Αλλα λόγια...

Στο στρίβειν διά της αντιΚΚΕ τακτικής επιδίδονται στο ΝΑΡ/ΑΝΤΑΡΣΥΑ, αυτή τη φορά μέσα από τις σελίδες της εφημερίδας τους «ΠΡΙΝ», όπου αντί να απολογηθούν για την πράξη δυνάμεων του συνονθυλεύματος της ΕΑΑΚ - οι οποίες προχώρησαν στη βεβήλωση της τιμητικής πλακέτας στη μνήμη της ΚΝίτισσας φοιτήτριας της Παντείου, Σωτηρίας Βασιλακοπούλου - εγκαλούν το ΚΚΕ για τις θέσεις και τη δράση του!

 Τελικά, για την ταμπακιέρα, δηλαδή για την κατάπτυστη πράξη των ΕΑΑΚ να «κατεβάσουν» την πλακέτα για την Σωτηρία για να κρεμάσουν τις αφίσες τους, το «ΠΡΙΝ» κάνει τουμπεκί ψιλοκομμένο!

Εκείνο που βρίσκει να κάνει είναι να εγκαλέσει το ΚΚΕ για τις θέσεις του, τη στρατηγική του για τη λαϊκή οικονομία - λαϊκή εξουσία. 

Λέει ότι «κλιμακώνει το ΚΚΕ τον εμφύλιο πόλεμό του ενάντια σε κάθε άλλη κομμουνιστική και αριστερή δύναμη», μιλώντας ταυτόχρονα για «αλληλοαπαξίωση των ρευμάτων της αντικαπιταλιστικής αριστεράς». Δικαίωμα του ΝΑΡ και της ΑΝΤΡΑΣΥΑ να αυτοαποκαλούνται αντικαπιταλιστές, κομμουνιστές, αριστεροί και ό,τι άλλο θέλουν. Το ζήτημα είναι τι πραγματικά πρεσβεύουν και αν η πολιτική τους και οι ενέργειές τους ωφελούν το κίνημα. Αλλωστε, η αντιΚΚΕ τακτική τους είναι η αιχμή της δράσης τους και ας το «παίζουν» κομμουνιστές και αντικαπιταλιστές. Πρόσφατα σε δελτίο Τύπου του ΝΑΡ έγραφαν: «Το αμόκ της ηγεσίας του ΚΚΕ αποκαλύπτει τα βαθύτερα προβλήματα και αδιέξοδα της γραμμής του. Η ηγεσία του ΚΚΕ ...συκοφαντεί το ΝΑΡ που προτείνει επίμονα (και στο ΠΑΜΕ) την κοινή ανατρεπτική δράση της Αριστεράς». Δηλαδή κάνουν πρόταση συνεργασίας για ανατροπή του καπιταλισμού σε μια δύναμη που τη γραμμή της τη χαρακτηρίζουν αδιέξοδη. Τέτοιοι αντικαπιταλιστές, που τσουβαλιάζουν στον αντικαπιταλισμό τους και άλλες αριστερές δυνάμεις. Δηλαδή ΣΥΡΙΖΑ, τροτσκιστές κλπ. (άλλωστε συμμετέχουν μαζί τους στο «Βήμα διαλόγου της αριστεράς»).

Εγκαλούν επίσης το ΚΚΕ επειδή δε σύρεται στα διάφορα μορφώματα που έχουν ως σημαία τη δήθεν «ενότητα της αριστεράς». Η αντικαπιταλιστική πολιτική τους φτάνει ως τη διέξοδο μιας τάχα φιλολαϊκής διαχείρισης του καπιταλισμού, γι' αυτό μιλούν για τέτοια ενότητα της αριστεράς. Αυτό σημαίνει η απαίτηση από μια αστική κυβέρνηση να μην πληρώσει το χρέος και να φύγει από την Ευρωζώνη, άλλωστε δε βάζουν στις μάζες ζήτημα εξουσίας. Ουσιαστικά προσπαθούν να προπαγανδίσουν στο λαό ότι το ΚΚΕ πρέπει να παραιτηθεί από τη στρατηγική του και να συνδράμει σε μια θολή δήθεν αντικαπιταλιστική τακτική που ενσωματώνει τις μάζες στο σύστημα με την απαίτηση από μια αστική κυβέρνηση να εναντιωθεί στην τρόικα και στο μνημόνιο, όταν η πολιτική τους αποτελεί τη διέξοδο από την κρίση σε όφελος του κεφαλαίου. Αυτή τους τη θέληση κρύβουν πίσω από τη δήθεν κλάψα ότι το ΚΚΕ γυρίζει την πλάτη στα ενωτικά καλέσματα.