Εδώ και περισσότερο από 20 μήνες, τα αστικά επιτελεία και τα παπαγαλάκια της κυβέρνησης, γανώνουν το μυαλό του λαού με αναλύσεις του τύπου «τα μέτρα είναι αναγκαία, γιατί η ελληνική οικονομία είχε παθογένειες που πρέπει να διορθωθούν». Προσπαθούσαν με αυτόν τον τρόπο να παρουσιάσουν την Ελλάδα σαν τη θλιβερή εξαίρεση στον κανόνα που ισχύει για τις άλλες καπιταλιστικές χώρες, για τις οποίες μάλιστα υπονοούσαν ότι τα λαϊκά στρώματα ζουν καλύτερα, επειδή, σε προηγούμενες περιόδους, είχαν αποδεχτεί μεταρρυθμίσεις σαν αυτές που τώρα σαρώνουν μισθούς και δικαιώματα στην Ελλάδα.
Τώρα που η καπιταλιστική κρίση δείχνει ακόμα πιο καθαρά τα δόντια της στα μεγάλα οικονομικά κέντρα της ΕΕ, πυροδοτώντας μια νέα κούρσα μέτρων, στη βάση των όσων έχουν, εδώ και χρόνια, συναποφασιστεί στην ΕΕ, τα παπαγαλάκια άλλαξαν τροπάρι και προσαρμόζουν την προπαγάνδα τους ως εξής: «Εδώ παίρνονται μέτρα στην Ιταλία και την Ισπανία, που είναι οικονομικά μεγαθήρια στην ΕΕ, θα διαμαρτυρηθούμε εμείς που είμαστε μια μικρή οικονομία;».
Πέρα από το δεδομένο θράσος τους, αυτό που μάταια προσπαθούν να κρύψουν οι αστοί και οι γραφίδες τους είναι το γεγονός ότι η κρίση, ούτε χρέους είναι, ούτε βέβαια οφείλεται σε ιδιαιτερότητες της μιας ή της άλλης οικονομίας, ανεξάρτητα αν αυτές επηρεάζουν τη μορφή και το χρόνο εκδήλωσής της.
Είναι κλασική καπιταλιστική κρίση υπερσυσσώρευσης και υπερπαραγωγής και τα αντιλαϊκά μέτρα που παίρνονται σε όλον τον καπιταλιστικό κόσμο κατατείνουν στην υποτίμηση κεφαλαίου και στόχο έχουν να βελτιώσουν την ανταγωνιστικότητα των μονοπωλίων που θα επιβιώσουν από τον αδυσώπητο ανταγωνισμό.
Αυτή η τάση είναι νομοτελειακή, μη αναστρέψιμη σε ό,τι αφορά τους αστούς και το σύστημα που υπηρετεί τα συμφέροντά τους.
Ο λαός δεν έχει κανένα λόγο να είναι συνοδοιπόρος τους σε ένα δρόμο ανάπτυξης που τρέφεται από το δικό του ιδρώτα.
Η διέξοδος γι' αυτόν βρίσκεται στην πάλη για την ανατροπή του καπιταλισμού, που γεννάει κέρδη για τους λίγους, κρίσεις και φτώχεια για τους πολλούς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου