Σύμφωνα με όσα γράφει το άρθρο στην «Καθημερινή», δεν χρειάζεται καν να γίνουν εκλογές. Θα γλιτώσει και το δημόσιο ταμείο τόσα χρήματα. Σαμαράς Βενιζέλος συμφωνούν ότι θα 'ναι ο Σαμαράς πρωθυπουργός, υπουργούς έχουν έτοιμους, όχι μόνο τους σημερινούς αλλά κι αυτούς που έχει στην αναμονή η «Καθημερινή», ενδεχομένως και άλλοι κύκλοι της αστικής τάξης. Κατά το «ψεκάστε, σκουπίστε, τελειώσατε» όλα τα 'χουν κανονισμένα.
Δική τους η δημοκρατία, δικό τους και το χτένι. Κάνουν - δεν κάνουν εκλογές. Με αυτήν ή την άλλη κυβέρνηση, το δεδομένο τους είναι ένα: η δανειακή σύμβαση και το μνημόνιο, μ' όλες τις συνέπειες που ήδη βιώνουν τα λαϊκά στρώματα.
***
Απέναντι σ' αυτήν την πραγματικότητα που τόσο κυνικά προβάλλει ως δεδομένη η αστική τάξη, πρέπει να αντιπαρατεθεί ένα όσο το δυνατόν ισχυρότατο λαϊκό κίνημα που εκ των πραγμάτων έχει μόνο ένα περιθώριο:
Να ανατρέψει και την εφαρμοζόμενη πολιτική και τους φορείς της.
Η ίδια η αστική τάξη, παρά τους κατά καιρούς ύμνους της στην κοινοβουλευτική
δημοκρατία, κάνει καθαρό πως οι εκλογές είναι μόνο ένας φερετζές για την και με εκλογές νομιμοποίηση αυτού που βρίσκεται «κάτω από το φερετζέ», δηλαδή της εξουσίας της. Ομολογία που διαβασμένη από τη σκοπιά της εργατικής τάξης σημαίνει πως μ' άλλο δρόμο θα ανατρέψει την εξουσία των καπιταλιστών.
Το πώς θα γίνει αυτό θα το κρίνει εκείνη η στιγμή. Σήμερα είμαστε σε άλλο καιρό:
Αυτόν στον οποίο πρέπει να συγκεντρωθούν δυνάμεις. Οχι γενικά δυνάμεις, αλλά δυνάμεις που δίνουν από σήμερα τη μάχη, δυνάμεις που βάζουν κάθε εμπόδιο στην εφαρμογή αυτής της πολιτικής και αποκτούν συνείδηση μέσα απ' αυτό ότι τελικά μόνο ανατρέποντας τη σαπίλα, μόνο τσακίζοντας τον αντίπαλο, μπορούν να νικήσουν. Από τις επιδιώξεις της αστικής τάξης κρατάμε μόνο το γεγονός ότι καθώς δεν μπορεί να κάνει κι αλλιώς η ίδια είναι αυτή που επιταχύνει τις εξελίξεις. Οδηγεί, δηλαδή, μεγάλες μάζες εργαζομένων στη θέση που πρέπει να επιλέξουν για ποιο στρατόπεδο θα χύσουν το αίμα τους: Για τα κέρδη των καπιταλιστών, ή για την απελευθέρωση των εργατών.
Ο πόλεμος θα κριθεί εκεί που πράγματι κινούνται μάζες εργαζομένων, ευρύτερα λαϊκών στρωμάτων, ενάντια στον πραγματικό αντίπαλο.
Παράδειγμα: Στη Νέα Ιωνία η Λαϊκή Επιτροπή μπήκε μπροστά και κάλεσε το λαό της περιοχής να διαδηλώσει μαζί με τους απεργούς εργαζόμενους στην επιχείρηση τηλεπικοινωνιακών υπηρεσιών «phone-marketing». Οι εργαζόμενοι ήδη δίνουν τη μάχη στηριγμένοι στα σωματεία ΣΕΤΗΠ - τηλεπικοινωνιών και χρηματοπιστωτικού που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ. Η Λαϊκή Επιτροπή καλεί την εργατική τάξη και το λαό της Ν. Ιωνίας να συμπαρασταθούν στο δίκαιο αγώνα των εργαζομένων. Και ήδη στη μάχη για τη στήριξη των απεργών έχουν πέσει οι φορείς που συγκροτούν τη Λαϊκή Επιτροπή, δηλαδή το Παράρτημα Συνδικάτου Οικοδόμων Ν. Ιωνίας, η Επιτροπή ΕΒΕ, η Επιτροπή Ανέργων, ο Σύλλογος Γυναικών, τα Σωματεία Συνταξιούχων ΙΚΑ και ΤΕΒΕ, ο Σύλλογος Δασκάλων «Γ. Σεφέρης», το Συνδικάτο ΟΤΑ Αττικής.
Ετσι πρέπει να πάμε, έτσι θα πάμε.
Ασε τα επιτελεία της αστικής τάξης να κάνουν ασκήσεις επί χάρτου για την κυβέρνηση που τους ταιριάζει. Δεδομένο από τώρα τι θα είναι αυτή η κυβέρνηση: βαθιά αντιλαϊκή, εξαιρετικά αντεργατική, μια κυβέρνηση επικίνδυνη.
Το κρίσιμο είναι τι θα έχει απέναντί της αυτή η κυβέρνηση. Εκλογικά, η απάντηση είναι μία:
Ενα όσο το δυνατόν ισχυρότερο ΚΚΕ που ήδη έχει διαθέσει όλες του τις δυνάμεις στην οργάνωση των αγώνων, στο κτίσιμο στη βάση ενός ισχυρού λαϊκού μετώπου που αντιμετωπίζει σε κάθε φάση την αντεργατική - αντιλαϊκή επίθεση, προβάλλει ως κεντρικό στόχο την ανατροπή της εξουσίας των καπιταλιστών, την ανάληψη της εξουσίας από την εργατική τάξη που παράγει τον πλούτο που σήμερα ιδιοποιούνται οι καπιταλιστές μέσα από το μηχανισμό της δικτατορίας τους, μιας δικτατορίας που κάθε τέσσερα χρόνια με όρους μαζικής λοβοτομής επιχειρεί να νομιμοποιείται ως - και δήθεν - δημοκρατική.
Η δημοκρατία των εργατών προϋποθέτει την εξαφάνιση του κύριου συντελεστή της ανισότητας κι αυτός δεν είναι άλλος από τις καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής. Γι' αυτό παλεύουμε, αυτό προβάλλουμε καθαρά στην εργατική τάξη, γι' αυτό καλούμε σε συσπείρωση γύρω από τη στρατηγική του ΚΚΕ, χωρίς ν' αφήνουμε κανένα περιθώριο που να καλλιεργεί αυταπάτες ότι μπορεί και ο σκύλος - οι καπιταλιστές- να 'ναι χορτάτος και η πίτα - ο κοινωνικά παραγόμενος πλούτος - να ανήκει στους παραγωγούς του.
Σ' αυτές τις εκλογές η εργατική τάξη καλείται να μετάσχει με πλησίστιες τις σημαίες της απελευθέρωσής της. Οι ίδιοι οι καπιταλιστές έχουν κάνει καθαρό πως βρισκόμαστε μπροστά σε μια κορυφαία μάχη. Από εκεί αυτοί και τα κόμματά τους (μ' όποιον φερετζέ) κι από δω η εργατική τάξη με τους συμμάχους της και το Κόμμα της, το ΚΚΕ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου