Η ανάδειξη της Κούβας σε χώρα-πρωταγωνίστρια της διεθνιστικής αλληλεγγύης εν μέσω της πανδημίας του COVID-19 φαίνεται πως ενόχλησε αρκετούς.
Οι εικόνες των κουβανών γιατρών και νοσηλευτών στην Ιταλία και σε άλλες χώρες, όπου βρέθηκαν προκειμένου να συνδράμουν στην καταπολέμηση της πανδημίας, ήταν αρκετές για να ερεθίσουν τα αντικομμουνιστικά ένστικτα όσων βγάζουν σπυριά ακούγοντας τις λέξεις «σοσιαλισμός» και «διεθνιστική αλληλεγγύη».
Βάλθηκαν, λοιπόν, να αποδείξουν ότι η αποστολή κουβανικού ιατρικού προσωπικού σε λαούς που το έχουν ανάγκη δεν είναι πράξη αλληλεγγύης, αλλά κίνηση που εξυπηρετεί ιδιοτελείς οικονομικούς σκοπούς της Κούβας.
Τι λένε με λίγα λόγια; Ότι οι κουβανοί γιατροί και νοσηλευτές που συμμετέχουν σε αποστολές στο εξωτερικό δεν εργάζονται «τζάμπα» (μα είναι δυνατόν;) αλλά πληρώνονται (βρε τους άτιμους!) και μάλιστα το συντριπτικό ποσοστό των χρημάτων αυτών πηγαίνει στα κρατικά ταμεία της Κούβας.
Ενόσω το βραβείο Πούλιντζερ για τα σαϊνια αυτά της δημοσιογραφίας βρίσκεται καθ’ οδόν, επιτρέψτε μας να επισημάνουμε ορισμένα πράγματα:
1. Ο αντικομμουνισμός τυφλώνει σε τέτοιο βαθμό, ώστε κάποιοι να αραδιάζουν 3.500 λέξεις για να συκοφαντήσουν την Κούβα και τις ιατρικές της αποστολές στο εξωτερικό, χωρίς να αρθρώνουν όμως ούτε μια (1) λέξη για τον επί 60 σχεδόν χρόνια οικονομικό, εμπορικό και χρηματοπιστωτικό αποκλεισμό των ΗΠΑ! Αναφέρονται στα υπαρκτά αρνητικά στοιχεία της κουβανικής οικονομίας χωρίς όμως να γράφουν λέξη για τον υπαίτιο: το αμερικανικό εμπάργκο.
Έτσι – μας λένε – η Κούβα «είναι φτωχή», είναι «τριτοκοσμική», οι κουβανοί «πεινάνε», οι κτιριακές τους υποδομές είναι «κακοσυντηρημένες», θέλοντας να ρίξουν το ανάθεμα – που αλλού; – στην σοσιαλιστική οικονομία! Το γεγονός ότι το απάνθρωπο αμερικανικό εμπάργκο και οι επικαιροποιήσεις-προσθήκες του (π.χ. νόμος Helms-Burton του 1996) έχει κοστίσει στη χώρα πάνω από 1,1 τρισεκατομμύρια δολάρια, έλλειψη σε πρώτες ύλες, καθημερινά βασικά αγαθά αλλά και ανυπολόγιστο κόστος και σε ανθρώπινες ζωές, αποτελεί μάλλον ασήμαντη λεπτομέρεια για τους «αντικειμενικούς» συκοφάντες του σοσιαλισμού και της Κούβας. Τι κι’ αν επί 27 συναπτά έτη η διεθνής κοινότητα καταδικάζει τον αποκλεισμό στο πλαίσιο της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ; Τι κι’ αν η ίδια η Γεν. Συνέλευση του ΟΗΕ έχει υιοθετήσει πληθώρα ψηφισμάτων ενάντια στη γενοκτονική αυτή πολιτική των ΗΠΑ;
2. Οι ίδιοι «αντικειμενικοί» κύριοι, που δεν ψελλίζουν κουβέντα για τον οικονομικό, εμπορικό και χρηματοπιστωτικό αποκλεισμό (εμπάργκο) της Κούβας από τις ΗΠΑ, ισχυρίζονται ότι οι κουβανικές ιατρικές αποστολές στο εξωτερικό στοχεύουν στο να μετριαστεί η «ιδιαίτερα κακή διεθνή εικόνα» (sic) της χώρας εξαιτίας της… «συστηματικής παραβίασης ανθρωπίνων δικαιωμάτων». Επικαλούνται μάλιστα σχετικές εκθέσεις της «Διεθνούς Αμνηστίας».
Το πολύ γαρ του αντικομμουνισμού γεννά παραφροσύνη. Τα περί «συστηματικής παραβίασης ανθρωπίνων δικαιωμάτων» στην Κούβα έχουν τόση σχέση με την πραγματικότητα, όση και η εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ με την παγκόσμια ειρήνη και ασφάλεια. Και εξηγούμαστε:
α) Κριτήριο για την τήρηση ή μη των ανθρωπίνων δικαιωμάτων εκ μέρους μιας χώρας δεν είναι οι εκθέσεις και η προπαγάνδα του State Department και της CIA, αλλά τα πραγματικά στοιχεία. Οι ετήσιες εκθέσεις της Οικουμενικής Περιοδικής Αξιολόγησης (Universal Periodic Review- UPR) του Συμβουλίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ μαρτυρούν την πραγματικότητα. Το 2013, για παράδειγμα, περισσότερες από 100 χώρες και 290 μη κυβερνητικές οργανώσεις απ’ όλο τον κόσμο κατέθεσαν στο πλαίσιο του UPR δηλώσεις στήριξης υπέρ της Κούβας.
β) Βασική πηγή των συκοφαντικών εκθέσεων περί «παραβίασης ανθρωπίνων δικαιωμάτων» στην Κούβα είναι οι ομάδες των χρηματοδοτούμενων από τις ΗΠΑ «αντιφρονούντων». Κλασσικό παράδειγμα αποτελεί η περίφημη blogger Yoani Sanchez, γνωστή για τις στενές σχέσεις της με το αντι-κουβανικό πολιτικό κατεστημένο των ΗΠΑ (γερουσιαστές Ρούμπιο, Μενέντεζ, Ρος Λετίνεν, κλπ) και τον ακροδεξιό εσμό της Λατινικής Αμερικής (βλέπε οικογένεια Μπολσονάρο). Άλλη περίπτωση είναι ο Χοσέ Ντανιέλ Φερέρ, επικεφαλής της αντεπαναστατικής τρομοκρατικής οργάνωσης «Πατριωτική Ένωση της Κούβας» που έχει χρηματοδοτηθεί από το ΥΠΕΞ των ΗΠΑ, μέσω του διαβόητου NED (Εθνικό ταμείο για τη Δημοκρατία).
3. Οι εγχώριοι συκοφάντες της Κούβας, λειτουργώντας σαν «μακρύ χέρι» της αμερικανικής προπαγάνδας, επιχειρούν να μειώσουν τη διεθνιστική προσφορά της Κούβας με το επιχείρημα ότι οι ιατρικές υπηρεσίες που παρέχουν οι κουβανοί γιατροί και νοσηλευτές στο εξωτερικό γίνονται… επί πληρωμή. Διόλου τυχαία, πρόκειται για αναπαραγωγή του ίδιου επιχειρήματος που διοχετεύει εδώ και κάμποσες εβδομάδες στο Διεθνή Τύπο το αμερικανικό ΥΠΕΞ, μέσω του «Γραφείου Δημοκρατίας, Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και Εργασίας (DRL)».
Τρία σχόλια επ’ αυτού:
α) Το κουβανικό ιατρικό προσωπικό που συμμετέχει σε αποστολές στο εξωτερικό πράγματι πληρώνεται για τις υπηρεσίες του. Και, πράγματι, η πλειοψηφία των χρημάτων αυτών πηγαίνει – πολύ ορθά – στα κρατικά ταμεία της Κούβας. Βλέπετε, σε αντίθεση με όσα συμβαίνουν στον καπιταλισμό όπου ο καθένας κοιτάει το «τομάρι του» και την τσέπη του, στην σοσιαλιστική Κούβα υπάρχει μια διαφορετική αντίληψη. Εκεί ο επιστήμονας, ο γιατρός δεν είναι ο ελεύθερος επαγγελματίας που κοιτάει να πλουτίσει μέσω της επιστήμης του, αλλά να προσφέρει στο συλλογικό καλό. Αυτή η αντίληψη είναι δυσνόητη, αλλά κυρίως δυσκολοχώνευτη, για όσους έχουν μολυνθεί από το μικρόβιο του ατομικισμού που ενσταλάζουν στον άνθρωπο οι καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής.
Έκαστος εφ’ ω ετάχθη: Κουβανοί γιατροί στην Ιταλία και (δεξιά) αμερικανοί πεζοναύτες στο Αφγανιστάν ποζάροντας με την σημαία των SS…
β) Ισχύει, πράγματι, ότι ο καθένας πουλάει ότι έχει. Ιατρικές υπηρεσίες η Κούβα, βόμβες και πυραύλους στα κεφάλια των λαών οι ΗΠΑ-ΕΕ. Είναι ωστόσο αξιομνημόνευτο ότι όσοι βγήκαν να ψέξουν την Κούβα που «πουλάει» ιατρικές υπηρεσίες σε άλλες χώρες, ουδέποτε βρήκαν μισή κουβέντα να πουν για τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους των καπιταλιστικών χωρών!
Αναλογιστείτε το μέγεθος της υποκρισίας που κρύβει η «αντικειμενικότητα» τους: Ενοχλήθηκαν από τη δημοσιότητα που πήρε η παρουσία κουβανών γιατρών στην Ιταλία, αλλά όχι από την ύπαρξη του γενοκτονικού εμπάργκο επί 60 χρόνια! Βγήκαν να σχολιάσουν το γεγονός ότι οι κουβανικές ιατρικές αποστολές πληρώνονται (όπως είναι φυσικό) για τις υπηρεσίες τους, αλλά δεν έγραψαν ποτέ, ούτε λέξη, για τις δολοφονικές κυρώσεις που έχουν επιβάλλει οι ΗΠΑ σε μια σειρά χώρες στερώντας τους, ιδιαίτερα εν μέσω πανδημίας, φαρμακευτικό υλικό και βασικά προϊόντα!
γ) Εμπεριέχει, μήπως, ιδιοτέλεια εκ μέρους της Κούβας και η άδεια ελλιμενισμού του βρετανικού κρουαζερόπλοιου «MS Braemar», που στις 18 Μάρτη 2020 έδεσε στο λιμάνι της Αβάνας; Θυμίζουμε ότι το βρετανικό πλοίο, με περίπου 1000 επιβαίνοντες, αναζητούσε για μέρες λιμάνι στην Καραϊβική καθώς είχαν εντοπιστεί ασθενείς με κορωνοϊό που έπρεπε το συντομότερο να λάβουν ιατρική περίθαλψη. Ενώ 10 κράτη, μεταξύ των οποίων οι ΗΠΑ και χώρες-μέλη της Βρετανικής Κοινοπολιτείας, αρνήθηκαν να το δεχτούν, η Κούβα έδειξε έμπρακτη αλληλεγγύη δίνοντας άδεια για τον ελλιμενισμό του πλοίου στην Αβάνα. Η ίδια η κυβέρνηση της Βρετανίας, που δεν φημίζεται για την θετική της στάση απέναντι στην Κούβα, εξέφρασε δημόσια δια μέσου του ΥΠΕΞ Ντόμινικ Ράαμπ τις ευχαριστίες της στην Κούβα για την πράξη αυτή.
Ο πραγματικός στόχος
Τα τελευταία χρόνια, οι επιθέσεις ενάντια στην Κούβα γίνονται υπό το μανδύα της δήθεν «αμεροληψίας», της «αντικειμενικής έρευνας» (βλέπε Ελληνικά Hoaxes) που βλέπει, υποτίθεται, από ουδέτερη σκοπιά τα γεγονότα. Πρόκειται, ασφαλώς, για μέγιστη αφέλεια να πιστεύει κανείς ότι υπάρχει ανεξάρτητη, απαλλαγμένη από τα ταξικά συμφέροντα, δημοσιογραφία.
Στο πλαίσιο αυτό, οι επιθέσεις του αστικού Τύπου απέναντι στην Κούβα, που εντάθηκαν από το θάνατο του Φιντέλ και έπειτα, έχουν σαφή και ξεκάθαρο στόχο. Τους ενοχλεί ότι σήμερα, 61 χρόνια μετά την Επανάσταση και τρεις δεκαετίες μετά την παλινόρθωση της βαρβαρότητας στην ΕΣΣΔ και την Ανατολική Ευρώπη, το παράδειγμα της Κούβας συνεχίζει να εμπνέει εργατικές-λαϊκές μάζες. Τους ενοχλεί ότι η μικρή, σοσιαλιστική Κούβα, παρά τα μεγάλα εμπόδια, τις δυσκολίες, τα στραβοπατήματα, δεν έσκυψε το κεφάλι.
Αδυνατούν να χωνέψουν ότι σήμερα, εν μέσω πανδημίας, η Κούβα αναδεικνύεται σε παράδειγμα διεθνιστικής αλληλεγγύης προς άλλους λαούς, την ίδια στιγμή που στη μητρόπολη του καπιταλισμού, τις ΗΠΑ, σκάβουν ομαδικούς τάφους για να θάψουν τους νεκρούς. Στην ίδια μητρόπολη του καπιταλισμού όπου, μεταξύ άλλων, 17χρονος πέθανε επειδή δεν είχε ασφάλεια και που οι άστεγοι στο Λας Βέγκας κοιμούνται στα πάρκινγκ.
Συκοφαντούν λοιπόν την Κούβα, σημαδεύοντας τον σοσιαλισμό. Γι’ αυτό και οι δήθεν «αντικειμενικές έρευνες» τους στάζουν αντικομμουνιστικό δηλητήριο. Νομίζουν πως έτσι θα ξορκίσουν την κοινωνική πρόοδο, πως θα εμποδίσουν την ιστορία να προχωρήσει μπροστά.
Μάταιος ο κόπος τους. Η ίδια η πραγματικότητα που σήμερα διαστρεβλώνουν κατά πως τους βολεύει, αύριο θα τους διαψεύσει και πάλι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου