Τοποθετώντας λοιπόν αταξικά, απ' τη μια, το «έθνος» κι, απ' την άλλη, κάποιους δήθεν κατακτητές, η «Κίνηση Ανεξάρτητων Πολιτών» συγκαλύπτει την αναγκαιότητα της ανειρήνευτης ταξικής πάλης.
Αποκαλυπτική ως προς αυτό ήταν η ομιλία του Μ. Θεοδωράκη σε εκδήλωση της Κίνησης στην Αργυρούπολη, όπου μεταξύ άλλων ανέφερε:
«...η βασική διεθνής αντίθεση ανάμεσα στις δυνάμεις του Κακού και του Καλού περνά κάθετα μέσα σε κάθε Εθνος - κράτος και γίνεται η κυρίαρχη αντίθεση που χωρίζει τους "Κακούς" της κάθε χώρας, δηλαδή το σύνολο των δυνάμεων της εξάρτησης από την Υπερδύναμη και τις δυνάμεις της παγκοσμιοποίησης, από τους "Καλούς", δηλαδή τους ανεξάρτητους πολίτες της κάθε χώρας που δεν δέχονται και αντιστέκονται στο νέο ολοκληρωτισμό που απειλεί το σύνολο της ανθρωπότητας.
Κάθε άλλου είδους αντίθεση που χώριζε έως τώρα τις κοινωνίες των Εθνών - Κρατών που βρίσκονται στο στόχαστρο, εξακολουθεί μεν να υπάρχει, αποκτά όμως δευτερεύουσα σημασία μπροστά σ' αυτή τη βασική αντίθεση που η έκβασή της θα σημάνει είτε την πλήρη εξουθένωση είτε ένα νέο ξεκίνημα του κάθε λαού».
Αυτή η τοποθέτηση, αθωώνει την άρχουσα τάξη για τα δεινά που φορτώνουν στο λαό. Στον αντίποδα, ενοχοποιείται μόνο μια υπερδύναμη! Η πάλη των τάξεων διαγράφεται μονοκονδυλιά και στη θέση της ξεφυτρώνει η πάλη του καλού με το κακό, που, κατά την ΚΑΠ, διαπερνά διαταξικά τις κοινωνίες, ενώνει αστούς και εργάτες, εκμεταλλευτές και εκμεταλλευόμενους.
Επικίνδυνα κηρύγματα για το λαό
Πρωταρχικός στόχος της «Κίνησης», το «να δημιουργηθεί ένα συμπαγές μέτωπο των Εθνών - Κρατών (...) ώστε να αλλάξει όλη η ως σήμερα εικόνα που έχουμε για την τακτική που θα πρέπει να ακολουθηθεί για την άμυνα και σε συνέχεια για την επίθεση των ανεξάρτητων πολιτών».
Εδώ, με βάση την ανάλυση «καλού - κακού» αναζητά ουσιαστικά άλλους, καλούς ιμπεριαλιστές συμμάχους.
Μοναδικός καημός της «Κίνησης» είναι η δήθεν «υποταγή» της ΕΕ στις «επιδιώξεις της Υπερδύναμης». Βγάζει μάτι η προσπάθειά της να αποκαθάρει την ευρωενωσιακή λυκοσυμμαχία απ' τις αμαρτίες της και να την παραδώσει άσπιλη και αμόλυντη στις λαϊκές συνειδήσεις. Αναφέρει ο Μ. Θεοδωράκης σχετικά: «Να πείσουμε τους ανεξάρτητους πολίτες του Δυτικού Κόσμου ότι ο σημερινός θανατηφόρος κίνδυνος για την ανθρωπότητα προέρχεται από την ιμπεριαλιστική στρατηγική και τακτική του Αμερικανικού Ιμπεριαλισμού».
Η ΕΕ, όμως, δεν είναι υποταγμένη στις ΗΠΑ, ούτε λιγότερο υπεύθυνη για τα δεινά που έχει προκαλέσει ο ιμπεριαλισμός. Ευρωενωσιακός και αμερικάνικος ιμπεριαλισμός είναι συνεργάτες και σύμμαχοι όταν πρόκειται και με τον πόλεμο να βάλουν στο χέρι τον πλούτο χωρών και λαών, αντίπαλοι μόνο στη μοιρασιά των λαφύρων.
Ακόμα, η ΚΑΠ θέλει να πείσει - όπως λέει - τους «εργαζόμενους, αγρότες, υπαλλήλους, επαγγελματίες, επιστήμονες, διανοούμενους, την εργαζόμενη και σπουδάζουσα νεολαία» ότι «ανήκουν στο ενιαίο πατριωτικό στρατόπεδο των ανεξάρτητων πολιτών με στόχους την Εθνική Ανεξαρτησία, τη Λαϊκή Κυριαρχία και την πατριωτική αναγέννηση μέσα σε μια Ελλάδα ελεύθερη». Ανεξαρτησία από ποιον; Η Ελλάδα δεν είναι χώρα υπό κατοχή, ούτε υποταγμένη. Με τη θέλησή των αστών και για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων τους επιλέγει συμμετοχή σε ενώσεις, όπως η ΕΕ, σε στρατιωτικούς οργανισμούς του ιμπεριαλισμού, όπως το ΝΑΤΟ, προκρίνει νέες κολεγιές όπως τώρα με το Ισραήλ.
Στην Ελλάδα υπάρχει ισχυρή εξουσία του κεφαλαίου. Δε βασίλευε η λαϊκή θέληση την οποία ανέτρεψε η τρόικα, όπως ισχυρίζεται η «Κίνηση Ανεξάρτητων Πολιτών». Ακριβώς επειδή εξουσιάζει το κεφάλαιο, η εργατική τάξη και ο λαός «απογυμνώνονται» από δικαιώματα, κάτι που συνέβαινε και προ του μνημονίου. Και γι' αυτόν το λόγο ο αγώνας που απαιτείται να αναπτυχθεί πρέπει να είναι ταξικός, αντιμονοπωλιακός αντιιμπεριαλιστικός στην προοπτική της ανατροπής της εξουσίας του κεφαλαίου και της επιβολής του άλλου δρόμου ανάπτυξης. Πραγματική λαϊκή κυριαρχία θα υπάρξει μόνο στο πλαίσιο μιας λαϊκής εξουσίας.
Αυταπάτες
Είναι παραπάνω από προφανές ότι η ρητορεία της ΚΑΠ αντικειμενικά δρα αποπροσανατολιστικά για τις εργατικές λαϊκές συνειδήσεις, αφού παραποιεί την πραγματικότητα, αποσπά την προσοχή απ' τις πραγματικές αιτίες και της κρίσης και των προβλημάτων που αντιμετωπίζει ο λαός, τον σπρώχνει τελικά σε αγώνα με ξένες σημαίες για αλλότρια συμφέροντα.
Κατά τ' άλλα, ο Μ. Θεοδωράκης εγκαλεί και το ΚΚΕ ότι με την παρουσία του στη Βουλή δίνει στην κυβέρνηση«σφραγίδα νομιμότητας» και το εντάσσει σε ένα «τερατώδες κύκλωμα», καθώς «οι δυνάμεις της κοινοβουλευτικής Αριστεράς έχουν την αυταπάτη ότι είναι ικανές να χτυπήσουν την εξάρτηση από τα μέσα»!
Πρόκειται για πλήρη διαστρέβλωση της στρατηγικής και των θέσεων του ΚΚΕ. Γιατί το ΚΚΕ λέει πως στα πλαίσια της αλληλεξάρτησης του κεφαλαίου και της παγκόσμιας αγοράς και λόγω της ανισόμετρης ανάπτυξης, η άρχουσα τάξη της Ελλάδας συνειδητά συμμετέχει, από υποδεέστερη θέση στην ιμπεριαλιστική πυραμίδα και όχι γιατί κάποιοι «κακοί» την υποχρεώνουν. Εδώ δε μπορούν να υπάρχουν ισότιμες σχέσεις ανάμεσα στους καπιταλιστές που με βάση το μέγεθός τους συνυπάρχουν και ανταγωνίζονται μεταξύ τους, και όλοι μαζί κάνουν πόλεμο στους λαούς χτυπώντας τα δικαιώματά τους. Το ΚΚΕ παλεύει για τη δημιουργία εκείνων των προϋποθέσεων που θα οδηγήσουν στην ανατροπή της εξουσίας της ντόπιας αστικής τάξης και των κομμάτων της, για τη λαϊκή εξουσία και οικονομία που θα απεξαρτήσει οριστικά την οικονομία από τους ιμπεριαλιστές.
Στον αντίποδα, η «Κίνηση» και άλλες όμορες δυνάμεις προσπαθούν να καλλιεργήσουν αυταπάτες και ψευδαισθήσεις στο λαό για την πραγματική αιτία των δεινών που βιώνει και, πολύ περισσότερο, να συσκοτίσουν τη μοναδική φιλολαϊκή διέξοδο που μπορεί να ανατείλει από την καπιταλιστική κρίση.
Είναι χαρακτηριστικές οι απόψεις που διακινεί ο Αμερικανός Lex Jones στα συγγράμματά του, τα οποία η ΚΑΠ θεώρησε τόσο σημαντικά, ώστε να απευθύνει έκκληση στα μέλη της να τα εμπεδώσουν οργανώνοντας ακόμα και ομάδες μελέτης. Ισχυρισμοί όπως: Η ΕΕ είναι κατασκεύασμα των ναζί για αναγέννηση στο μέλλον του τέταρτου Ράιχ, μια προσπάθεια 130 ατόμων να «ανατρέψουν δημοκρατικές διαδικασίες σε παγκόσμιο επίπεδο και να φέρουν μια Παγκόσμια Κυβέρνηση για να ελέγχουν κάθε πτυχή της ζωής μας».
Οτι η Ομάδα Μπίλντεμπεργκ, αυτή η λέσχη των καπιταλιστών και των πολιτικών τους εκπροσώπων που επεξεργάζεται στρατηγική ενάντια στους λαούς, «είναι μια συγχώνευση ναζιστικών πόρων μαζί με πόρους του αγγλοαμερικανικού κατεστημένου για παγκόσμια κυριαρχία εναντίον της Ρωσίας, Κίνας, Κεντρικής και Νότιας Αμερικής, Ασίας και Αφρικής». Οτι, τέλος, στην Ελλάδα έχουμε «μια κυβέρνηση - μαριονέτα που προδίδει το ελληνικό έθνος. Πρέπει να διώξετε τους αλήτες - κλέφτες από κάθε κυβερνητικό πόστο», για να μείνει βέβαια απείραχτο το κεφάλαιο και η πολιτική του εξουσία.
Να γίνει ο πλούτος λαϊκή περιουσία
Ολες οι παραπάνω «αναλύσεις» στόχο έχουν να κρύψουν το γεγονός ότι ΕΕ και ΗΠΑ είναι δυο από τα διάφορα ανταγωνιζόμενα μεταξύ τους ιμπεριαλιστικά κέντρα και πως στο εσωτερικό της ΕΕ αναπτύσσονται ισχυρές αντιθέσεις, εξαιτίας της ανισόμετρης καπιταλιστικής ανάπτυξης και των ανταγωνισμών ανάμεσα στις αστικές τάξεις των χωρών - μελών.
Συνέπεια αυτής της ανισομετρίας είναι η υποδεέστερη θέση της ελληνικής αστικής τάξης στην ιμπεριαλιστική πυραμίδα, συγκριτικά με άλλες ισχυρές καπιταλιστικές, γεγονός το οποίο η «Κίνηση» και οι θεωρητικοί της ερμηνεύουν σαν «εξάρτηση», για να θολώσουν τα νερά και τη διέξοδο για το λαό, που ταυτίζεται με την ανατροπή της ντόπιας αστικής τάξης και της πολιτικής της εξουσίας.
Η αστική τάξη της Ελλάδας για τα συμφέροντά της συμμετέχει στην Ευρωπαϊκή Ενωση και στους διάφορους διακανονισμούς που γίνονται στο εσωτερικό της, προσπαθώντας να πάρει ό,τι περισσότερο γίνεται για τον εαυτό της, ανάλογα με τη δύναμη και το συσχετισμό δύναμης.
Κατά συνέπεια, όποιος σήμερα θέλει να αντιπαλέψει την ΕΕ, αυτό σημαίνει αποδέσμευση και η εξουσία στο λαό, με τον πλούτο της χώρας να γίνεται λαϊκή ιδιοκτησία με κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής, πανεθνικό σχεδιασμό, εργατικό έλεγχο, την αποδέσμευση από την Ευρωπαϊκή Ενωση και το ΝΑΤΟ.
Αυτό είναι ένα πραγματικά λαϊκό, απελευθερωτικό κίνημα, από την αστική τάξη και τον καπιταλισμό, από την Ευρωπαϊκή Ενωση και τους ιμπεριαλιστές.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου