Το «Der Spiegel» απλώνει τις προστατευτικές φτερούγες του στην «Ευρωπαϊκή Αριστερά»

Der Spiegel...

Δεν είναι, βέβαια, η πρώτη φορά που το γερμανικό περιοδικό «Der Spiegel» (στα Ελληνικά «Ο Καθρέφτης»)ασχολείται με τους κομμουνιστές και την ιδεολογική διαπάλη, που αυτοί διεξάγουν. Πάντα, βέβαια, μέσα από το δικό του πρίσμα, δηλαδή μέσα από τους διαστρεβλωτικούς καθρέφτες του αντικομμουνισμού.

Αυτή τη φορά, το «Der Spiegel» επέλεξε να αναδείξει την ιδεολογικο-πολιτική αντιπαράθεση του ΚΚΕ με τη «ναυαρχίδα» του λεγόμενου «Κόμματος της Ευρωπαϊκής Αριστεράς» (ΚΕΑ), με τη γερμανική «Die Linke» («Αριστερά») και την πρωτοβουλία του ευρωβουλευτή της Helmut Scholz να πραγματοποιήσει στο Ευρωκοινοβούλιο μια αντικομμουνιστική - αντισοβιετική δράση.

Ετσι, το περιοδικό «Der Spiegel», με τον τίτλο «Καβγάς στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο: Ο Στάλιν διχάζει την αριστερά της Ευρώπης», σημειώνει πως η καταγγελία του ΚΚΕ σε βάρος του συγκεκριμένου πολιτικού στελέχους της «Die Linke» και του ΚΕΑ αφορά «το παράπτωμα του Scholz να οργανώσει μια έκθεση στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο σχετικά με τα εγκλήματα του σοβιετικού δικτάτορα Ιωσήφ Στάλιν».

Προσθέτει τα λόγια του Scholz πως «οι άνθρωποι του ΚΚΕ πρέπει απλά να αποφασίσουν οι ίδιοι για το αν πιστεύουν στις αξίες της Ευρώπης». Το περιοδικό εγκαλεί τους ευρωβουλευτές του ΚΚΕ γιατί θέλουν να βρίσκονται στο Ευρωκοινοβούλιο, όταν απορρίπτουν την ΕΕ ως «εφιάλτη». Κλείνει, μάλιστα, το άρθρο, με έναν εξυπνακισμό, του είδους πως οι Ελληνες κομμουνιστές «δεν χρειάζονται τους άλλους στον αγώνα τους. Σε τελική ανάλυση έχουν τον Στάλιν στο πλευρό τους».

Ματαιόδοξες προσδοκίες

Βεβαίως και δε μας καταπλήσσει το γεγονός πως ο δημοσιογραφικός «καθρέφτης» της γερμανικής αστικής τάξης παίρνει κάτω από τις προστατευτικές «φτερούγες» του τον «αριστερό ψάλτη» της ιμπεριαλιστικής ΕΕ, το οπορτουνιστικό κόμμα Die Linke/ΚΕΑ. Και οι δυο τους θα ήθελαν το ΚΚΕ να υποκύψει, να παραιτηθεί από τις αρχές του, από τα σύμβολά του, την Ιστορία του και να αποδεχτεί τις λεγόμενες «ευρωπαϊκές αρχές», δηλαδή τα αντιλαϊκά «ευαγγέλια» της ΕΕ. Θα ήθελαν το ΚΚΕ να εγκαταλείψει από μόνο του την πάλη στο πεδίο των ευρωεκλογών και του ευρωκοινοβουλίου, «να τους αδειάσει» έτσι απλά τη γωνιά, ώστε να συνεχίσουν χωρίς αντιδράσεις το αντεργατικό και αντικομμουνιστικό έργο τους που πάνε χέρι-χέρι. Ωστόσο, το ΚΚΕ δε θα τους κάνει καθόλου αυτή τη χάρη. Θα συνεχίσει, μαζί με τους συμμάχους του την πάλη. Σε ευρωπαϊκό επίπεδο, ήδη 29 Κομμουνιστικά και Εργατικά Κόμματα ξεκίνησαν να συντονίζουν τη δράση τους στο πλαίσιο της «Πρωτοβουλίας των Κομμουνιστικών και Εργατικών Κομμάτων για τη μελέτη και επεξεργασία των ευρωπαϊκών ζητημάτων και το συντονισμό της δράσης τους».

Σε ό,τι αφορά την ουσία της απάντησης, θα αφήσουμε να μιλήσει ένα κόμμα, που είναι στο «πλευρό» του ΚΚΕ, όπως και άλλα, στην ευρωπαϊκή κομμουνιστική «Πρωτοβουλία»: Το ΚΚ Πολωνίας.

Στοχεύουν στην αμαύρωση της μόνης επιτυχημένης εναλλακτικής στην ιμπεριαλιστική βαρβαρότητα

Οπως σημειώνεται σε δήλωση του Krzysztof Szwej, Προέδρου του ΚΚ Πολωνίας, αποσπάσματα της οποίας δημοσιεύουμε παρακάτω: «Η πληροφορία για τη συνάντηση που διοργανώθηκε στην Ευρωβουλή από το Die Linke με το τίτλο : "Ταξίδεψα στη χώρα σας σαν φιλοξενούμενος - Γερμανοί αντίπαλοι του Χίτλερ θύματα του Σταλινικού τρόμου: Οικογενειακές ιστορίες 1933 - 1956", προκάλεσε τη οργή των μελών του Κόμματός μας και του λαού μας.

Ως αποτέλεσμα της επίθεσης των Γερμανών Ναζί, η Πολωνία έγινε η πιο κατεστραμμένη από όλες τις χώρες που ήταν υπό κατοχή. Χάσαμε 6 εκατ. πολίτες, 16% του συνολικού πληθυσμού, το μεγαλύτερο ποσοστό όλων των κρατών. Οι υλικές ζημιές έφτασαν το 38% του εθνικού πλούτου. Ολες αυτές οι ζημιές αποτέλεσαν άμεσο αποτέλεσμα της γερμανικής γενοκτόνας πολιτικής.

Ο ηρωικός Κόκκινος Στρατός μαζί με το 1ο Στρατιωτικό Σώμα της Πολωνίας απελευθέρωσε τη χώρα μας. Οι Σοβιετικοί με την ηγεσία του Στάλιν έσωσαν το λαό μας από τη σκλαβιά και τη φυσική εξόντωση στα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Η νίκη στο Μεγάλο Πόλεμο δεν ήταν μόνο αποτέλεσμα των στρατιωτικών αποφάσεων, αλλά πρώτα από όλα ήταν αποτέλεσμα της σωστής πρόβλεψης της απειλής από το 1928 και των μετέπειτα πολιτικών μέτρων που πάρθηκαν, δηλαδή της κολεκτιβοποίησης και της εκβιομηχάνισης. Αν αυτά τα μέτρα δεν είχαν παρθεί έγκαιρα θα ήταν αδύνατο να ηττηθούν οι οικονομίες της Δυτικής Ευρώπης που ήταν κάτω από τον έλεγχο της Γερμανίας.

Γνωρίζουμε τα βάσανα, τις θυσίες και δυσκολίες που ο Σοβιετικός λαός υπέστη για να μπορέσει να διεξάγει έναν επιτυχημένο πόλεμο ενάντια στις ήδη βιομηχανοποιημένες χώρες. Και η εκβιομηχάνιση και η κολεκτιβοποίηση ήταν δύσκολα και βασανιστικά έργα. Επίσης, αναγνωρίζουμε το δικαίωμα της Σοβιετικής κυβέρνησης στην εσωτερική ασφάλεια. Οι "Πέμπτες Φάλαγγες" υπήρχαν σε σχεδόν όλες τις ευρωπαϊκές χώρες. (...)

Θυμόμαστε τα βάσανα και τις θυσίες του Σοβιετικού λαού πριν και κατά τη διάρκεια του πολέμου, πάνω από 500.000 Σοβιετικοί στρατιώτες πέθαναν για την απελευθέρωση της Πολωνίας, και οποιαδήποτε προσπάθεια επίθεσης, απαξίωσης και συκοφάντησης αυτού του σοσιαλιστικού κράτους και της ηγεσίας του είναι σκανδαλώδης. Αυτή η συκοφαντία λειτουργεί σε όφελος της καπιταλιστικής τάξης, των ιδιωτικών μονοπωλίων που υποκινούν πολέμους. Στοχεύει να αμαυρώσει τη μόνη επιτυχημένη εναλλακτική στην ιμπεριαλιστική βαρβαρότητα. Είναι βλαβερή και επικίνδυνη όταν προβάλλεται από διάφορα τμήματα του πολιτικού φάσματος. Αλλά είναι ακόμα πιο μοχθηρή, όταν προβάλλεται από τη λεγομένη "αριστερά", που της δίνει μια χροιά αξιοπιστίας. Οι συκοφαντίες ενάντια στη ΕΣΣΔ φέρνουν μόνο απογοήτευση και σύγχυση στην εργατική τάξη και στο λαό.

Αυτό το παράδειγμα, για ακόμα μια φορά, αποδεικνύει ότι μια σειρά από "αριστερές" δυνάμεις, συμπεριλαμβανομένης της "Die Linke", που αποσχίστηκαν από το ορθόδοξο κομμουνιστικό κίνημα, βρήκαν άνετο καταφύγιο στην αγκαλιά του ιμπεριαλισμού. Επιβεβαιώνει, για μια ακόμη φορά, ότι το σύνθημα του λεγομένου "δημοκρατικού σοσιαλισμού" αποτελεί προπέτασμα καπνού για το αστικό σχέδιο ουδετεροποίησης των ταξικών της εχθρών, έχοντας και τα όπλα της επιστημονικής ανάλυσης της κοινωνίας. Δεν θα πετύχουν, αφού το μέλλον ανήκει στο σοσιαλισμό - κομμουνισμό, τη μόνη πετυχημένη εναλλακτική στην καπιταλιστική βαρβαρότητα».

Ε.Β.