Η ΑΝΤΙΠΑΡΑΘΕΣΗ ΤΩΝ ΚΟΜΜΑΤΩΝ της συγκυβέρνησης για τον τρόπο που μεθοδεύτηκε το λουκέτο στην ΕΡΤ, συμβάλλει στην αναμόρφωση του πολιτικού σκηνικού. Η ΝΔ αξιοποίησε το ζήτημα της ΕΡΤ για να κάνει σινιάλο στα αστικά επιτελεία μέσα κι έξω από την Ελλάδα ότι είναι η δύναμη που μπορούν να εμπιστευθούν στην αποφασιστική προώθηση των αναδιαρθρώσεων που έχει ανάγκη το κεφάλαιο για να ξεπεράσει την κρίση.
Από την πλευρά τους, το ΠΑΣΟΚ και κυρίως η ΔΗΜΑΡ αξιοποίησαν τη διαφωνία τους στον τρόπο εφαρμογής της απόφασης για την ΕΡΤ για να θέσουν συνολικότερο ζήτημα λειτουργίας της συγκυβέρνησης. Ζήτησαν να αναβαθμιστούν στη διακυβέρνηση και να επικαιροποιηθεί ή μεταξύ τους προγραμματική συμφωνία, σαν όρος για να διατηρηθεί η κυβερνητική συνοχή. Μετά από τρεις διαδοχικές συναντήσεις των πολιτικών αρχηγών, η ΔΗΜΑΡ απέσυρε τελικά τα στελέχη της από τη συγκυβέρνηση, συνεχίζει όμως να τη στηρίζει, όπως η ίδια λέει.
ΝΔ και ΠΑΣΟΚ έχουν ήδη δρομολογήσει ανασχηματισμό για νέο κυβερνητικό σχήμα, με αναβάθμιση του ΠΑΣΟΚ και του Ε. Βενιζέλου, κατά πάσα πιθανότητα σε θέση αντιπροέδρου. Τα δύο κόμματα ανακοίνωσαν επίσης ότι θα υπογράψουν νέα προγραμματική συμφωνία.
Τι είναι αυτό που όξυνε τον ενδοκυβερνητικό ανταγωνισμό; Ενα το κρατούμενο, η προσπάθεια του ΠΑΣΟΚ και ιδιαίτερα της ΔΗΜΑΡ να αντιμετωπίσουν πιέσεις πολιτικού κόστους και τον περιορισμό του, από τη συμμετοχή του στην εφαρμογή των αντιλαϊκών μέτρων και να παραμείνουν υπολογίσιμες δυνάμεις, στη διάθεση της αστικής διαχείρισης. Αυτά όλα εξελίσσονται στο φόντο της οικονομικής καπιταλιστικής κρίσης και το βάθος της σε Ελλάδα και Ευρωζώνη, η διαχείριση της οποίας επιβάλλει το επόμενο διάστημα να παρθούν νέα μέτρα σε βάρος του λαού.
Πάνω εκεί εκφράζονται αντιθέσεις και κόντρες από τα αστικά κόμματα και τις άλλες δυνάμεις τις διαχείρισης, τόσο για το μείγμα των μέτρων, όσο και για τον τρόπο που αυτά θα πλασαριστούν στο λαό, προκειμένου να υπηρετηθεί αποτελεσματικότερα το γενικό συμφέρον της πλουτοκρατίας, που είναι ο κοινός τους στόχος. Οπως και να περάσουν οι αντιδραστικές ανατροπές με τις λιγότερες αναταράξεις για το αστικό σύστημα.
ΠΑΡΑ ΤΙΣ ΘΡΙΑΜΒΟΛΟΓΙΕΣ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ για «φως στο τούνελ», το ζόρι για ανάκαμψη της ελληνικής καπιταλιστικής οικονομίας παραμένει μεγάλο. Σύμφωνα με εκτιμήσεις του ΔΝΤ, η Ελλάδα θα χρειαστεί ίσως να καλύψει «χρηματοδοτικά κενά», ύψους 11 τουλάχιστον δισ. ευρώ μέχρι το 2016. Σ' αυτά προστίθενται τα νέα ελλείμματα που παράγουν οι αστοχίες στον προϋπολογισμό.
Ηδη από τις διαβουλεύσεις με την τρόικα προκύπτει ζήτημα επιβίωσης του ΕΟΠΥΥ (χρέη πάνω από 1,2 δισ. ευρώ το 2013, σύμφωνα με υπολογισμούς), λόγω της κρατικής υποχρηματοδότησης, νέων αντιασφαλιστικών μέτρων, με μείωση συντάξεων, νέων φορολογικών μέτρων σε βάρος των λαϊκών στρωμάτων. Οι 15.000 απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων μέχρι το τέλος του 2014, εκκρεμούν.
Βάσει της συμφωνίας με την τρόικα, η κυβέρνηση θα πρέπει ακόμα να επιταχύνει το πρόγραμμα των ιδιωτικοποιήσεων, πάνω στο οποίο εκφράζονται ανταγωνισμοί από μονοπωλιακούς ομίλους και ιμπεριαλιστικά κέντρα, αλλά και διαφορετικές απόψεις μέσα στην κυβέρνηση, όπως ήταν για παράδειγμα η διαφωνία της ΔΗΜΑΡ στον τρόπο της παραπέρα ιδιωτικοποίησης του ΟΛΠ ΑΕ. Συναφές με τα παραπάνω και συνολικά με τη διαχείριση της καπιταλιστικής κρίσης, είναι και το ζήτημα του χρέους. Το ΔΝΤ απειλεί με διακοπή της χρηματοδότησης του ελληνικού δανείου από τον Ιούλη και ζητάει να γίνει νέο «κούρεμα», με τη συμμετοχή των κρατών μελών της Ευρωζώνης, που αντιδρούν.
Μπροστά σ' αυτές τις «προκλήσεις» για τα αστικά κόμματα, εμφανίζονται μεταξύ τους διαφορές, ακόμη και αντιθέσεις, παρά τη γενική συμφωνία στη στρατηγική γραμμή υπέρ της πλουτοκρατίας, με επίκεντρο όπως φαίνεται και στον τρόπο άσκησης της διακυβέρνησης, αλλά και ποιο κυβερνητικό σχήμα μπορεί με τη μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα να βγάλει την καπιταλιστική οικονομία από την κρίση και να σταθεροποιήσει το αστικό σύστημα από τους κραδασμούς, με δεδομένα τα μέτρα που έρχονται.
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΘΟΛΟΥ ΤΥΧΑΙΑ Η ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ που κλιμακώθηκε από τους ιμπεριαλιστικούς Οργανισμούς (ΕΕ - ΔΝΤ) τις τελευταίες μέρες προς την ελληνική κυβέρνηση, για να διασφαλίσει την πορεία των συμφωνημένων καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων με οποιοδήποτε τρόπο. Οπως δεν ήταν τυχαία και τα εκβιαστικά διλήμματα που έσπερνε τις προηγούμενες μέρες η ΝΔ, ότι τυχόν κυβερνητική κρίση θα μπορούσε να τινάξει στον αέρα το πρόγραμμα χρηματοδότησης και να βουλιάξουν τα προσδοκώμενα έσοδα από τον τουρισμό, αν γίνουν εκλογές.
Σε δελτίο ειδήσεων τηλεοπτικού σταθμού, σχολιάστηκε την Πέμπτη το βράδυ ότι η αποχώρηση της ΔΗΜΑΡ από την κυβέρνηση θα δημιουργήσει πρόβλημα στην εξέλιξη του προγράμματος των αντιλαϊκών μεταρρυθμίσεων, επειδή έως τώρα «ήταν η αριστερή φωνή της κυβέρνησης». Αυτά τα ψευδεπίγραφα χαρακτηριστικά προσπαθεί να ενισχύσει στην προπαγάνδα της η ΔΗΜΑΡ, κατηγορώντας τη ΝΔ για απαξίωση των θεσμών και της δημοκρατίας, για έλλειψη «προοδευτικότητας» στον τρόπο που προωθεί τις μεταρρυθμίσεις για το κεφάλαιο, τις οποίες όμως δεν αμφισβητεί.
Βάζει δηλαδή θέμα διαφορετικού τρόπου εφαρμογής του ίδιου μείγματος διαχείρισης, ανταγωνιστικά και προς τον ΣΥΡΙΖΑ, που προσπαθεί να συγκροτήσει τον άλλο πόλο στη διαχείριση, υπερασπιζόμενος ένα μείγμα με περισσότερο κράτος στην υπηρεσία της καπιταλιστικής ανάπτυξης. Περιφερειακά του πόλου που συγκροτείται με πυρήνα τη ΝΔ, κινούνται δυνάμεις από τους λεγόμενους «ανεξάρτητους» βουλευτές, πολλοί από τους οποίους (π.χ. Λοβέρδος) έχουν εκφράσει την επιθυμία να συμμετέχουν ακόμα και σε κυβέρνηση με τη ΝΔ και άλλες δυνάμεις.
Με αφορμή την αποχώρηση της ΔΗΜΑΡ από τη συγκυβέρνηση, στελέχη της επέκριναν ανοιχτά τον Φ. Κουβέλη, υπονοώντας ότι θα δώσουν ακόμα και στήριξη στο νέο κυβερνητικό σχήμα ΝΔ - ΠΑΣΟΚ. Ο ΣΥΡΙΖΑ από την πλευρά του, κατέβασε ακαριαία τους τόνους της κριτικής προς τη ΔΗΜΑΡ και την κάλεσε να πάει «μέχρι τέλους» τη διαφωνία της με τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, θέλοντας να τη ρυμουλκήσει -ολόκληρη ή ένα μέρος της- στον πόλο της διαχείρισης όπου ο ίδιος φιλοδοξεί να πρωταγωνιστήσει.
ΟΙ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ ΣΤΟ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ ΤΗΣ ΔΗΜΑΡ, το νέο κυβερνητικό σχήμα και το συνέδριο της ΝΔ στα τέλη της επόμενης βδομάδας, είναι παράγοντες που θα επιδράσουν στην αναμόρφωση του πολιτικού σκηνικού, με όλα τα κόμματα της διαχείρισης να προσπαθούν να χειραγωγήσουν το λαό με ψευτοδιλήμματα. Για παράδειγμα, ο ΣΥΡΙΖΑ έριξε το σύνθημα «λιτότητα ή δημοκρατία», για να συγκαλύψει τον ταξικό χαρακτήρα της πολιτικής της κυβέρνησης και να σύρει το λαό να παλεύει για αναμόρφωση των θεσμών στο αστικό σύστημα, με την αυταπάτη ότι έτσι θα βρει διέξοδο από την κρίση.
Με το ψευτοδίλημμα «δημοκρατία - αυταρχισμός» έπαιξε και η ΔΗΜΑΡ στην περίπτωση της ΕΡΤ. Ενώ με αφορμή το λεγόμενο «αντιρατσιστικό» νομοσχέδιο, κατηγόρησε τη ΝΔ για εξαρτήσεις από «ακροδεξιές ομάδες» στο εσωτερικό της και τη Χρυσή Αυγή, ενισχύοντας την αντίληψη ότι η ίδια διαθέτει το αναγκαίο άλλοθι του προοδευτισμού, για να περάσουν ευκολότερα τα μέτρα που έχει ανάγκη το κεφάλαιο. Για παράδειγμα, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ συμφωνούσαν στον πυρήνα του αντιμεταναστευτικού, που ήταν η ενσωμάτωση των επικίνδυνων κατευθύνσεων της ΕΕ για ποινικοποίηση της διαφορετικής άποψης για τα ιστορικά γεγονότα, διαφωνούσαν όμως και εδώ για τον τρόπο που θα προωθούνταν και θα εξειδικεύονταν αυτές οι ρυθμίσεις.
Πάνω σε τέτοια ζητήματα σήκωναν πλαστά τείχη ανάμεσα στην «πρόοδο» και την «αντίδραση». Το ίδιο έκανε και ο ΣΥΡΙΖΑ με αιχμή την ΕΡΤ, επαληθεύοντας ότι είναι βασικός πυλώνας στην αναμόρφωση του πολιτικού σκηνικού και προσπαθεί να κυριαρχήσει στο χώρο της σοσιαλδημοκρατίας. Στον ίδιο χώρο, κινήσεις κάνουν επίσης το ΠΑΣΟΚ και η ΔΗΜΑΡ, από κοινού και χώρια, ενώ τώρα η ΔΗΜΑΡ επιδιώκει να αποφύγει την ταύτιση με τον πόλο που συγκροτούν η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ.
Μέσα σ' αυτό το σκηνικό, παλιοί και νέοι «σωτήρες» παίρνουν θέση για να χειραγωγήσουν το λαό. Ο ΣΥΡΙΖΑ προβάλλει την κυβερνητική αστάθεια σαν ευκαιρία να αναδειχτεί ο ίδιος στο τιμόνι της διαχείρισης, καλλιεργώντας αυταπάτες στο λαό ότι η διέξοδος στα προβλήματά του βρίσκεται στην κυβερνητική εναλλαγή και στην επιλογή άλλου μείγματος διαχείρισης.
Η κριτική του ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση θυμίζει τον αλήστου μνήμης δικομματικό καβγά μεταξύ ΠΑΣΟΚ - ΝΔ. Επιβεβαιώνεται ότι η μετατροπή του ΣΥΡΙΖΑ σε κλώνο του ΠΑΣΟΚ είναι σε πλήρη εξέλιξη και ολοκλήρωση. Ως ένας από τους δύο πόλους του συστήματος, μιλάει καθαρά πλέον στο όνομα των μεταρρυθμίσεων, δηλαδή των αναγκαίων αναδιαρθρώσεων προς όφελος του κεφαλαίου για την εξασφάλιση της κερδοφορίας του, που υλοποιείται πάντα με τσάκισμα των εργαζομένων.
ΤΩΡΑ ΕΙΝΑΙ Η ΩΡΑ οι εργαζόμενοι να δυναμώσουν τον αγώνα τους, ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική και τα νέα μέτρα που είναι προ των πυλών. Ο λαός δεν έχει περιθώριο να πέσει στην παγίδα των παλιών και νέων σωτήρων, των μεταμφιέσεων του πολιτικού συστήματος, που τον οδηγούν σε νέα αδιέξοδα.
Λύση για το λαό δεν είναι ούτε ο ανασχηματισμός της σημερινής κυβέρνησης, ούτε κάποια άλλη κυβέρνηση «σωτήρων», που θα υποκλίνεται στους νόμους του σάπιου συστήματος και του μονόδρομου της ΕΕ. Ο λαός μπορεί να βάλει τη σφραγίδα του στις εξελίξεις, να δυναμώσει τον αγώνα του ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις, στις απολύσεις, στη φοροληστεία. Να συμπορευτεί με το ΚΚΕ για την ενίσχυση της Λαϊκής Συμμαχίας, την εργατική - λαϊκή εξουσία. Να στηρίξει την πρόταση του ΚΚΕ, τη μοναδική ρεαλιστική πρόταση για φιλολαϊκή διέξοδο από την κρίση.
Το πραγματικό δίλημμα είναι: Λαϊκή Συμμαχία της εργατικής τάξης, των μικρών επαγγελματιών, των φτωχών αγροτών, των νέων και των γυναικών από τις λαϊκές οικογένειες, συμπόρευση με το ΚΚΕ για φιλολαϊκή διέξοδο από την κρίση ή υποταγή στο σημερινό δρόμο ανάπτυξης που οδηγεί το λαό σε ακόμη μεγαλύτερη χρεοκοπία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου