Τον κάρφωσε κιόλας η Ιστορία στον πάσσαλο της ατίμωσης…

Η καρδιά κρεμασμένη στο Ευρωκοινοβούλιο
προς τιμήν του αντικομμουνιστή Χάβελ...

Τη Δευτέρα 17 Δεκέμβρη, το κτίριο του Ευρωκοινοβουλίου στις Βρυξέλλες «στολίστηκε» με μια μεγάλη φωτεινή καρδιά προς τιμήν του Βάτσλαβ Χάβελ, του αντικομμουνιστή και πρωτεργάτη της αντεπανάστασης στην Τσεχοσλοβακία, ο οποίος πέθανε σε ηλικία 75 ετών πριν από ένα χρόνο. Όπως ανακοίνωσαν μάλιστα οι Ευρωπαίοι ιμπεριαλιστές, η καρδιά αντιπροσωπεύει το ενδιαφέρον του Χάβελ για τα ανθρώπινα δικαιώματα, την ειρήνη και τη δημοκρατία και τον αγώνα του ενάντια στα ολοκληρωτικά καθεστώτα...

Ας δούμε όμως τις ημέρες και τα έργα του Χάβελ και γιατί οι ιμπεριαλιστές της ΕΕ έχουν ανάγκη να τον

τιμούν... Εμφανιζόμενος κατά τη λεγόμενη «Άνοιξη της Πράγας» το 1968, πρωταγωνίστησε στη συγκεκριμένη απόπειρα ανατροπής του Σοσιαλισμού, που παρουσιάστηκε με το οπορτουνιστικό προσωπείο του «σοσιαλισμού με ανθρώπινο πρόσωπο». Ήταν επίσης συνδιαμορφωτής της πολιτικής διακήρυξης «Χάρτα 77», η οποία, στο όνομα του «εκδημοκρατισμού», αξιοποιήθηκε από τους ιμπεριαλιστές για ενίσχυση των αντεπαναστατικών δυνάμεων στο εσωτερικό της Τσεχοσλοβακίας. Από το 1968 έως το 1989 ο Χάβελ περιόδευσε ανά τον κόσμο παρουσιαζόμενος ως «διανοούμενος αγωνιστής» και εξαπέλυε συκοφαντίες εναντίον του Σοσιαλισμού. Φυσικά, εξαργύρωσε τα χρόνια που «αγωνιζόταν», καθώς το 1989, μετά την ολοκλήρωση της αντεπανάστασης στην Τσεχοσλοβακία, υπήρξε ο πρώτος πρόεδρος της χώρας. Μετά τη διάσπασή της το 1993 σε Τσεχία και Σλοβακία διετέλεσε πρόεδρος της πρώτης έως το 2003. Δρομολόγησε την ένταξη της Τσεχίας στο ΝΑΤΟ το 1999 και στην ΕΕ το 2004.

Στην εικοσαετία που πέρασε από την ανατροπή του Σοσιαλισμού, ο τσέχικος λαός «απολαμβάνει» τους καρπούς της καπιταλιστικής παλινόρθωσης για την οποία πάλεψε ο Χάβελ. Απολαμβάνει «τα δικαιώματα που στερούσαν στο λαό οι κομμουνιστές» όπως το «δικαίωμα» στην ανεργία, τη φτώχεια και την ανασφάλεια. Απολαμβάνει τη «δημοκρατία» (π.χ. απαγόρευση της Κομμουνιστικής Ένωσης Νεολαίας Τσεχίας) και την «ελευθερία» (π.χ. κομμουνιστές δάσκαλοι διώκονται γιατί λένε στους μαθητές ότι οι Ναζί εκτέλεσαν τους Πολωνούς στρατιώτες στο Κατίν). Για τους ιμπεριαλιστές ο Χάβελ ήταν ένα από τα καλύτερα παιδιά... Για τους εργαζόμενους από την άλλη, ιδιαίτερα αυτούς που ζουν σήμερα στην πρώην Τσεχοσλοβακία μέσα στη φτώχεια και πεθαίνουν από το κρύο, θανάσιμος εχθρός...

ΥΓ:
Βεβαίως, ο Χάβελ έχει εξασφαλισμένη θέση… Στον πάσσαλο της ατίμωσης τον κάρφωσε κιόλας η Ιστορία. Εκεί ίσως συναντήσει τους εξολοθρευτές της Παρισινής Κομμούνας, καθώς και άλλους αντεπαναστάτες, για τους οποίους ο Μαρξ είχε αφιερώσει τα λόγια αυτά. Και πράγματι …από εκεί δεν μπορούν να λυτρώσουν τον Χάβελ και τους ομοίους του «μήτε όλες οι προσευχές των παπάδων τους».

902.gr