Τσογλάνια

Τσογλάνι και τσοκλάνι: ελληνόπαιδο στην ανακτορική υπηρεσία του σουλτάνου τον καιρό της τουρκοκρατίας. 

Μεταφορικά, διεφθαρμένος νέος, παλιόπαιδο. (Υπερλεξικό και Πρωΐας).

Κυριολεκτικά και μεταφορικά ο χαρακτηρισμός της Λιάνας είναι –κατά το πολιτικώς ορθόν– «άκομψος» μεν, ακριβέστατος δε:

Είναι ή όχι υπηρέτης της ντόπιας και ευρωενωσιακής άρχουσας τάξης –«ευρωκτρατίας»– ο Τσίπρας;

Είναι ή όχι τακίμι (συνεργάτης) της πλουτοκρατίας (η τάξη των πλούσιων που επικρατεί και καθορίζει τις εξελίξεις χάρη στον πλούτο της);

Αποδεικνύονται ή όχι παραπλανητικές οι θέσεις που εξέφραζε πριν τις εκλογές ο ΣΥΡΙΖΑ, σε σχέση με τις σημερινές, ας πούμε, δηλώσεις Δραγασάκη;

Συνιστούν ή όχι πολιτικό δούλεμα οι προ-θέσεις των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ, σχετικά με τη  διαπραγμάτευση, επαναδιαπραγμάτευση, κούρεμα, αναστολή, πληρωμή, διαγραφή, λογιστικό έλεγχο, δημοψήφισμα για το χρέος;

Είναι ή όχι εμπαιγμός των 2 εκ. ανέργων η θέση του ΣΥΡΙΖΑ ότι θα καλοδεχτεί το λύκο που θα μπαίνει το μαντρί, δηλαδή «θα στηρίξει επιχειρηματίες που σέβονται τους εργατικούς νόμους»!;

Είναι ή όχι ψέμα να λες ότι θα αντιπαρατεθείς στα μέτρα των μνημονίων, όταν αυτά είναι ενταγμένα σε μια Ευρωενωσιακή στρατηγική που μοναδικό μέλημα έχει την ενίσχυση των καπιταλιστικών κερδών;

Είναι ή όχι ηθική, κοινωνική και πολιτική αποπλάνηση ο λόγος περί ανατροπής των Συνθηκών που συνθέτουν τον πυρήνα της Ε.Ε;

Είναι ή δεν είναι κοροϊδία να υπόσχεσαι ότι μπορείς να χτίσεις μια άλλη Ευρώπη, όταν η ύπαρξή της εξαρτάται από τα υψηλά ποσοστά ανεργίας, τη μόνιμη φτώχεια και την εξαθλίωση των λαών της;

Είναι ή όχι ανέντιμο να διατείνεσαι ότι διαθέτεις την καλύτερη συνταγή για την ανάπτυξη και να αποσιωπάς το ότι αυτή θα στηριχτεί πάνω στα ερείπια των εργατικών, λαϊκών κατακτήσεων;

Είναι ή δεν είναι υποκριτικό να υπόσχεσαι ότι εν μέσω καπιταλιστικής κρίσης θα ανεβάσεις τους μισθούς, όταν εξ αυτής ακριβώς της κρίσης οι εργασιακές σχέσεις έχουν διαλυθεί;

Είσαι ή δεν είσαι επικίνδυνος, όταν κρύβεις τα αίτια της κρίσης και επικαλείσαι την έξοδο από αυτή με τις λίστες Λαγκάρντ και τις Offshore;

Είσαι ή δεν είσαι απατεώνας, όταν η πολιτική σου αντιπαράθεση εξαντλείται στους όρους των ιδιωτικοποιήσεων και στα αδιαφανή κριτήρια παράδοσης του δημόσιου πλούτου;

Είναι ή όχι πολιτική απάτη, όταν καλείς τον λαό να σε στηρίξει εντός του καπιταλιστικού μονόδρομου;

Είναι ή όχι  εκμετάλλευση της δυστυχίας να λες ότι θα διαπραγματευτείς πιο δυναμικά και θα ανακουφίσεις 3.795.100 ψυχές στη σημερινή Ελλάδα (πρόσφατα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ), που ζούνε κάτω από τα όρια της φτώχειας;

Είναι ή δεν είναι δείγμα υποταγής να τρέχεις από συνέδρια σε συμπόσια, οργανωμένα από τους μεγαλοεπιχειρηματίες και τα Ιδρύματα;

Είναι ή δεν είναι η απόλυτη κατάντια για τον πολιτικό να δίνει κάθε τρεις και λίγο τα διαπιστευτήριά του στους ΣΕΒαστούς του κεφαλαίου;

Είναι ή δεν είναι πολιτικός αριβισμός να αλλάζεις κάθε μέρα θέσεις για το μνημόνιο, ανάλογα με τους ακροατές σου;

Είναι ή δεν είναι ανήθικο να μιλάς για φορολόγηση του (πόσο;) μεγάλου κεφαλαίου, ενώ κλείνεις το μάτι στους επιχειρηματίες μιλώντας τους για ανταγωνιστικότητα;  

Είναι ή όχι φτηνό, ανέντιμο και πρόστυχο να χρησιμοποιείς ένα πρόσωπο εν αγνοία του, για προσωπική σου προβολή;

Είναι ή όχι άθλιο, όταν αντί να υπερασπίζεσαι μια γενναία πράξηαποφαίνεσαι ότι αυτή η γενναιότης ήρξατο χειρών αδίκων κι ακόμα χειρότερα ότι «μούνταρε πρώτη»;

Είναι ή όχι ηθελημένη η κολακεία στα αντικομουνιστικά και χρυσαυγίτικα αντανακλαστικά μερίδας ψηφοφόρων, προς άγραν πελατείας;

Τέθηκε υπόψη του Τσίπρα το ντοκουμέντο της αυτοπροβολής του ή όχι;

Θα επιτρέψει να κυκλοφορήσει με την επίμαχη σκηνή ή όχι;

Αν κάποιος σε αυτά (και ίσως σε άλλα τόσα παρόμοια ερωτήματα) απαντήσει αρνητικά, τότε η Λιάνα είναι ένας «νάρκισσος που χρειάζεται καθημερινό πότισμα, για να παραμείνει ολάνθιστος» («Αυγή», 27/3/2014).

Αν όμως έστω και ένα από τα παραπάνω ισχύει, τότε ο φορέας μιας τέτοιας αντίληψης, και το υποκείμενο αυτής της συμπεριφοράς, προδίδει άνθρωπο διαβρωμένο μέχρι μυελού οστέων· αποκαλύπτει έναν διεφθαρμένο νέο· έναν πολιτικό αμοραλισμό εμφανή από τις παραπλανητικές του υποσχέσεις, τις αδιαφανείς –πλην δύσκολο να κρυφτούν πλέον– προθέσεις και την απόλυτη εξάρτησή του από τους ισχυρούς αυτού του τόπου.

Και διατυπώνει τον ορισμό του τσογλανιού.

Η Λιάνα έχει αλάθητο γλωσσικό αισθητήριο.

ΠΗΓΗ: Μποτίλια Στον Ανεμο