Αντιμονοπωλιακή και όχι απλώς αντιμνημονιακή...

Απο  sibilla-gr

Από το "Ποντίκι"

«Αντιμονοπωλιακή» και όχι απλώς αντιμνημονιακή χαρακτηρίζει το ΚΚΕ την ψήφο στους συνδυασμούς της«Λαϊκής Συσπείρωσης», αφού σύμφωνα με τις θέσεις του αυτά που προωθούνται σήμερα με το μνημόνιο είναι αιτήματα της Ε.Ε. και της πλουτοκρατίας εδώ και δεκαετίες και ενταγμένα στη στρατηγική των δύο μεγάλων κομμάτων.

Με αυτό τον τρόπο παίρνει... αποστάσεις ασφαλείας από τις άλλες αντιμνημονιακές δυνάμεις, καθώς θεωρεί ότι η μικρότερη ή μεγαλύτερη διαφωνία που εκφράζουν απέναντι στο μνημόνιο, αν δεν έρχεται σε ρήξη με την κεντρική πολιτική των
δύο μεγάλων κομμάτων, στην...
 ουσία δεν κάνει τίποτε άλλο από το να εγκλωβίζει τη λαϊκή δυσαρέσκεια εντός των ορίων του συστήματος. Και αυτό είναι κάτι το οποίο το ΚΚΕ χαρακτηρίζει ως ιδιαίτερα επικίνδυνο για τα λαϊκά συμφέροντα, ειδικά τη δεδομένη στιγμή που οι ίδιες αυτές δυνάμεις σεπανευρωπαϊκό επίπεδο προωθούν τον περιορισμό των λαϊκών αντιδράσεων σε συνθήκες γενικευμένης οικονομικής κρίσης μέσα από το ψήφισμα του Συμβουλίου της Ευρώπης, την περασμένη εβδομάδα, το οποίο προβλέπει συστάσεις προς τα εθνικά κοινοβούλια για την αντιμετώπιση του «εξτρεμισμού» και των κινητοποιήσεων που ξεφεύγουν από τα «ειρηνικά» πλαίσια.

Επί της ουσίας και σε ό,τι αφορά τα εγχώριο πολιτικό σκηνικό, το ΚΚΕ πιστεύει ότι το ίδιο αποτελεί τη μόνη πολιτική δύναμη που μπορεί να φοβίσει το σύστημα αν δυναμώσει και γι’ αυτό η πολιτική γραμμή του Περισσού ταυτίζει την ισχυροποίηση του ΚΚΕ στις κάλπες με την«ξεκάθαρη καταδίκη» της πολιτικής του δικομματισμού.

Η στάση αυτή του Περισσού φαίνεται να βρίσκει μερική απήχηση σε απογοητευμένους ψηφοφόρους άλλων χώρων. Είναι ενδεικτικό ότι σε συνθήκες γενικής κατάρρευσης του πολιτικού συστήματος, αν και το ΚΚΕ δεν «επωφελείται» θεαματικά, παραμένει μέχρι στιγμής το κόμμα που δεν χάνει δυνάμεις, αλλά «κρατάει» και παρουσιάζει ανοδικές τάσεις, οι οποίες τείνουν να σταθεροποιηθούν σε διψήφιο ποσοστό. Αυτό εν μέρει το επιβεβαιώνουν και οι κυριακάτικες δημοσκοπήσεις, σύμφωνα με τις οποίες η υποψηφιότητα του Θανάση Παφίλη στην περιφέρεια Αττικής δείχνει να ανεβαίνει, ενώ η Public Issue στην «Καθημερινή» εμφανίζει την επιρροή του ΚΚΕ στο 11%. Βέβαια, παρόλο που δίνει μεγάλη σημασία στην εκλογική μάχη, ο Περισσός συνήθως κρατάει μικρό καλάθι απέναντι στις δημοσκοπήσεις...

Θεωρεί ότι οι αντίπαλες πολιτικές δυνάμεις στο πολιτικό σκηνικό είναι από την πλευρά των λαϊκών συμφερόντων το ΚΚΕ και από την άλλη το ΠΑΣΟΚ με τη Ν.Δ. μαζί με τις δυνάμεις του ευρωμονόδρομου, όπως αποκαλεί χαρακτηριστικά τα μικρότερα κόμματα. Μάλιστα, στις «αντίπαλες δυνάμεις» το ΚΚΕ κατατάσσει και τον ΣΥΝ - ΣΥΡΙΖΑ, προς τον οποίο ανεβάζει τους τόνους της κιριτικής, επιρρίπτοντάς του «μεγάλες ευθύνες», καθώς σύμφωνα με τα λεγόμενα της Αλέκας Παπαρήγα στο «Έθνος της Κυριακής», «καλλιέργησε αυταπάτες για τον ‘‘ευρωμονόδρομο’’».

Στη συγκεκριμένη συνέντευξη η γ.γ. της Κ.Ε. του ΚΚΕ σχολίασε τις ανεξάρτητες υποψηφιότητες των στελεχών του ΠΑΣΟΚ που διαφωνούν με το μνημόνιο, Δημαρά και Μητρόπουλου, λέγοντας ότι στην ουσία δεν εκφράζουν διαφωνία με την πολιτική του ΠΑΣΟΚ και πως αν εκλεγούν θα εφαρμόσουν τον Καλλικράτη, τις δε ψήφους που θα πάρουν «η κυβέρνηση θα τις μετρήσει ως ψήφους κριτικής στήριξήςτης». Πιο δηκτικός εμφανίστηκε ο Θανάσης Παφίλης σε συνέντευξή του στον κυριακάτικο «Ριζοσπάστη», ο οποίος δήλωσε πως «τα πρωτοκλασάτα στελέχη του ΠΑΣΟΚ που τη μια φεύγουν, την άλλη ξαναμπαίνουν και εμφανίζονται ως αντάρτες, όπως οι κ.κ. Μητρόπουλος και Δημαράς, έχουν ως σκοπό να συντηρούν αυταπάτες ότι μπορεί το ΠΑΣΟΚ να γίνει φιλολαϊκό», ενώ καταλόγισε στον ΣΥΝ ότι βοηθάει την προσπάθεια υλοποιώντας «τη χρεοκοπημένη γραμμή της κεντροαριστεράς» και στηρίζοντας την υποψηφιότητα Μητρόπουλου.

Για το ΚΚΕ το ζητούμενο είναι, πέρα από το να καταγραφεί η δυσαρέσκεια του κόσμου στις κάλπες, να ενισχυθούν οι συνδυασμοί του στις εκλογές, υποσχόμενο ότι έτσι θα παρεμποδιστεί όσο το δυνατόν περισσότερο η εφαρμογή του Καλλικράτη στους δήμους και τις περιφέρειες: μέσα από τη σύγκρουση με τα επιχειρηματικά συμφέροντα και την προστασία του λαϊκού εισοδήματος, των ανέργων, των δομών πρόνοιας και υγείας κ.λπ. Ωστόσο, όπως επισημαίνουν τα κορυφαία στελέχη του Περισσού, αυτός ο αγώνας πρέπει να συνδυάζεται με τη συνειδητοποίηση ότι η συνολική και ολοκληρωμένη αλλαγή θα επέλθει «μόνο στα πλαίσια ενός άλλου δρόμου ανάπτυξης της χώρας, υπέρ των σύγχρονων λαϊκών αναγκών, δηλαδή στα πλαίσια της Λαϊκής Οικονομίας».