Ένας εφιάλτης δικός μου…
Ήταν πρωί που πήρα μια πρόσκληση από το σωματείο. Με καλούσαν σε μια πορεία, για την Πέμπτη, γιατί το βράδυ της προηγούμενης Κυριακής κάτι «άγνωστοι» μπάτσοι, είχαν δολοφονήσει κάποιο μετανάστη κι είχαν ξεβρακώσει τους δημοσιογράφους που ήταν παρόντες. Αλλά εμείς θα διαδηλώναμε την Πέμπτη. Οι προθεσμίες βλέπετε.
Στην πρόσκληση έλεγε ότι για τη συμμετοχή μου χρειάζεται να έχω μαζί μου την πρόσκληση και την αστυνομική μου ταυτότητα. Πήρα τηλέφωνο στο σωματείο και ρώτησα αν μπορώ να φέρω και άλλον μαζί κι αν υπάρχει κάποια πρόβλεψη για την αμφίεση. Για το πρώτο μου είπαν ότι η πρόσκληση είναι αυστηρώς προσωπική. Για το δεύτερο μου είπαν «ντύσου ό,τι θέλεις, εκτός από μπάτσος και κουκουλοφόρος, γιατί μπορεί να πας μέσα για αντιποίηση και παραποίηση στολής».
Όπως έμαθα, δυο μέρες πριν είχε πάει σε αστυνομία και εισαγγελέα ο «οργανωτής συνάθροισης» να καταθέσει αίτηση για 15.000 διαδηλωτές και χρήση όλου του δρόμου και για πορεία από την Ομόνοια μέχρι τη Βουλή. Αλλά 6 ώρες πριν τη συγκέντρωση, η αστυνομία ανακοίνωσε 5.000 διαδηλωτές και δυο λωρίδες, χωρίς πεζοδρόμιο. Κι αν πατάει κάποιος τη διπλή γραμμή του δρόμου, θα παρέμβει ο εισαγγελέας πορειών δύο λωρίδων. Επίσης είπαν, όχι Ομόνοια – Σύνταγμα, γιατί δε συμφωνούσε ο δήμαρχος κι ο Αμερικάνος πρέσβης. Οπότε έψαξαν και βρήκαν κάπου έναν δήμαρχο που δεν διαφωνεί και τελικά θα πάμε Βαρυμπόμπη – Μαλακάσα, αλλά όχι από την εθνική. Και τέλος ότι η πορεία θα γίνει ώρες που τα μαγαζιά είναι κλειστά.
Πήγα. Στο τραίνο ήρθαν κάποιοι από τους διοργανωτές και τους τελευταίους 200 τους έδιωξαν γιατί η αστυνομία είπε ότι είχε ξεπεραστεί ο προβλεπόμενος αριθμός.
Κάποιοι υπεύθυνοι μπάτσοι έλεγχαν τις προσκλήσεις μας. Κάποιους που επιχείρησαν να περάσουν χωρίς πρόσκληση, τους έριξαν κάτι μικρά χημικά μέσα στο στόμα για παραδειγματισμό. Σε μια πιτσιρίκα που πήγε να την κάνει, έριξαν μ’ ένα περίεργο μεγάλο όπλο κάτι μικρές πλαστικές μπαλίτσες, που όμως δεν ήταν μικρές πλαστικές σφαίρες. Φυσικά, μας έψαξαν όλους για όπλα και κροτίδες και τέτοια. Σ’ εμένα βρήκαν ένα νερό που το έστειλαν για ανάλυση στο χημείο του κράτους πριν με αφήσουν να πάω στην πορεία. Τελικά πράγματι ήταν απλώς νερό. Ξέρεις καμιά φορά τι γίνεται;
Πριν ξεκινήσουμε πέρασε ένας και σκάναρε όλα τα πανό. Με τα
Στην άκρη ένας από τους διοργανωτές (ο «οργανωτής της συνάθροισης») κι ένας μπάτσος με πολλά αστέρια (ο «αστυνομικός διαμεσολαβητής») μας μετρούσαν. Κάποιοι πήγαν μπρος πίσω να δουν κάποιους φίλους τους. Πάλι από την αρχή το μέτρημα. Όπισθεν όλα τα μπλοκ. Το VAR (ο «θάλαμος επιχειρήσεων») τα είχε μπερδέψει. Ο εισαγγελέας τους είπε «Μην το ξανακάνετε». Ο «οργανωτής» συντετριμμένος και με σκυφτό κεφάλι είπε «Δε θα επαναληφθεί. Είναι αρχή ακόμα. Θα το συνηθίσουν».
Μετά έγιναν οι ομιλίες. Προϋπολογισμένος χρόνος. Την τελευταία ομιλία την κόψανε 3 λεπτά πριν τελειώσει. Α! Όλα κι όλα! Υπάρχουν προθεσμίες και χρονοδιαγράμματα.
Ξεκινήσαμε. Μια κάμερα (των μπάτσων ήταν, του ΣΚΑΙ ήτανε, θα σας γελάσω) μας έπαιρνε προφίλ και ανφάς έναν έναν.
Στο δρόμο πετάχτηκε ένας πορτιέρης ενός κωλάδικου στον παράδρομο της Εθνικής οδού (είπαμε: Βαρυμπόμπη – Μαλακάσα), που είπε στον εισαγγελέα ότι «Η διεξαγωγή της πορείας προκαλεί δυσανάλογα μεγάλη διατάραξη στην κοινωνικοοικονομική ζωή της περιοχής, λόγω του αριθμού των συμμετεχόντων, των μέσων που αυτοί μετέρχονται για την προβολή των απόψεών τους και λαμβάνοντας υπόψη τη συχνότητα με την οποία διεξάγονται συναθροίσεις στη συγκεκριμένη περιοχή» μπλα, μπλα και να μας στείλει αλλού ή να μας διαλύσει. Παπαγαλία έτσι. Μη φανταστείτε.
Ο εισαγγελέας ήταν καλός. Μας υποστήριξε. Του είπε: «Τώρα ξεκίνησαν. Χέστους να τελειώνουμε τώρα κι άλλη φορά δε θα επαναληφθεί». Τα άκουσα αυτά, γιατί ο εισαγγελέας σ’ όλο το δρόμο περπατούσε δίπλα μας λέγοντας «Γαμώ την τρέλα μου. Πού με στείλαν πάλι οι μαλάκες». Και κάθε τόσο μιλούσε στο γουόκι-τόκι με τους μπάτσους κι έπαιρνε πληροφορίες μήπως έφυγαν κάποιοι διαδηλωτές και λιγοστέψαμε, για να μας βάλει σε μια λωρίδα. Μάλιστα οι μπάτσοι έκαναν και εφόδους για να μας μετράνε ξανά στη διάρκεια της διαδρομής. Ο εισαγγελέας λοιπόν μας επέτρεψε να συνεχίσουμε. Ευτυχώς δε μας έστειλε σε άλλη διαδρομή.
Να πούμε και του στραβού το δίκιο, αυτός ο εισαγγελέας μας είχε πολύ λάσκα. Ούτε «στοιχηθείτε», ούτε «εμπρός μαρς», ούτε «ένα δύο, εν δυο», ούτε «ένα κι εμπλοκή», ούτε τίποτα. Ελεύθερο περπάτημα σε χαλαρούς στοίχους.
Η διαδήλωση διαλύθηκε δυο χιλιόμετρα πριν την κατάληξή της, γιατί είχε περάσει ο χρόνος της κι άνοιξαν την κυκλοφορία στους δρόμους που είχαν μισοκλείσει. Γι’ αυτό λοιπόν δεν πρέπει να καθυστερούμε καθόλου να πάμε στις πορείες. Για να γίνονται όλα στην ώρα τους.
Διαλυθήκαμε. Φύγαμε. Αλλά μερικοί δεν έφυγαν προς τα κει που τους είπε ο φρούραρχος – «αστυνομικός διαμεσολαβητής», γι’ αυτό συνελήφθη αμέσως ο «οργανωτής συνάθροισης», με τη διαδικασία του αυτοφώρου. Θεωρήθηκε απειθαρχία.
Θα του συμπαρασταθούμε οπωσδήποτε. Αλλά όχι τώρα. Δε γίνεται. Θα κάνουμε μάλλον πορεία προς τα δικαστήρια (ίσως) ή στην αστυνομική διεύθυνση (δύσκολο αυτό γιατί είναι λιγότερο από πέντε χιλιόμετρα από την αμερικάνικη πρεσβεία). Αλλά μετά από τρεις μέρες τουλάχιστον. Αμέσως πήγε ο νέος οργανωτής συνάθροισης να κάνει αίτηση γι’ αυτή την πορεία. Όταν μας απαντήσουν θα ενημερωθούμε πάλι με προσκλήσεις.
Ξύπνησα αλαφιασμένος. Εφιάλτης ήταν; Θυμήθηκα: Είχα φάει το βράδυ βαριά. Είχα καταβροχθίσει μισό γουρούνι – δολοφόνο. (Είναι ειδική ράτσα που δε χωνεύεται καθόλου).
Κι ένας εφιάλτης δικός τους…
Μόλις ξύπνησα, είχε αρχίσει ο δικός τους εφιάλτης. Έβλεπαν στον ύπνο τους και στο ξύπνιο τους το ΠΑΜΕ και το ΚΚΕ.
Τελικά οι τύποι της κυβέρνησης είναι κάτι σαν Μόντι Πάιθον. Φαντάζονται ότι επειδή το σκέφτηκαν τρεις δεξιοί επιχειρηματίες, καναλάρχες, βιομήχανοι, πολιτικοί, αστυνομικοί, φασίστες κλπ, θα σταματήσουν να γίνονται διαδηλώσεις.
Τι διάολο…
Ο δικός τους, ο υπουργός του Καραμανλή του παλιού, ο Λάσκαρης, είχε πει ότι θα καταργήσει την πάλη των τάξεων. Να μη πουν κι αυτοί ότι θα περιορίσουν τις διαδηλώσεις;
Τι διάολο…
Οι δικοί τους (δηλαδή των κεφαλαιοκρατών) οι Παττακοί κι οι Παπαδόπουλοι έκαναν χούντα για να τα σταματήσουν όλα αυτά τα επαναστατικά και πάλι μια τρύπα στο νερό έκαναν. Να μη κάνουν κι αυτοί άλλη μία;
Τι διάολο…
Οι δικοί τους (δηλαδή των κεφαλαιοκρατών) οι ναζί, σε περίοδο πολέμου και κατοχής, έκαναν τα πάντα για να καταπνίξουν τον κομμουνιστικό κίνδυνο και τις απεργίες, αλλά όχι μόνο έγιναν μαζικές απεργίες και διαδηλώσεις (πολιτική επιστράτευση, βουλγαρική κατοχή, δημόσιοι υπάλληλοι, κλπ), αλλά είχαν και όλες επιτυχία και αποτελέσματα που οι ίδιοι οι δολοφόνοι κατακτητές αναγκάστηκαν να παραχωρήσουν. Να μη κάνουν κι αυτοί κάτι σχετικό;
Τι διάολο…
Τόσες και τόσες κυβερνήσεις με τους νόμους τους, τους εργατοπατέρες τους, τις αστυνομίες τους, προσπάθησαν να ελέγξουν τα όργανα του μαζικού εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος, τα νεότερα χρόνια. Νοθείες, πραξικοπήματα, εκπαραθυρώσεις διοικήσεων, φυτευτοί εργατοπατέρες, νόμοι για να μη γίνονται απεργίες, νόμοι για τον έλεγχο της λειτουργίας των συνδικάτων, κλπ. Αλλά οι απεργίες κι οι διαδηλώσεις συνεχίζονται. Να μη δοκιμάσουν κι αυτοί την τύχη τους σ’ αυτό τον εμφύλιο πόλεμο εργασίας – κεφαλαίου;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου