Πάλη ενάντια στην εξουσία των καπιταλιστών

14 Δεκέμβρη 2010.

Η μέρα που το ΠΑΣΟΚ ψηφίζει στη Βουλή την αντιδραστικότερη νομολογία του τελευταίου αιώνα. Στο δίλημμα «με τα μονοπώλια ή με το λαό», η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ απάντησε κατηγορηματικά: «Με τα μονοπώλια, ενάντια στο λαό».

Γνωστή η θέση τους από καιρό. Χτες απλά την υπέγραψαν φαρδιά - πλατιά ώστε να μη μένει καμιά αμφιβολία σε κανέναν από τους ψηφοφόρους τους.

Για την εργατική τάξη είναι η μέρα που αρχίζει ένας πολύ σκληρός αγώνας.

Οι πολιτικοί εκπρόσωποι της αστικής τάξης θεωρούν ότι έχουν δεμένο το γάιδαρο και μπορούν εκ του ασφαλούς να παριστάνουν τις κλαίουσες.

Κάνουν σημαία το θράσος. Δηλώνουν πως κανείς τους, στο ΠΑΣΟΚ, δεν κοιμάται αυτές τις μέρες, γιατί όλοι διαφωνούν με αυτά που αποφασίζουν. Ακόμη και ο Παπανδρέου, είπε ένας βουλευτής του ΠΑΣΟΚ χτες στη ΝΕΤ, δεν κοιμάται. Και συμπλήρωσε ότι ο Παπανδρέου έχει παρεξηγηθεί!

Με δυσκολία κρύβουν τη χαρά τους δημοσιογράφοι που έχουν δώσει μάχες να πείσουν πως όποιος δεν είναι ΠΑΣΟΚ, δεν έχει λόγο ύπαρξης. «Ούτε εξεγέρσεις έκαναν, ούτε επαναστάσεις», πανηγυρίζουν.

Με τον τρόπο τους λένε στους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ «αφήστε τα σάπια ότι δήθεν σας πιέζουν οι ψηφοφόροι. Οι ψηφοφόροι εγκρίνουν τα κυβερνητικά μέτρα».

Κακό του κεφαλιού τους, των ψηφοφόρων, δηλαδή. Ηταν καθαρό εξ αρχής ότι αργά ή γρήγορα θα τους πούνε και «χειρώνακτες».

***

Η αστική τάξη δεν έχει αυταπάτες. Δεν της φτάνει ότι έχει εξασφαλίσει την υπερψήφιση του τερατουργήματος που γυρίζει την εργατική τάξη έναν αιώνα πίσω. Κρατάει και μια γάτα. Συνεχίζει να απειλεί πως αν χάσει η κυβέρνηση θα χάσει η χώρα. MEGA ψέμα.

Επείγει να χάσει η κυβέρνηση για να χάσει η αστική τάξη.

Επείγει να χάσουν οι καπιταλιστές.

Είναι ζήτημα ζωής και θανάτου για την εργατική τάξη .

Το ομολογούν πια και ορισμένοι από τους αρθρογράφους του αστικού Τύπου. Ο δρόμος που άνοιξε είναι χωρίς επιστροφή. Ε, αυτός ο δρόμος πρέπει να εγκαταλειφθεί από τους εργαζόμενους. Σε εντελώς άλλη κατεύθυνση βρίσκεται ο δικός τους δρόμος.

Το ΚΚΕ επανέλαβε με ένταση και στη Βουλή τα στοιχεία που βεβαιώνουν ότι αυτός ο λαός, σ' αυτή τη χώρα, μπορεί «να ζήσει σαν πασάς και όχι σαν ραγιάς». Υπάρχουν οι πλουτοπαραγωγικές πηγές, υπάρχει η εργατική τάξη.

Το κλειδί βρίσκεται στην εξουσία. Πρέπει να αλλάξει η τάξη που βρίσκεται στην εξουσία. Πρέπει να κοινωνικοποιηθούν τα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής. Πρέπει να εφαρμοστεί ένα πρόγραμμα λαϊκής οικονομίας. Ολα αυτά μπορεί να τα επιβάλει η λαϊκή συμμαχία που θα βάλει πλώρη για τη λαϊκή εξουσία. Η αστική τάξη ασφαλώς και δε θα παραδώσει την εξουσία. Αλλά και η εργατική τάξη δεν πρέπει να επιτρέψει στους αστούς να συνεχίσουν το χορό στο σβέρκο των εργατών. Τώρα πια δεν κρίνεται ένα μεροκάματο. Τώρα πια κρίνεται η ίδια η ζωή.

***

Ολοι με τις σημαίες και τα πανό στις απεργιακές συγκεντρώσεις του ΠΑΜΕ σε 62 πόλεις σε όλη την Ελλάδα.

Η επίθεση που ξεδιπλώνεται στοχεύει στο σήμερα και στο αύριο της εργατικής τάξης.

Δε χτυπάει μόνο τους εργάτες, αλλά και τους μικρούς επαγγελματοβιοτέχνες, τη φτωχή αγροτιά, τη νεολαία και τις γυναίκες που προέρχονται από φτωχά λαϊκά στρώματα.

Γι' αυτό, ακριβώς, η απάντηση πρέπει να είναι ενιαία. Σε αυτή την κατεύθυνση το κάλεσμα συμμετοχής στην απεργία που απευθύνουν η Πανελλαδική Αντιμονοπωλιακή Συσπείρωση των Επαγγελματοβιοτεχνών (ΠΑΣΕΒΕ), η Παναγροτική Αγωνιστική Συσπείρωση (ΠΑΣΥ), το Μέτωπο Αγώνα Σπουδαστών (ΜΑΣ) και η ΟΓΕ αποτελεί ένα σημαντικό βήμα για την ολομέτωπη απάντηση του λαού στην ολομέτωπη επίθεση του κεφαλαίου.

***

Οι εργάτες και οι εργάτριες, τα πλατιά λαϊκά στρώματα δεν πρέπει να «τσιμπήσουν» στην κυβερνητική προπαγάνδα ότι δήθεν όλα αυτά τα άγρια αντιλαϊκά μέτρα παίρνονται για την αποτροπή των απολύσεων, για την αντιμετώπιση της ανεργίας.

Το δίλημμα «ή χάνεις τους μισθούς και σου πετσοκόβονται τα δικαιώματα ή απολύεσαι», είναι ένα δίλημμα «Προκρούστης» που θέλει τον εργάτη σκυμμένο, την εργατική τάξη επαίτη, η οποία θα παρακαλάει να της κόψουν το πόδι αντί για το χέρι.

Η γενικευμένη συμμετοχή στην απεργία και η μαχητική παρουσία όλων στις απεργιακές συγκεντρώσεις του ΠΑΜΕ αποτελεί το καλύτερο εχέγγυο για την παραπέρα κλιμάκωση του αγώνα. Κλιμάκωση που στόχο θα έχει την ίδια την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών της λαϊκής οικογένειας.

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ:
Θανάσης ΛΕΚΑΤΗΣ