Με αφορμή την Τυνησία...

Γράφει:
ο Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

Η ΕΞΕΓΕΡΣΗ των πεινασμένων στην Τυνησία και στην Αλγερία θυμίζει τα προ τριετίας γεγονότα. Το 2008, λίγους μήνες πριν το κραχ στα χρηματιστήρια και στο χρηματοπιστωτικό τομέα, παρακολουθήσαμε τις διαδηλώσεις των πεινασμένων. Σε περισσότερες από 25 χώρες - ανάμεσα στις οποίες το Μεξικό, η Αϊτή, το Μαρόκο, η Αίγυπτος, η Σενεγάλη, η Ινδία, η Ινδονησία - οι άνθρωποι κατέβηκαν στους δρόμους, γιατί μέσα σε διάστημα 2 μηνών οι τιμές βασικών ειδών της διατροφής τους διπλασιάστηκαν και τριπλασιάστηκαν.

Σύμφωνα με τις επισιτιστικές υπηρεσίες του ΟΗΕ, περισσότερα από 100 εκατομμύρια άνθρωποι αδυνατούν απολύτως να πληρώσουν το κόστος της διατροφής τους και - στην κυριολεξία - πεθαίνουν από την πείνα.

Κι όμως: Με βάση τα επιτεύγματα της επιστημονικοτεχνικής επανάστασης, υπάρχει η δυνατότητα, αυτήν τη στιγμή, για την εξασφάλιση ικανοποιητικής διατροφής στο σύνολο του παγκόσμιου πληθυσμού!

*

ΑΝΤ' ΑΥΤΟΥ, στις 26 του Μάρτη 2008, στη συνάντηση του Μπους με τους Rick Wagoner, Alan Mulally και Tom La Sorda, πρόκειται για τις κεφαλές της καταρρέουσας τότε αμερικανικής αυτοκινητοβιομηχανίας («General Motors», «Ford», «Chrysler»), δημοσιοποιήθηκε η απόφαση για κάλυψη των αναγκών κίνησης από βιοκαύσιμα (καύσιμα από γεωργική παραγωγή) κατά ποσοστό 20% μέσα στα επόμενα 10 χρόνια.

Με άλλα λόγια: Οταν οι άνθρωποι στερούνται στοιχειώδους διατροφής, αυτοί που επιδοτούνται με εκατοντάδες δισεκατομμύρια δολάρια λόγω της κρίσης, είναι οι αμερικάνικες αυτοκινητοβιομηχανίες, οι οποίες διαμορφώνουν μια παγκόσμια πολιτική που λέει ότι η Γη δε θα χρησιμοποιείται για να παράγει προϊόντα που θα τρέφουν τους λιμοκτονούντες, αλλά για να παράγει «βενζίνη» για τα ρεζερβουάρ των αυτοκινήτων που παράγουν οι πολυεθνικές.

Στο μεταξύ και λίγες μέρες μετά τις αποφάσεις Μπους - αυτοκινητοβιομηχάνων, η τιμή του ρυζιού αυξήθηκε κατά 64% από την αρχή του χρόνου και 127% σε σχέση με τον περασμένο χρόνο, η τιμή του σιταριού κατά 130% σε ένα χρόνο, μόνο σε μια μέρα στο χρηματιστήριο του Σικάγου αυξήθηκαν κατά 31% οι τιμές βασικών διατροφικών ειδών.

*

ΦΥΣΙΚΑ, δε φταίνε για όλα οι αυτοκινητοβιομηχανίες. Αλλωστε, υπάρχουν οι «αδελφές» τους στο χώρο των τροφίμων, οι 5 πολυεθνικές, δηλαδή, που ελέγχουν το 75% των γεωργικών σπόρων παγκοσμίως και αποφάσισαν να εκτινάξουν τις τιμές των σπόρων κατά 30-70%!

Κάπως έτσι λειτουργεί το ...«αόρατο» χέρι της αγοράς. Υπό την εποπτεία, πάντα, του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου και άλλων συναφών ευαγών ιδρυμάτων.

Το αποτέλεσμα: Οι ποσότητες προϊόντων που προορίζονται για τη διατροφή μειώνονται, οι τιμές τους εκτοξεύονται σε δυσθεώρητα ύψη, οι πεινασμένοι πολλαπλασιάζονται. Τόσο απλά, τόσο καπιταλιστικά.

*

ΕΠΙΒΑΛΟΝΤΑΣ δουλοκτητικού τύπου εργασιακές σχέσεις παγκοσμίως, οι πολυεθνικές γιγαντώνονται μέσα στην κρίση και σε πολλές περιπτώσεις εξαιτίας της.

Την ίδια στιγμή που 30.000 παιδιά πεθαίνουν κάθε χρόνο από υποσιτισμό, επιδημίες και έλλειψη νερού, οι πολυεθνικές εταιρείες αγροχημικών, όπως η «Monsanto» και η «BASF», κάνουν χρυσές δουλειές. Οι εν λόγω εταιρείες, το 2008, κατά το τρίμηνο της διατροφικής κρίσης, αύξησαν τα κέρδη τους από 1,44 σε 2,22 δισ. δολάρια.

Οσο για την «Cargill», την αμερικάνικη αγροχημική εταιρεία, που ανάμεσα στα άλλα είναι γνωστή γιατί επεξεργάστηκε και εμπορεύτηκε το ουκρανικό μείγμα ορυκτελαίου που πωλείτο ως ...ηλιέλαιο, αύξησε τα κέρδη της κατά 86%, το πρώτο τρίμηνο του 2008 σε σχέση με το αντίστοιχο του 2007.

Αυτές οι εταιρείες, έχοντας εξασφαλίσει (για την ακρίβεια: εξαγοράσει) φεουδαρχικά προνόμια, κρατούν στα χέρια τους την παγκόσμια γεωργική - κτηνοτροφική παραγωγή. Κάθε τους επιλογή έχει έναν και μόνο σκοπό: Τη μεγιστοποίηση του κέρδους. Οι φτωχές - καταχρεωμένες χώρες είναι ο στόχος τους και η Αφρική ο παράδεισός τους.

Σύμφωνα με έρευνα του «Observer», περισσότερα από 125 εκατομμύρια στρέμματα γης, δηλαδή μια έκταση διπλάσια της Αγγλίας, έχουν δεσμευτεί τα τελευταία χρόνια ή είναι σε φάση διαπραγμάτευσης από κυβερνήσεις και «επενδυτές» που χρησιμοποιούν κρατικές επιχορηγήσεις.

Η Αιθιοπία είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα νεοαποικιοκρατίας. Η χώρα αντιμετωπίζει ένα τεράστιο διατροφικό πρόβλημα. Πάνω από 13 εκατομμύρια κάτοικοί της υποσιτίζονται. Παρ' όλα αυτά, η κυβέρνηση προσφέρει τουλάχιστον 7,5 εκατομμύρια στρέμματα της πιο γόνιμης γης σε πάμπλουτους επιχειρηματίες, ώστε να παράγουν και να εξάγουν τροφή για δικούς τους πληθυσμούς - «πελάτες».

*

ΟΙ ΠΟΛΥΕΘΝΙΚΕΣ - «ΤΣΙΦΛΙΚΑΔΕΣ» ηγούνται της γενικευμένης πια επεκτατικής «γεωργικής πολιτικής», η οποία έχει άμεση σχέση με την παγκόσμια έλλειψη τροφής που ακολούθησε την απότομη άνοδο των τιμών του πετρελαίου το 2008, την αυξανόμενη έλλειψη νερού και την πολιτική απόφαση των προηγμένων βιομηχανικά χωρών, σύμφωνα με την οποία το 10% στην ΕΕ και το 20% στις ΗΠΑ των καυσίμων κίνησης πρέπει να προέρχονται από βιοκαύσιμα έως το 2015.

Πολλές είναι οι ξένες εταιρείες που σπεύδουν μαζικά στην Αφρική και αρπάζουν από τους ανθρώπους τη γη που είχαν για αιώνες, συνεργαζόμενες με κυβερνήσεις - μαριονέτες που εξασφαλίζουν κάτω από το τραπέζι τη μίζα τους. Πολυεθνικές στον κλάδο της γεωργικής παραγωγής, τράπεζες, «hedgefunds», κρατικά επενδυτικά ταμεία, τα συνταξιοδοτικά ταμεία του Ηνωμένου Βασιλείου, ιδρύματα και επιχειρηματίες - αρπακτικά, προσέρχονται να «επενδύσουν» στο Σουδάν, στην Κένυα, στη Νιγηρία, στην Τανζανία, στο Μαλάουι, στην Αιθιοπία, στο Κονγκό, στη Ζάμπια.

*

ΣΗΜΕΡΑ, περισσότερες από 20 αφρικανικές χώρες πουλούν ή προσφέρουν τη γη τους με πολυετείς μακροχρόνιες μισθώσεις (για πάντα, δηλαδή) στις πολυεθνικές για εντατική καλλιέργεια σε τρομακτική κλίμακα.

Το καθεστώς που προκύπτει από αυτές τις αγοροπωλησίες και εκμισθώσεις, στις οποίες οι πολυεθνικές πολύ συχνά εκπροσωπούνται από κρατικούς αξιωματούχους των ιμπεριαλιστικών κρατών, επιβεβαιώνει ότι η εποχή της αποικιοκρατίας ουδέποτε έληξε.

Το αίτημα της «Ιδρυτικής Διακύρηξης» της Α' Διεθνούς, το 1864, πως«οι απλοί νόμοι της ηθικής και της δικαιοσύνης, που πρέπει να διέπουν τις σχέσεις χωριστών ατόμων, πρέπει να επιβληθούν σαν ανώτατοι νόμοι στις σχέσεις ανάμεσα στα έθνη», μοιάζει σαν να γράφτηκε σήμερα.