Δεν είναι μυστικό ότι τις τελευταίες μέρες βρίσκεται σε εξέλιξη μια απολύτως ενορχηστρωμένη επίθεση στο ΚΚΕ, με πρόδηλα και αισχρά ψέματα για τη στάση του Μακεδονικό. Έχουμε ήδη αναφερθεί εκτενώς σε κορυφαίους εκπροσώπους αυτής της εκστρατείας λάσπης, σε τελική ανάλυση έχει όμως ενδιαφέρον να δούμε ποιος είναι ο πολιτικός χώρος εγκαλεί τους κομμουνιστές για “εθνικισμό”, “αλλαγή θέσεων” και λοιπά αποκυήματα προπαγανδιστικής φαντασίας. Κι ας μην πει κάποιος για σκάλισμα στο παρελθόν, όταν κάποιοι επικαλούνται το “Ριζοσπάστη” των αρχών της δεκαετίας του ’30 για να στηρίξουν την επιχειρηματολογία τους. Η στήριξη του τότε Συνασπισμού στα εθνικιστικά συλλαλητήρια και το αλήστου μνήμης “πλην Λακεδαιμονίων” είναι φυσικά πασίγνωστα, πόσο γνωστό όμως είναι ότι η κομματική εφημερίδα “Αυγή” φιλοξενούσε στις 26.1.1992 πεντάστηλο άρθρο με τίτλο “Βαλκάνια: Ποιο είναι το πιο επικίνδυνο σενάριο;”, όπου ούτε λίγο ούτε πολύ ζητούσε εισβολή του ελληνικού στρατού στην επικράτεια της τέως Λαϊκής Δημοκρατίας της Μακεδονίας (μετέπειτα ΠΓΔΜ) στην υπό διάλυση Γιουγκοσλαβία.Συγγραφέας του άρθρου είναι ο Χρύσανθος Λαζαρίδης, παλιός Ρηγάς και μέλος της Β’ Πανελλαδικής που ξαναγνωρίσαμε πριν κάποια χρόνια ως στενό συνεργάτη του Αντώνη Σαμαρά. Ας δούμε όμως αναλυτικά το σκεπτικό του “αριστερού” όπως αυτοπροσδιορίζεται πολλές φορές μέσα στο κείμενό του Λαζαρίδη: Μετά την εισβολή θα ακολουθούσε “ανταλλαγή” των εδαφών εκείνων με τη Βόρεια Ήπειρο, σε συνεννόηση με την Αλβανία. Προτείνει το διαμελισμό του υπό διαμόρφωση κράτους μεταξύ Σερβίας, Βουλγαρίας και Αλβανίας (ενώ επειδή είναι λαρτζ, “παραχωρεί” τη Βοσνία για διαμελισμό μεταξύ Σέρβων και Κροατών), ποντάροντας μάλιστα σε κοινές επιχειρήσεις με τις δυο πρώτες χώρες.
Διαβεβαιώνει μάλιστα ότι οι βαλκάνιοι γείτονες και οι “εταίροι” μας της τότε ΕΟΚ θα ήταν απόλυτα ικανοποιημένοι με μια τέτοια εξέλιξη. Επιδίδεται σε ένα ντελίριο για την απειλή κατά της εδαφικής μας ακεραιότητας από τους γείτονες, επιμένοντας ότι η δική του πρόταση για εισβολή είναι η “λιγότερο επικίνδυνη” για το έθνος. Τέλος ως “αριστερός” πάντα “διατρανώνει πως όποιο θέλει να διαμελίσει στα καλά καθούμενα τη χώρα μου, αν προλάβω, θα τον διαμελίσω εγώ!”. Η αλήθεια είναι πως μόνο η Χρυσή Αυγή τολμά πλέον να ξεστομίζει ανοιχτά τέτοια πολεμόχαρα σαλπίσματα, κι ίσως ακόμα κι εκείνη φροντίζω λίγο περισσότερο τη φρασεολογία της. Για όσους πάντως ισχυρίζονται πως ο Λαζαρίδης απλώς εξέφραζε “προσωπικές απόψεις”, οι οποίες εξάλλου λίγα μόνο χρόνια αργότερα θα τον οδηγούσε στο εθνικιστικό “Δίκτυο 21” και στις αγκάλες της ΝΔ μετέπειτα, πρέπει να επισημάνουμε ότι αν η εφημερίδα και το κόμμα της είχαν πραγματικό πρόβλημα με τις θέσεις περί “διαμελισμού” γειτονικών κρατών και στρατιωτικών επιχειρήσεων σε αυτά, σαφώς και δε θα το είχε δημοσιεύσει. Ακολουθεί το κείμενο:
Θα ξεκινήσω λίγο ανορθόδοξα σήμερα με ένα ελάχιστα «ρητορικό» ερώτημα:
Τι περιμένουμε;
Αλήθεια, τι περιμένουμε;
Γιατί δεν προχωράμε σε άμεσες συνεννοήσεις να μπούμε στα Σκόπια. Όχι για να διεκδικήσουμε εδάφη. Αλλά για να δείξουμε ότι κανείς δεν μπορεί να παίζει ατιμώρητα με την Ασφάλεια και την εδαφική ακεραιότητα της Ελλάδας.
Και να αποκτήσουμε ένα εδαφικό «ατού», που θα μπορέσετε να το ανταλλάξουμε αργότερα με την Αλβανία, παίρνοντας τη Β. Ήπειρο.
Οι Σέρβοι δεν έχουν αντίρρηση! Επιθυμούν να δημιουργήσουν τη «Μικρή Γιουγκοσλαβία» και να έχουν απευθείας σύνορα με την Ελλάδα! Επιθυμούν επίσης, στη νέα τάξη πραγμάτων που θα δημιουργηθεί στα Βαλκάνια, να έχουν καλές σχέσεις με όλα τα όμορα κράτη. Διαμελίζοντας την περιοχή των Σκοπίων με την Ελλάδα και τη Βουλγαρία, βγαίνει από τη μέση ένα «αγκάθι» που δηλητηρίαζε επί δεκαετίες τις σχέσεις Σέρβων, Ελλήνων και Βουλγάρων, κερδίζοντας εδάφη όλα τα μείζονα ορθόδοξα κράτη της Βαλκανικής, δημιουργούνται πιο βιώσιμα κράτη και αποκαθίστανται οι σχέσεις τους οριστικά!
Οι κονοτικοί μας εταίροι επίσης δε θα έχουν ισχυρή αντίρρηση! Γιατί, αν είχαν, θα έσπευδαν να αναγνωρίσουν τα Σκόπια, όπως έκαναν με τη Σλοβενία και την Κροατία.
Τι περιμένουμε λοιπόν;
Τι είναι πιο επικίνδυνο;
Πώς; Είναι επικίνδυνο;
Σύμφωνοι! Αλλά μήπως και το να μη μπούμε καθόλου δεν είναι ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ επικίνδυνο;
Μήπως η Σερβία δε θα μπει έτσι κι αλλιώς; Κι αν θα μπει η Σερβία, υπάρχει κανείς που αμφιβάλλει ότι θα μπει ΚΑΙ η Βουλγαρία; Χωρίς την ταυτόχρονη επέμβαση της Ελλάδας, αυτοί οι δύο Βαλκάνιοι γείτονες είναι πολύ πιθανότερο να τσακωθούν στη «μοιρασιά» και τότε οι κίνδυνοι πολλαπλασιάζονται ΚΑΙ για μας!
Για να το πούμε διαφορετικά, αν μπούμε κι εμείς, τότε η «μοιρασιά» των Σκοπίων είναι πιθανότερο να γίνει με «τριπλή συνεννόηση» (Ελλάδας, Σερβίας και Βουλγαρίας).
Αν ΔΕΝ μπούμε εμείς, η μοιρασιά είναι πιθανότερο να γίνει μέσα από ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ (Σερβίας και Βουλγαρίας). Και ο καθένας μπορεί να κρίνει τι από τα δύο είναι περισσότερο επικίνδυνο.
Αν δεν γίνει καθόλου η μοιρασιά – κυρίως από ολιγωρία της Ελλάδας που ενδέχεται να καταστήσει και τη Σερβία πιο διστακτική – τότε είναι βέβαιο ότι αργά ή γρήγορα, τα Σκόπια θα αναγνωριστούν διεθνώς! Κι αυτό είναι το πιο επικίνδυνο απ’ όλα! Όχι μόνο γιατί δημιουργείται ια ανοιχτή εστία διεκδίκησης ελληνικών εδαφών! Όχι μόνο γιατί όι τόσο σημαντικοί για την Ελλάδα χερσαίοι δρόμοι προς τις μεγάλες ευρωπαϊκές αγορές θα ελέγχονται για πάντα από τους Σκοπιανούς! Όχι μόνο για τι η Τουρκία αποκτά ένα «σύμμαχο» στα βόρεια σύνορα της Ελλάδας.
Αλλά και διότι η ύπαρξη του σκοπιανού κράτους θα δημιουργεί μόνιμες τριβές ανάμεσα στην Ελλάδα, τη Σερβία και τη Βουλγαρία, αποδυναμώνοντας τη σταθερότητα ανοίγοντας το δρόμο σε κάθε είδους αποσταθεροποιητικές εξωβαλκανικές επεμβάσεις.
Το πιο επικίνδυνο απ’ όλα…
Όσοι ισχυρίζονται ότι το σκοπιανό κρατίδιο είναι «πολύ μικρό» για να μας απειλήσει, ΔΕΝ λαμβάνουν υπόψη ούτε τους σοβαρότατους κινδύους που δημιουργούνται από μια ενδεχόμενη συμμαχία Τουρκίας – Σκοπίων ούτε το μόνιμο πρόβλημα, που θα έχουμε από τον αποκλεισμό της διέλευσης των προϊόντων μας προς την Ευρώπη, ούτε τις μόνιμες «τριβές» που θα δημιουργούν τα Σκόπια στο διηνεκές, στις σχέσεις μας με τους Σέρβους και τους Βούλγαρους.
Εν πάση περιπτώσει, για χρόνια τώρα οι Σκοπιανοί αλώνιζαν τον κόσμο με την ανθελληνική προπαγάνδα τους και η επίσημη Ελλάδα υποτιμούσε τον κίνδυνο! Τους τελευταίους μήνες τον συνειδητοποίησε, αλλά ήταν πολύ αργά.
Τώρα κάνει το ίδιο ακριβώς σφάλμα: Υποτιμά και πάλι τον κίνδυνο από ενδεχόμενη αναγνώριση του σκοπιανού κράτους, Κι αν τα πράγματα έλθουν ανάποδα και καταφέρει να υπάρξει το κράτος των Σκοπίων, θα συνειδητοποιήσουμε αύριο πόσο επικίνδυνη είναι η ύπαρξή του στα βόρεια σύνορα της χώρας μας.
Μόνο που τότε θα είναι και πάλι πολύ αργά!
Πόσο δικαιολογείται να κάνουμε, για δεύτερη φορά, το ίδιο σφάλμα;
Άλλωστε, αν αύριο το σκοπιανό κρατίδιο θα είναι «πολύ αδύναμο» για να μας απειλήσει, γιατί τάχα είναι σήμερα τόσο «επικίνδυνο» να το διαμοιράσουμε από κοινού με τους άλλους γείτονές μας;
Μήπως φοβόμαστε ότι θα δημιουργηθεί νέο «αλυτρωτικό ζήτημα» σε βάρος μας;
Μα τέτοιο ακριβώς ζήτημα δημιουργείται από την ύπαρξη των Σκοπίων ως ανεξάρτητης οντότητας – όχι από το διαμελισμό τους εις τα εξ ων συνετέθησαν! Διότι ΔΕΝ είναι «ενιαίο Έθνος» – ετερογενές «αμάλγαμα» μειονοτήτων είναι! Κι αν η καθεμιά απ’αυτές ενταχθεί στον εθνικό χώρος προς τον οποίον «προσβλέπει», όχι μόνο δε θα φουντώσουν οι «αλυτρωτισμοί» στην περιοχή μας, αλλά αντίθετα θα εκτονωθεί ένας πολύ επικίνδυνος για όλους – και επίπλαστος, συνάμα – αλυτρωτισμός…
Αν πάλι δεν μπούμε εμείς, υπάρχει σοβαρή πιθανότητα να θέσουν εδαφικές διεκδικήσεις οι Αλβανοί.
Άλλωστε ήδη το κάνουν! Και αν ο διαμελισμός των Σκοπίων γίνει τελικώς από Σερβία, Βουλγαρία και Αλβανία (μετά από συνεννόηση ή κατόπιν συγκρούσεως), αντί να γίνει από Σερβία, Βουλγαρία και Ελλάδα, τότε εμείς όχι μόνο χάνουμε τεράστια ευκαιρία να βγούμε κερδισμένοι, αλλά διατρέχουμε το θανάσιμο κίνδυνο να βγούμε οικτρά απομονωμένοι!
Διότι όταν τεθεί στην ημερήσια διάταξη θέμα αλλαγής συνόρων, οι τοπικές συμμαχίες γίνονται πάνω στη μοιρασιά! Κι όποιος δε συμμετέχει στη μοιρασιά ΔΕ συμμετέχει και στις τοπικές συμμαχίες! Και όταν οι συμμαχίες αυτές δεν γίνονται με τη συμμετοχή κάποιου κράτους, τότε γίνονται εναντίον του!
Η πιο σταθεροποιητική λύση…
Το πιο ενδιαφέρον είναι ότι, αν τελικά διαμελισθούν τα Σκόπια μετά από τριπλή συνεννόηση Ελλάδας, Σερβίας, Βουλγαρίας κι εμείς στη συνέχεια ανταλλάξουμε το τμήμα που κερδίσαμε με τη Β. Ήπειρο, τότε οι σχέσεις όλων των βαλκανικών κρατών θα έχουν αποκατασταθεί.
Οι Αλβανοί μπορούν ευκολότερα πλέον να τα φτιάξουν με τους Σέρβους και να σταματήσουν να θέτουν τόσο επιτακτικά θέμα για το Κοσσυφοπέδιο, αφού θα έχουν ήδη πάρει την αλβανόφωνη περιοχή των Σκοπίων! Οι Σέρβοι με τη σειρά τους θα έχουν κάθε λόγο πλέον να χαλαρώσουν τη σιδηρά επιβολή τους στο Κοσσυφοπέδιο, αφού οι αλυτρωτικές απαιτήσεις των Αλβανών θα έχουν εκτονωθεί. Ομοίως η Σερβία και η Βουλγαρία θα έχουν βγει αμφότερες κερδισμένες και θα έχουν κάθε λόγο να αποκαταστήσουν τις σχέσεις τους. Εμείς θα έχουμε αποκαταστήσει τις σχέσεις μας και με τους Σέρβους και με τους Βούλγαρους και με τους Αλβανούς, ενώ θα έχουμε εξασφαλίσει μια για πάντα την ομαλή διέλευση των προϊόντων μας προς βορρά.
Το πιο αξιοπρόσεκτο ωστόσο, είναι ότι από μια τέτοια «ρύθμιση» διαμελισμού στα Σκόπια, και από μια αντίστοιχη λύση διαμελισμού της Βοσνίας (μεταξύ Σερβίας – Κροατίας) η ομοιογένεια όλων των εθνικών κρατών στα Βαλκάνια ενισχύεται σημαντικά: Η Κροατία χάνει εδάφη που κατοικούνταν από Σέρβους αλλά κερδίζει εδάφη (της Βοσνίας) που κατοικούνται από Κροάτες! Η Αλβανία, ομοίως, χάνει εδάφη που κατοικούνταν από Έλληνες (στη Β. Ήπειρο), αλλά κερδίζει εδάφη που κατοικούνται από αλβανόφωνους πληθυσμούς (στην περιοχή των Σκοπίων). Η Σερβία με τη σειρά της καταφέρνει να ενώσει όλους τους σέρβικους πληθυσμούς της πρώην Γιουγκοσλαβίας υπό ενιαία εθνική «στέγη», ενώ η Βουλγαρία προσαρτά τους βουλγαρόφρονες πληθυσμούς.
Η πιο συμφέρουσα για την Ευρώπη…
Και αυτός είναι ο λόγος για τον οποίον η Κοινότητα δε θα είχε αντίρρηση σε μια τέτοια συνολική ρύθμιση! Γιατί τα συλλογικά συμφέροντα της Ευρώπης εξυπηρετούνται απόλυτα από μια συνολική ρύθμιση που δημιουργεί πιο ομοιογενή, άρα και πιο βιώσιμα εθνικά κράτη στα Βαλκάνια, άρα και πιο σταθερά σύνορα στην περιοχή αυτή. Δεν υπάρχει τίποτε πιο συμφέρον μακροπρόθεσμα για την ΕΟΚ, από το να εκτονωθούν όλα τα «αλυτρωτικά» ζητήματα της Βαλκανικής να αποκατασταθούν όλες οι σχέσεις ανάμεσα στα μείζονα κράτη της περιοχής, να λείψουν όλα τα μεταξύ τους «αγκάθια», να εξαλειφθούν όλες οι μόνιμες εστίες εντάσης και να ανοίξουν οι εμπορικοί δρόμοι προς νότον.
Ο τριπλός διαμελισμός των Σκοπίων και ο διπλός διαμελισμός της Βοσνίας είναι η κατ’εξοχήν συμφέρουσα για την ΕΟΚ λύση στην περιοχή! Το πρόβλημα είναι ότι επειδή δεν υπάρχουν ακόμη ισχυρά όργανα και δεσμευτικές διαδικασίες για τη χάραξη κοινής πολιτικής, συχνά κυριαρχούν είτε τα επιμέρους ιδιοτελή συμφέροντα ορισμένων κρατών (όπως η Γερμανία και η Ιταλία) είτε η πλήρης σύγχυση.
Αλλά κάποτε πρέπει να μάθουμε να διακρίνουμε τα συλλογικά και μακροπρόθεσμα συμφέροντα της Ευρώπης από τις ιδιοτελείς και βραχυπρόθεσμες σκοπιμότητες ορισμέων «πολυπραγμόνων» εταίρων μας.
Τα πρώτα έχουμε κάθε υποχρέωση να τα υποστηρίζουμε, ιδιαίτερα όταν αφορούν ζητήματα της γειτονιάς μας.
Αλλά τα δεύτερα δεν έχουμε καμία απολύτως υποχρέωση να τα ανεχόμαστε, ιδιαίτερα όταν θίγουν άμεσα τα δικά μας συμφέροντα.
Στρατηγικά διλήμματα…
Ανακεφαλαιώνοντας, πρέπει να το πάρουμε απόφαση ότι στις τωρινές συνθήκες ΔΕΝ υπάρχει «ακίνδυνη πολιτική» για τα Βαλκάνια! Η Ελλάδα καλείται, μέσα στις επόμενες μέρες ή εβδομάδες, να διαλέξει, όχι ανάμεσα σε μιαν «ακίνδυνη» και κάποιες επικίνδυνες πολιτικές.
Καλούμαστε να διαλέξουμε ανάμεσα σε διαφορετικές πολιτικές, που ΟΛΕΣ εμπεριέχουν σημαντικούς και άμεσους κινδύνους…
Ανάμεσα σε όλα τα πιθανά σενάρια, το πιο επικίνδυνο είναι να αναγνωριστούν τα Σκόπια και να υπάρξουν δίπλα μας ως ανεξάρτητο κράτος.
Αμέσως μετά, από άποψη κινδύνου, έρχεται το σενάριο όπου τα Σκόπια, διαμελίζονται μεταξύ Σερβίας, Βουλγαρίας και Αλβανίας…
Αντίθετα με ό,τι πιστεύουν οι περισσότεροι, τελευταίο από άποψη «επικινδυνότητας» έρχεται το σενάριο, σύμφωνα με τ’ οποίο ο διαμελισμός των Σκοπίων γίνεται από τη Σερβία, τη Βουλγαρία και την Ελλάδα!
Αυτό το τελευταίο είναι και το σενάριο που εξασφαλίζει περισσότερα κέρδη για μας, ενώ εξυπηρετεί καλύτερα και τα μακροπρόθεσμα και συλλογικά συμφέροντα της ΕΟΚ στην περιοχή…
Συνήθως δύσκολα διλήμματα υπάρχουν ανάμεσα σε στρατηγικές που έχουν υψηλό ρίσκο και υψηλές «αποδόσεις» έναντι στρατηγικών που έχουν χαμηλό «ρίσκο» και χαμηλές «αποδόσεις»…
Στις περιπτώσεις αυτές η πρώτη επιλογή είναι συνήθως «ριψοκίνδυνη» (ή τυχοδιωκτική) ενώ η δεύτερη είναι «επιλογή φρόνησης» (ή συντηρητική)
Υπάρχουν ακόμη διλήμματα ανάμεσα σε επιλογές που εξυπηρετούν εθνικά συμφέροντα αλλά θίγουν τα συμμαχικά ή κοινοτικά και σε εναλλακτικές επιλογές, που ευθυγραμμίζονται με τα κοινοτικά συμφέροντα δαπάναις των εθνικών φιλοδοξιών.
Σε αυτές τις περιπτώσεις, η πρώτη επιλογή χαρακτηρίζεται συνήθως «εθνική» (ή σοβινιστική) ενώ η δεύτερη χαρακτηρίζεται πιο «κοσμοπολίτικη» (ή εθνικά «μειοδοτική»)
Στην περίπτωσή μας, όμως, τέτοια διλήμματα ΔΕΝ υπάρχουν! Γιατί, όπως προσπαθήσαμε να δείξουμε παραπάνω, η πιο επικερδής για μας επιλογή (ο τριπλός διαμελισμός των Σκοπίων) είναι και η λιγότερο επικίνδυνη, είναι, ταυτόχρονα και η πιο επωφελής μακροπρόθσμα για την ΕΟΚ.
Οπότε επανερχόμαστε στο αρχικό ερώτημα:
Τι περιμένουμε και δεν επεμβαίνουμε στα Σκόπια;
(Υ.Γ: Για όσους, τέλος, θέσουν το ερώτημα πώς είναι δυνατόν να υποστηρίζεται στο χώρο της Αριστεράς μια τέτοια θέση σήμερα, έχω να παρατηρήσω ότι η Αριστερά έχει πρωταρχική υποχρέωση να υποστηρίζει τα συμφέροντα του λαού και της Δημοκρατίας! Καμιά υποχρέωση δεν έχει να δείχνει επικείκεια σε όσους απεργάζονται τον ακρωτηριασμό του εθνικού χώρου και την αποσταθεροποίηση της μείζονος περιοχής, ενώ καταδυναστεύουν αγρίως τις δικές τους μειονότητες και δε διστάζουν να γίνουν όργανα ξένων επεκτατισμών.
Εκτός πια κι αν αμφιβάλλει κανείς ότι οι Σκοπιανοί ανοιχτά απεργάζονται τον διαμελισμό της Ελλάδας! Κοιτάξτε μόνο τη σημαία τους: αποτελείται από τρεις «δαυλούς»: ο ένας απ’αυτούς συμβολίζει την ελληνική Μακεδονία που τη θεωρούν «σκλαβωμένη» και επιδιώκουν να την «απελευθερώσουν». Ως Αριστερός τρέφω απεριόριστη εκτίμηση για την ιστορία και τους αγώνες όλων των λαών, και πιστεύω στις αρχές της ειρηνικής συνύπαρξης και συνεργασίας. Αλλά όποιο θέλει να διαμελίσει στα καλά καθούμενα τη χώρα μου, αν προλάβω, θα τον διαμελίσω εγώ! Και αυτό ακριβώς πρέπει να λέμε ως Αριστερά στον κόσμο! Πρέπει να διαδώσουμε τα απελευθερωτικά οράματα της Κοινωνικής Δικαιοσύνης στο λαό! Όχι να του ζητήσουμε να απαρνηθεί την … κοινή λογική!
Διάολε, είμαστε Αριστεροί, αλλά… μαζοχιστές δεν είμαστε!
Η όχι;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου