Οι του ΣΥΝ/ΣΥΡΖΑ πριν τρία χρόνια, που έκαναν την εμφάνισή τους τα πρώτα σημάδια της κρίσης, εκτιμούσαν ότι η κρίση είναι χρηματοπιστωτική. Κατακεραύνωναν από τότε την κυβέρνηση της ΝΔ αλλά και στη συνέχεια την αντίστοιχη του ΠΑΣΟΚ γιατί αντί να ενισχύσουν τη λεγόμενη «πραγματική οικονομία», ενίσχυαν τις τράπεζες και τα λεγόμενα «γκόλντεν μπόις» αποδίδοντας την αιτία της κρίσης στις τράπεζες και στα «γκόλντεν μπόις».
Πρότειναν στο λαό να παλέψει για να πληρώσουν οι τράπεζες, και να ενισχυθούν από το κράτος η βιομηχανία, το εμπόριο κλπ. γιατί έτσι θα υπάρχει παραγωγική ανάπτυξη, θα δημιουργηθούν θέσεις εργασίας, θα αυξηθούν οι μισθοί κλπ.
Στη συνέχεια όταν η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ μίλησε για διπλάσιο έλλειμμα απ' αυτό που είχε παρουσιάσει η ΝΔ και αδυναμία αποπληρωμής του κρατικού χρέους,
άρχισαν να μιλούν για κρίση χρέους. Πρόβαλλαν μάλιστα την αναγκαιότητα διαμόρφωσης μιας διεθνούς επιτροπής αποτίμησης του χρέους, επισημαίνοντας το γεγονός ότι υπάρχει «παράνομο» και «νόμιμο» χρέος, προτείνοντας τη λύση της επαναδιαπραγμάτευσης για αποπληρωμή του «νόμιμου» χρέους, που θα πληρώσει ο λαός αν και το προκάλεσε η πλουτοκρατία. Επομένως, γιατί να πληρώσει ο λαός έστω και το «νόμιμο»; Οταν δε η κυβέρνηση άρχισε την προσπάθεια να δανειοδοτηθεί το κράτος για να αποπληρώνει το κρατικό χρέος και τις διαπραγματεύσεις με την τρόικα, που κατέληξαν στο πρώτο μνημόνιο, καλούσαν το λαό να παλέψει για κρατικοποίηση μιας τράπεζας που θα δρούσε τάχα σε όφελος των λαϊκών στρωμάτων και κάποιων πρώην ΔΕΚΟ και την αναδιανομή εισοδήματος με την ενίσχυση της καπιταλιστικής παραγωγικής δραστηριότητας, που όλ' αυτά μαζί συνέθεταν το πλαίσιο της αντιμνημονιακής πολιτικής του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ. Καλούσε ταυτόχρονα για πάλη ενάντια στην κατοχή της τρόικας, ενάντια στη νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση της υποτέλειας, έτσι χαρακτηρίζουν την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, καλώντας να φύγει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και στη θέση της να φέρει ο λαός μια προοδευτική κυβέρνηση από τις δυνάμεις του ΠΑΣΟΚ που εναντιώνονται στην ηγεσία του και τις δυνάμεις της «αριστεράς», για την εφαρμογή του αντιμνημονιακού τους προγράμματος, μέσα στην καπιταλιστική Ευρωπαϊκή Ενωση.***
Βεβαίως, ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ ποτέ δε μίλησε για τον πραγματικό χαρακτήρα της κρίσης ως κρίσης υπερσυσσώρευσης κεφαλαίου που είναι αντικειμενική και αναπόφευκτη στον καπιταλισμό, ότι το κρατικό χρέος προκαλείται από την πολύμορφη κρατική χρηματοδότηση των μονοπωλίων για να κάνουν επενδύσεις. Και αυτό επίσης είναι νομοτελειακό για την ανάπτυξη της καπιταλιστικής οικονομίας. Και η κρίση για να εξαλειφθεί οριστικά, δηλαδή για να υπάρξει διέξοδος φιλολαϊκή, απαιτείται κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων και λαϊκή εξουσία. Ετσι, δεν αποπροσανατολίζει μόνο όταν κάτω από την πίεση τμημάτων του λαού, ιδιαίτερα μεσαίων στρωμάτων για άμεσα μέτρα ανακούφισης, προβάλλει ως διέξοδο μια κυβέρνηση που θα μπορεί τάχα να εφαρμόσει φιλολαϊκή πολιτική με τα μονοπώλια να έχουν την ιδιοκτησία των μέσων παραγωγής και το κράτος να είναι στα χέρια τους, αλλά σπέρνει επικίνδυνες αυταπάτες ότι είναι δυνατόν μια τέτοια κυβέρνηση στον καπιταλισμό να ασκήσει φιλολαϊκή πολιτική. Αλλά αυτό υπονομεύει την ταξική πάλη κόντρα στα μονοπώλια και την πραγματική διέξοδο σε όφελος του λαού γιατί φιλολαϊκή πολιτική και μονοπώλια είναι αδύνατο να συνυπάρξουν. Ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ ασκεί κριτική στην κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ ότι άλλα έλεγε προεκλογικά αλλά αθέτησε το πρόγραμμά της και σπρώχνει τη χώρα, την οικονομία και το λαό στην καταστροφή. Αυτό το τελευταίο το προπαγανδίζουν και κάποιες δυνάμεις του ΠΑΣΟΚ στο χώρο των συνδικάτων που μάλιστα έφτασαν να λένε ότι «εμείς είμαστε το ΠΑΣΟΚ και όχι η ηγεσία του και η κυβέρνηση», γι' αυτό αποχωρούμε όχι από το ΠΑΣΟΚ αλλά από το σημερινό μεταλλαγμένο ΠΑΣΟΚ, που αθέτησε το πρόγραμμά του, έγινε νεοφιλελεύθερο, άρα δεν είναι αυτό το ΠΑΣΟΚ. Εδώ έχουμε ταύτιση στην κριτική της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ. Και αυτή η άποψη παραπέμπει στη λογική να φέρει ο λαός μια άλλη «προοδευτική αντιμνημονιακή κυβέρνηση». Βεβαίως η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ επιμένει πως τα μέτρα είναι στο πρόγραμμά της. Και σωστά. Λέει τώρα ό,τι αποκάλυπτε το ΚΚΕ προεκλογικά για το ΠΑΣΟΚ, δηλαδή ότι ετοιμάζει λαίλαπα αντιλαϊκών μέτρων. Προχτές επίσης εμφανίστηκε «πρωτοβουλία αντιστασιακών του χώρου του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ» που καλούσαν για «κυβέρνηση σωτηρίας της χώρας». Χτες ο πρόεδρος του ΣΥΝ αποδέχτηκε την πρόταση. Εδώ θυμίζει το «Γιάννης κερνά, Γιάννης πίνει».
***
Γιατί όμως μια τέτοια κυβέρνηση δεν μπορεί να εφαρμόσει φιλολαϊκή πολιτική; Πρώτ' απ' όλα γιατί η οικονομία θα βρίσκεται στα χέρια του κεφαλαίου που δεν παζαρεύει χασούρα ούτε στο ελάχιστο των κερδών του για να βελτιωθεί η ζωή του λαού. Επίσης μέσα στην ΕΕ μόνο αντιλαϊκή πολιτική μπορεί να εφαρμόζεται. Εχει πείρα ο λαός μας σ' αυτό. Αλλά και γιατί η εξουσία, το κράτος θα βρίσκεται στα χέρια των καπιταλιστών. Δεν είναι ουδέτερο, επομένως τη δική τους πολιτική προστατεύει και επιβάλλει. Τέλος, υπάρχει η εμπειρία της Γαλλίας και της Ιταλίας από τέτοιες κυβερνήσεις. Μέχρι στον πόλεμο της Γιουγκοσλαβίας συμμετείχαν, ενώ όχι μόνο δεν έσωσαν τους λαούς, αλλά σήμερα είναι στην ίδια μοίρα με το δικό μας. Αρα η διέξοδος για την εργατική τάξη, το λαό, ταυτίζεται με την πάλη για την εργατική - λαϊκή εξουσία, με την κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων, την αποδέσμευση από την ΕΕ και τη διαγραφή του χρέους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου