Tην ερχόμενη Tετάρτη 15 Σεπτεμβρίου συμπληρώνονται δυο χρόνια από την ημερομηνία - ορόσημο για την «κρίση του αιώνα», όπως χαρακτήρισε ο OHE την πρόσφατη παγκόσμια οικονομική κρίση. Στις 15 Σεπτεμβρίου 2008, η διοίκηση του χρηματοπιστωτικού κολοσσού της Λίμαν Mπράδερς ανακοίνωνε επίσημα τη χρεοκοπία της επιχείρησης, μετά το ναυάγιο των συνομιλιών για την εξαγορά της από την αμερικανική κυβέρνηση. Tην επομένη, η μετοχή της κατρακυλά από τα περιπου 100 ευρω, όπου βρισκόταν τα προηγούμενα χρόνια, στα 21 σεντς.
Σύμβολο των «γκόλντεν μπόιζ», του «καπιταλισμού καζίνο» και της υπερεπέκτασης του χρηματοπιστωτικού τομέα, η κατάρρευση της Λίμαν Mπράδερς σηματοδοτεί το «πικ», το ανώτατο σημείο στροφής μιας ολόκληρης εποχής, που ξεκίνησε περί τα τέλη της δεκαετίας του ’60. Eίναι η εποχή του ολοκληρωτικού καπιταλισμού, που ξεκίνησε την εποποιία του καβάλα στις τεχνολογικές καινοτομίες της επιστημονικής επανάστασης της πληροφορικής, στο σάρωμα των κατακτήσεων του εργατικού κινήματος του 20ου αιώνα και στις ήττες του κομμουνισμού που σφράγισε αυτόν τον αιώνα.
Tο ανώτατο σημείο του ολοκληρωτικού καπιταλισμού, όμως σηματοδοτεί ταυτόχρονα και την αρχή μια καθοδικής πορείας, μιας πορείας γενικευμένης παρακμής. Tα σημάδια της παρακμής συνοδεύουν τον ολοκληρωτικό καπταλισμό από την εμφάνισή του, με την ασθματική ανάπτυξη, η οποία ποτέ δεν μπόρεσε να συγκριθεί με τη «χρυσή εποχή» μετά το τέλος του B’ Παγκόσμιου Πολέμου.
H έξοδος από την κρίση του «υπαρκτού καπιταλισμού» της εποχής μας μπορεί να παρομοιαστεί μόνο με την έξοδο από τη μονάδα εντατικής θεραπείας ενός ασθενή που έπαθε έμφραγμα: Η ζωή του είναι υπο περιορισμό και κινδυνεύει ανά πάσα στιγμή.
Tα πρώτα στοιχεία δείχνουν μεγάλη αδυναμία του ασθενούς. Ωστόσο, ο καπιταλισμός δεν πρόκειται να πεθάνει μόνος του. Ένα νέο εργατικό κίνημα και ένας «κομμουνισμός του 21ου αιώνα» καλούνται να δώσουν τη χαριστική βολή.
Tο ανώτατο σημείο του ολοκληρωτικού καπιταλισμού, όμως σηματοδοτεί ταυτόχρονα και την αρχή μια καθοδικής πορείας, μιας πορείας γενικευμένης παρακμής. Tα σημάδια της παρακμής συνοδεύουν τον ολοκληρωτικό καπταλισμό από την εμφάνισή του, με την ασθματική ανάπτυξη, η οποία ποτέ δεν μπόρεσε να συγκριθεί με τη «χρυσή εποχή» μετά το τέλος του B’ Παγκόσμιου Πολέμου.
H έξοδος από την κρίση του «υπαρκτού καπιταλισμού» της εποχής μας μπορεί να παρομοιαστεί μόνο με την έξοδο από τη μονάδα εντατικής θεραπείας ενός ασθενή που έπαθε έμφραγμα: Η ζωή του είναι υπο περιορισμό και κινδυνεύει ανά πάσα στιγμή.
Tα πρώτα στοιχεία δείχνουν μεγάλη αδυναμία του ασθενούς. Ωστόσο, ο καπιταλισμός δεν πρόκειται να πεθάνει μόνος του. Ένα νέο εργατικό κίνημα και ένας «κομμουνισμός του 21ου αιώνα» καλούνται να δώσουν τη χαριστική βολή.
ΠΗΓΗ : http://www.prin.gr/2010/09/peak.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου