Η υπόθεση των υποβρυχίων, τα σκάνδαλα και οι μίζες που φέρνει στην επιφάνεια αποτελούν στοιχείο της λειτουργίας του ίδιου του καπιταλιστικού συστήματος. Επιβεβαιώνουν ότι αιτία της κρίσης δεν είναι η διαφθορά των πολιτικών εκπροσώπων της πλουτοκρατίας, όπως παπαγαλίζουν τα αστικά επιτελεία. Η σύμφυση του κεφαλαίου με τα κόμματά του είναι νομοτέλεια στον καπιταλισμό, με τη μορφή και της οικονομικής δοσοληψίας. Το υπαρκτό σκάνδαλο με τις μίζες, όπως έγινε προηγούμενα και με τη «Ζίμενς», είναι συνέπεια της κυριαρχίας των μονοπωλίων στην οικονομία και των μεταξύ τους ανταγωνισμών, στους οποίους διαπλέκονται άμεσα οι αστικές κυβερνήσεις και κρίκοι του κρατικού μηχανισμού.
Η εξέλιξη του σκανδάλου είναι αποκαλυπτική. Το ελληνικό κράτος επέλεξε να παραγγείλει την κατασκευή και μεταποίηση υποβρυχίων από τη «Ferrostaal», αφού πρώτα η γερμανική πολυεθνική κατηύθυνε μίζες εκατομμυρίων ευρώ σε κρατικούς λειτουργούς, προκειμένου να υπερκεράσει τους ανταγωνιστές της.
Τμήμα των μετασκευών προγραμματίστηκε να γίνει στα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά, τα οποία οι κυβερνήσεις του δικομματισμού παρέδωσαν στους ιδιώτες, αρχικά σε γερμανικά και ύστερα σε αραβικά κεφάλαια, που τσάκισαν εργασιακά δικαιώματα και απομύζησαν κέρδη από τα εξοπλιστικά προγράμματα. Σαν αποτέλεσμα, από την παραγγελία των υποβρυχίων, ύψους μέχρι σήμερα 2,5 δισ. ευρώ, το Πολεμικό Ναυτικό έχει παραλάβει μόνο το «Παπανικολής», με τα γνωστά προβλήματα στην κατασκευή του και με αξία μεταπώλησης μόλις 300 εκατ. ευρώ.
Την ίδια ώρα, τα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά, μια παραγωγική μονάδα στρατηγικής σημασίας, παραπαίουν και οι εργαζόμενοι κρέμονται από μια κλωστή. Η κυβέρνηση σιγοντάρει την πολυεθνική ιδιοκτήτρια στην πλήρη ισοπέδωση των εργασιακών σχέσεων και την πριμοδοτεί με παραγγελίες στρατιωτικού υλικού, ενώ σε συμπαιγνία με την ΕΕ έχει οδηγήσει στο κλείσιμο του πολιτικού τμήματος των Ναυπηγείων. Ποιος κερδίζει και ποιος χάνει; Οι πολυεθνικές είναι οι μόνες κερδισμένες. Πέτυχαν παραγγελίες εκατομμυρίων ευρώ από τα εξοπλιστικά προγράμματα, από χρήματα δηλαδή του λαού, μέρος των οποίων κατηύθυναν σε μίζες. Η αστική Δικαιοσύνη στη Γερμανία φρόντισε άρον άρον να κλείσει την υπόθεση, με αμελητέα πρόστιμα και ποινές, που παρέδωσαν την εταιρεία ξανά αμόλυντη στην αγορά.
Το ίδιο έγινε και με τη «Ζίμενς» στη Γερμανία, αλλά και στη χώρα μας, με ευθύνη του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, ύστερα από την κοινοβουλευτική διερεύνηση της υπόθεσης. Επιπλέον, ο λαός στερήθηκε τα Ναυπηγεία, σε μια χώρα που κατατάσσεται πρώτη στη ναυτιλία, αλλά δεν κατασκευάζει ούτε ένα από τα εκατοντάδες καράβια που χτίζουν οι Ελληνες εφοπλιστές κάθε χρόνο. Αυτός είναι ο καπιταλισμός, οι αντιφάσεις και τα αδιέξοδά του, μόνο που οι μεγαλοεπιχειρηματίες πάντα βγαίνουν κερδισμένοι και οι εργάτες χαμένοι. Μια άλλη εργατική εξουσία και οικονομία, με κοινωνικοποιημένα τα βασικά και συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής, θα μπορούσε να αξιοποιήσει όλες τις παραγωγικές δυνατότητες, το φυσικό πλούτο, τις υποδομές, τις πρώτες ύλες και το ειδικευμένο εργατικό δυναμικό, για να παράγει στις εγχώριες παραγωγικές μονάδες τους εξοπλισμούς που είναι αναγκαίοι για την άμυνα της χώρας, χωρίς μίζες και μεσάζοντες, χωρίς τα κοράκια των πολυεθνικών πάνω από το κεφάλι του λαού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου