Ελιγμοί και ρητορεία...υποταγμένα στην κάλπη

Επιδιώκουν την επανασυγκόλληση του ΣΥΡΙΖΑ για την εκλογική τους επιβίωση

Για μια ακόμα φορά, επαναλαμβάνεται η προσπάθεια να αναγεννηθεί ο ΣΥΡΙΖΑ απ' τις στάχτες του, για εκλογικές σκοπιμότητες, καθώς οι συμμετέχοντες σ' αυτόν «οσμίζονται» πρόωρη προσφυγή στις κάλπες. Στη χτεσινή συνεδρίαση της Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ, αποφασίστηκε η δημιουργία ενός ενδεκαμελούς οργάνου (3 μέλη απ' τον ΣΥΝ, 3 από το «μέτωπο» του Αλ. Αλαβάνου, 3 απ' την ΑΝΑΣΑ, 1 απ' το ΔΗΚΚΙ και ο Μ. Γλέζος), που θα καθοδηγεί το σχήμα.
Οι ανταγωνισμοί του προηγούμενου διαστήματος μπαίνουν κάτω από το χαλί, μπροστά στην κοινή στόχευση για εκλογική επιβίωση και αφού δοκιμάστηκε ανεπιτυχώς στις πρόσφατες εκλογές η ξεχωριστή κάθοδος δυνάμεων του ΣΥΡΙΖΑ. Την άρον άρον επανασυγκόλληση είχε «επιχρίσει» με κορόνες περί ενωτικών διεργασιών, κοινών δράσεων, ενότητας κ.λπ. η ΚΠΕ του ΣΥΝ το περασμένο Σαββατοκύριακο. Πρόκειται για προσπάθεια να συσκοτιστεί το γεγονός ότι πρυτανεύουν οι τακτικισμοί και οι ελιγμοί, που άλλωστε ενδημούν στο χώρο.
Μια ματιά και στην απόφαση της ΚΠΕ του ΣΥΝ αποκαλύπτει πόσες «κωλοτούμπες» είναι διατεθειμένοι να κάνουν, προκειμένου να παρέμβουν στη διογκούμενη λαϊκή δυσαρέσκεια και να τη χαλιναγωγήσουν προς όφελος του συστήματος.
Στην απόφαση αυτή, ο ΣΥΝ διαπιστώνει την «ηγεμονία της εργατικής τάξης», έπειτα από χρόνια αναλύσεων για τα δήθεν νέα «ιστορικά υποκείμενα» και χλευασμών προς την ιστορική αποστολή της. Συμπεραίνει ότι απαιτείται από μέρους του «αυτοτελής ειδική πολιτική δουλειά μέσα στην εργατική τάξη (...) που μπορεί να οδηγήσει σε αύξηση της επιρροής μας (...) που θα βοηθήσει την ίδια την τάξη να ασκήσει τον δυνάμει ηγεμονικό της ρόλο στα πλαίσια ενός ευρύτερου μπλοκ των κοινωνικών δυνάμεων».
Το ενδιαφέρον βέβαια του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ για την εργατική τάξη, περιορίζεται στη συμβολή του, ώστε να παραμείνει το εργατικό κίνημα μακριά από κάθε ριζοσπαστική διέξοδο προς όφελος του λαού. Ηταν σαφής ως προς αυτό ο γραμματέας της ΚΠΕ Δ. Βίτσας λέγοντας χτες (ρ/σ ΝΕΤ) ότι «αυτή η κυβέρνηση πρέπει να φύγει και να μην έρθει κάποια κυβέρνηση που θα κάνει τα ίδια ή παρόμοια. Ποια κυβέρνηση; Μια κυβέρνηση η οποία θα συγκροτείται από το μέτωπο των δυνάμεων που θέλουν την απεμπλοκή από το μνημόνιο και θα έχει καταλύτη τις δυνάμεις της αριστεράς».
Μιας κυβέρνησης, δηλαδή, που θα χωράει από τους ΠΑΣΟΚους τύπου Μητρόπουλου και Δημαρά, μέχρι τους κάθε λογής οπορτουνιστές και η οποία θα αναρριχηθεί με αντιμνημονιακή ρητορεία για να διαχειριστεί τον καπιταλισμό και τις κρίσεις του προς όφελος της τάξης που θα συνεχίζει να κατέχει την εξουσία, αφού ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ δεν αμφισβητεί την ιδιοκτησία των μέσων παραγωγής από το κεφάλαιο.
Εξίσου σαφής είναι και η απόφαση της ΚΠΕ που θέτει στόχο τη «μετατροπή της νεοφιλελεύθερης αρχιτεκτονικής της Ευρωπαϊκής Ενωσης και την επανίδρυση της», καθώς η υπάρχουσα οδηγεί πιθανόν «στην οικονομική και πολιτική διάλυση της ευρωζώνης».
Ο ΣΥΝ αναμασά τα ιδεολογήματα περί κρίσης χρέους προκειμένου να πλασάρει στον λαό σαν δήθεν διέξοδο τη «διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους των χρεών και την αποχρέωση με ελάχιστο επιτόκιο σε ικανό χρονικό διάστημα», καλλιεργώντας την αυταπάτη ότι μια τέτοια διαπραγμάτευση είναι προς όφελος του λαού και όχι του κεφαλαίου και των μεγαλοδανειστών της κυβέρνησης, που προτείνουν ανάλογες λύσεις για να διασφαλίσουν τα κεφάλαιά τους.