Για την «ελευθερία» του Τύπου

Από προχτές ο κ. Παπανδρέου έχει επιδοθεί σε διαδοχικές συναντήσεις με όλους σχεδόν τους μεγαλοκαναλάρχες και μεγαλοεκδότες.

*

Ενώ οι εργαζόμενοι απεργούν και ο ελληνικός λαός βρίσκεται στους δρόμους, διαδηλώνοντας την οργή του απέναντι σε μια πολιτική που τον αφανίζει,

οι εφοπλιστές, οι βιομήχανοι, οι τραπεζίτες, οι κεφαλαιοκράτες που ελέγχουν τα συγκροτήματα του Τύπου πάνε κι έρχονται στο πρωθυπουργικό γραφείο.

***

Ουδεμία έκπληξη. Ισα - ίσα. Ολα αυτά είναι αναμενόμενα.

Και τόσο προφανές το σημαινόμενό τους, όσο ακριβώς περιγράφουν τα παρακάτω λόγια:

*

«Η "ελευθερία του Τύπου" είναι επίσης ένα από τα κυριότερα συνθήματα της "καθαρής δημοκρατίας".

*

Και στο ζήτημα αυτό οι εργάτες ξέρουν και οι σοσιαλιστές όλων των χωρών το έχουν παραδεχτεί εκατομμύρια φορές ότι η ελευθερία αυτή είναι μια απάτη, εφόσον τα καλύτερα τυπογραφεία και τα τεράστια αποθέματα χαρτιού βρίσκονται στα χέρια των καπιταλιστών και εφόσον διατηρείται η εξουσία του κεφαλαίου πάνω στον Τύπο, που εκδηλώνεται σ' όλο τον κόσμο τόσο πιο καθαρά, πιο έντονα, πιο κυνικά, όσο πιο ανεπτυγμένος είναι ο δημοκρατισμός και το ρεπουμπλικανικό καθεστώς, όπως συμβαίνει λ.χ. στην Αμερική.

*

Για να κατακτηθεί η αληθινή ισότητα και η αληθινή δημοκρατία για τους εργαζόμενους, για τους εργάτες και τους αγρότες πρέπει πρώτα να αφαιρεθεί από το κεφάλαιο η δυνατότητα να μισθώνει συγγραφείς, να αγοράζει εκδοτικούς οργανισμούς και να εξαγοράζει εφημερίδες και γι' αυτό πρέπει να αποτιναχτεί ο ζυγός του κεφαλαίου, πρέπει να ανατραπούν οι εκμεταλλευτές, να κατασταλεί η αντίστασή τους.

*

Οι καπιταλιστές αποκαλούσαν πάντα "ελευθερία" την ελευθερία των πλουσίων να γίνουν πλουσιότεροι, την ελευθερία των εργατών να πεθαίνουν από την πείνα.

*

Οι καπιταλιστές αποκαλούν ελευθερία του Τύπου την ελευθερία των πλουσίων να εξαγοράζουν τον Τύπο, την ελευθερία να χρησιμοποιείται ο πλούτος για την κατεργασία και την παραποίηση της λεγόμενης κοινής γνώμης.

*

Και στην περίπτωση αυτή οι θεματοφύλακες της "καθαρής δημοκρατίας" αποδεικνύονται στην πραγματικότητα θεματοφύλακες του πιο βρωμερού, του πιο αργυρώνητου συστήματος της κυριαρχίας των πλουσίων πάνω στα μέσα διαφώτισης των μαζών, αποδεικνύονται απατεώνες που ξεγελούν το λαό, που με καλοφτιαγμένες, όμορφες, μα ολότελα ψεύτικες φράσεις αποσπούν την προσοχή του από το συγκεκριμένο ιστορικό καθήκον της απελευθέρωσης του Τύπου από το ζυγό του κεφαλαίου.

*

Αληθινή ελευθερία και ισότητα θα υπάρχει στο καθεστώς που οικοδομούν οι κομμουνιστές. Σ' αυτό δε θα υπάρχει η δυνατότητα πλουτισμού σε βάρος των άλλων, δε θα υπάρχει η αντικειμενική δυνατότητα να υποτάσσεται ο Τύπος ούτε άμεσα ούτε έμμεσα στην εξουσία του χρήματος και τίποτε δε θα εμποδίζει τον κάθε εργαζόμενο - ή ομάδα εργαζομένων ανεξάρτητα από τον αριθμό της - να έχει και να ασκεί το δικαίωμα χρησιμοποίησης των κοινωνικοποιημένων τυπογραφείων και του κοινωνικοποιημένου χαρτιού».

*

(Λένιν, «Απαντα», τόμος 37, σελ. 495-496, ομιλία στο 1ο Συνέδριο της 3ης Διεθνούς).

Γράφει  ο Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ