Να αναγνωριστεί ανεξάρτητο και κυρίαρχο Παλαιστινιακό κράτος.

Την άμεση αναγνώριση ανεξάρτητου, κυρίαρχου και βιώσιμου Παλαιστινιακού κράτους, στα σύνορα του 1967, με πρωτεύουσα την Ανατολική Ιερουσαλήμ, κράτους μέλους του ΟΗΕ, απαιτεί η Ευρωκοινοβουλευτική Ομάδα του ΚΚΕ, ενόψει της πρότασης της Παλαιστινιακής Αρχής στην επερχόμενη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ στις 20 Σεπτέμβρη 2011. 

Στα πλαίσια της σημαντικής διεθνούς πρωτοβουλίας του ΚΚΕ για την αναγνώριση ανεξάρτητου και κυρίαρχου Παλαιστινιακού κράτους, η Ευρωκοινοβουλευτική Ομάδα του ΚΚΕ, με επιστολή της, που υπογράφουν οι ευρωβουλευτές του Κόμματος, Γιώργος Τούσσας και Μπάμπης Αγγουράκης, προς τον Πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, 

Herman Van Rompuy, την Υπατη Εκπρόσωπο για την Εξωτερική Πολιτική και Ασφάλεια της Ευρωπαϊκής Ενωσης και Αντιπρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Catherine Ashton, τον Πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Jose Manuel Barroso, στα μέλη του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, σε πρεσβείες, μόνιμες αντιπροσωπείες στην ΕΕ και ευρωβουλευτές, επισημαίνει ότι η πολιτική της ΕΕ αντιστρατεύεται τα συμφέροντα του Παλαιστινιακού λαού και απαιτεί από τις κυβερνήσεις των κρατών μελών της ΕΕ να στηρίξουν στην επερχόμενη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ, στις 20 Σεπτέμβρη 2011, το σχετικό ψήφισμα για την αναγνώριση ανεξάρτητου, βιώσιμου και κυρίαρχου Παλαιστινιακού κράτους.

Η επιστολή των ευρωβουλευτών του ΚΚΕ έχει ως εξής:

«Οπως σας είναι ασφαλώς γνωστό, η Παλαιστινιακή Αρχή ενόψει της προσεχούς Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ στην Νέα Υόρκη στις 20 Σεπτεμβρίου 2011 πρόκειται να θέσει το ζήτημα της άμεσης αναγνώρισης ανεξάρτητου Παλαιστινιακού κράτους. Σύμφωνα με τεκμηριωμένα στοιχεία πάνω από 120 κράτη έχουν εκφράσει τη θέλησή τους να υπερψηφίσουν τη σχετική πρόταση της Παλαιστινιακής Αρχής. Το Παλαιστινιακό πρόβλημα βρίσκεται σε μία κρίσιμη καμπή. Καθημερινά γινόμαστε μάρτυρες της συνεχιζόμενης και κλιμακούμενης επιθετικότητας του Ισραήλ ενάντια στον Παλαιστινιακό λαό. Η αδιάλλακτη ιμπεριαλιστική πολιτική του Ισραήλ τορπιλίζει συστηματικά τη συγκρότηση και αναγνώριση ανεξάρτητου, κυρίαρχου και βιώσιμου Παλαιστινιακού κράτους, εμπεδώνει και ενισχύει την κατοχή των εδαφών που άρπαξε το Ισραήλ με τον πόλεμο των έξι ημερών το 1967. Οξύνει και περιπλέκει τα προβλήματα στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής, εγκυμονώντας τεράστιους κινδύνους για τους λαούς. Η Ισραηλινή κατοχή και η συνεχιζόμενη πρωτοφανής βαρβαρότητά της οδηγεί σε γενοκτονία του Παλαιστινιακού λαού.

Το Ισραήλ καθημερινά εξαπολύει οργανωμένες δολοφονικές επιθέσεις ενάντια στον Παλαιστινιακό λαό, επεκτείνει τους απαράδεκτους εποικισμούς και το τείχος του αίσχους στην Ανατολική Ιερουσαλήμ, στη Δυτική Οχθη, συνεχίζει να διατηρεί αποκλεισμένη τη Λωρίδα της Γάζας.

Το Ισραήλ, ΗΠΑ, ΕΕ, εκβιάζουν και απειλούν με οικονομικό στραγγαλισμό τον Παλαιστινιακό λαό και ένταση των στρατιωτικών επιχειρήσεων στην ευρύτερη περιοχή εάν η Παλαιστινιακή Αρχή προσφύγει στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ.

Η ιμπεριαλιστική πολιτική εκ μέρους του Ισραήλ, η επιθετικότητα και η αδιαλλαξία του δε θα ήταν δυνατή χωρίς τη στήριξη και την αναβάθμιση των σχέσεών του με την ΕΕ, τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ σε οικονομικό, πολιτικό και στρατιωτικό επίπεδο, που είναι σε εξέλιξη, για την εκμετάλλευση και τον έλεγχο των πλούσιων πλουτοπαραγωγικών πηγών και των ενεργειακών δρόμων στην περιοχή.

Η πολιτική "ίσων αποστάσεων" της ΕΕ, της εξίσωσης του θύματος με το θύτη, ενθαρρύνει την επιθετικότητα του Ισραήλ ενάντια στους Παλαιστίνιους και τους άλλους λαούς της ευρύτερης περιοχής.

Το ΚΚΕ αντιπάλεψε και αντιπαλεύει την πολιτική που εξισώνει το θύτη - το Ισραήλ, με το θύμα - τον ηρωικό Παλαιστινιακό λαό.

Η πολιτική της ΕΕ για το Παλαιστινιακό πρόβλημα αντιστρατεύεται τα συμφέροντα και τους πόθους του Παλαιστινιακού λαού, βρίσκεται σε ευθεία αντίθεση με τη θέληση των λαών.

Σήμερα, οι ίδιες οι εξελίξεις αποδεικνύουν ότι η λογική στην οποία οικοδομήθηκε η Συμφωνία του Οσλο το 1993, η λογική που επικράτησε στο Καμπ Ντέιβιντ (2000), ή στη Σύνοδο της Ανάπολις το 2007, η λογική του γνωστού "οδικού χάρτη", έχουν τιναχτεί στον αέρα.

Στη βάση αυτών των εξελίξεων, η κατάσταση στα κατεχόμενα Παλαιστινιακά εδάφη γίνεται πιο σύνθετη και επικίνδυνη για τους λαούς της ευρύτερης περιοχής.

Οι ΗΠΑ και η ΕΕ μιλούν για δύο κράτη (Ισραήλ και Παλαιστίνη), προσπαθώντας με τη ρητορική τους να κρύψουν την ουσία των επιδιώξεών τους. Και η ουσία είναι ότι μιλώντας για παλαιστινιακό κράτος δεν εννοούν κράτος κυρίαρχο, οργανωμένο, για την πορεία του οποίου θα αποφασίζει ο λαός του. Εννοούν κράτος χωρίς σύνορα, χωρίς στρατό, περιορισμένης κυριαρχίας, με τη συνέχιση της κατοχής του ιμπεριαλιστικού κράτους του Ισραήλ, επιδιώκουν μια "διευθέτηση" που θα βάζει ταφόπλακα στο δικαίωμα για ένα κυρίαρχο κράτος, με σύνορα, με το δικαίωμα αυτοπροστασίας, στα σύνορα του 1967 και με πρωτεύουσα την Ανατολική Ιερουσαλήμ, με την επιστροφή των προσφύγων.

Το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας και η εργατική τάξη στηρίζουν τον αγώνα του παλαιστινιακού λαού και την αντίστασή του ενάντια στις δυνάμεις κατοχής του Ισραήλ.

Καταδικάζουμε τις πιέσεις στην Παλαιστινιακή Αρχή για την επιβολή λύσης που θα είναι σε αντίθεση με τη θέληση, τα συμφέροντα και τα δικαιώματα του Παλαιστινιακού λαού.

Κάθε λαός, και ο Παλαιστινιακός, πρέπει να έχει το δικαίωμα να αποφασίζει κυρίαρχα για την κυβέρνηση και το μέλλον του.

Με βάση αυτές τις επισημάνσεις, επαναλαμβάνουμε τη θέση του ΚΚΕ για το Παλαιστινιακό πρόβλημα:

• Την απελευθέρωση του Παλαιστινιακού λαού από τη βαρβαρότητα των κατοχικών δυνάμεων, του στρατού του Ισραήλ.
• Απαιτούμε από τις κυβερνήσεις των κρατών μελών της ΕΕ να στηρίξουν στην επερχόμενη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ το σχετικό ψήφισμα για την αναγνώριση ανεξάρτητου, βιώσιμου και κυρίαρχου Παλαιστινιακού κράτους, στα σύνορα του 1967 με πρωτεύουσα την Ανατολική Ιερουσαλήμ, δίπλα στο Ισραήλ, ως κράτους μέλους του ΟΗΕ.
• Το σταμάτημα των εποικισμών και την αποχώρηση όλων των εποίκων που έχουν εγκατασταθεί πέρα από τα σύνορα του 1967.
• Το γκρέμισμα του τείχους του αίσχους.
• Το δικαίωμα επιστροφής όλων των Παλαιστίνιων προσφύγων στις εστίες τους, με βάση τις σχετικές αποφάσεις του ΟΗΕ.
• Την άρση κάθε αποκλεισμού των Παλαιστινίων, στην Ανατολική Ιερουσαλήμ, στη Δυτική Οχθη και στη Λωρίδα της Γάζας.
• Την άμεση απελευθέρωση όλων των Παλαιστίνιων κι άλλων πολιτικών κρατουμένων που κρατούνται στις ισραηλινές φυλακές.
• Την αποχώρηση του ισραηλινού στρατού από όλα τα κατεχόμενα εδάφη του 1967, συμπεριλαμβανομένων των υψωμάτων του Γκολάν και της περιοχής Σεμπάα του Νότιου Λιβάνου».