Το αστικό πολιτικό σύστημα κυοφορεί αντιδραστικές αλλαγές στο όνομα της «περισσότερης δημοκρατίας», αίτημα «πολυφορεμένο» τελευταία και «ευκολοχώνευτο» όπως φαίνεται για την άρχουσα τάξη και το πολιτικό της προσωπικό. Στο όνομα αυτής της «δημοκρατίας», η κυβέρνηση εξήγγειλε δημοψήφισμα μέσα στο φθινόπωρο, με αρωγούς άλλα αστικά κόμματα και επιτροπές «προσωπικοτήτων». Από κοντά οι δυνάμεις του οπορτουνιστικού φάσματος «μεγαφωνίζουν» το σύνθημα της «Κάτω Βουλής», της πλατείας, για «περισσότερη», «άμεση» κ.λπ. δημοκρατία, δίνοντας καλή πάσα στο αστικό πολιτικό σύστημα να κομπάζει ότι την εισακούει και να προωθεί απρόσκοπτα τους αντιλαϊκούς του σχεδιασμούς, με ένα δημοψήφισμα - παγίδα, για ενσωμάτωση της λαϊκής δυσαρέσκειας.
Ολοι και όλα μοιάζει να δουλεύουν ρολόι, που όμως κλέβει χρόνο απ' το λαό υπέρ της πλουτοκρατίας, η οποία επιδιώκει, καλλιεργώντας ιδεολογήματα περί «περισσότερης δημοκρατίας», να νομιμοποιηθούν αλλαγές στο πολιτικό σύστημα που ισχυροποιούν τα κόμματά της και την εξουσία της, και συγχρόνως ορθώνουν εμπόδια στο στρατηγικό της αντίπαλο, το ΚΚΕ. Επιδίωξη που σιγοντάρουν αντικειμενικά όσοι με τη στάση και τη δράση τους πλειοδοτούν υπέρ του ακομμάτιστου και «αυθόρμητου» και ταυτόχρονα συκοφαντούν το οργανωμένο και το ταξικό, που είναι επικίνδυνο για το σύστημα, αναμεταδίδοντας θολά συνθήματα και αιτήματα, αναγορεύοντάς τα μάλιστα τερματικό σταθμό του κινήματος.
Δημοκρατία δεν είναι το υπάρχον καλπονοθευτικό σύστημα να αντικατασταθεί από ένα πιο καλπονοθευτικό ή και λιγότερο καλπονοθευτικό. Ούτε οι βουλευτές από 300 να γίνουν 200, να χωθούν στη φυλακή 2-3 που τα «'πιασαν». Τα κόμματα δε θα γίνουν φιλολαϊκά επειδή θα αλλάξουν οι ρυθμίσεις για τα οικονομικά τους. Στο παρασκήνιο, η σύμφυση της πλουτοκρατίας και των πολιτικών της εκπροσώπων θα συνεχίσει να γεννά διαπλοκή, διαφθορά. Δεν είναι πρόοδος, αλλά πισωγύρισμα η μεθόδευση να μπουν εμπόδια στην οικονομική ενίσχυση του ΚΚΕ από ανθρώπους του μόχθου, εμπόδια στη δράση του για να αφοπλίζεται ο λαός, η προσπάθεια σε ευρωενωσιακό επίπεδο να ενισχυθεί η άμεση ανάμειξη του αστικού κράτους στην οργάνωση, στη δομή, στην εσωτερική λειτουργία των κομμάτων, ακόμα και στο πρόγραμμά τους.
Στον καπιταλισμό η «δικαιοσύνη» και η «δημοκρατία» ταυτίζονται με το δίκιο των μονοπωλίων. Για ποια δημοκρατία μπορεί να γίνει λόγος στους τόπους δουλειάς, όπου «σπάει κόκαλα» η εργοδοτική τρομοκρατία, όπου ο ιδρώτας των πολλών γίνεται το κέρδος των λίγων; Τι είδους δημοκρατία μπορεί να εγγυηθεί ένα σύστημα που η ύπαρξή του εδράζεται στην εκμετάλλευση των λαών, στην αρπαγή του πλούτου που παράγουν, στη βία της φτώχειας και της ανέχειας; Ο λαός δεν πρέπει να επιτρέψει τερτίπια τύπου δημοψηφίσματος να γίνουν βαλβίδα εξαέρωσης της αγανάκτησής του. Αν τσιμπήσει το δόλωμα την επόμενη μέρα θα έχει απέναντί του έναν πιο ισχυρό αντίπαλο. Τώρα να οργανώσει την πάλη του εναντίον του. Με λαϊκή συμμαχία που θα σαρώσει τη δημοκρατία της ολιγαρχίας και θα οικοδομήσει τη λαϊκή εξουσία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου