Ο νόμος της βαρύτητας και η τυφλή δικαιοσύνη

ΚΥΡΙΕ ΔΙΚΑΣΤΗ,

Κάποιοι κάποτε παρατήρησαν ότι αν άφηναν μια πέτρα από ψηλά, αυτή έπεφτε κάτω. Αν σκώτωναν μια πάπια “στο φτερό” με το τόξο και το βέλος κι αυτή έπεφτε προς τα κάτω. Τα μήλα όταν έπεφταν από το δέντρο πήγαιναν κατακόρυφα προς τα κάτω. Η βροχή και το χαλάζι πάντα έπεφταν προς τα κάτω.

Με τον καιρό λοιπόν και με τις πολλές φορές που είδαν το φαινόμενο να επαναλαμβάνεται, άρχισαν να κάνουν και… προβλέψεις. Και τότε κάποιοι πιο έξυπνοι βρήκαν το νόμο της βαρύτητας. Και κατάλαβαν καλύτερα την αιτία του φαινομένου.

Εμείς τώρα εδώ και χρόνια βλέπουμε στο δικαστήριό σας:

• Τον Κορκονέα (του Γρηγορόπουλου ντε) να οδηγείται προς την αθώωση.
• Το Ρουπακιά (του Φύσσα ντε) να κυκλοφορεί ελεύθερος σαν κύριος.
• Το Γεωργιάδη (όχι αυτόν με τη Νοβάρτις, αυτόν που ασελγούσε σε μικρά ντε) να βγαίνει λευκός σαν πάπας, έτοιμος για καριέρα άριστου… ξανά.
• Αυτόν που είχε το κοκαϊνόπλοιο (το Νοορ 1 ντε) να είναι παράγοντας της αθλητικής, κοινωνικής, πολιτικής, εθνικής ζωής, άσπιλος κι αμόλυντος.
• Τους μπάτσους που σκοτώνουν μετανάστες (Σιγά μη σου πώ κι όλα τα ονόματα. Ένα μικρό κειμενάκι είπα να γράψω) να συνεχίζουν να είναι μπάτσοι που σκοτώνουν μετανάστες.
• Τα σκάνδαλα να συνεχίζουν την καριέρα τους στα πρωτοσέλιδα και στους σκυλοκαυγάδες της βουλής και το μαχαίρι που θα φτάσει στο κόκκαλο να βρίσκει μόνο τίποτα καθαρίστριες (που δεν είχαν απολυτήριο δημοτικού ντε).
• Τη δίκη της Χρυσής Αυγής να συναγωνίζεται τις χελώνες για το ποιος ΔΕ θα φτάσει πρώτος και η δικαιοσύνη μέσα στο σκοτάδι της τυφλότητάς της να καταφέρνει να τρέχει σα ξύπνιος λαγός για να καταδικάσει κάτι Ηριάνες.
• Τους Μαντούβαλους και τους Μαρτίνηδες να είναι αθώες περιστερές κι εμείς σχεδόν να μη θυμόμαστε τι έκαναν (κι αλήθεια λέω).
• Οι δικαστικές αποφάσεις που θεμελιώνουν τη νοθεία στο συνδικαλισμό να φτιάχνουν τους συσχετισμούς στη ΓΣΕΕ κι η σπάθα της δικαιοσύνης να πέφτει μόνιμα πάνω στις “παράνομες και καταχρηστικές απεργίες (Τι ποιες; Όλες).
• Οι περικοπές στους μισθούς, τις συντάξεις και τα δώρα των δικαστικών και των ένστολων είναι παράνομες και τα αναδρομικά απαιτητά με τη μία, ενώ των εργαζόμενων και των συνταξιούχων είναι “συνταγματική” η περικοπή τους.

Πόση εξυπνάδα και πόση παρατηρητικότητα νομίζεις ότι χρειάζεται για να βγάλουμε ένα νόμο (στο μυαλό μας ντε) και για σας και για τις αποφάσεις σας και για τα ματάκια της πουτάνας (πουτάνα: χαιδευτικό. Βγαίνει από το “αντικειμενική”) της δικαιοσύνης σας που πηδιέται μ’ όποιον δίνει τα πιο πολλά… κύριε δικαστή;

Κι εσύ φίλε που δεν είσαι “δικαστής” από επάγγελμα, δε θέλεις να γίνεις “λαικός εισαγγελέας” από ανάγκη και να καταδικάσεις στη σκέψη και στη δράση σου κι αυτούς και το σύστημα που τους γεννά και τους ταΐζει για να σου φράζουν κάθε δίοδο αναπνοής;

Μάνος Δούκας