Αστικός Τύπος για ΚΚΕ: Στεναχώρια και άρθρα καρμπόν

 M.M.E.

Είναι εντυπωσιακή η ομοιότητα των άρθρων που δημοσιεύονται σε ορισμένες γνωστές και μη εξαιρετέες κυριακάτικες εφημερίδες για το ΚΚΕ. 

Ίδιο περιεχόμενο, πανομοιότυπες εκφράσεις, ρεπορτάζ που «ρέουν» με ολόιδιο τρόπο σα να είναι γραμμένα από το ίδιο χέρι.

Κεντρική ιδέα όλων είναι η δήθεν απογοήτευση επειδή το ΚΚΕ μετά το 19ο Συνέδριό του δεν αλλάζει πολιτική. 

Από εκεί και πέρα τη σκυτάλη παίρνουν οι ολόιδιοι χαρακτηρισμοί, τα ίδια επίθετα και η συνήθης σεναριολογία, πανομοιότυπη και αυτή, γύρω από πρόσωπα και καταμερισμούς. 

Όλα γραμμένα με πανομοιότυπο περιεχόμενο στις περισσότερες εφημερίδες. 

Φτάνουν μάλιστα στο σημείο να ισχυρίζονται ότι ένα μέλος του ΠΓ είναι δήθεν αυτό που αποφασίζει τι γίνεται και τι δε γίνεται στο Κόμμα και ότι ένα άλλο μέλος του ΠΓ ήταν τάχα επικεφαλής όλων των επιτροπών του Συνεδρίου! Ενώ στο Συνέδριο εκλέχτηκαν ξεχωριστές επιτροπές και με διαφορετική σύνθεση για το πρόγραμμα, το καταστατικό, την πολιτική απόφαση. 

Και άλλες εφημερίδες κρίνουν, φαίνεται, εξ ιδίων τα αλλότρια, δηλαδή με βάση τα αστικά κόμματα που εξυμνούν, όταν γράφουν για «ισχυρούς» παράγοντες που καθορίζουν τη «γραμμή» κ.ά. 

Το ΚΚΕ δεν είναι σαν τα αστικά κόμματα. Συζητά και αποφασίζει συλλογικά για όλα.

Γνωρίζουμε ότι το ΚΚΕ αποτελεί καρφί στο μάτι των αστών. 

Μας κάνει όμως εντύπωση, πώς γίνεται αστικές εφημερίδες και δημοσιογράφοι που επιτίθενται στο ΚΚΕ κατηγορώντας το ότι «καταπνίγει τις διαφορετικές γνώμες και τη σύνθεση απόψεων» και λέγοντας συχνά-πυκνά ότι στο ΚΚΕ επικρατεί «ομοφωνία νεκροταφείου», όπως έκαναν πρόσφατα με αφορμή και την ομόφωνη υιοθέτηση του νέου Προγράμματος, του καταστατικού και της Πολιτικής Απόφασης στο 19ο Συνέδριο, να επιδεικνύουν οι ίδιοι τέτοια ομοφωνία ως προς την παρουσίαση του ΚΚΕ. Είναι μια ακόμα έκφραση της σύμπνοιας της αστικής τάξης απέναντι στον ταξικό της εχθρό ή μήπως κυκλοφορεί από χέρι σε χέρι ένα σκονάκι με συγκεκριμένους χαρακτηρισμούς και υποτιθέμενες πληροφορίες για την κατάρτιση άρθρων για το ΚΚΕ;

Πάντως, είτε έτσι είτε αλλιώς, η ταχτική τους είναι πες πες στο τέλος κάτι θα μείνει.