«Συνάντησα κι ευτυχισμένους ανέργους».
Νέο έργο. Νέας Εποχής. Ευρωβαλκανική έμπνευση. Αμερικανομοντερνιά εκτέλεση. Είναι αυτοί που βγήκαν για καφέδες και οικονομικά γλεντάκια στην υγειά του Μάνεση, που κατάφερε να καταδικάσει σε πολύμηνες φυλακίσεις τους ηρωικούς απεργούς χαλυβουργούς. Απόφαση που άνοιξε την όρεξη στους χρυσαυγίτες, να προσδοκούν δικαστική δικαίωση κι απέναντι στους ΠΑΜίτες της Ναυπηγοεπισκευαστικής στο Πέραμα. Εκεί που δεν έπιασαν τόπο τα καδρόνια με τα καρφιά και δεν έφαγαν τη μαύρη φόλα τα κόκκινα σκυλιά...
Γέμισαν οι πλατείες κι οι καφετέριες από ανέργους που συγχωράνε τα πεθαμένα του Τσίπρα, που ανέδειξε ως απλό ψυχοπαθή τον Κασιδιάρη. Κι έτσι με περισσή αποενοχοποιημένη ελαφράδα μπορούν πια ν' απολαμβάνουν τις κασέτες του, τη ραδιοφωνική σέξι φωνή του.
Την παράμετρο να ερεθίζονται χιλιάδες γυναίκες στην ιδέα ότι το απόλυτο ναζιστο-ματσοσύμβολο θα τους ψιθυρίζει στ' αυτί γλυκόλογα, που ούτε η Εύα Μπράουν δεν αξιώθηκε, τώρα που βγήκαμε στις αγορές, θα την λάβουν σοβαρά υπόψη τους και οι μπαλτακιστές και οι μετρητές των τάσεων του πολιτικού ρεύματος.
Με μια ελιά φυτεμένη δίπλα σ' ένα ποτάμι κι έναν Σταύρο σκέτη ψυχάρα, που είχε αποκαλύψει στη συνέντευξη του τότε πρωταγωνιστή Μιχαλολιάκου Ν. ότι ήταν καλός μαθητής και μαθηματικός ο αρχηγός, η ανάπτυξη έρχεται. Μόνον άμα όλοι μαζί δώσουμε τη μάχη για τα επιτόκια του δανειστή, και πέσουν τόσο, όσο εννιά ζευγάρια γαλότσες διά τη σβουνιά του προπαστεριωμένου γάλακτος. Οι ευτυχισμένοι άνεργοι κατέκλυσαν το διαδίκτυο με selfies που το αποδεικνύουν ότι είναι. Καθώς φωτογραφίζονται την ώρα που απαντούν στη μικρή αγγελία του Καμμένου για τη χρυσή ευκαιρία να αυτοπροταθούν ως υποψήφιοι ευρωβουλευτές του, γνήσιοι ανεξάρτητοι και γνήσιοι Ελληνες. Να τες οι επενδύσεις που ξεφύτρωσαν αμέσως. Ηρθαν με κασέτες, με την μπάλα πεταμένη όχι στην κερκίδα, αλλά στη δημαρχία του βομβαρδισμένου από τα εγγλέζικα αεροπλάνα τότε, πρώτου λιμανιού της χώρας, που θα έχει πλέον και δημοτικά εισιτήρια διαρκείας. Κόκκινο η ομάδα κόκκινο και το κόμμα και πρωτεύουσα του Αζερμπαϊτζάν μπορεί να είναι κι η μεγάλη Μπαρτσελόνα.
Το έργο «συνάντησα κι ευτυχισμένους ανέργους» σε σκηνοθεσία «συλλογική» Κομισιόν - ΕΕ και διεύθυνση φωτογραφίας επιμερισμένη σε ΣΕΒ, Ενωση Ελλήνων Εφοπλιστών και τα λοιπά του ντόπιου κεφαλαίου, σε επικαιροποιημένο σενάριο του πρώτου υπερμνημονίου που φέρει τον ιστορικό επικό τίτλο Μάαστριχτ, έχει και πομπώδη μουσική με εφέ. Που δικαιούνται όσκαρ, βάρους τουλάχιστον 75 κιλών αμμωνιοδυναμίτιδας. Κι έγινε πιστευτή, ευτυχώς, χάρις στο κύρος μιας ζούγκλας που σε προστατεύει από τους πόνους του αστικοδημοκρατικού λουμπάγκο με νανογιλέκα.
Σ' αυτήν την προεκλογική υπερπαραγωγή, τη διαφανέστερη από την εποχή που ψήφιζαν τα δέντρα κι οι θάμνοι και τα τρίκυκλα θεωρούνταν τα σμάρτκαρς της εποχής, με ενάμισι εκατομμύριο κομπάρσους - άνεργους να βαφτίζονται εν μια νυκτί πρωταγωνιστές, υπάρχουν και μικρές «σκηνές» σκέτα διαμάντια που θα τις ζήλευαν χόλυ και μπόλυ-γουντ. Οπως αυτή που θέλει τη στεφανιαία νόσο του βασανισθέντος Αλβανού βαρυποινίτη να είναι συνυπεύθυνη με το κάταγμα στο στέρνο για το θάνατό του. Ειδησάρα! Να παίζει σε φάσα επί ώρες στα κανάλια. Οπως δεν έπαιξαν η ιατροδικαστική έκθεση για την πτώση από τη σκάλα της συζύγου Νιάρχου, η πραγματογνωμοσύνη για το «αυτοκινητικό» του Παναγούλη και το τρολάρισμα τότε, πως ο βασιλεύς Παύλος πήγε από τον υπασπιστή του κι ο Κένεντι από ψυχοπαθή...
Κι εκεί που το δημοσκοπικό ντέρμπι της τεχνητής αβύσσου που χωρίζει τον Στουρνάρα από τον Σταθάκη περί της δυναμικής της διαπραγμάτευσης με το καπιταλιστικό θεριό είχε ανάψει. Κι ενώ έφτανε το τέλος της ταινίας των εξόδιων ημερών, που προανήγγελλε τη συνέχεια-σίκουελ, με τίτλο «η έξοδος των αφεντικών με τη βοήθεια των δούλων τους», κάτι σαν Αβαταρ ένα πράμα, στην τηλεόραση έπαιζαν τον Ισπανικό Εμφύλιο σε χρηματοπιστωτική εκδοχή. Μπαρτσελόνα εναντίον Ατλέτικο Μαδρίτης. Για τη μετοχή-φανέλα. Αμα την πρόσεχες θα ήξερες. Πως έπαιζε στ' αλήθεια το Αζερμπαϊτζάν εναντίον του Κατάρ. Γκοοοοοοοοοοοόλ. The end πολιτικώς speaking!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου