Συνειδητά ο λαός να καθορίσει προς τα πού θα πάνε τα πράγματα
Συνέντευξη της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ στην εκπομπή «Πρωινό ΑΝΤ1» και τον δημοσιογράφο Γ. Παπαδάκη
 |
-- Υπάρχει ένας εντονότατος προβληματισμός για το τι γίνεται αυτή τη στιγμή και πού πηγαίνει το πράγμα. Υπάρχει έντονη αντίδραση της κοινωνίας, αλλά και φόβοι ότι αυτές οι αντιδράσεις της κοινωνίας δεν ξέρουμε πού θα οδηγηθούν. `Η ποιοι θα εκμεταλλευτούν αυτές τις αντιδράσεις. Εσείς ως ΚΚΕ τι θέση παίρνετε πάνω σ' αυτά τα γεγονότα;
-- Εμείς δεν φοβόμαστε καθόλου τη λαϊκή αντίδραση. Είναι απολύτως φυσιολογική. Βεβαίως, λέμε για πολλοστή φορά, ότι αυτή η λαϊκή αντίδραση πρέπει να μετατραπεί σε μία συνειδητή επιλογή, όπου ο λαός θα καθορίσει προς τα πού θα πάνε τα πράγματα. Γιατί και η κυβέρνηση έχει τη δική της επιδίωξη και άλλα κόμματα της αντιπολίτευσης έχουν τις δικές τους και διάφοροι θύλακες, επίσης, ενδιαφέρονται για τα δικά τους. Πάντως, απορρίπτω αυτήν την άποψη, που την ακούω από πάρα πολλούς πολιτικούς και από άλλα κόμματα της αντιπολίτευσης, «κάτι να γίνει για να μη φουσκώσει περισσότερο το ποτάμι της λαϊκής αντίδρασης». Εμείς δεν το φοβόμαστε. Πρέπει να φουσκώσει, πρέπει να φουντώσει. Αυτό που πρέπει να διαγραφεί καθαρά είναι προς ποια πολιτική κατεύθυνση πρέπει να λυθούν τα ζητήματα.
-- Αυτό ήθελα να σας ρωτήσω. Οταν λέτε ότι ο λαός με την αντίδρασή του μπορεί να δώσει τη λύση, αυτή η λύση βέβαια μέσα στα δημοκρατικά πλαίσια, αυτά τα οποία καθορίζονται συγκεκριμένα, έτσι δεν είναι, αυτό δεν εννοείτε;
-- Δημοκρατικό πλαίσιο, τι; Εμείς εννοούμε το εξής: Πρέπει να ανατραπεί ριζικά αυτή η πολιτική. Αυτή η πολιτική δεν συνιστά κανένα δημοκρατικό πλαίσιο.
 |
Εμείς λέμε ότι ο λαός πρέπει καταρχήν να παλέψει καθημερινά και συγκεκριμένα για να παρεμποδίσει την υλοποίηση κάποιων μέτρων. Αντικειμενικά σήμερα περιέχεται σε αυτήν τη θέση το αμυντικό στοιχείο στον αγώνα, αλλά δεν μπορεί να μείνει μόνο σ' αυτό. Ταυτόχρονα, πρέπει να συγκεντρώσει δυνάμεις για την ανατροπή αυτής της πολιτικής. Τι θα πει ανατροπή αυτής της πολιτικής; Τα δύο κόμματα καταρχήν και κάτι παραφυάδες που έχουν, κάτι συγκολλητικές ουσίες, πρέπει να αποδυναμωθούν πάρα πολύ. Αυτό βεβαίως μπορεί να καταδειχτεί με τις εκλογές και πρέπει να καταδειχτεί. Πρέπει να γίνει οριστικό το ξέκομμα εργατικών, λαϊκών, φτωχών αγροτικών στρωμάτων απ' αυτά τα κόμματα. Τέρμα οι αυταπάτες. Ενα αυτό.
Δεύτερο, χρειάζεται να ανασυνταχθεί το κίνημα των εργατοϋπαλλήλων, των μικρών επιχειρηματιών, των αυτοαπασχολουμένων, της φτωχής αγροτιάς. Ετσι όπως είναι σήμερα το κίνημα μπορεί να δίνει μάχες, αλλά δε θα έχει αποτελεσματικότητα. Και ανασύνταξη σημαίνει να παραμεριστούν εργατοπατέρες, συμβιβασμένοι, διάφορες συνδικαλιστικές ηγεσίες. Και τρίτον πρέπει να είναι καθαρό, οποιαδήποτε κυβέρνηση και να έρθει, με σημαίες αριστερές, επαναστατικές, όταν τα μονοπώλια, που θα γίνουν τώρα ακόμα πιο ισχυρά, κυριαρχούν σε όλους τους κλάδους, στην οικονομία, στη βιομηχανία, στην αγροτική παραγωγή, στον πολιτισμό, αυτή η κυβέρνηση θα υποταχθεί σ' αυτά. Δεν θα λύσει κανένα πρόβλημα του λαού και τότε τα πράγματα θα είναι πολύ χειρότερα.
Δεν υπάρχουν εύκολες νίκες
-- Να αποδυναμωθούν λοιπόν τα δύο μεγάλα κόμματα, άρα δε θα έχουμε αυτοδύναμες κυβερνήσεις από εδώ και πέρα, θα έχουμε μία κυβέρνηση συνεργασίας και τι κυβέρνηση θα είναι αυτή; Ποιοι θα συμμετέχουν; Αν αύριο μεθαύριο γίνουν εκλογές και βγουν τα αποτελέσματα των δημοσκοπήσεων, πρώτη η ΝΔ αλλά αποδυναμωμένη που δε θα κάνει αυτοδύναμη κυβέρνηση, αρκετά κομμένο το ποσοστό του ΠΑΣΟΚ, ανεβασμένο των υπολοίπων, αλλά που δεν θα έχουμε αυτοδύναμη κυβέρνηση, θα συμμετείχατε εσείς σε μία τέτοια προσπάθεια κυβέρνησης συνεργασίας και κάτω από ποιες προϋποθέσεις;-- Οχι, δεν θα συμμετείχαμε. Μακάρι οι εκλογές να μπορούσαν να δώσουν μια ριζική λύση, αλλά δεν μπορούμε να έχουμε μια τέτοια μεγάλη και υπερφίαλη αισιοδοξία. Μακάρι. Δεν μπορεί να δώσει. Ετσι το βλέπουμε εμείς. Είναι όμως στόχος η κυβέρνηση που θα προκύψει να είναι όσο γίνεται αδύναμη, δηλαδή να μην μπορεί να έχει ελεύθερα χέρια να κάνει ό,τι θέλει και το λαϊκό κίνημα πρέπει να προχωρήσει, ξέρετε οι νίκες έρχονται μέσα από διαδοχικά πετυχημένες μάχες και ενδεχομένως μπορεί και κάπου να έχεις και μια αποτυχία. Δεν έρχεται μια νίκη, δεν είναι εύκολη μια νίκη, οι εύκολες νίκες στην πραγματικότητα θα είναι σε βάρος του λαού.
-- (ΠΥΡΓΙΩΤΗ) Με όλο το σεβασμό, επειδή άκουσα αυτό που είπατε για τις παραφυάδες των δύο κομμάτων. Η αριστερά αυτή τη στιγμή, η κομμουνιστογενής αριστερά είναι - θα σας έλεγα - στο ίδιο μη σας πω και χειρότερο σκηνικό. Δηλαδή, ωραία η θεωρία ότι πρέπει να μαζευτούν από τη μία πλευρά οι μεν κι από την άλλη οι δε, αλλά εσείς δεν μπορείτε να συνεννοηθείτε μεταξύ σας, χρόνια τώρα, αλλά τώρα πλέον είναι και φανερό, έχουμε τρία κόμματα αυτή τη στιγμή, καταλάβατε; Υπάρχει δηλαδή και μία εγγενής αδυναμία συνεννόησης.
-- Κοιτάξτε να δείτε, Θα έλεγα ότι είναι αυθαιρεσία να μιλά κανείς, όπως συνήθως γίνεται λόγος, ο «ενιαίος χώρος της αριστεράς». Δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα.
-- Τότε γιατί να υπάρχει των φιλελευθέρων ή των σοσιαλιστών ή υγιές είναι να υπάρχουν πολλές εκφάνσεις διαφορετικών πολιτικών ...
-- Το ζήτημα είναι αντικειμενικό. Το πόσες εκφάνσεις θα υπάρχουν, αυτό δεν είναι κάτι που μπορεί κανείς να το δει τεχνικά. Παραδείγματος χάριν: ΝΔ και ΠΑΣΟΚ είναι δύο διαφορετικά κόμματα αλλά, με συγχωρείτε, η στρατηγική είναι μία κι όμως εκφράζονται με δύο κόμματα. Αντί, λοιπόν, να ξορκίζουμε πόσο κόμματα υπάρχουν, πρέπει να ξεκαθαρίσουμε το εξής πράγμα: Ποια είναι η γραμμή αντιπαράθεσης. Εχουμε κρίση, η κρίση δίνει ευκαιρία να καθοριστεί καλύτερα η γραμμή αντιπαράθεσης. Εδώ και τα άλλα κόμματα, τα οποία αυτοπροσδιορίζονται της αριστεράς - και εμείς δεν αποδίδουμε ή παίρνουμε τίτλους -, λένε ότι έχουμε κρίση χρέους.
Δεν έχουμε κρίση χρέους. Εχουμε υπερσυσσώρευση κεφαλαίων και το πρόβλημα πού βρίσκεται σήμερα; ότι πρέπει να καταστραφεί ένα μέρος του κεφαλαίου του συσσωρευμένου. Και δεύτερον, η κρίση συνεχίζεται, θα βαθύνει στην Ευρωζώνη, η ανάκαμψη στην Ελλάδα θα αργήσει, θα είναι εξαιρετικά αναιμική και είναι πολύ πιθανόν να εκδηλωθεί νέα κρίση καπιταλιστική στα πλαίσια της Ευρωζώνης και όχι μόνο. Κι εμείς τώρα συζητάμε για την παρέλαση, για το πότε θα γίνουν εκλογές κ.λπ., σας λέω και πάλι είμαστε υπέρ των εκλογών.
Το ζήτημα, λοιπόν, είναι πού οφείλεται το πρόβλημα που βιώνει σήμερα όλη η Ευρώπη. Αν δε δοθεί απάντηση και αρχίσουμε τα golden boys που λένε αριστεροί, ο καζινοκαπιταλισμός, η κακή διαχείριση κ.λπ. δεν μπορεί να γίνει καμία συνεργασία, γιατί έτσι μπαίνουμε στο ίδιο τσουβάλι δυνάμεις που έχουμε ριζικά διαφορετικές απόψεις. Ξέρετε, τα αριστερά και επαναστατικά συνθήματα είναι εύκολα, εδώ χρειάζεται ο ριζοσπαστισμός στο πεδίο της οικονομίας και της εξουσίας.
Το κίνημα να αποκτήσει κατεύθυνση
-- Το γεγονός ότι ματαιώθηκε την Παρασκευή η παρέλαση, απομονώνουμε την αντίδραση του κόσμου σε όλη την Ελλάδα, βρήκε μια ευκαιρία να φωνάξει για τα δεινά που αντιμετωπίζει, αλλά τα συνθήματα που ακούστηκαν εναντίον του Προέδρου της Δημοκρατίας και το γεγονός ότι ματαιώθηκε σε ορισμένες περιπτώσεις η παρέλαση, σας βρίσκει σύμφωνη;-- Εμείς, με ανακοίνωση, μιλήσαμε καθαρά και σταράτα ότι είναι δευτερεύον το γεγονός της ματαίωσης της παρέλασης, μπροστά στο δράμα που ζει σήμερα ο λαός.
Δεύτερο, εκεί πέρα ακούστηκαν ορισμένα συνθήματα, όχι μόνο απέναντι στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, εμείς τον όρο «προδότης» δεν τον χρησιμοποιούμε ούτε για τα κόμματα του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, όταν εκχωρούν κυριαρχικά δικαιώματα. Εκχωρούν και θα εκχωρήσουν και περισσότερα, όμως για λόγους συμμαχίας με τα αδελφά τους κόμματα στην Ευρώπη και εκχωρούν αντικειμενικά κυριαρχικά δικαιώματα, γιατί αυτή είναι η ΕΕ και το ΝΑΤΟ. Εχουν εκχωρηθεί ήδη πολλά, εδώ το ΝΑΤΟ έχει καταργήσει τους χάρτες, δε δέχεται εθνικά σύνορα, ενώ η εθνοκρατική οργάνωση υπάρχει, εν πάση περιπτώσει.
Ακούστηκαν όμως και άλλα συνθήματα, «και οι 300 στην κρεμάλα». Ακούστηκαν συνθήματα ακροδεξιά, φασιστοειδή και δε μιλάω αν τα υιοθέτησε ο απλός κόσμος, μιλάω ότι υπήρχαν θύλακες εκεί, συγκεκριμένοι. Ηταν μία «πλατεία» που αναπαρήγαγε την πλατεία Συντάγματος των αγανακτισμένων, την πάνω και την κάτω. Ομως, εμείς είδαμε ότι έστω και με αυτόν το στρεβλό τρόπο εκφράστηκε η γενικότερη λαϊκή δυσαρέσκεια. Γι' αυτό λέμε ότι το κίνημα πρέπει να αποκτήσει κατεύθυνση και να μην είναι μόνο οργή και διαμαρτυρία, γιατί μπορεί να παγιδευτεί σε λάθος δρόμο.
-- Είπατε προηγουμένως για το «οι 300 στην κρεμάλα». Υπάρχει ένα μεγάλο πια ποσοστό κόσμου και αυτό είναι το επικίνδυνο το οποίο βλέπει ως εχθρό το πολιτικό σύστημα συνολικά, με το ποσοστό ευθύνης που του αναλογεί, πολύ μικρότερο σε σας, παρά πολύ μεγαλύτερο στα κόμματα εξουσίας, αλλά που όμως λέει - εκφράζεται και στις δημοσκοπήσεις σε 30% - 35% - ούτε αυτόν, ούτε αυτόν, ούτε τον άλλο...
-- Εδώ εκφράζεται μια κυρίαρχη ιδεολογία, μέσα στην οποία συνυπάρχει και γίνεται δουλειά σε δίπολο. Από τη μια, ο κοσμοπολιτισμός, δηλαδή κάτω το αστικό πολιτικό σύστημα και να έρθει ένα καινούργιο πάλι αστικό πολιτικό σύστημα, με σύγχρονους, με γιάπηδες κ.τ.λ., να καταρριφθεί αυτό το πολιτικό σύστημα και να 'ρθει το ίδιο, με άλλο μανδύα, ώστε να εκτονωθεί ο κόσμος και ο κίνδυνος. Και από την άλλη μεριά, υπάρχουν απόψεις εθνικιστικές, ακροδεξιές, που επίσης λένε ένα άλλο πολιτικό σύστημα που να τσακίσει το λαό.
Εδώ βγαίνει ο κ. Καρατζαφέρης, πηγαίνει την 28η Οκτωβρίου στο σπίτι του Γιάννη Μεταξά. Ο γερμανόφιλος Γιάννης Μεταξάς είπε το "όχι", γιατί η κυρίαρχη τάξη στην Ελλάδα, η αστική τάξη, ήταν αγγλόφιλη, ήταν με τη μεριά των Αγγλων. Τι θα έλεγε αυτός μόνος του; Και εδώ αποδεικνύεται ότι και οι πολιτικοί στις κρίσιμες στιγμές δεν κάνουν αυτό που τους καπνίσει, εντάσσονται μέσα στο συνολικό σύστημα. Ξεχάσαμε τη δικτατορία της 4ης Αυγούστου, το ρετσινόλαδο, τα κυνηγητά, τις εξορίες και ηρωοποιούμε σήμερα τον Μεταξά; Ξεχάσαμε ότι ο Μεταξάς και το καθεστώς Μεταξά έκανε τόσους εράνους για το στρατό και ο στρατός δεν είχε κανέναν εξοπλισμό; Και δεν μπορεί να συμψηφιστεί ο ηρωισμός των αξιωματικών και των παιδιών, των φαντάρων, στο αλβανικό μέτωπο, με ένα στρατό, ο οποίος ήταν ανέτοιμος να αντιμετωπίσει την ιταλική εισβολή.
Εδώ, λοιπόν, στην 28η Οκτωβρίου αναμειγνύεται το «προδότης Παπούλιας», που κακώς λέγεται - ευθύνες έχει ο κ. Παπούλιας για την κατάσταση, δεν είναι ανεύθυνος - αλλά δεν αποδίδεται πολιτικά το ζήτημα, έχουμε τους κοσμοπολίτες που μόλις δουν μια λαϊκή κινητοποίηση βγάζουν μπιμπίκια και έχουμε και εκείνους, τον καρατζαφερισμό να το πω έτσι, ο οποίος υμνεί τον Μανιαδάκη. Αρα ο λαός πρέπει να βγει μέσα απ' αυτό το τούνελ και να ξεκαθαρίσει τι θέλει. Με τα μονοπώλια ή με το λαό.
Οργάνωση στα σωματεία, στους τόπους δουλειάς
-- Ερχεται, λοιπόν, το ΠΑΣΟΚ και λέει ή ακολουθείτε την πολιτική που εφαρμόζουμε ή δε θα δοθούν μισθοί και συντάξεις. Η ΝΔ αντιπαρατίθεται σ' αυτό και λέει όχι κύριοι, αν είχατε χειριστεί διαφορετικά το ζήτημα, αλλά με τους ίδιους ανθρώπους, τους ίδιους συνομιλητές, θα ήμασταν σε καλύτερη κατάσταση, εσείς είστε εναντίον και των δύο και λέτε ανατροπή. Τι προτείνετε όμως; Τι θα έρθει μετά; Θα υπάρχει δυνατότητα να δοθούν μισθοί και συντάξεις; Θα υπάρχει δυνατότητα να έχει την οικονομική δυνατότητα της συνέχειας αυτή η χώρα;-- Αυτό είναι το πρόβλημα που θέτετε. Εμείς ως ΚΚΕ είμαστε υποχρεωμένοι αυτή τη στιγμή, εξ αντικειμένου, να πάρουμε υπόψη την αδημονία, την ανυπομονησία του λαού που θέλει κάποια προβλήματα να λυθούν εδώ και τώρα γιατί δεν αντέχει άλλο και ταυτόχρονα να του υποδείξουμε τη γενικότερη διέξοδο που απαιτεί τη συμμετοχή του λαού. Θα σας πω τι κάνουμε εμείς τώρα. Πρώτον, κεντρικό θέμα είναι τα ασφαλιστικά ταμεία. Εγώ σας λέω ότι αυτή τη στιγμή, αν πέντε εκατομμύρια κόσμος βγει στους δρόμους, τα ασφαλιστικά ταμεία αυτή τη στιγμή πρέπει να ενισχυθούν με ρευστό όχι με κτίρια που λέει ο κ. Βενιζέλος, να πουλάνε τα ασφαλιστικά ταμεία κτίρια, ποιος αγοράζει κτίρια κι αν θέλετε θα έχουμε και καινούργιο κούρεμα, πιθανόν να έχουμε και ανεξέλεγκτη χρεοκοπία...
-- Πιστεύετε ότι θα έχουμε κι άλλο κούρεμα;
-- Ναι, είναι πιθανόν. Βέβαιο δεν είναι, αλλά είναι πολύ πιθανό. Αυτή τη στιγμή, τα ασφαλιστικά ταμεία πρέπει να καλυφθούν με ρευστό. Να πάνε να κόψουν το λαιμό τους. Ούτε θα τους υποδείξουμε εμείς από πού θα τα πάρουν, αυτοί έχουν μια πολιτική που είμαστε αντίθετοι, θέλει ρευστό. Η κατάσταση στα νοσοκομεία, στην Υγεία δεν πάει άλλο. Και συσσίτια στα σχολεία, στις λαϊκές γειτονιές, δεν είμαστε αδιάφοροι για το σήμερα απλώς δεν μπορείς να μείνεις με έναν αμυντικό αγώνα, χρειάζεται και ο αμυντικός αγώνας και θέλει δύναμη, λαϊκή πλειοψηφία, όχι γιουχαΐσματα και γουδιά και κάτι τέτοια που ακούμε.
Θέλει οργάνωση στα σωματεία, στους τόπους δουλειάς, υπάρχουν παιδιά που υποσιτίζονται, δεν είναι ψέμα αυτό, είναι το 20%, είναι το 30%, αύριο θα είναι το 50%. Ας πάμε και στα λαϊκά συσσίτια, αλλά όχι με κόστος του λαού. Είμαστε, δηλαδή, υποχρεωμένοι ως Κόμμα να επεξεργαζόμαστε και πρακτικές λύσεις κι όχι να έχουμε γενικά πολιτικά συνθήματα. Αλλά, ταυτόχρονα η διέξοδος θα έρθει μέσα απ' την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων, τι να σας πω τώρα; Εμείς δε θα θέλαμε σήμερα να υπάρχουν λύσεις πιο εύκολες και βατές; Δεν γίνεται. Επομένως, ο λαός δεν έχει εξαντλήσει τα περιθώρια της παρεμπόδισης ορισμένων μέτρων, τι θα γίνει; Το ΙΚΑ, λέει, θα το χρηματοδοτούμε. Μα άμα τα 2/3 έχουν εργασιακές σχέσεις ελαστικές, θα δίνουν ελάχιστα χρήματα.
-- Ολοκληρώνουμε την πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση με την ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, κ. Αλέκα Παπαρήγα, έχετε το χρόνο σας να ολοκληρώσετε.
-- Κύριε Παπαδάκη, υπάρχει κι ένας άλλος παράγοντας που πρέπει ο λαός να τον πάρει σοβαρά υπόψη και που κανένα άλλο κόμμα δεν τον λέει. Καθώς η κρίση παρατείνεται και μπορεί να έρθει και νέα κρίση, οι ανταγωνισμοί στην περιοχή μας θα γίνουν ακόμα πιο οξείς. Τώρα ο πόλεμος είναι οικονομικός με τους αγωγούς κ.λπ. και πολιτικός. Τι θα γίνει; Η Ελλάδα βρίσκεται στο μάτι του κυκλώνα, ένας περιφερειακός πόλεμος πιο γενικευμένος, τώρα οι πόλεμοι γίνονται μέσω αντιπροσώπων. Τα ισχυρά ιμπεριαλιστικά κέντρα τσακώνονται μεταξύ τους, αλλά βάζουν τους αντιπροσώπους τους περιφερειακά, δεν είναι έξω από τον κίνδυνο να έχουμε μια γενικότερη ανάφλεξη στην περιοχή.
Γι' αυτό, εμείς λέμε εξέγερση κοινωνική χρειάζεται όχι τύπου Λιβύης, Τυνησίας, Συρίας και Υεμένης, αλλά ο λαός πρέπει όσο πιο γρήγορα να παρέμβει. Γιατί η Ελλάδα πραγματικά είναι μέσα στο μάτι του κυκλώνα και θύτης είναι η Ελλάδα και υπεύθυνη για την κατάσταση, αλλά μπορεί να γίνει και θύμα. Δέκα, δεκαπέντε ειδών συμφωνίες για αγωγούς υπάρχουν. Η ίδια χώρα διαπραγματεύεται με τους ανταγωνιστές για ξεχωριστούς αγωγούς, οι χώρες που έχουν το πετρέλαιο, οι πρώην Δημοκρατίες της Σοβιετικής Ενωσης. Η κατάσταση είναι εξαιρετικά ανησυχητική. Το καζάνι βράζει, μια πολυσυζητημένη λέξη, αλλά πού θα βγάλει αυτός ο βρασμός.
Εμείς βλέπουμε κι έναν τέτοιο κίνδυνο, δεν κινδυνολογούμε, είμαστε υποχρεωμένοι ως Κόμμα αλλά και ως κίνημα να είμαστε προετοιμασμένοι για κάθε εξέλιξη. Κι ακούω τώρα οι εκλογές θα λύσουν το ζήτημα, να σταματήσει η κοινωνική έκρηξη, δεν σταματάει, θα υπάρχουν και οι τάχα εξωτερικοί παράγοντες, που δεν είναι εξωτερικοί, που θα οξύνουν αυτή την κατάσταση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου