Το μίσος του οπορτουνισμού και των οπορτουνιστών για το επαναστατικό κίνημα είναι κανόνας, και ανεξάρτητα από τα τσαλιμάκια που κάνουν, τους ελιγμούς, τις μάσκες που αλλάζουν, μεθοδικά καταφεύγουν σε προβοκατόρικες μεθόδους, σε ψεύδη και συκοφαντίες κατά του ΚΚΕ, σε αντικομμουνισμό.
Τα παραδείγματα είναι πολλά.
Η προβοκατόρικη επίθεση π.χ. του υπουργού Εσωτερικών, Π. Σκουρλέτη, κατά του ΚΚΕ, του ταξικού κινήματος και της ανάπτυξης των εργατικών αγώνων, είναι μέρος μιας επεξεργασμένης προπαγανδιστικής γραμμής του ΣΥΡΙΖΑ, που προσπαθεί επιθετικά να στηρίξει την κυβερνητική πολιτική και τα σκληρά μέτρα κατά των εργαζομένων, συκοφαντώντας τις κινητοποιήσεις σε συνδυασμό με την προσπάθεια κατάργησης του απεργιακού δικαιώματος.
Οι προβοκατόρικες αυτές επιθέσεις πατάνε στο έδαφος του «αυριανισμού», που είχε επιστρατεύσει το ΠΑΣΟΚ παλιότερα, και αναπτύσσονται παραπέρα, όπως δείχνουν αρκετά δημοσιεύματα της «Αυγής», της εφημερίδας του ΣΥΡΙΖΑ, αποδεικνύοντας για πολλοστή φορά τον κατήφορο ενός οπορτουνιστικού κόμματος που χρησιμοποιήθηκε από την αστική τάξη στον αντι-ΚΚΕ πόλεμο και, μετεξελιγμένο σε σοσιαλδημοκρατικό κόμμα, κλιμακώνει ξεδιάντροπα τις αντικομμουνιστικές επιθέσεις.
Στο πλαίσιο αυτό, με διαδοχικά δημοσιεύματα, ο Δημήτρης Χρήστου, αρθρογράφος της «Αυγιανής», έχει ξεσαλώσει και επιβεβαιώνει αυτήν την εκτίμηση.
 |
| Ντελιριο χρυσαυγιτικου αντικομμουνισμου... |
Την αρθρογραφία του χαρακτηρίζει:
- Μίσος κατά του δίκιου των εργαζομένων και της πάλης για το μισθό, τη σύνταξη, τα εργασιακά και κοινωνικά - ασφαλιστικά δικαιώματα, το δικαίωμα της απεργίας. Μίσος κατά της πολιτικής του ΚΚΕ, της ταξικής πάλης για την ανατροπή της καπιταλιστικής βαρβαρότητας.
- Εχθρική στάση απέναντι στην Οκτωβριανή Σοσιαλιστική Επανάσταση, την πάλη για το σοσιαλισμό, την εργατική εξουσία, χρησιμοποιώντας χαρακτηρισμούς που θα τους ζήλευαν ακόμα και παραδοσιακοί «μαύροι» μηχανισμοί.
- Συκοφαντίες και προσπάθεια ενοχοποίησης της πάλης του ΚΚΕ και του εργατικού - λαϊκού κινήματος, ξεθάβοντας γελοία επιχειρήματα περί «συνεργασίας με τη δεξιά», προσφιλή χυδαία μέθοδο της παλιάς σοσιαλδημοκρατίας.
- Ωραιοποίηση και στήριξη της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης. Αποθέωση της αντιλαϊκής πολιτικής της κυβέρνησης, που δίνει τα πάντα στην Ευρωπαϊκή Ενωση, το ΝΑΤΟ και τις ΗΠΑ ...και τον Πρόεδρο Τραμπ.
Αυτό ερμηνεύει τη στάση των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ, διαπερνά τη σκέψη του οπορτουνισμού και της νέας σοσιαλδημοκρατίας, που έχει αναλάβει τη διαχείριση του συστήματος από κυβερνητικές θέσεις, με τη στήριξη της πλουτοκρατίας, και κάνει τη βρώμικη δουλειά, για την προώθηση των δικών της συμφερόντων.
Η αμετροέπεια, η επιχείρηση διαγραφής της ιστορικής πείρας, της προσφοράς του κομμουνιστικού κινήματος διεθνώς και της ηρωικής πορείας του ΚΚΕ, της συμβολής του στην πάλη της εργατικής τάξης, των λαϊκών στρωμάτων, είναι η αντικειμενική συνέχεια αυτών που ηττήθηκαν και απέτυχαν στην υλοποίηση των διαλυτικών αντι-ΚΚΕ σχεδίων την περίοδο του '90, συνεχίζοντας το ίδιο βιολί στην υπηρεσία της διαχείρισης του καπιταλισμού, υπερασπίζοντας την κερδοφορία και ανταγωνιστικότητα των μεγάλων οικονομικών ομίλων.
Αυτό είναι το ιδανικό τους.
Κατήφορος χωρίς τέλος
Προϊόν αυτού του κατήφορου είναι η συνειδητή απόκρυψη της αλήθειας, η χρησιμοποίηση του ψεύδους και η παραπλάνηση των εργαζομένων και των αναγνωστών της εφημερίδας «Αυγή».
Σ' αυτό διαπρέπει ο Δημήτρης Χρήστου με τα άρθρα του στην εφημερίδα του ΣΥΡΙΖΑ.
Το λέμε αυτό, γιατί και οι πιο ακραιφνείς αντικομμουνιστές δεν τολμούν να μειώσουν τον πρωταγωνιστικό ρόλο του ΚΚΕ στο Διεθνές Κομμουνιστικό Κίνημα, τις πολυάριθμες πρωτοβουλίες του για κοινές δράσεις με δεκάδες Κομμουνιστικά Κόμματα απ' όλα τα μέρη της υδρογείου, όπως με το Κοινό Κάλεσμα με το οποίο 69 Κομμουνιστικά και Εργατικά Κόμματα - με πρωτοβουλία του ΚΚΕ - εκφράσανε τη διεθνιστική τους αλληλεγγύη στον Παλαιστινιακό λαό και καταδίκασαν την απόφαση των ΗΠΑ να αναγνωρίσουν την Ιερουσαλήμ ως πρωτεύουσα του Ισραήλ.
Αυτή είναι η αλήθεια που βιάζουν τύποι όπως ο Δημήτρης Χρήστου, στηρίζοντας την πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ, που αναβαθμίζει τις πολιτικο-στρατιωτικές σχέσεις με το Ισραήλ, κατά του Παλαιστινιακού λαού και γενικότερα των λαών της περιοχής.
Το ΚΚΕ λειτουργεί και παλεύει με αρχές, με κομμουνιστικές αρχές, και έτσι αντιμετωπίζει τις εξελίξεις από τη σκοπιά των εργατικών συμφερόντων, αποκαλύπτοντας τον αντιλαϊκό χαρακτήρα των λεγόμενων αριστερών κυβερνήσεων στην Ελλάδα, αλλά και στην Πορτογαλία, η οποία προβάλλεται το τελευταίο διάστημα ως παράδειγμα από αστικά και οπορτουνιστικά κόμματα, τον ίδιο τον Σύνδεσμο Βιομηχάνων (ΣΕΒ) και «απασχολεί» την αρθρογραφία του Δημήτρη Χρήστου στην «Αυγή».
Ποια είναι η πραγματικότητα;
Στην Πορτογαλία κυβερνά το Σοσιαλιστικό Κόμμα με τη στήριξη του Πορτογαλικού ΚΚ και του «Αριστερού Μπλόκου», που είναι τμήμα του οπορτουνιστικού κατασκευάσματος του Κόμματος της Ευρωπαϊκής Αριστεράς (ΚΕΑ) και συναγελάζεται με τον ΣΥΡΙΖΑ.
Το ΚΚΕ μελετά τα γεγονότα και τοποθετείται με ευθύνη στις εξελίξεις, ασκώντας τεκμηριωμένη κριτική στην αντιλαϊκή πολιτική και στο ρόλο των λεγόμενων αριστερών κυβερνήσεων, που συνθηματολογούν για τον εγκλωβισμό των εργαζομένων και αποδεδειγμένα στην πράξη εκφράζουν τα συμφέροντα του κεφαλαίου.
Το Κόμμα μας συζητάει με δεκάδες Κομμουνιστικά Κόμματα (και με αυτά που διαφωνεί) και προσπαθεί για την ανάπτυξη της κοινής δράσης, αλλά ταυτόχρονα θέτει τις θέσεις του στην ιδεολογική - πολιτική διαπάλη που διεξάγεται μέσα στο κομμουνιστικό κίνημα, και αυτό ισχύει και για την περίπτωση της Πορτογαλίας.
Η σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση στην Πορτογαλία, μαζί με την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, συμμετέχει στην επεξεργασία και στην υλοποίηση της αντιλαϊκής στρατηγικής της ΕΕ, είναι πιστός σύμμαχος των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ (όπως και η κυβέρνηση Τσίπρα) και συμμετέχει στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς. Πρόσφατα εγκαινίασε ένα μεγάλο κέντρο εκπαίδευσης του ΝΑΤΟ.
Το Νοέμβρη του 2017, η κυβέρνηση υπερηφανεύτηκε (!) ότι μειώθηκε το ποσοστό που αντιμετωπίζει τον κίνδυνο της φτώχειας στο 18,3%.
Ακόμα και αυτά τα στοιχεία, όμως, δεν είναι ακριβή. Το ποσοστό που βρίσκεται κάτω από το όριο της φτώχειας, μετά και από τυχόν επιδόματα, ενισχύσεις κ.τ.λ., ανέρχεται στο 21,1%, δηλαδή πλήττει 2.175.320 Πορτογάλους.
Προβάλλεται μια εικονική αύξηση των μισθών, αλλά ο μισθός την περίοδο 2015 - 2017 «αυξήθηκε» μόλις κατά 0,7%, ενώ αποκρύπτεται ότι το 26,4% των εργαζομένων (σε φάση καπιταλιστικής ανάπτυξης) παίρνουν μισθό 310 - 600 ευρώ και το 30,1% 600 - 900 ευρώ.
Τα στοιχεία (Αύγουστος του 2017) δείχνουν ότι οι 25 πιο πλούσιες οικογένειες της χώρας συγκεντρώνουν πλούτο που αντιστοιχεί στο 10% του ΑΕΠ το 2016. Μάλιστα, ο πλούτος τους αυξήθηκε κατά 4 δισ., δηλαδή αυξήθηκε κατά 26,9% μόνο μεταξύ 2016 - 2017, όταν ο μέσος μισθός αυξήθηκε μόλις 0,7% μεταξύ 2015 - 2017. Ο πλούτος των 25 πιο πλούσιων οικογενειών αντιστοιχεί στο ετήσιο καθαρό εισόδημα 1.593.330 Πορτογάλων εργαζομένων!
Η διαφημιζόμενη προοπτική μονιμοποίησης είναι ζήτημα αν αφορά το 1/3 των θέσεων που σήμερα καταλαμβάνουν συμβασιούχοι.
Στον «αριστερό» προϋπολογισμό του 2018, η φορολογία επί των μισθών αντιπροσωπεύει το 28,2% των εσόδων, ενώ η φορολογία επί του κεφαλαίου το 13%. Ο ΦΠΑ, που κατά κανόνα πληρώνεται από τους εργαζόμενους, εκπροσωπεί το 38,4%. Οι όποιες μειώσεις στην άμεση φορολογία υπερκαλύπτονται από τις αυξήσεις στην έμμεση, που αυξάνεται κατά 11,8%.
Η πολυδιαφημισμένη αύξηση στις κατώτατες συντάξεις κατά 10% (δηλαδή 0,33 ευρώ τη μέρα) είναι αστεία, αν αναλογιστεί κανείς ποια είναι η γενικότερη κατάσταση των συντάξεων στη χώρα.
Λ.χ. όταν το 2015 το όριο της φτώχειας υπολογιζόταν στα 376 ευρώ το μήνα, η μέση σύνταξη γήρατος ήταν 434,08 ευρώ και η κατώτατη γήρατος μόλις 261,95 ευρώ (δεν συζητάμε καν για τις ακόμα χειρότερες συντάξεις αναπηρίας κ.τ.λ.), ενώ η «κοινωνική σύνταξη» στο εξωφρενικό ποσό των 201,53 ευρώ.
Για να γίνει κατανοητό το πρόβλημα, το 2015 το 72,8% λάμβανε σύνταξη μέχρι 419 ευρώ, με το 13,3% να μην υπερβαίνει τα 262 ευρώ. Αξίζει να σημειωθεί ότι οι κατώτατες συντάξεις επί «αριστερής κυβέρνησης» την περίοδο 2016 - 2017 αυξήθηκαν με το «αστρονομικό» (!!!) μ.ο. αύξησης 1,09%, λιγότερο και από το ποσοστό της περιόδου 2011 - 2015 («δεξιά» κυβέρνηση»).
Χαρακτηριστικό στοιχείο, επίσης, είναι η διατήρηση του καθεστώτος του φορολογικού παραδείσου της Μαδέιρα και των φορολογικών προνομίων στις επιχειρήσεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου