Σελίδες

2 Μαΐ 2011

Η αποσταθεροποίηση του αστικού συστήματος συμφέρει το λαό.



Τα σενάρια για εκλογές που ανακάμπτουν, συνδυασμένα με τη γενικότερη προσπάθεια για μεταμφίεση του πολιτικού σκηνικού, φανερώνουν την ανησυχία της αστικής τάξης και των κομμάτων της για την κλιμακούμενη λαϊκή δυσαρέσκεια που τροφοδοτεί η πολιτική τους. 
Δείχνουν φόβο για τον αντίκτυπο που μπορεί να έχει στη σταθερότητα του πολιτικού συστήματος το βάθος και η διάρκεια της κρίσης, τα ολοένα και μεγαλύτερα αδιέξοδα που γεννάει για το λαό η φιλομονοπωλιακή της διαχείριση.


Τα αστικά επιτελεία δε θα είχαν κανένα λόγο να συζητούν το ενδεχόμενο των πρόωρων εκλογών ή την περίπτωση να περάσουν από μονοκομματικές κυβερνήσεις σε συνεργατικά σχήματα, αν η σημερινή κυβέρνηση παρέμενε το ίδιο ικανή να προωθήσει τις αντιλαϊκές ανατροπές, όπως το πρώτο διάστημα της εκλογής της.

Δε θα έμπαιναν στον κόπο να συζητούν συμμαχικές κυβερνήσεις, αν το σύστημα της δικομματικής εναλλαγής και κατά συνέπεια οι βασικοί πυλώνες του δεν δέχονταν τέτοιους κραδασμούς, κάτω από την πίεση της λαϊκής δυσαρέσκεια για την πολιτική που συνυπηρετούν το ΠΑΣΟΚ, η ΝΔ και οι δορυφόροι τους.
Αρα, αυτό που πρέπει να γίνει συνείδηση στο λαό, είναι ότι οι συζητήσεις για αλλαγές στο επίπεδο της διακυβέρνησης, είτε αυτές αφορούν σε ανασχηματισμό της σημερινής κυβέρνησης, είτε σε επικείμενες εκλογές, γίνονται για να ξεπεραστεί ο σκόπελος που γεννά η δική του δυσαρέσκεια απέναντι στην εφαρμογή των μέτρων που έχει ανάγκη το κεφάλαιο.
Με άλλα λόγια, ο αντίπαλος, το αστικό πολιτικό σύστημα και τα κόμματά του δεν ανασύρουν το χαρτί των εκλογών από θέση ισχύος. Αντίθετα, προσπαθούν να ελιχθούν, ανησυχώντας για τη δύναμη που έχει ο λαός και την προοπτική να τη συνειδητοποιήσει και να την αξιοποιήσει εναντίον τους με πολιτικούς όρους.
Από εδώ προκύπτει η ανάγκη οι εργαζόμενοι και τα άλλα λαϊκά στρώματα να μην κλονιστούν ούτε στιγμή από την εκλογολογία και την προπαγάνδα που τη συνοδεύει, αλλά να αξιοποιήσουν όλα τα όπλα που διαθέτουν ενάντια στα κόμματα και τους φορείς της αντιλαϊκής πολιτικής, μεταξύ αυτών και το όπλο της ψήφου στις εκλογές, όταν αυτές γίνουν.
Πάνω το ΚΚΕ, κάτω το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ, καμιά χαμένη ψήφος στα κόμματα - δορυφόρους τους, ήταν και παραμένει το αποτέλεσμα που συμφέρει το λαό. Ιδιαίτερα σήμερα, που η κρίση βοηθάει ώστε να γίνεται καλύτερα κατανοητή η αγεφύρωτη στρατηγική διαφορά που χωρίζει το ΚΚΕ απ' όλα τα άλλα αστικά και οπορτουνίστικα κόμματα.
Σκάβουν το λάκκο στο λαό
Ποιος ανακινεί ζήτημα εκλογών; Τα αστικά ΜΜΕ που βρίσκονται στα χέρια των καπιταλιστών, τα επιτελεία της κυβέρνησης με διαρροές και τα άλλα αστικά κόμματα, που ανησυχούν για το αστικό πολιτικό σύστημα και διεκδικούν μερίδιο στη διαχείρισή του.
Ολοι τους είναι κόμματα του κεφαλαίου και, παρά τις επιμέρους διαφορές τους, αναζητούν από κοινού τρόπους για να υπηρετήσουν με μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα τα συμφέροντά του. Οι εκλογές τούς ενδιαφέρουν στο βαθμό που υπηρετούν το γενικότερο στόχο για αναμόρφωση του αστικού πολιτικού συστήματος, με τρόπο ώστε να δημιουργείται η ψευδαίσθηση στο λαό ότι «κάτι αλλάζει» και άρα να ορθώνονται εμπόδια στη ριζοσπαστικοποίηση των λαϊκών συνειδήσεων.
Τι προσδοκούν με την εκλογολογία; Να αποπροσανατολίσουν το λαό ότι η βαρβαρότητα που βιώνει δεν είναι νομοτελειακή συνέπεια του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής, που γεννάει κρίσεις και πρέπει να ανατραπεί συθέμελα, αλλά αποτέλεσμα «λάθους» ή «λειψής» διαχείρισης. Αρα - λένε - τα πράγματα μπορούν να βελτιωθούν, αν μέσα από την κάλπη προκύψει ένας ικανότερος διαχειριστής.
Καλλιεργούν ακόμα την ιδέα ότι ο λαός μπορεί να προσδοκά αλλαγές μόνο μέσα από τις εκλογές, όποτε τις αποφασίσει το αστικό πολιτικό σύστημα, θέλοντας να ακυρώσουν το δικαίωμά του να παλεύει και να αλλάζει τους συσχετισμούς, ανεξάρτητα και πέρα από την κάλπη. Φιλοδοξούν, μέσα από την εκλογική διαδικασία να νομιμοποιήσουν προειλημμένες αντιλαϊκές αποφάσεις, εκβιάζοντας το λαό να τις αποδεχτεί και να γίνει συμμέτοχος στην εφαρμογή τους. Να δέσει, δηλαδή, το βρόχο στο λαιμό του.
Το κυριότερο, θέλουν να αξιοποιήσουν τις εκλογές για να σκάψουν βαθύτερα το λάκκο της ταξικής συναίνεσης και της «εθνικής συνεννόησης», μέσα στον οποίο προσπαθούν να σύρουν τους εργαζόμενους και άλλα λαϊκά στρώματα. Σ' αυτήν τη βάση καλλιεργούν την κινδυνολογία ότι θα είναι καταστροφή για τη χώρα το να μην προκύψει από τις εκλογές μια ισχυρή κυβέρνηση και να δημιουργηθεί έτσι πρόβλημα στις σχέσεις της Ελλάδας με την τρόικα, με κίνδυνο να μην εκταμιευθούν οι επόμενες δόσεις του δανείου.
Στον πυρήνα αυτής της προπαγάνδας βρίσκεται η απειλή ότι αν την επομένη των εκλογών δεν υπάρξει μια ισχυρή αστική κυβέρνηση, μονοκομματική ή συνεργασίας, τότε η χώρα κινδυνεύει με χρεοκοπία και στάση πληρωμών. Αρα, πίεση στο λαό να μην ξεστρατίσει από το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ. `Η, αν δεν θέλει να τους ψηφίσει, η ψήφος να μην πάει στο ΚΚΕ, που μιλάει για άλλο δρόμο ανάπτυξης, αλλά να διαχυθεί σε κόμματα, που είτε έχουν τη διάθεση να συνεργαστούν με το ΠΑΣΟΚ, τη ΝΔ ή και τους δύο, είτε δεν αμφισβητούν το αστικό πολιτικό σύστημα.
Τέτοιο κόμμα είναι ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος ζητάει να φύγει η σημερινή κυβέρνηση, καλλιεργώντας συνειδητά την αυταπάτη ότι το πολιτικό ζήτημα σήμερα έγκειται στην αλλαγή κυβέρνησης και όχι στην αλλαγή τάξης στην εξουσία. Ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ κοροϊδεύει το λαό, όταν λέει ότι από τις εκλογές μπορεί να προκύψει μια φιλολαϊκή κυβέρνηση, η οποία, χωρίς να σπάσει αυγά με την εξουσία των μονοπωλίων, θα καταφέρει να ανακόψει την πορεία εξαθλίωσης του λαού.
Ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ είναι ενάντια στην προοπτική ο λαός με την πάλη του να καταργήσει την εξουσία των αστών και την ιδιοκτησία τους στα μέσα παραγωγής. Σ' αυτή του τη στρατηγική αντίληψη, συμπίπτει με τους διαχειριστές του αστικού πολιτικού συστήματος, που θέλουν να το θωρακίσουν απέναντι στους αγώνες των εργαζομένων και του λαού.
Αποσταθεροποίηση μέχρι την ανατροπή
Ο «μπαμπούλας» της ακυβερνησίας είναι εφεύρημα που πρέπει να ακυρωθεί στις λαϊκές συνειδήσεις. Πρώτα πρώτα, οι αστοί και τα κόμματά τους, ανάλογα με το αποτέλεσμα των εκλογών, θα κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους για να διασφαλίσουν την απρόσκοπτη συνέχιση και το βάθεμα των μέτρων που έχει ανάγκη η πλουτοκρατία. Το ιδανικό σενάριο στις σημερινές συνθήκες θα ήταν μια κυβέρνηση συνεργασίας με πυρήνα τη σύμπραξη ΠΑΣΟΚ - ΝΔ, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι η αστική τάξη στερείται εναλλακτικών σεναρίων και άλλων κομμάτων πρόθυμων να ταχθούν στην υπηρεσία της από αναβαθμισμένο πόστο.
Ο λαός έχει κάθε συμφέρον να επιδιώκει την αποδυνάμωση των αστικών κομμάτων σε τέτοιο βαθμό, ώστε να είναι ανίκανα να κυβερνήσουν σε βάρος του, είτε με μονοκομματικές, είτε με πολυκομματικές κυβερνήσεις. Ακόμα παραπέρα, είναι προς το συμφέρον των εργαζομένων και των άλλων λαϊκών στρωμάτων με κάθε αφορμή να ανοίγουν ακόμα μεγαλύτερα ρήγματα στο αστικό πολιτικό σύστημα, στην προοπτική της αποσταθεροποίησης και της ανατροπής του.
Κανένα όφελος δεν έχει ο λαός από κυβερνήσεις που παίρνουν μέτρα εναντίον του και αλλάζουν μεταμφίεση όταν τα πράγματα ζορίζουν σε ό,τι αφορά την προώθηση των μέτρων που έχει ανάγκη η καπιταλιστική κερδοφορία. Αυτό που αντικειμενικά τίθεται σήμερα σαν κυρίαρχο πολιτικό ζήτημα, δεν είναι ποιο κουστούμι θα φορέσουν οι πολιτικοί δυνάστες του λαού, αλλά η ανατροπή της εξουσίας που υπηρετούν και η αντικατάστασή της από τη λαϊκή εξουσία.
Σ' αυτήν την προοπτική πρέπει να εντάξει ο λαός και τις εκλογές, όποτε κι αν γίνουν. Να ενισχύσει με την ψήφο του το ΚΚΕ, να αποδυναμώσει τις αστικές πολιτικές δυνάμεις, να δώσει ώθηση στη λαϊκή συμμαχία για την ανατροπή της αστικής εξουσίας, για τον άλλο δρόμο ανάπτυξης, που σηματοδοτεί τη μοναδική φιλολαϊκή διέξοδο από την κρίση.
Π.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου