«Κι οι δάσκαλοι της νεολαίας γδαρτάδες... »

Ανακοίνωση με αφορμή ένα κείμενο πανεπιστημιακών 

«Κι οι δάσκαλοι της νεολαίας γδαρτάδες,

κόβουν στα μέτρα τους μαθητάδες,

κάθε σημαίας πλαισιώνουν τους ιστούς,

με ιδεώδεις υποτακτικούς,

που είναι στο μυαλό νωθροί,

μα υπακοή έχουν περισσή,

τους έχω βαρεθεί»

(Wolf Biermann, Δημοσθένης Κούρτοβικ)

Με τους παραπάνω στίχους απαντά η «Δημοκρατική Πανεπιστημονική Κίνηση» του Πανεπιστημίου Πάτρας στους πανεπιστημιακούς που υπογράφουν το παρακάτω κείμενο:

«Πριν ακριβώς από 40 χρόνια, φθινόπωρο του 1972, οι φοιτητές όλων των Σχολών του Πολυτεχνείου και άλλων ΑΕΙ ζητούσαν εκλογές στους φοιτητικούς Συλλόγους, τις οποίες παρεμπόδιζε με κάθε μέσο η χούντα. Σήμερα, κομματικές παρατάξεις φοιτητών, με τη συμπαράσταση μελών ΔΕΠ, παράνομα και με τη βία διαλύουν συνεδριάσεις πανεπιστημιακών οργάνων και παρεμποδίζουν τις εκλογές για τα Συμβούλια Ιδρύματος στα ΑΕΙ. Συνάδελφοί μας που αντιδρούν σε όλα αυτά υφίστανται προγραφές. Ανεξάρτητα από τη συμφωνία ή τη διαφωνία μας με τους νόμους 4009/2011 και 4076/2012 για τα πανεπιστήμια, λέμε προς όλους ότι δεν υπάρχουν δημοκρατικά επιχειρήματα για αντιδημοκρατικές πρακτικές. Αυτό που γεννιέται σήμερα είναι ένα τέρας που θα καταβροχθίσει και το Πανεπιστήμιο και ολόκληρη την κοινωνία».

Αθλια αντιστροφή της Ιστορίας

Η ανακοίνωση της ΔΗΠΑΚ του Πανεπιστημίου Πάτρας έχει ως εξής:

«Η μνήμη πρέπει να σβήσει, να παραχαραχθεί, να αποδομηθεί. Τα γεγονότα να απογυμνωθούν από το ιστορικό τους πλαίσιο, να γίνουν επεισόδια σαπουνόπερας. Η Ιστορία να υποταχθεί στα κελεύσματα υποταγής και εξανδραποδισμού της νεολαίας και του λαού μας. Να προσαρμοστεί στη "δημοκρατία" των αγορών, της καθεστηκυίας τάξης, της νομιμοφροσύνης και της "κοινωνικής συνοχής"- μακροημέρευσης της κοινωνικής αδικίας και της εκμετάλλευσης.

Το κείμενο που συνυπογράφουν δεκάδες πανεπιστημιακοί, μεταξύ των υπογραφόντων και ορισμένοι από το Πανεπιστήμιο Πατρών και υποψήφιοι του Συμβουλίου Ιδρύματος, επιχειρεί μια άθλια αντιστροφή τόσο της Ιστορίας όσο και της σύγχρονης πραγματικότητας. Το "ψήφισμα" που προβάλλεται απλόχερα και αφιλοκερδώς από τους μεγαλοεκδότες των ΜΜΕ αποτελεί μνημείο αυλοκολακείας, υποκρισίας, και πάνω απ' όλα ιστορικής λαθροχειρίας.

Μας πληροφορούν οι υπογράφοντες ότι οι φοιτητές τον Οκτώβρη του '72 ζητούσαν (sic) εκλογές στους συλλόγους τους. Η αλήθεια είναι ότι οι φοιτητές από τις αρχές του 1972 απαίτησαν και αγωνίστηκαν για το δικαίωμα στον ελεύθερο συνδικαλισμό μέσα από δημοκρατικές διαδικασίες (συγκρότηση συλλόγων, εκλογή εφορευτικών επιτροπών από τους συλλόγους, εκλογή προέδρου των συνελεύσεων από τις ίδιες τις συνελεύσεις κ.ά.).

Στα τέλη του '72, ένα χρόνο πριν τη λαϊκή εξέγερση του 1973, γίνονται "εκλογές" με όρους της χούντας τις οποίες οι φοιτητικοί σύλλογοι (σε Αθήνα, Πάτρα και αλλού) ΚΑΤΑΓΓΕΛΛΟΥΝ και καλούν σε αποχή και κινητοποιήσεις. Η εκλογική παρωδία αποκαλύφθηκε, τα σχέδια της χούντας κατέρρευσαν και η μαζικοποίηση και συσπείρωση στο στρατόπεδο του αντιδικτατορικού κινήματος αυξήθηκε. Ο κρατικός και παρακρατικός μηχανισμός επιβολής της ΝΟΜΙΜΟΤΗΤΑΣ θα οργίαζε στη συνέχεια. Ωστόσο, ο δρόμος για τη λαϊκή εξέγερση που θα ακολουθούσε είχε ανοίξει... Οσο για την τότε "πνευματική ελίτ" (τη δόξα της οποίας ζηλεύουν από όσο φαίνεται από τα γραφόμενά τους οι σημερινοί υπογράφοντες) έψελνε ύμνους στη ΝΟΜΙΜΟΦΡΟΣΥΝΗ, κατακεραύνωνε τις βίαιες μειοψηφίες, τον κομματισμό, ανησυχούσε για της πατρίδας το χαμό καλώντας τις δυνάμεις της τάξης να παρέμβουν!

Οι υπογράφοντες, ανιστόρητοι, άσχετοι ή συνειδητοί παραχαράχτες, μικρή σημασία έχει, με περισσή κουτοπονηριά ανησυχούν καθώς όπως δηλώνουν "Αυτό που γεννιέται σήμερα είναι ένα τέρας που θα καταβροχθίσει και το Πανεπιστήμιο και ολόκληρη την κοινωνία." Και, καθώς δεν θέλουν να δουν στο πρόσωπο του "τέρατος", τη δικτατορία των αγορών (μονοπωλίων), τον ιμπεριαλισμό, την Ευρωπαϊκή Ενωση και τους πολιτικούς τους εκφραστές, αυτούς δηλαδή που σπέρνουν τη φτώχεια και τον αυταρχισμό, κατασκευάζουνε, για να ερμηνεύσουν τα "φαινόμενα", μάγισσες και δόλιες μειοψηφίες για την πυρά...

Να ξέρουν όμως πως όσους φακούς αντιστροφής του ειδώλου και να βάλουν, ο λαός και η νεολαία βλέπουν το πραγματικό "τέρας" όπως βλέπουν και τους λακέδες του. Το αντικρίζουν καθημερινά στα εκατομμύρια ανέργων, στους πεινασμένους, το βλέπουν στα παιδιά που λιποθυμούν από πείνα μέσα στα σχολεία, το βλέπουν στα δίδακτρα που έρχονται, στην ανεργία, στο βάθεμα των ταξικών φραγμών. Και θα το ανατρέψουν».