Πέντε χρόνια από το δημοψήφισμα του 2015: Η δικαίωση του ΚΚΕ

Πέντε χρόνια συμπληρώνονται σήμερα από το δημοψήφισμα του 2015. Πέντε χρόνια από τότε που η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ έστησε στις πλάτες του λαού μια από τις μεγαλύτερες πολιτικές απάτες των τελευταίων δεκαετιών. 

Σήμερα, πέντε χρόνια μετά την περίοδο εκείνη που η Ελλάδα είχε χωριστεί στα στρατόπεδα του «ΝΑΙ» και του «ΌΧΙ» μπορεί και πρέπει να βγουν χρήσιμα συμπεράσματα. Ο ίδιος λαός, οι εργαζόμενοι, η νεολαία, οφείλουν να αναρωτηθούν: Ποιος τους είπε ψέματα και ποιός ήταν ειλικρινής απέναντί τους; Ποιοι προσπάθησαν να τους εξαπατήσουν; Ποιόν δικαίωσαν οι εξελίξεις; Τι πολιτικά διδάγματα βγαίνουν από την περίοδο εκείνη;

Η περίοδος του δημοψηφίσματος του 2015 υπήρξε το αποκορύφωμα της τυχοδιωκτικής πολιτικής της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, με τον πρωθυπουργό Αλ. Τσίπρα και τους υπουργούς του να δίνουν πραγματικό ρεσιτάλ δημαγωγίας και πολιτικής εξαπάτησης. Πλειοδοτώντας σε υπερεπαναστατικές κορώνες κενές περιεχομένου, καλούσαν το λαό να συνταχθεί – τάχα – ενάντια στους «εκβιαστές δανειστές», να «υψώσει ανάστημα» ενάντια στην «Ευρώπη της λιτότητας», να ξανακερδίσει την «εθνική αξιοπρέπεια», ενώ έκλειναν σε όλες τις πτώσεις την «σκληρή διαπραγμάτευση». 

Από την άλλη πλευρά, οι άλλες αστικές δυνάμεις – συνασπισμένες κάτω από το σύνθημα «Μένουμε Ευρώπη» – έσπερναν τον τρόμο και την υστερία, τονίζοντας το «χάος» που θα έρχονταν εάν η χώρα έβγαινε απ’ τον… παραδεισένιο μονόδρομο της Ε.Ε. ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι και μια σειρά ΜΜΕ αξιοποίησαν την στάση της κυβέρνησης προκειμένου να περάσουν αντιδραστικά ιδεολογήματα, να συκοφαντήσουν κάθε προοπτική ρήξης με τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, να σπείρουν στο λαό την άποψη ότι ο καπιταλιστικός δρόμος ανάπτυξης και η συμμετοχή στην Ε.Ε. είναι μονόδρομος. 

Ταυτόχρονα, το δημοψήφισμα του 2015 έδωσε την ευκαιρία σε οπορτουνιστικά-τυχοδιωκτικά στοιχεία να βγουν από την πολιτική τους ανυπαρξία, τζογάροντας πάνω στις πλάτες και την αγωνία του λαού. Αναφερόμαστε σε οπορτουνιστικά αναχώματα τύπου ΑΝΤΑΡΣΥΑ και ΛΑΕ τα οποία, «τσαλαβουτώντας» ιδεολογικά σε «μεταβατικά στάδια» και ανέξοδες υπερεπαναστατικές φλυαρίες, χωρίς να αμφισβητούν στο ελάχιστο τα δεσμά της καπιταλιστικής οικονομίας, πρωτοστάτησαν στην ενίσχυση των αυταπατών για την ουσία του δημοψηφίσματος. Τι έλεγαν τότε; Ότι το «ΌΧΙ» στο δημοψήφισμα «ριζοσπαστικοποιεί συνειδήσεις», ότι αποτελεί «το επόμενο βήμα», πως σημαίνει «ρήξη με την ΕΕ και τα μνημόνια», συμβάλλοντας έτσι στην συγκάλυψη του πραγματικού χαρακτήρα του δημοψηφίσματος ως καλοστημένης απάτης και ψευτοδιλήμματος. 

Πλην Λακεδαιμονίων…

Απέναντι σε όλους αυτούς που εγκλώβιζαν τους εργαζόμενους, τη νεολαία, συνολικά το λαό, στο ψευτοδίλημμα του δημοψηφίσματος, στάθηκε από την αρχή το ΚΚΕ. Την στιγμή που τα στρατόπεδα του «ΝΑΙ» και του «ΌΧΙ» είχαν παραταχθεί σε θέσεις μάχης για τον υποτιθέμενο «υπέρ πάντων αγών», το ΚΚΕ ξεσκέπαζε την πλάνη του ψευτοδιλήμματος, καλώντας το λαό να αρνηθεί να συμπράξει στην φαρσοκωμωδία που το αστικό πολιτικό σύστημα είχε στήσει εις βάρος του. 

Πλήθος δημοσιευμάτων και αρθρογραφίας στο «Ριζοσπάστη» προειδοποιούσαν για το κάλπικο δίλημμα που έθετε το δημοψήφισμα, μιας και λίγες μόλις μέρες πριν τη διεξαγωγή του η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ είχε καταθέσει τη δική της πρόταση για να συνάψει νέα δανειακή σύμβαση που συνοδεύονταν από τρίτο και επαχθέστερο μνημόνιο. Μια πρόταση που, στην πράξη, ήταν ίδια και απαράλλακτη με τη λεγόμενη «πρόταση Γιούνκερ» που είχε καταθέσει η τρόικα. 

Μια εβδομάδα πριν τη διεξαγωγή του δημοψηφίσματος, σε Διακήρυξη της ΚΕ του ΚΚΕ σημείωνε:

«Το ΚΚΕ καλεί το λαό να αξιοποιήσει το δημοψήφισμα ως ευκαιρία, για να δυναμώσει η αμφισβήτηση στην ΕΕ, να δυναμώσει η πάλη για τη μοναδική ρεαλιστική διέξοδο από τη σημερινή βαρβαρότητα, που έχει μόνο ένα περιεχόμενο: ΡΗΞΗ – ΑΠΟΔΕΣΜΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΕ, ΜΟΝΟΜΕΡΗΣ ΔΙΑΓΡΑΦΗ ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ, ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΜΟΝΟΠΩΛΙΩΝ, ΕΡΓΑΤΙΚΗ – ΛΑΪΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ.

Με τη δράση και την επιλογή του, να απαντήσει στην κοροϊδία του κάλπικου ερωτήματος που θέτει η κυβέρνηση και να απορρίψει τόσο την πρόταση των ΕΕ – ΔΝΤ – ΕΚΤ, όσο και την πρόταση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ. (…)

Το ΟΧΙ στο δημοψήφισμα θα μεταφραστεί από την ελληνική κυβέρνηση ως έγκριση της δικής της αντιλαϊκής πρότασης των 47+8 σελίδων. Το ΝΑΙ θα μεταφραστεί ως συγκατάθεση στα βάρβαρα μέτρα της τρόικας και “παραμονή στην ΕΕ με κάθε θυσία”, όπως λένε η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ, το Ποτάμι. Και οι δύο απαντήσεις οδηγούν στο ΝΑΙ στην ΕΕ και την καπιταλιστική βαρβαρότητα.

Ο λαός να μην επιλέξει ανάμεσα στη Σκύλλα και τη Χάρυβδη.

Να σηκώσει το ανάστημά του και να εκφράσει, με όλα τα μέσα και τους τρόπους, στο δημοψήφισμα την αντίθεσή του στην ΕΕ και τα μνημόνια διαρκείας της.

Να “ακυρώσει” αυτό το δίλημμα, ψηφίζοντας στην κάλπη την πρόταση του ΚΚΕ.

ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΠΡΟΤΑΣΗ ΤΩΝ ΕΕ – ΔΝΤ – ΕΚΤ

ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΠΡΟΤΑΣΗ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ

ΑΠΟΔΕΣΜΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΕ, ΜΕ ΤΟ ΛΑΟ ΣΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ».

28/6/2015.

Γι’ αυτήν την, κρυστάλλινη και ειλικρινή απέναντι στο λαό, θέση του το ΚΚΕ δέχθηκε τόνους λάσπης και συκοφαντιών, τόσο απ’ το στρατόπεδο του «ΝΑΙ» όσο κι’ απ τους υπερασπιστές του «ΌΧΙ». Ποιος ξεχνάει τα λιβελογραφήματα σε εφημερίδες και ιστοσελίδες οπορτουνιστικών αναχωμάτων και ψευδοεπαναστατικών γκρουπούσκουλων (που είχαν βγει στα κεραμίδια υπέρ του «ΌΧΙ», παίζοντας ουσιαστικά το παιχνίδι της κυβέρνησης) όπου το ΚΚΕ κατηγορούνταν για… «στάση υπέρ της ΕΕ» και για «συστημική τοποθέτηση». Άλλοι πάλι, «επαναστάτες» της δεκάρας, χωρίς ίχνος τσίπας πάνω τους αλλά με πλούσια αποθέματα αντικομμουνισμού, ωρύονταν ότι «το ΚΚΕ είναι εκτός τόπου και χρόνου», επειδή δεν είχε δεχθεί να πάρει μέρος στην κοροϊδία που είχε σ στηθεί γύρω από το δημοψήφισμα. 

Η πραγματικότητα, όμως, είναι αμείλικτη. Οι ίδιες οι εξελίξεις είναι αδιαμφισβήτητος μάρτυρας για το ποιος τελικά είχε δίκιο, για το ποιος έλεγε την αλήθεια και ποιος κορόιδευε ανερυθρίαστα το λαό. 

Ποιος δικαιώθηκε;

Πέντε χρόνια πριν, το δίλημμα του δημοψηφίσματος έκρυβε μια θανάσιμη για το λαό παγίδα: τον καλούσε να εκτονώσει τη δυσφορία και την αγανάκτησή του μέσα από μια διαδικασία-απάτη, όπου τόσο το «ΌΧΙ» όσο και το «ΝΑΙ» έκρυβαν, όπως αποδείχθηκε, το ίδιο αντιλαϊκό πρόσημο. Όποια κι’ αν ήταν η ετυμηγορία του λαού, ο καπιταλιστικός δρόμος ανάπτυξης, αυτός που γεννά και αναπαράγει τη φτώχεια, την ανεργία, τους πολέμους, έμενε στο απυρόβλητο. 

Το τι ακολούθησε μετά το δημοψήφισμα είναι γνωστό. Το «ΌΧΙ» που έγινε «ΝΑΙ», η εφαρμογή και υλοποίηση του τρίτου αντιλαϊκού μνημονίου, η απάτη της δήθεν «εξόδου από τα μνημόνια», η παράδοση της σκυτάλης από τον ΣΥΡΙΖΑ στη ΝΔ που ήρθε να συνεχίσει το αντεργατικό-αντιλαϊκό έργο. 

Η στάση του ΚΚΕ δικαιώθηκε πλήρως. Αποδείχθηκε περίτρανα, για άλλη μια φορά, ότι στο πλαίσιο της καπιταλιστικής οικονομίας, δε δύναται να υπάρξει διέξοδος προς όφελος των λαϊκών συμφερόντων. Όπως, επίσης, αποδείχθηκε, με ιδιαίτερα επώδυνο για τους εργαζόμενους τρόπο, ότι το σάπιο εκμεταλλευτικό σύστημα δεν αλλάζει, δεν καλλωπίζεται, δεν ωραιοποιείται με δημοψηφίσματα και άλλα συναφή τεχνάσματα της αστικής δημοκρατίας. 

Σήμερα είναι αναγκαίο να βγουν συμπεράσματα για το ρόλο του ΣΥΡΙΖΑ, της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ και των άλλων αστικών δυνάμεων (όπως, για παράδειγμα, το κόμμα του κ. Βαρουφάκη που συνέβαλε στην απάτη του δημοψηφίσματος). Είναι πλέον ξεκάθαρο που οδηγείται ο λαός κάθε φορά που, παραπλανημένος και εγκλωβισμένος, καλείται να βαδίσει κάτω από τις ξένες σημαίες της αστικής τάξης.

Μόνο η ανασύνταξη του εργατικού κινήματος σε τροχιά ρήξης με το σύστημα των μονοπωλίων, την άρχουσα τάξη και τις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες, μπορεί να οδηγήσει σε πραγματική διέξοδο για το λαό.

Νίκος Μότ­τας