«Κόκκινη από ζωή ή κόκκινη από θάνατο»;

  Το 2019 ήταν ακόμα μια χρονιά που 15.000 παιδιά κάτω των 5 ετών συνέχιζαν να πεθαίνουν κάθε μέρα (κάθε μέρα…) λόγω της φτώχειας και έλλειψης στοιχειώδους ιατρικής φροντίδας.

    Το 2019 ήταν ακόμα μια χρονιά που δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι συνέχιζαν να  εκτοπίζονται κάθε μέρα από τον τόπο τους εξαιτίας του πολέμου, των διώξεων και της ανέχειας, με τους μετανάστες να ξεπερνούν πλέον παγκοσμίως τα 270 εκατομμύρια.

    Το 2019 ήταν ακόμα μια χρονιά που στις ουρές της ανεργίας πετάχτηκαν  εκατοντάδες εκατομμύρια άνθρωποι. Πάνω από 200 εκατομμύρια υπολογίζονταν στην αρχή του έτους οι ολοκληρωτικά άνεργοι στον κόσμο.

    Το 2019 ήταν μια ακόμα χρονιά που η ακραία φτώχεια (την υπολογίζουν στο 1,9 δολάρια την ημέρα….) «κατάπιε» 1 δισεκατομμύριο ανθρώπους. 

    Σύμφωνα με τα στοιχεία που έδωσε στην δημοσιότητα το Bloomberg αυτή την ίδια χρονιά, το 2019, οι 500 πλουσιότεροι άνθρωποι στον κόσμο είδαν τα πλούτη τους να αυξάνουν με ρυθμό 25% και σε απόλυτα μεγέθη κατά 1,2 τρισεκατομμύρια δολάρια(ολογράφως: 1.200.000.000.000…).

    Αυτοί οι 500, δηλαδη το 0,00000666% του παγκόσμιου πληθυσμού των 7,5 δισεκατομμυρίων ανθρώπων, έφτασαν την περασμένη χρονιά να κατέχουν συνολικά 5,9 τρισεκατομμύρια δολάρια (ολογράφως: 5.900.000.000.000…).   

    Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι ο κόσμος κατά την δεύτερη δεκαετία του 21ου αιώνα είναι έτσι κατασκευασμένος ώστε μια παρέα 500 «εκλεκτών» έφτασαν να

• κατέχουν πλούτη τρεις φορές περίπου περισσότερα από το ΑΕΠ των 65 χωρών που συγκροτούν μια ολόκληρη Ηπειρο, την Αφρική, των 1,3 δισεκατομμυρίων κατοίκων,
• κατέχουν πλούτη τόσα όσα «μοιράζονται» τα 600 εκατομμύρια των κατοίκων της Λατινικής Αμερικής,
• κατέχουν πλούτη δυόμιση φορές περισσότερα από το ΑΕΠ της Ινδίας των 1,4 δισεκατομμυρίων κατοίκων,
• κατέχουν πλούτη περισσότερα από ολόκληρο το ΑΕΠ της Ιαπωνίας,
• κατέχουν πλούτη κατά 50% περισσότερα από ολόκληρο το ΑΕΠ της Γερμανίας και τρεις φορές περισσότερα από το ΑΕΠ του Καναδά,
• κατέχουν πλούτη τόσα όσα τα ΑΕΠ της Ρωσίας, της Γαλλίας και της Ισπανίας, μαζί.  

    Οσο για τους 10 μόνο κορυφαίους της λίστας

(Μπέζος – Amazon, περιουσία 115 δις, Μπιλ Γκέιτς – Microsoft , περιουσία  113 δις, Αρνό – Louis Vuitton, περιουσία 106 δις, Μπάφετ, περιουσία 89 δις,  Ζάκερμπεγκ – facebook, περιουσία 78 δις, Ορτέγκα – ZARA, περιουσία 76 δις,  Λάρι Πέιτζ  και Σεργκέι Μπριν  – Google Λάρι, περιουσίες 64,6 δις και  62,7 δις, Κοχ – περιουσία 61,9 δις)

    τα πλούτη τους άνω των 760 δις ισούνται με τον μισό πλούτο που παρήχθη το 2019 σε μια ολόκληρη Ηπειρο, την Ωκεανία.

    Οι κυρίαρχοι του κόσμου και προφανώς τα άτομα που συναπαρτίζουν το κλαμπ της παγκόσμιας χρηματιστικής ολιγαρχίας, μετά από κάθε τους φιλανθρωπία παίρνουν κουράγιο ώστε στα παραπάνω «στεγνά» νούμερα να αντέχουν το… θαύμα του επιχειρηματικού πνεύματος και της καπατσοσύνης.   

   Θεωρούν πολύ «προβλέψιμη» κάθε σκέψη που συνδέει την υλική αποστέρηση από την μια και την προκλητική χλιδή από την άλλη, με τον αγριανθρωπισμό ενός συστήματος που οι δισεκατομμυριούχοι του (επαναλαμβάνουμε: το 0,00000666% του παγκόσμιου πληθυσμού) και τα πλούτη τους (επαναλαμβάνουμε: αυξημένος κατά 1,2 τρις το 2019) γεννιούνται και πολλαπλασιάζεται ακριβώς πάνω στο έδαφος της φτώχειας, της ανέχειας και της εκμετάλλευσης.    

    Οι δε οι πολιτικοί τους υπάλληλοι και οι κάθε λογής προπαγανδιστικοί τους σμπίροι θεωρούν πολύ μπανάλ να γίνεται λόγος για ανισότητες, εκμετάλλευση, απληστία.

    Αλλωστε το να μιλούν για τις θαυμάσιες πρακτικές που χρησιμοποιούνται πάνω στο έδαφος του καθεστώτος της κεφαλαιοκρατικής ιδιοκτησίας των μέσων παραγωγής για την επιτέλεση αυτού του (καπιταλιστικού) θαύματος,

    πρακτικές, μάλιστα, όπως αυτές γνωστοποιούνται από τις καταγγελίες, για παράδειγμα, ότι οι εργαζόμενοι στην Amazon υποχρεώνονται να  «Ουρούν σε πλαστικά μπουκάλια» για να μη χάνεται χρόνος στη βάρδια (imerodromos.gr/kataggelies-gia-amazon-oyroyn-se-plastika-mpoykalia-oi-ergazomenoi-gia-na-mi-chanetai-chronos-sti-vardia/) μέχρι την φορολογική ασυλία των google, facebook κτλ και από τις εργασιακές γαλέρες ανά τον πλανήτη μέχρι την χρηματιστηριακή ασυδοσία, ενέχει έναν πολύ σοβαρό κίνδυνο:

     Να αντιληφθούν οι πολλοί, ακόμα κι αν δεν τους άκουσαν ποτέ στη ζωή τους, εκείνους τους στίχους που μελοποίησε ο Μικρούτσικος: «Έτσι κι αλλιώς η γη θα γίνει κόκκινη/ Ή κόκκινη από ζωή ή κόκκινη από θάνατο».  

ΝΙΚΟΣ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ