Κλιμακώνει ο ΣΥΡΙΖΑ τη συνθηματολογία και τον αποπροσανατολισμό, θέλοντας να εγκλωβίσει τις λαϊκές συνειδήσεις στη λογική του μικρότερου κακού, όσο επιβεβαιώνεται ότι οι διαφορές του με τη συγκυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ σε ζητήματα στρατηγικής περιορίζονται ολοένα και περισσότερο. Ορισμένα τέτοια παραδείγματα δίνει η προχτεσινή ομιλία του Αλ. Τσίπρα στην Κέρκυρα.
Είπε μεταξύ άλλων: «Είναι ολοφάνερο πια ότι αυτό που επιδιώκουν δεν είναι να βγει η Ελλάδα από την κρίση. Το μνημόνιο δεν οδηγεί σε έξοδο από την κρίση. Αυτό που επιδιώκουν είναι να επιβάλουν με απειλές και τρομοκρατία ένα νέο καθεστώς βαρβαρότητας και εργασιακού Μεσαίωνα. Ενα καθεστώς που θα εξασφαλίζει σε λίγους τα κέρδη τους, τα Learjet τους, τη φορολογική ασυλία τους. Που θα εξασφαλίζει στους προστάτες τους τις καρέκλες της εξουσίας και θα μετατρέπει την πατρίδα και το κράτος σε υπηρέτες της ιδιοτέλειάς τους. Περί αυτού πρόκειται».
Ο ΣΥΡΙΖΑ συσκοτίζει συνειδητά το χαρακτήρα της κρίσης και το ταξικό περιεχόμενο των μέτρων που παίρνουν οι αστικές κυβερνήσεις για να τη διαχειριστούν. Ούτε λίγο ούτε πολύ, ισχυρίζεται ότι το κεφάλαιο δε θέλει να βγει από την κρίση και ότι τα αντιλαϊκά μέτρα αποσκοπούν να εξυπηρετούν τα «λαμόγια» επιχειρηματίες και πολιτικούς. Η αλήθεια, βέβαια, είναι τελείως διαφορετική. Η κρίση είναι καπιταλιστική. Τα μέτρα που παίρνονται για τη διαχείρισή της έχουν στόχο από τη μια να συντρίψουν την τιμή της εργατικής δύναμης και από την άλλη να καταστρέψουν κεφάλαιο με ελεγχόμενο τρόπο.
Αυτοί είναι οι βασικοί όροι για να ξεκινήσει πάλι η διευρυμένη αναπαραγωγή του κεφαλαίου. Γι' αυτό τα αντιλαϊκά μέτρα, οι ιδιωτικοποιήσεις, η απελευθέρωση τομέων της οικονομίας και άλλα παρόμοια, είναι ίδια σε όλο τον καπιταλιστικό κόσμο και υπηρετούν το γενικό συμφέρον της πλουτοκρατίας. Ο ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί να βγάλει λάδι συνολικά τους καπιταλιστές, ανακαλύπτοντας ορισμένους «ευνοημένους» από το κυρίαρχο μείγμα διαχείρισης της κρίσης, για να πει ότι αυτός θα κυβερνήσει για τους «υγιείς» καπιταλιστές και όχι τα «λαμόγια».
Τα ίδια είχε πει ακόμα πιο καθαρά ο Γ. Δραγασάκης, στην περίφημη πλέον συνέντευξη στο «Βήμα» του ΔΟΛ: «Ο επιχειρηματικός κόσμος δεν είναι ενιαίος (...) Νέες αντιθέσεις που σχετίζονται με τη στάση του απέναντι στη δημοκρατία, με τον διαφανή ή μη τρόπο συσσώρευσης του κεφαλαίου (...) την πραγματοποίηση επενδύσεων». Ισχυρίζεται, δηλαδή, ότι υπάρχει και καλός καπιταλισμός, προτρέποντας έμμεσα το λαό να ταυτιστεί με τους «καλούς» εκμεταλλευτές.
Επίσης, ο ΣΥΡΙΖΑ δε λέει ότι η έξοδος από την κρίση δεν μπορεί να είναι υπέρ του λαού, αν το κεφάλαιο συνεχίσει να κυριαρχεί στην εξουσία και την οικονομία. Επί της ουσίας, λέει στον κόσμο να αγωνιά μαζί με τους κεφαλαιοκράτες για να βγει η Ελλάδα από την κρίση, κρύβοντας ότι η ανάκαμψη, όποτε κι αν έρθει, ακόμα και με τον ίδιο στην κυβέρνηση, θα στηριχτεί στα αποκαΐδια των λαϊκών δικαιωμάτων και θα είναι υπέρ των μονοπωλίων. Αυτή η τάση είναι ανεπίστρεπτη στον καπιταλισμό, αν ο λαός δεν βάλει τη σφραγίδα του στις εξελίξεις, με κίνημα ανατροπής της εξουσίας των μονοπωλίων και όχι απλά της μιας ή της άλλης κυβέρνησης που τη διαχειρίζεται.
Ποιοι δανειστές και ποια μνημόνια;
Είπε σε άλλο σημείο ο Αλ. Τσίπρας: «Και σήμερα δεν πρόκειται να αφήσουμε την Ελλάδα στα βάναυσα χέρια των δανειστών και των εκπροσώπων τους (...) Και θα βάλουμε τέρμα στο καθεστώς της μνημονιακής βαρβαρότητας. Με τους αγώνες και με την ψήφο μας. Με την ανυπακοή, την αντίσταση, την αλληλεγγύη (...) Η αντιπαράθεση και η αναμέτρησή μας με τις δυνάμεις του μνημονίου δεν είναι λοιπόν ούτε ευκαιριακή, ούτε πρόσκαιρη, ούτε πολύ περισσότερο προσχηματική».
Ποιος είναι ο εχθρός του λαού, σύμφωνα με τον ΣΥΡΙΖΑ; Το μνημόνιο, τα κόμματα που το στηρίζουν και οι δανειστές. Αν όμως το μνημόνιο τελειώσει το 2014, όπως προβλέπεται, τότε ο λαός θα μείνει χωρίς εχθρό; Και αν το μνημόνιο είναι ο εχθρός του λαού στην Ελλάδα, τότε ποιος είναι ο εχθρός του Ισπανού εργαζόμενου, του Γάλλου, του Ιταλού, που δεν έχει μνημόνιο, αλλά περνάει τα ίδια και χειρότερα με τον ελληνικό λαό; Ο ΣΥΡΙΖΑ λέει πως φταίνε οι δανειστές για τα βάσανα του λαού στην Ελλάδα. Μα οι δανειστές, εκτός από τη Γερμανία, είναι και οι υπόλοιπες 16 χώρες της Ευρωζώνης (17 μετά την προσχώρηση της Λετονίας).
Με τις κυβερνήσεις, όμως, ορισμένων από αυτές τις χώρες, όπως με τη Γαλλία, την Πορτογαλία, την Ισπανία και άλλες, ο ΣΥΡΙΖΑ ζητάει να συνάψει «κοινό μέτωπο», ενάντια στη Γερμανία και τις άλλες χώρες του λεγόμενου Βορρά. Δε λέει ότι αυτές οι κυβερνήσεις, σε όλες τις χώρες της Ευρωζώνης δανείζουν την Ελλάδα για να διαχειριστούν συνολικά την κρίση και ότι στις χώρες τους παίρνουν τα ίδια αντιλαϊκά μέτρα, στο όνομα του να γίνει πιο ανταγωνιστική η δική τους αστική τάξη.
Ο Αλ. Τσίπρας ισχυρίστηκε ότι: «Μιλάμε για δύο εκ διαμετρικά αντίθετες στρατηγικές για το αύριο του τόπου και των εργαζομένων (...) Από τη μια η στρατηγική της αξιοπρέπειας, της ανθρωπιάς, της δικαιοσύνης, της εθνικής ανεξαρτησίας και της λαϊκής κυριαρχίας. Και από την άλλη η στρατηγική των μνημονίων και της παρατεταμένης βαρβαρότητας, που αποσκοπεί στη μετατροπή της Ελλάδας σε αποικία χρέους».
Λίγες ώρες αργότερα, ο εκπρόσωπος Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ, Π. Σκουρλέτης, σχολίαζε με γραπτή του δήλωση τα σενάρια για νέο δάνειο, σημειώνοντας επί λέξει: «Η υποταγή, η αφωνία και οι άσφαιρες επικοινωνιακές επιθέσεις εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ είναι ό,τι έχει απομείνει στην κυβέρνηση».
Οι διαφορές στη στρατηγική των κομμάτων δεν καθορίζονται από το πώς τοποθετούνται απέναντι στο μνημόνιο. Ούτε οι πλευρές που αναδεικνύει ο ΣΥΡΙΖΑ, για να πει ότι διαφοροποιείται στρατηγικά από τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, έχουν να κάνουν με τα διαφορετικά ταξικά συμφέροντα στην κοινωνία. Δεν έχουμε κατοχή της Ελλάδας από τη Γερμανία, ούτε υποταγή, όπως υπονοεί μιλώντας για πάλη για «εθνική ανεξαρτησία», επειδή εφαρμόζεται η πολιτική των μνημονίων. Αλλωστε, στην Ευρωζώνη και στην ΕΕ, στις οποίες υποκλίνεται ο ΣΥΡΙΖΑ, εφαρμόζεται η ίδια πολιτική με ή χωρίς μνημόνια σε όφελος των καπιταλιστών.
Παραπέρα, λαϊκή κυριαρχία ποτέ δεν υπήρξε στην Ελλάδα. Σκόπιμα ο ΣΥΡΙΖΑ χρησιμοποιεί τον όρο, για να ψαρέψει σε θολά νερά ψηφοφόρους του Παπανδρεϊκού ΠΑΣΟΚ. Λαϊκή κυριαρχία με τα μονοπώλια στην εξουσία δεν υπάρχει, παρά μόνο στις διακηρύξεις σοσιαλδημοκρατικών δυνάμεων που πάνε να συμφιλιώσουν τα συμφέροντα των εκμεταλλευόμενων με αυτά των εκμεταλλευτών τους. Οσο για την αξιοπρέπεια, την ανθρωπιά και τη δικαιοσύνη, ποτέ δεν υπήρξαν το «δυνατό σημείο» του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής, με ή χωρίς μνημόνια. Για παράδειγμα, πόσο αξιοπρεπές είναι στη Γερμανία της ανάπτυξης μια πρώην δασκάλα να υποχρεώνεται να δουλεύει σε οίκο ανοχής, γιατί διαφορετικά το κράτος θα της κόψει το επίδομα ανεργίας;
Προσκλητήριο στους επενδυτές
Είπε σε άλλο σημείο ο Αλ. Τσίπρας: «Και εμείς δεν έχουμε άλλη επιλογή. Η θα ανατρέψουμε τώρα αυτή την πορεία ή θα παραλάβουμε στάχτη και αποκαΐδια. Δεν έχουμε άλλη επιλογή παρά μόνο την επιλογή του αγώνα (...) για την ανατροπή της κυβέρνησης των μνημονίων. Για την ανατροπή του παλιού, του φθαρμένου, του σάπιου (...) Να φύγουν μαζί με τα μνημόνια, τα μέτρα και τα προγράμματα της συμφοράς. Να φύγουν για να αναπνεύσει η δημοκρατία (...) Να φύγουν γιατί η Ελλάδα δεν είναι Μπανανία (...) Δεν θέλουμε να είμαστε αντί για ανεξάρτητη και κυρίαρχη χώρα θυγατρική εταιρεία τους. Στέκι για τις μπίζνες τους και αεροδρόμιο για τα Learjet τους. Να φύγουν, γιατί δεν πουλάμε πια, ούτε και είμαστε προς πώληση. Και φυσικά δεν ξεπουλάμε».
Και παρακάτω: «Απέναντι σ' αυτή τη στρατηγική της βαρβαρότητας, εμείς αντιτάσσουμε μια στρατηγική που η ουσία της είναι απλή: Πρώτα ο εργαζόμενος. Πρώτα ο άνθρωπος. Πρώτα η Ελλάδα».
Ο ΣΥΡΙΖΑ παραληρεί επικίνδυνα, αναπαράγοντας τις θεωρίες περί «υποτέλειας» και «εξάρτησης». Οι κορόνες για «μπανανία» και «πρώτα η Ελλάδα», εκτός του ότι συγκαλύπτουν τον ταξικό χαρακτήρα της πολιτικής που υπηρετούν σήμερα όλα ανεξαιρέτως τα κόμματα της αστικής διαχείρισης, ενεργοποιούν και αντανακλαστικά που εκμεταλλεύονται η Χρυσή Αυγή και άλλοι υπερπατριώτες για να σύρουν τη λαϊκή αγανάκτηση σε επικίνδυνα κανάλια. Θυμίζουμε ότι κεντρικό σύνθημα της Χρυσής Αυγής είναι το άλλοτε πασοκικό «Η Ελλάδα στους Ελληνες».
Η κοινωνία στην Ελλάδα, όπως και σε κάθε άλλο κράτος στον καπιταλισμό, έχει τάξεις, που δεν έχουν κοινά συμφέροντα και συγκρούονται μεταξύ τους. Αλλη είναι η διέξοδος από την κρίση που συμφέρει την αστική τάξη στην Ελλάδα και άλλη το λαό. Τα «αποκαΐδια» που επικαλείται ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ήδη πραγματικότητα για τη συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων από τα λαϊκά στρώματα.
Στη συνέχεια, ο ΣΥΡΙΖΑ επαναφέρει τις απειλές προς τα «λαμόγια», ότι θα πληρώσουν στη Δικαιοσύνη για τις δοσοληψίες τους στις αποκρατικοποιήσεις, αλλά σπεύδει ξανά να καθησυχάσει τους «υγιείς» επιχειρηματίες: «Οχι, δεν απειλούμε επενδυτές, όπως μας κατηγορεί η κυβέρνηση. Τους επενδυτές απλά τους ενημερώνουμε ότι θα χάσουν αν τζογάρουν στο ξεπούλημα της Ελλάδας. Δεν απειλούμε τους επενδυτές. Τα λαμόγια απειλούμε που διαχειρίζονται τη δημόσια περιουσία σα να είναι το τσιφλίκι των παππούδων τους».
Τι λέει εδώ; Οτι οι επενδυτές είναι ευπρόσδεκτοι. Για να προσελκύει όμως μια οικονομία επενδυτές, πρέπει να είναι ανταγωνιστική. Κανείς επιχειρηματίας δεν πάει να βάλει τα λεφτά του σε μια δουλειά από την οποία πιστεύει ότι θα τα χάσει ή ότι δε θα βγάλει περισσότερο κέρδος απ' ό,τι αν τα κρατήσει στο σεντούκι ή αν τα επενδύσει κάπου αλλού. Τι κάνει όμως μια οικονομία ανταγωνιστική στον καπιταλισμό; Στραπατσάρισμα της εργατικής δύναμης, ιδιωτικοποιήσεις - απελευθέρωση τομέων της οικονομίας, προνόμια και φοροαπαλλαγές για την πλουτοκρατία, «διευκόλυνση» γενικά της επιχειρηματικότητας.
Οταν ο ΣΥΡΙΖΑ λέει ότι με την πολιτική του θα προσελκύσει ιδιωτικές επενδύσεις, έμμεσα δεσμεύεται ότι θα κάνει όλα τα παραπάνω. Οπως άλλωστε προσπαθεί να τα κάνει η σημερινή συγκυβέρνηση, αλλά και οι προηγούμενες από αυτή. Και επειδή ο ΣΥΡΙΖΑ ξέρει ότι στον καπιταλισμό ανάπτυξη δεν γίνεται χωρίς να πληρούνται οι παραπάνω όροι, λέει ότι αυτός θα τους εξασφαλίσει στα μονοπώλια, αλλά με ...δημοκρατία και μόνο για όσους επιχειρηματίες είναι «υγιείς»! Ποιοι είναι αυτοί κατά τον ΣΥΡΙΖΑ; Οσοι εφαρμόζουν την (αντεργατική) νομοθεσία του αστικού κράτους...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου