«Το ΚΚΕ ζητά κι αυτό εκλογές, υποτάσσει τον αγώνα στην αναμονή της ασαφούς λαϊκής εξουσίας - διακυβέρνησης και τα δίνει όλα για την ενίσχυση του κόμματος, ακόμα και σε βάρος του κινήματος και της νίκης των εργατικών αγώνων. Δεν είναι τυχαίο ότι καταγράφηκαν περιστατικά περιχαράκωσης ορισμένων εργατικών αγώνων, στους οποίους προς τιμή του πρωτοστατεί το ΠΑΜΕ, απέναντι στην αλληλεγγύη "μη ελεγχόμενων" δυνάμεων. Η λογική του ΚΚΕ αδρανοποιεί και αυτή το βασικό παράγοντα της ανατροπής, που δεν είναι άλλος από το πολιτικό μαζικό κίνημα, ενώ δεν θέτει στόχο αντικαπιταλιστικής επανάστασης». («ΠΡΙΝ», 7-8/1/2012, είναι η εφημερίδα του ΝΑΡ).
Τι λένε εδώ οι μεγάλοι «επαναστάτες»;
Πολλά ψέμματα μαζί.
Πρώτο ψέμα, ότι το ΚΚΕ θέλει εκλογές και όχι επανάσταση.
Και λένε ψέμματα γιατί, αφ' ενός, αντιπαραθέτουν τις εκλογές στην επανάσταση ενώ και οι ίδιοι συμμετέχουν στις εκλογές, αφ' ετέρου, δε λένε ολοκληρωμένα τη θέση του ΚΚΕ για τις εκλογές ενώ οι ίδιοι δε βάζουν στο λαό, «άμεσα, εδώ και τώρα αντικαπιταλιστική επανάσταση». Γιατί δεν το βάζουν ως άμεσο στόχο; Ποιον κοροϊδεύουν λοιπόν με τέτοιες εκτιμήσεις; Τι πάνε να συγκαλύψουν;
Δεύτερο ψέμα: Γιατί δε βάζουν ολόκληρη τη θέση του ΚΚΕ για τις εκλογές; Γιατί δε λένε ότι το ΚΚΕ, βάζοντας τη γραμμή του για σύγκρουση, ρήξη, ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου ως μονόδρομο για την εργατική τάξη και το λαό παλεύει και επιδιώκει την ταξική ενότητα δράσης της εργατικής τάξης, συμμαχία με τα άλλα φτωχά λαϊκά στρώματα, να βάλουμε εμπόδια στα αντεργατικά αντιλαϊκά μέτρα με την ένταση της ταξικής πάλης, να ακυρώσουμε επιλογές της αστικής πολιτικής και βεβαίως σ' αυτή τη ρότα ανατροπή της συγκυβέρνησης ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑ.Ο.Σ. χωρίς αυτό να θεωρείται πανάκεια, συνδυασμό ταξικών αγώνων και εκλογών, χωρίς οι εκλογές να θεωρούνται πανάκεια για τη λύση των λαϊκών προβλημάτων, αλλά ως μια μορφή αγώνα επίσης που μπορεί να αλλάξει συσχετισμούς και να εμποδίσει την αντιλαϊκή πολιτική; Γιατί το συγκαλύπτουν;
Τρίτο ψέμα: Το ΚΚΕ περιχαρακώνει τους αγώνες. Εδώ πια μόνο γέλια μπορούν να προκαλέσουν. Οχι μόνο τώρα, αλλά από την επομένη ακόμη των εκλογών του 2009, αφού οι πάντες γνωρίζουν πως το ΠΑΜΕ είναι ο μοχλός των μεγάλων εργατικών αγώνων που σε καμιά χώρα της Ευρώπης δεν έχουν αναπτυχθεί τόσοι και με τέτοια ένταση και ταξικό περιεχόμενο.
***
Γιατί λοιπόν αντιπαραθέτουν ψέματα για τη γραμμή του ΚΚΕ;
Για να συγκαλύψουν τον οπορτουνισμό τους, τον τυχοδιωκτισμό τους, αφού από τη μια μιλούν για επανάσταση και απο την άλλη προβάλλουν την αναγκαιότητα αριστερής κυβέρνησης, όπως π.χ. το άρθρο του Δελαστίκ στο «ΠΡΙΝ», 31/12/2011-1/1/2012, που υποκλινόμενος στον κοινοβουλευτισμό, έγραφε ότι ο λαός θέλει κυβέρνηση και αν η «αριστερά» δεν το καταλάβει για να δώσει τέτοια διέξοδο θα στείλει το λαό στα αστικά κόμματα ενώ υπάρχουν όλες οι προϋποθέσεις να τα εγκαταλείψει.
Τι διαφορετικό έχει αυτή η τοποθέτηση από την επιδίωξη του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ για αριστερή - αντιμνημονιακή κυβέρνηση; Ισως στο πρόγραμμά της θα πούνε.
Αλλά σ' αυτή την πρόταση πού πάει η επανάστασή τους;
Να ο οπορτουνισμός τους.
Επαναστατική φρασεολογία, αλλά κυβερνητική διέξοδος εντός αστικού πλαισίου η λύση τους. Το λένε άλλωστε σε άλλο άρθρο τους στο «ΠΡΙΝ», 7-8/1/2012.
Τι λένε; Προβάλλουν ως «άμεσο, αναγκαίο, επείγον και σχετικά αυτοτελές πεδίο της κοινής δράσης της Αριστεράς και τη δυναμική της, στους διαφιλονικούμενους αντικαπιταλιστικούς στόχους πάλης αντιμετώπισης της αστικής πολιτικής για την κρίση. Για παύση πληρωμών του χρέους, άρση των ιδιωτικοποιήσεων, δημόσια και δωρεάν υγεία και παιδεία, άμεση έξοδο από το ευρώ, έξοδο από την ΕΕ στην προοπτική διάλυσής της, εθνικοποίηση και εργατικό-κοινωνικό έλεγχο του τραπεζικού συστήματος, ενίσχυση του εργατικού εισοδήματος. Αυτοί οι στόχοι πάλης μπορεί να επιβληθούν εν μέρει και ασταθώς στις σημερινές συνθήκες από ένα αναγεννημένο εργατικό κίνημα, ένα αντικαπιταλιστικό μέτωπο, μια αντίστοιχη Αριστερά. Στο σύνολό τους και ως υποσύνολο του προγράμματος της εργατικής εξουσίας μπορεί να εφαρμοσθούν μόνον από μία εξουσία που θα στηρίζεται στην επαναστατημένη εργατική τάξη και τα σύμμαχα στρώματα. Σε αυτή τη δυναμική διαδρομή μπορεί να προκύψει, ως υποπροϊόν της δυναμικής του κινήματος στον αγώνα για την επανάσταση και την κατάκτηση της εξουσίας, κυβέρνηση φιλολαϊκού προσανατολισμού ή δυαδική εξουσία. Η Αριστερά, στηριγμένη στα εργατικά και λαϊκά όργανα εργατικής πολιτικής, καθορίζει τη στάση της απέναντί της - επομένως δεν τη σνομπάρει...».
***
Υποσύνολο λοιπόν του επαναστατικού προγράμματος, μπορεί να εφαρμόσει και μια φιλολαϊκή κυβέρνηση στα πλαίσια του αστικού συστήματος, με εθνικοποίηση τραπεζών, η υπόλοιπη καπιταλιστική ιδιοκτησία ανέπαφη, και μάλιστα μια τέτοια κυβέρνηση θα είναι σκαλοπάτι για την επανάσταση. Αλλά αφού μπορούν να φτιάξουν μια φιλολαϊκή κυβέρνηση στον καπιταλισμό γιατί καλούν την εργατική τάξη σε επανάσταση;
Τόσες και τέτοιες αντιφάσεις σε μια πολιτική γραμμή που αντικειμενικά οδηγεί στην ενσωμάτωση.
Διαλέξτε και πάρτε. Αυτό θέλουν να συγκαλύψουν χτυπώντας το ΚΚΕ.
Και επανάσταση πουλάνε και φιλολαϊκή κυβέρνηση στα αστικά πλαίσια στηρίζουν. Τον κυβερνητισμό τους αποδίδουν στο ΚΚΕ, για να κρυφτούν απ' αυτό που πραγματικά είναι: εργαλείο υπονόμευσης της πολιτικής πάλης για την εργατική εξουσία, της ταξικής πάλης του σήμερα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου