Δυστυχώς σύντροφε, επτωχεύσαμεν!!
Νοέμβριος 1973. Εικοσάρηδες επαναστάτες.
Αθήνα, Θεσ/νίκη, Πάτρα, Γιάννενα. Οι φοιτητές αντιστέκονται.
Πολυτεχνείο. Κορύφωση του αντιδικτατορικού αγώνα.
Ψωμί-Παιδεία-Ελευθερία.
Σύνθημα που συμπυκνώνει πολιτικούς και κοινωνικούς στόχους και οράματα.
Μιας γενιάς. Ενός Λαού.
Πρωτεύων στόχος, η πτώση της χούντας.
Ισοδύναμοι και παράλληλοι: εθνική ανεξαρτησία, κοινωνική αλλαγή.
(Προηγήθηκαν: η Νομική, Φλεβάρης-Μάρτης '73. Οι εκλογές σε φοιτητικούς
συλλόγους. Η βίαιη στράτευση φοιτητών. Φυλακίσεις, εξορίες.
Η απόπειρα "φιλελευθεροποίησης" του χουντικού καθεστώτος, με τον
Σπύρο Μαρκεζίνη, που "ανέλαβε να κάνει εκλογές", τον Φλεβάρη '74).
Η αυθόρμητη φοιτητική-λαϊκή εξέγερση, πνίγεται στο αίμα.
Καταστέλλεται. Ο δικτάτορας Ιωαννίδης "ανατρέπει" τον δικτάτορα Παπα-
δόπουλο. Το πείραμα Μαρκεζίνη συνεχίζει ο Ανδρουτσόπουλος.
Η χούντα έμπαινε στο τελευταίο της τέταρτο.
Εμείς παραμέναμε επαναστάτες. Και σύντροφοι.
Νοέμβρης 1981. Τριαντάρηδες επαναστάτες. Ακόμα.
Αφετηρία νέων αγώνων. Ίδιοι στόχοι.
Δημοκρατία. Εθνική Ανεξαρτησία.
Κοινωνική Δικαιοσύνη. Λαϊκή Συμμετοχή.
Προηγήθηκε: η άνοδος του Πασοκ στην εξουσία (Οκτώβρης 1981).
Η επικράτηση του φαινομένου "Ανδρέας".
"Ο αγώνας τώρα δικαιώνεται".
Το νέο σύνθημα αντηχεί σίγουρο και καθησυχαστικό: τα οράματα του
Πολυτεχνείου υλοποιούνται.
Οι προσδοκίες υπερβολικές. Η πολιτική αποφασιστικότητα μειωμένη.
Τα πρώτα θετικά και σημαντικά βήματα, ανατράπηκαν από τον "ρεαλισμό".
Ο "εκσυγχρονισμός" ανέτρεψε την "αλλαγή".
Η διάψευση αγκάλιασε σε δόσεις τα συνθήματα. Τα οράματα. Τις ελπίδες.
Εμείς παραμέναμε επαναστάτες.
Χώρια, όμως. Οι σύντροφοι είχαν σκορπίσει.
Αλλος στην καρέκλα του κι άλλος σπίτι του.
Νοέμβρης 2010. Εξηντάρηδες ''επαναστάτες".
Ψωμί-Παιδεία-Ελευθερία.
Λες και δεν πέρασε μέρα από τότε.
(Ποιός, σύντροφε, αποτολμά κάποια αποτίμηση;; Είσαι τόσο θαρραλέος;;).
Οι ευκαιρίες χάθηκαν. Ευθύνες έχουμε κι εμείς!!
Οι ιδέες μάτωσαν. Δεν χρεωκόπησαν.
Εμείς, όμως, σύντροφε, επτωχεύσαμεν!!
" Ευχαριστώ που ήσασταν εκεί...τότε". (Κ.Αρβανίτης).
Αθήνα, Θεσ/νίκη, Πάτρα, Γιάννενα. Οι φοιτητές αντιστέκονται.
Πολυτεχνείο. Κορύφωση του αντιδικτατορικού αγώνα.
Ψωμί-Παιδεία-Ελευθερία.
Σύνθημα που συμπυκνώνει πολιτικούς και κοινωνικούς στόχους και οράματα.
Μιας γενιάς. Ενός Λαού.
Πρωτεύων στόχος, η πτώση της χούντας.
Ισοδύναμοι και παράλληλοι: εθνική ανεξαρτησία, κοινωνική αλλαγή.
(Προηγήθηκαν: η Νομική, Φλεβάρης-Μάρτης '73. Οι εκλογές σε φοιτητικούς
συλλόγους. Η βίαιη στράτευση φοιτητών. Φυλακίσεις, εξορίες.
Η απόπειρα "φιλελευθεροποίησης" του χουντικού καθεστώτος, με τον
Σπύρο Μαρκεζίνη, που "ανέλαβε να κάνει εκλογές", τον Φλεβάρη '74).
Η αυθόρμητη φοιτητική-λαϊκή εξέγερση, πνίγεται στο αίμα.
Καταστέλλεται. Ο δικτάτορας Ιωαννίδης "ανατρέπει" τον δικτάτορα Παπα-
δόπουλο. Το πείραμα Μαρκεζίνη συνεχίζει ο Ανδρουτσόπουλος.
Η χούντα έμπαινε στο τελευταίο της τέταρτο.
Εμείς παραμέναμε επαναστάτες. Και σύντροφοι.
Νοέμβρης 1981. Τριαντάρηδες επαναστάτες. Ακόμα.
Αφετηρία νέων αγώνων. Ίδιοι στόχοι.
Δημοκρατία. Εθνική Ανεξαρτησία.
Κοινωνική Δικαιοσύνη. Λαϊκή Συμμετοχή.
Προηγήθηκε: η άνοδος του Πασοκ στην εξουσία (Οκτώβρης 1981).
Η επικράτηση του φαινομένου "Ανδρέας".
"Ο αγώνας τώρα δικαιώνεται".
Το νέο σύνθημα αντηχεί σίγουρο και καθησυχαστικό: τα οράματα του
Πολυτεχνείου υλοποιούνται.
Οι προσδοκίες υπερβολικές. Η πολιτική αποφασιστικότητα μειωμένη.
Τα πρώτα θετικά και σημαντικά βήματα, ανατράπηκαν από τον "ρεαλισμό".
Ο "εκσυγχρονισμός" ανέτρεψε την "αλλαγή".
Η διάψευση αγκάλιασε σε δόσεις τα συνθήματα. Τα οράματα. Τις ελπίδες.
Εμείς παραμέναμε επαναστάτες.
Χώρια, όμως. Οι σύντροφοι είχαν σκορπίσει.
Αλλος στην καρέκλα του κι άλλος σπίτι του.
Νοέμβρης 2010. Εξηντάρηδες ''επαναστάτες".
Ψωμί-Παιδεία-Ελευθερία.
Λες και δεν πέρασε μέρα από τότε.
(Ποιός, σύντροφε, αποτολμά κάποια αποτίμηση;; Είσαι τόσο θαρραλέος;;).
Οι ευκαιρίες χάθηκαν. Ευθύνες έχουμε κι εμείς!!
Οι ιδέες μάτωσαν. Δεν χρεωκόπησαν.
Εμείς, όμως, σύντροφε, επτωχεύσαμεν!!
" Ευχαριστώ που ήσασταν εκεί...τότε". (Κ.Αρβανίτης).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου