργατικών δικαιωμάτων. Στόχος μας πρέπει να είναι πώς οι νέοι εργαζόμενοι θα χρησιμοποιήσουν τη δύναμή τους, τη δύναμη της τάξης τους, της τάξης των παραγωγών του πλούτου. Πώς θα πυκνώσουν τις στρατιές των καταπιεζόμενων που θα ξεσηκωθούν και θα ανατρέψουν την εκμετάλλευση.

Α.