Στη μία σελίδα της «Κυριακάτικης Αυγής» 29/1/2012 ο Αλ. Καλύβης, στέλεχος του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, αρθρογραφεί υπέρ της ανάγκης μιας «συμπαραταγμένης αριστεράς» που θα μπορούσε να διεκδικήσει την κυβερνητική εξουσία υποδεικνύοντας τα εξής: «Να κάτσουν οι δυνάμεις της αριστεράς σε ένα τραπέζι και να τεθούν όλα τα ζητήματα που αφορούν την κοινή δράση στο κίνημα, την αναζήτηση κοινών θέσεων, την καταγραφή διαφορών, την εξέταση της δυνατότητας κοινών πολιτικών πρωτοβουλιών, το ενδεχόμενο σταδιακής αναβάθμισης της συνεργασίας».
Στην απέναντι σελίδα έτερος αρθρογράφος της «Αυγής», ο Θ. Καρτερός, αναλάμβανε να εξηγήσει, με αντιΚΚΕ εμπάθεια, γιατί το ΚΚΕ αρνείται να υπηρετήσει την «ανάγκη» που θέτει ο προηγούμενος αρθρογράφος. Με φτηνή προπαγάνδα περί «καθαρών» και «ακάθαρτων», μόνος του ρωτά, μόνος του απαντά ότι το ΚΚΕ δεν θεωρεί «τις άλλες δυνάμεις της αριστεράς» αρκετά «συνεπείς, επαναστατικές,
τίμιες». Οτι θεωρεί πως κάθε επαφή μαζί τους «θα προκαλούσε σύγχυση στην εργατική τάξη, θα έσπερνε αυταπάτες» θα αποτελούσε βήματα «πίσω στην πορεία προς την επερχόμενη επανάσταση». Παρακάτω καταγγέλλει σαν «ολέθρια» την πολιτική του ΚΚΕ για τους εργαζόμενους της χώρας, το ίδιο το ΚΚΕ για «συντήρηση κλίματος εμφυλίου πολέμου», που φτάνει στην «ανθρωποφαγία» και «κλείνει το δρόμο για προοδευτικές εξελίξεις στη χώρα»! Και σε οργίλο ύφος καταλήγει «το γαμώτο είναι ότι η ενωμένη αριστερά (...) σε αντίθεση με άλλες εποχές, σήμερα μπορεί να αναδειχτεί σε αποφασιστική δύναμη, να δώσει πολλαπλάσια ορμή στους αγώνες των εργαζομένων, να ενισχύσει την άμυνα στα σκληρά μέτρα, να συνδέσει τέλος την κοινωνική αντίσταση με μια πολιτική εξόδου από τη σημερινή κατάσταση (...)».***
Αλήθεια, πώς μπορούν να συνεργαστούν το ΚΚΕ, το οποίο όπου σταθούν και όπου βρεθούν το συκοφαντούν, το λοιδορούν, διαστρεβλώνουν την πολιτική του; Ψεύδονται! Ο ΣΥΝ έχει πολλές πολιτικές. Αλλη ο Τσίπρας, άλλη ο Λαφαζάνης κλπ. Στο ΣΥΡΙΖΑ κάθε συνιστώσα έχει και από κάνα δυο γραμμές. Ακόμη, τη μια ο Αλαβάνος είναι μαζί τους, την άλλη φεύγει, η ΚΟΕ είναι μαζί τους και με τον Αλαβάνο. Αδυνατούν να καταλήξουν σε ενιαία γραμμή, παρότι συμπλέουν στρατηγικά. Μόλις προχτές στελέχη τους (Καρτερός, Βαλαβάνη), μπήκαν στη συντονιστική επιτροπή του ΕΛ.ΛΑ.Δ.Α, με ένα συνονθύλευμα εθνικοπατριωτικών απόψεων. Τι συνεργασία μπορεί το ΚΚΕ να κάνει με όλους αυτούς; Που κάθε τους πολιτική πρόταση εκπορεύεται με βάση την εκάστοτε συγκυρία; Μέχρι προχτές χώριζαν το χρέος σε νόμιμο και παράνομο και έλεγαν να πληρώσει ο λαός το νόμιμο. Τώρα προτείνουν τρίχρονη στάση πληρωμών του χρέους για να το πληρώσει ο λαός αργότερα. Την ώρα που η θύελλα είχε φανεί στον ορίζοντα με την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, καθησύχαζαν το λαό ότι θα ελέγχουν το ΠΑΣΟΚ για να τηρήσει τις θετικές του δεσμεύσεις. Την ώρα που η καπιταλιστική κρίση σάρωνε δικαιώματα κατακτημένα με αίμα, ρητόρευαν περί κρίσης χρέους και κατέθεταν τις εποικοδομητικές τους προτάσεις για τη διαχείρισή του. Μιλούν για αγώνα παραμονής της Ελλάδας στο σκληρό πυρήνα της Ευρωπαϊκής Ενωσης και κάνουν κριτική σε ΠΑΣΟΚ - ΝΔ, αλλά και στη συμφωνία τους για κοινή κυβέρνηση ότι είναι υποτελείς στην ΕΕ, εκβιάζονται, δεν έχουν το ανάστημα να αντισταθούν, να διαπραγματευτούν, όταν από κοινού συναποφασίζουν αντιλαϊκά στην ΕΕ. Μιλούν για μετάλλαξη της ΕΕ σε φιλανθρωπικό ίδρυμα. Καθαρή απάτη!
Υπεραμύνονται της «κοινωνικής συνοχής», της «κοινωνικής ειρήνης» για να σωθεί η χώρα από τη χρεοκοπία, δηλαδή αστοί και εργαζόμενοι μαζί πρέπει να πασχίσουν για τη σωτηρία της καπιταλιστικής οικονομίας, δηλαδή των μονοπωλίων, όταν ο λαός έχει χρεοκοπήσει. Η «αναταραχή» στους «χώρους εργασίας» τους ανησυχεί, σύμφωνα με πρόσφατη δήλωση του Αλ. Τσίπρα. Μα το ίδιο λένε και τα αστικά κόμματα και επιτελεία. Προβάλλουν ως φιλολαϊκή λύση την αναδιανομή εισοδήματος, την κρατικοποίηση κάποιων τραπεζών και κάποιων πρώην ΔΕΚΟ. Αυτές, βεβαίως, ξαναήταν κρατικές αλλά δρούσαν σε όφελος του κεφαλαίου. Θέλουν εκλογική συνεργασία για μια κυβέρνηση που θα διαχειριστεί φιλολαϊκά την καπιταλιστική κρίση, το κρατικό χρέος, με δεδομένη την καπιταλιστική ιδιοκτησία στις επιχειρήσεις. Αλλη απάτη. Στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα γίνονται ουρά του κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού στο όνομα της ενότητας, για να χτυπήσουν τη δράση του ταξικού πόλου, του ΠΑΜΕ.
***
Ετσι η «ενωμένη αριστερά» όχι μόνο δεν είναι «αποφασιστική δύναμη, που θα δώσει πολλαπλάσια ορμή στους αγώνες των εργαζομένων για μια πολιτική εξόδου από τη σημερινή κατάσταση», όχι μόνο «σπέρνει συγχύσεις», αλλά χειραγωγεί, υποτάσσει το λαό στην αστική εξουσία. Οσο για τον «εμφύλιο στην «αριστερά», τους το 'χουμε ξαναπεί. Εμφύλιο μεταξύ τους στο ΣΥΡΙΖΑ (ΣΥΝ, ΚΟΕ, Μέτωπο Αλαβάνου κλπ.) μπορεί να έχουν. Εδώ στην ΚΟΕ σφάζονται για τη δική τους γραμμή, για τη γραμμή του ΣΥΡΙΖΑ, για τη γραμμή του Αλαβάνου, αφού συμμετέχουν και στα δύο. Το ΚΚΕ ούτε αριστερά είναι, ούτε φίλος των αυτοαποκαλούμενων αριστερών. Είναι κόμμα της εργατικής τάξης, Κομμουνιστικό Κόμμα, και καμιά σχέση δεν έχει με τους αριστερούληδες. Γνωρίζουν πως η στρατηγική του ΚΚΕ είναι εκ διαμέτρου αντίθετη με αυτήν των ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, αλλά είναι τυχοδιώκτες και καιροσκόποι κάνοντας εκκλήσεις «φιλίας». Την ώρα λοιπόν που η οργάνωση και ανάπτυξη της πάλης σε κατεύθυνση εναντίωσης στην εξουσία του κεφαλαίου τίθεται από τα πράγματα ως επιτακτική ανάγκη, αυτοί πασχίζουν για τη σωτηρία των αστών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου