«Οι εξελίξεις στο λιμάνι του Πειραιά και οι επιπτώσεις στους εργαζόμενους - Η πρόταση του ΚΚΕ η μόνη απάντηση προς όφελος του λαού».

Πλήθος κόσμου γέμισε ασφυκτικά το Παλιό Αμφιθέατρο του Πανεπιστημίου Πειραιά, τόσο μέσα όσο και έξω απ' αυτό, για να παρακολουθήσει την εκδήλωση που διοργάνωσαν, το πρωί της Κυριακής, οι ΤΟ Πειραιά και Μεταφορών Αττικής του ΚΚΕ, με θέμα «Οι εξελίξεις στο λιμάνι του Πειραιά και οι επιπτώσεις στους εργαζόμενους - Η πρόταση του ΚΚΕ η μόνη απάντηση προς όφελος του λαού».

Στην εκδήλωση παραβρέθηκαν αντιπροσωπείες δεκάδων σωματείων και φορέων, εργαζόμενοι, νεολαίοι και απόμαχοι της δουλειάς από τον Πειραιά, που κατέκλυσαν το χώρο για να ακούσουν την πολιτική πρόταση του ΚΚΕ για το μεγαλύτερο λιμάνι της χώρας.

Η ομιλία του Μ. Παπαδόπουλου

«Τιμάμε σήμερα τα 100 χρόνια αγώνων και θυσιών που συμπληρώνει φέτος το ΚΚΕ, εδώ στον Πειραιά που ιδρύθηκε το Κόμμα μας, με τον καλύτερο δυνατό τρόπο που αρμόζει σε αυτήν τη σημαντική επέτειο». Με αυτές τις φράσεις ξεκίνησε την ομιλία του ο Μάκης Παπαδόπουλος, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, ο οποίος ήταν ο κεντρικός ομιλητής της εκδήλωσης (στο κεντρικό video μπορείτε να δείτε ολόκληρη την ομιλία). 

Αναφερόμενος στον πρόσφατο μαχητικό απεργιακό αγώνα των λιμενεργατών του ΣΕΜΠΟ Πειραιά, επισήμανε πως πέρα από τις δεσμεύσεις που έλαβαν, αποκτά ιδιαίτερη σημασία γιατί «στις σημερινές δύσκολες συνθήκες αποδεικνύει την ικανότητα της εργατικής τάξης να αγωνίζεται, να οργανώνεται, να δίνει μαθήματα ταξικής αλληλεγγύης σε κάθε κλαδικό αγώνα, να απαντά στην εργοδοτική τρομοκρατία και το κράτος της άρχουσας τάξης, να δημιουργεί προϋποθέσεις για να εκπληρώσει την ιστορική της αποστολή, την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο. Ταυτόχρονα, ο αποφασιστικός απεργιακός αγώνας στο λιμάνι του Πειραιά φώτισε αυτό που θέλει πάση θυσία να κρύψει η αστική τάξη. Δηλαδή ότι δεν ωφελούνται όλοι από την καπιταλιστική ανάπτυξη».

Όπως είπε, στον Πειραιά έχουμε επενδύσεις, σύγχρονο εξοπλισμό, μεγάλη αύξηση των κερδών των ομίλων, κλάδους με έντονη «εξωστρέφεια», αλλά και επιδείνωση της κατάστασης της εργατικής τάξης και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων μέσα από το ξεζούμισμα των εργαζομένων. Επίσης, έχουμε περιχαράκωση με οικονομικά τείχη του κέντρου του Πειραιά από τις υποβαθμισμένες περιοχές, ενώ η μετατροπή της Ελλάδας σε ΝΑΤΟική βάση τη μετατρέπει παράλληλα σε στόχο, σε περίπτωση ενός πιο γενικευμένου ιμπεριαλιστικού πολέμου.

«Το σύστημα της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο δεν μπορεί να εξανθρωπιστεί, δεν μπορεί να γίνει φιλολαϊκό ούτε στη φάση της κρίσης ούτε στην περίοδο της ανάπτυξης», υπογράμμισε ο Μ. Παπαδόπουλος, προσθέτοντας πως μόνο όταν πάρει η εργατική τάξη το τιμόνι της εξουσίας και κοινωνικοποιήσει τα βασικά και συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής, «μόνο τότε ο Πειραιάς και όλα τα λιμάνια της χώρας, τα αεροδρόμια, οι σιδηροδρομικοί σταθμοί θα μπορούν να σχεδιάζονται, να λειτουργούν, να επεκτείνονται με κριτήριο την ευημερία της κοινωνίας».

Οι άλλες ομιλίες

Την εκδήλωση άνοιξε ο Θανάσης Ευαγγελάκης, μέλος της ΕΠ της ΚΟ Αττικής του ΚΚΕ, ο οποίος αναφέρθηκε στον τετραήμερο απεργιακό αγώνα στην «Cosco», τονίζοντας ότι η οργάνωση και η συσπείρωση των εργαζομένων στο σωματείο τους -με ταξική κατεύθυνση - μπορεί να φέρει θετικά αποτελέσματα. Επίσης, σημείωσε πως η εργασιακή ζούγκλα που αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενοι στο ΣΕΜΠΟ Πειραιά δείχνει ποια είναι η «δίκαιη ανάπτυξη» που ευαγγελίζεται η κυβέρνηση: Εργάτες χαμηλόμισθοι, χωρίς εργασιακά δικαιώματα, για χάρη της κερδοφορίας των μονοπωλίων (δείτε εδώ το video).

Ο Νάσος Φράγκος, από την ΤΟ Πανεπιστημίου Πειραιά της ΚΝΕ, μίλησε για το ρόλο που θέλουν η κυβέρνηση και το κεφάλαιο να παίζει η Εκπαίδευση, δηλαδή να είναι στην υπηρεσία των συμφερόντων των επιχειρηματικών ομίλων, φέρνοντας το παράδειγμα του Ναυτιλιακού Τμήματος του Πανεπιστημίου Πειραιά, που είναι κομμένο και ραμμένο στην προώθηση των συμφερόντων των εφοπλιστών (δείτε εδώ το video).

Ο Γιώργος Καλαμαράς, μέλος της ΕΠ της ΚΟ Αττικής του ΚΚΕ, επισήμανε ότι η «δίκαιη ανάπτυξη» παράλληλα με το τσάκισμα των εργατικών δικαιωμάτων απαιτεί και την υποβάθμιση του περιβάλλοντος και της ίδιας της ζωής των λαϊκών οικογενειών. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελούν τα καζάνια των πετρελαϊκών εταιρειών στο Πέραμα και στο Κερατσίνι, που βρίσκονται μέσα στον οικιστικό ιστό, ακόμα και κοντά σε σχολεία, και απειλούν με ένα σοβαρό βιομηχανικό ατύχημα τις λαϊκές οικογένειες (δείτε εδώ το video).