il manifesto: Η σφαγή του Κατίν – 20 λόγοι για να μην πιστέψετε τον Γκαίμπελς κι ένας λόγος (;) για να τον πιστέψετε

12 Απρ 2019

Η σφαγή του Κατίν – 20 λόγοι για να μην πιστέψετε τον Γκαίμπελς κι ένας λόγος (;) για να τον πιστέψετε

Στις 13 Απριλίου 1943 (δύο μήνες μετά το Στάλιγκραντ) ο Γκαίμπελς ανακοίνωσε την «ανακάλυψη» από τη Βέρμαχτ ενός μαζικού τάφου χιλιάδων Πολωνών αξιωματικών στο δάσος του Κατίν.

Τους είχαν εκτελέσει δήθεν οι Σοβιετικοί, είπε. Μάλιστα στις ανακοινώσεις έλεγε ότι πρωτοστάτες της σφαγής ήταν κάποιοι “Εβραίοι κομισάριοι της ΝΚVD”.

ΟΙ 20 ΛΟΓΟΙ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΠΙΣΤΕΨΕΤΕ ΤΟΝ ΓΚΑΙΜΠΕΛΣ:

1. Η ΕΣΣΔ αμέσως καταγγέλλει ότι οι Γερμανοί προσπαθούν «να διεγείρουν το μίσος ευκολόπιστων ανθρώπων εναντίον των Εβραίων» κι ότι τα ονόματα αυτών των «εβραίων κομισάριων» (Λεβ Ρίμπακ, Αβραάμ Μπορίσοβιτς, Πάουλ Μπροντνίσκι, Χάιμ Φίνμπεργκ κα) είναι πλαστά κι ανύπαρκτα. Η CIA αργότερα αναγνώρισε ότι η επιχειρηματολογία περί «εβραιομπολσεβικικών σφαγών», «δε στέκει» αφού μεγάλο μέρος των θυμάτων ήταν εβραϊκής καταγωγής.
2. Ο Τσώρτσιλ (25/4/1943) λέει ότι «Η Γερμανική προπαγάνδα δημιούργησε την ιστορία αυτή (σ.σ. του Κατίν), ακριβώς για να προκαλέσει ρήγμα στις τάξεις των ενωμένων εθνών (σ.σ. των συμμάχων)».
3. Τις ίδιες μέρες (14/4/1943) ο Γκαίμπελς γράφει: «Έδωσα οδηγίες να γίνει η ευρύτερη δυνατή εκμετάλλευση αυτού του προπαγανδιστικού υλικού. Θα μπορέσουμε να επιζήσουμε με αυτό για μια – δυο βδομάδες».
4. Οι πρώτοι που «το τρώνε» και βγαίνουν δημόσια να καταγγείλουν την ΕΣΣΔ ήταν η εξόριστη στο Λονδίνο Πολωνική κυβέρνηση, σημαιοφόροι από παλιά του αντισοβιετισμού. Αυτοί ζητούν από τον Τσώρτσιλ να ζητήσει εξηγήσεις από το Στάλιν, αλλά «τρώνε πόρτα» και «γκάζια», αφού ο Τσώρτσιλ δεν πιστεύει τους Γερμανούς. «Η υπόθεση αυτή απετέλεσε θρίαμβο του Γκαίμπελς», λέει ο Τσώρτσιλ στις 30/4/1943.
5. Οι «Times» έγραψαν (28/4/1943): «Αισθήματα έκπληξης και μετάνοιας θα νιώσουν εκείνοι οι οποίοι, ενώ γνωρίζουν τόσο καλά την υπουλότητα και ιδιοφυΐα της προπαγανδιστικής μηχανής του Γκαίμπελς, πέφτουν θύματα της παγίδας που η ίδια έστησε». Μέχρι και το 1945 όλα τα διπλωματικά έγγραφα των ΗΠΑ αναφέρονταν στην υπόθεση Κατίν ως «προπαγάνδα των ναζί».
6. Ο Αμερικανός καθηγητής G. Furr είναι πιο κατηγορηματικός: «Η εξόριστη πολωνική κυβέρνηση, κατά τη διάρκεια του πολέμου, όταν οι Ναζί έσφαζαν τους Πολωνούς σε τεράστιους αριθμούς, επέλεξαν να πιστέψουν την εκδοχή των Ναζί! Ουδέποτε έθεσαν ερωτήματα γύρω από την ιστορία των Ναζί. Απλά την αποδέχτηκαν. Έπραξαν κατ’ αυτό τον τρόπο γιατί υπήρξαν πολύ πιο εχθρικοί έναντι των Σοβιετικών απ’ ό,τι υπήρξαν ποτέ για τους Γερμανούς. Η πολωνική κυβέρνηση ήταν οι ίδιοι φασίστες».
7. Οι εκτελέσεις σίγουρα έγιναν μετά την 20/10/1941, δηλαδή τον καιρό που την περιοχή κατείχαν οι ναζί κι όχι πριν. Ο λόγος είναι απλός: πάνω σε πολλά πτώματα βρέθηκαν έγγραφα με ημερομηνίες μέχρι και την 20/10/1941. Ακόμα και στην Γερμανική Έκθεση, αναφέρεται ένα έγγραφο από πτώμα στο Κατίν (9 εξετάστηκαν) με ημερομηνία «20 Οκτωβρίου 1941».
8. Μέλη της 12μελούς «διεθνούς» επιτροπής που συνέστησε ο ίδιος ο Γκαίμπελς, (που έμειναν στο χώρο 2 μέρες κι εξέτασαν 9 μόνο προεπιλεγμένα πτώματα), όπως ο Βούλγαρος ιατροδικαστής M. Μarkov και ο Τσεχοσλοβάκος καθηγητής F. Hajek, διαπίστωσαν κι έγραψαν ότι «τα πτώματα ήταν ιατροδικαστικώς αδύνατο να είχαν θανατωθεί το 1940» και προσδιόριζαν ως χρόνο ταφής τους «τα τέλη του 1941 ή τις αρχές του 1942». Ο δε Μarkov, κατέθεσε αργότερα στη δίκη της Νυρεμβέργης ότι τα πορίσματα ήταν προκατασκευασμένα και υπεγράφησαν υπό καθεστώς πίεσης και φόβου. Τον Γ. Μπουτς, επικεφαλής αυτής της επιτροπής, τον σκότωσαν το 1944 οι ίδιοι οι Γερμανοί, με την υποψία ότι θα αποκαλύψει τη βρώμικη δουλειά τους για το Κατίν.
9. Ο Τσώρτσιλ, είχε δηλώσει στις 24 Απριλίου 1943 πως «είμαστε οπωσδήποτε αντίθετοι σε κάθε υποτιθέμενη έρευνα» που θα διεξαγόταν σε οποιαδήποτε περιοχή υπό γερμανική κυριαρχία. Μια τέτοια έρευνα θα ήταν απάτη και τα συμπεράσματά της προϊόν τρομοκρατίας».
10. Στο Κατίν, οι Γερμανοί είχαν εγκαταστήσει γερμανική ομάδα προπαγάνδας, πριν πάει εκεί αυτή η «διεθνής επιτροπή τους». Ο Γκαίμπελς υποδείκνυε στους υφισταμένους του: «Μερικοί άνθρωποί μας πρέπει να είναι εκεί πιο πριν, έτσι ώστε όλα να είναι έτοιμα και κατά τις εκταφές να μην αντιμετωπίσουν καταστάσεις που δεν αντιστοιχούν στη γραμμή μας».
Προπαγανδιστική αφίσα των Ναζί
11. Μετά την απελευθέρωση της περιοχής, επισκέφτηκε το Κατίν (Σεπτέμβρη 1943) επιτροπή των συμμάχων. Ο Αμερικανός πρέσβης στη Μόσχα Α. Harriman (στο «Stalin’s Wars» του βρετανού ιστορικού G. Roberts) έλεγε το 1944 ότι «Από τα αποδεικτικά στοιχεία κι από τις καταθέσεις των μελών της Αμερικάνικης αποστολής στο Κατίν, πιστεύουμε ότι σε κάθε περίπτωση η σφαγή πραγματοποιήθηκε από τους Γερμανούς». Ο αξιωματικός της πρεσβείας που πήγε εκεί, έγραψε στην έκθεσή του: «Οι ισχυρισμοί των Ρώσων ευσταθούν». Το ίδιο κι οι δυτικοί πολεμικοί ανταποκριτές και αξιωματικοί που επισκέφτηκαν τους τάφους.
12. Στους τάφους βρήκαν ότι υπήρχαν κάλυκες από σφαίρες των 7,65mm και αρκετές των 9 mm. Τέτοια όπλα και σφαίρες, εκείνη την περίοδο δεν υπήρχαν στην ΕΣΣΔ. Υπήρχαν στη Γερμανία. Σε αυτές τις σφαίρες, υπήρχε ο κωδικός “Geko”, συντομογραφία της φίρμας του γερμανικού εργοστασίου παραγωγής σφαιρών Genshovik. Ο ίδιος ο Γκαίμπελς γράφει στις 8 Μαΐου 1943 στο ημερολόγιό του «Δυστυχώς στους τάφους του Κατίν βρέθηκαν γερμανικές σφαίρες. Είναι απαραίτητο αυτή η πληροφορία να παραμείνει άκρως απόρρητη. Αν ποτέ ερχόταν εν γνώσει του εχθρού, η όλη υπόθεση του Κατίν θα κατέρρεε».
13. Σημαντικός αριθμός θυμάτων βρέθηκε με τα χέρια δεμένα με ειδικό είδος σπάγκου. Το είδος αυτό σπάγκου, δεν παραγόταν στην ΕΣΣΔ αλλά στη Γερμανία.
14. Στις 29 Ιουνίου του 1945, η αμερικανική εφημερίδα New York Times κυκλοφόρησε με τίτλο «Η ιστορία με τους τάφους του Κατίν χαρακτηρίστηκε μαύρη απάτη». Το άρθρο βασιζόταν στις καταθέσεις του τελευταίου επικεφαλής της υπηρεσίας κατασκοπίας των SS, Walter Schellenberg, σε ανακρίσεις των Συμμάχων και έγραφε ότι ο μάρτυρας αποκάλυψε ότι: «Η ιστορία με τους μαζικούς τάφους στο Κατύν, που προκάλεσε το παγκόσμιο αίσθημα πριν δύο χρόνια, ήταν μια προπαγανδιστική παράσταση που έστησαν οι Γκαίμπελς και Ρίμπεντροπ, ώστε να προκληθεί ρήγμα μεταξύ της Ρωσίας και των Δυτικών Συμμάχων».
15. Αναφέρει επίσης το ίδιο άρθρο ότι «Ο Eric Johansen, ένας φυλακισμένος στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Sachsenhausen της Γερμανίας που πρόσφατα επαναπατρίσθηκε, καταθέτει μια ενδιαφέρουσα ιστορία αναφορικά με την γερμανική παραγωγή ψευδών ντοκουμέντων αναγνώρισης, για τα πτώματα των μαζικών τάφων στο Κατίν».
16. Κι η γερμανική εφημερίδα «Nordwest – Nachrichten» (4/1/1946) είχε πρωτοσέλιδο τίτλο: «Αυτό ήταν το Κατίν: μαζική δολοφονία στην Πολωνία που αποδείχτηκε ναζιστικό έγκλημα». Ανάλογα δημοσιεύματα εμφανίστηκαν το 1946 στον ολλανδικό Τύπο.
17. Αλλά και στην επιτροπή των συμμάχων που εξέτασε το Κατίν, δεκάδες μάρτυρες κατέθεσαν ότι είχαν καταναγκαστεί από την Γκεστάπο να υπογράψουν ως δήθεν «αυτόπτες μάρτυρες» στη Γερμανική έκθεση. Στα αρχεία της του Foreign Office, εμπεριέχονται κι άλλες ομολογίες Γερμανών στρατιωτικών σχετικά με τη ναζιστική ενοχή στο έγκλημα του Κατίν (φάκελος HS 4/139, Public Record Office κ.α.).
18. Οι Σοβιετικοί πρότειναν να συμπεριληφθεί η υπόθεση «Κατίν» στη δίκη της Νυρεμβέργης, αλλά οι Άγγλοι κι οι Αμερικάνοι δεν το δέχτηκαν. Στη δίκη αυτή όμως, ήρθαν στο φως έγγραφα που αποκάλυπταν την πολιτική των ναζί έναντι των Πολωνών, για προσχεδιασμό «εκτελέσεων χιλιάδων» αντιπροσώπων της πολωνικής ελίτ (γιατρών, διανοούμενων, αξιωματικών, όπως αυτοί που εκτελέστηκαν στο Κατίν) με σκοπό τη μετατροπή της Πολωνίας σε αγροτική αποικία «σκλάβων της Μεγάλης Γερμανικής Παγκόσμιας Αυτοκρατορίας». «Θα πρέπει να εξολοθρευθούν όλοι οι εκπρόσωποι της πολωνικής διανόησης. Ακούγεται σκληρό, όμως αυτός είναι ο νόμος της ζωής» έλεγε ο Χίτλερ από το 1939… «Μόνο μέσα από αυτό το δρόμο μπορούμε να έχουμε το δικό μας ζωτικό χώρο». Κι αυτή την πολιτική εφάρμοσε στην Πολωνία από την πρώτη στιγμή της εισβολής.
19. Ο Alexander Werth, γόνος μάλιστα εξόριστων τσαρικών αντικομουνιστών (όπως κι ο ίδιος) εμιγκρέδων του Λονδίνου, πολεμικός ανταποκριτής του BBC και των «London Sunday Times» στο Ανατολικό Μέτωπο, στο έργο του «Russia at War: 1941-1945», διατύπωσε ξεκάθαρη ένσταση για τη σοβιετική ενοχή στο Κατίν κι επεσήμανε την ομοιότητα της τεχνικής των μαζικών δολοφονιών στο Κατίν, με τις αναρίθμητες άλλες περιπτώσεις θηριωδιών της Γκεστάπο στις κατεχόμενες από τους ναζί περιοχές της Ανατολικής Ευρώπης.
20. Κι ένας Γερμανός στρατιώτης που ζούσε στην Αγγλία μετά τον πόλεμο, έγραψε σε επιστολή του στους «The Times» το 1971: «Γράφοντας εκ πείρας δε νομίζω ότι εκείνη την ύστατη στιγμή του πολέμου ο Γκαίμπελς κατάφερε να ξεγελάσει και πολλούς Γερμανούς στρατιώτες στη Ρωσία για το ζήτημα του Κατίν. Οι Γερμανοί στρατιώτες γνώριζαν πολύ καλά για τις εκτελέσεις στο πίσω μέρος του κεφαλιού. Εμείς, οι Γερμανοί στρατιώτες, γνωρίζαμε πως οι Πολωνοί αξιωματικοί δεν εξολοθρεύθηκαν από κανέναν άλλο παρά από τους δικούς μας».
Εικόνα από τους μαζικούς τάφους

ΚΙ Ο ΕΝΑΣ ΛΟΓΟΣ ΓΙΑ ΝΑ ΠΙΣΤΕΨΕΤΕ ΤΟΝ ΓΚΑΙΜΠΕΛΣ:

Το 1989, η σοβιετική «περεστρόικα» του Γκορμπατσώφ, επέτρεψε την διοργάνωση μνημόσυνου στο χώρο του Κατίν από «συγγενείς» των νεκρών, στην οποία μίλησε ο τότε υπουργός εξωτερικών των ΗΠΑ Μπρεζίνσκι, που στην ουσία παρήγγειλε: «Είναι πολύ σημαντικό για μένα να ειπωθεί η αλήθεια για το τι πραγματικά συνέβη, γιατί μόνο μέσω της αλήθειας μπορεί η νέα σοβιετική ηγεσία να αποστασιοποιηθεί από τα εγκλήματα του Στάλιν και της NKVD».

Το 1992, η Ρωσία του Γιέλτσιν, μέσα στον έντονο και «παραγωγικό» αντικομουνισμό της εποχής και κατά τη διάρκεια της δίκης που στήθηκε ενάντια στο ΚΚΣΕ, «ανακάλυψε» τρία έγγραφα της εποχής του Κατίν που «αποδείκνυαν» ότι το έγκλημα στο Κατίν διαπράχτηκε από την ΕΣΣΔ.

Όμως τα «ντοκουμέντα» ήταν τόσο εμφανώς πλαστά που δεν έγιναν δεκτά ούτε κι από αυτό το στημένο Συνταγματικό Δικαστήριο της Ρωσίας του Γιέλτσιν, όπου δικαζόταν το ΚΚΣΕ.
Από το 1992 μέχρι σήμερα, κυκλοφορούν πλήθος κόπιες από αυτά τα πλαστά φωτοαντίγραφα των υποτιθέμενων ντοκουμέντων, αλλά τα πρωτότυπα, ουδέποτε εμφανίστηκαν, παρότι ζητήθηκαν και από το Συνταγματικό Δικαστήριο της Ρωσίας κι από την Πολωνική κυβέρνηση.
Στο υποτιθέμενο έγγραφο με την απόφαση του Πολιτικού Γραφείου, υπάρχουν οι υπογραφές των Στάλιν, Μολότοφ, Μικογιάν, Βωροσίλοφ, αλλά και των Καγκάνοβιτς και Καλίνιν. Μόνο που στη συγκεκριμένη, σύνοδο του Π.Γ. (Μάρτης 1940), οι δύο τελευταίοι… απουσίαζαν.
Κάποιο από αυτά τα έγγραφα δεν είχε καμιά ημερομηνία και κάποιο είχε ημερομηνία πρωτοκόλλησης προηγούμενη από την ημερομηνία έκδοσης.
Δύο από τα έγγραφα, που δε θα μπορούσε παρά να είχαν συνταχθεί με απόσταση μερικών ημερών (αν ήταν πραγματικά), φέρουν την ίδια ημερομηνία «5 Μαρτίου 1940».
Και σύμφωνα με αυτά τα έγγραφα, η απόφαση πάρθηκε από το «Πολιτικό Γραφείο του ΚΚΣΕ», παρ’ όλο που το 1940 δεν… υπήρχε ΚΚΣΕ, αφού τότε λεγότανε ΠΚΚ(μπ), δηλαδή «Πανενωσιακό Κομμουνιστικό Κόμμα» (μπολσεβίκοι). Σε ΚΚΣΕ μετονομάστηκε το 1952.

Αργότερα αποκαλύφθηκε στη Μόσχα και το εργαστήριο πλαστών εγγράφων από όπου βγήκαν αυτά τα «έγγραφα», τις «σφραγίδες» και πολλές άλλες αποκαλύψεις της πλαστότητας των εγγράφων.