Γιατί τσακώνονται για το χρέος;

-- Τι κρύβει ο τσακωμός Ευρωζώνης - ΔΝΤ για τη διαχείριση του ελληνικού χρέους;

Τις τελευταίες μέρες δυναμώνει η κόντρα Ευρωζώνης - ΔΝΤ για τη διαχείριση του ελληνικού χρέους. Τα παζάρια για το συμβιβασμό, συνδέονται από τους ίδιους με την εκταμίευση της δόσης των 31,5 δισ. ευρώ, στο πλαίσιο της ελεγχόμενης ελληνικής χρεοκοπίας. Οι εξελίξεις τροφοδοτούν αντικειμενικά τις διεργασίες για αναμόρφωση του πολιτικού σκηνικού στη χώρα μας, στη βάση της διαμάχης μεταξύ μερίδων της πλουτοκρατίας και κομμάτων για το μείγμα της αστικής διαχείρισης. ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ αξιοποιούν τους υπαρκτούς ανταγωνισμούς μεταξύ των ιμπεριαλιστικών κέντρων, αλλά και τις αντιθέσεις στο εσωτερικό τους, για να προπαγανδίσουν υπέρ της μιας ή της άλλης μορφής διαχείρισης της κρίσης, καλώντας το λαό να σηκώσει σημαίες ξένες προς τα συμφέροντά του. Το ΔΝΤ και οι ΗΠΑ λένε «κούρεμα» του ελληνικού χρέους και χαλάρωση της λιτότητας στην Ευρωζώνη. Στον αντίποδα, η Γερμανία λέει αυστηρή λιτότητα και διαχείριση του χρέους με τρόπο που δεν επιβαρύνει την οικονομία της, η οποία δείχνει ήδη σοβαρά σημάδια κόπωσης.

Πυρήνας των αντιθέσεων είναι η διαχείριση της κρίσης που βαθαίνει και η προσπάθεια κάθε καπιταλιστικής χώρας να διασφαλίσει τη μικρότερη δυνατή ζημία για τα δικά της μονοπώλια. Για παράδειγμα, η Γερμανία και μια ομάδα χωρών γύρω από αυτή, έχουν επιλέξει για την ώρα την ελεγχόμενη χρεοκοπία κρατών που είναι σε βαθιά κρίση, όπως η Ελλάδα, η Πορτογαλία, η Ισπανία και άλλες. Αρα καλούνται να επωμιστούν μεγαλύτερο μέρος της ζημιάς από την ελεγχόμενη καταστροφή κεφαλαίου στην Ελλάδα και αλλού, με αρνητικές επιπτώσεις στο ευρώ ως διεθνές αποθεματικό νόμισμα, με δεδομένο ότι η κρίση επιδεινώνεται. Τέτοια καταστροφή συνεπάγεται το νέο «κούρεμα» του ελληνικού χρέους που βρίσκεται στα χέρια της ΕΚΤ - δηλαδή των κεντρικών τραπεζών των κρατών της Ευρωζώνης - και των κυβερνήσεων στα κράτη μέλη. Το ΔΝΤ - άρα και ανταγωνιστικές προς τη Γερμανία οικονομίες, όπως αυτή των ΗΠΑ, των χωρών της Λατινικής Αμερικής, της Ρωσίας κ.ά. - δε θέλει για την ώρα διάλυση της Ευρωζώνης, προκειμένου η παγκόσμια οικονομία να αποφύγει μεγαλύτερες περιπέτειες. Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο συμμετέχει στα δανειακά προγράμματα της ελεγχόμενης χρεοκοπίας κρατών όπως η Ελλάδα.

Ταυτόχρονα όμως, τα κράτη που χρηματοδοτούν το ΔΝΤ δεν είναι διατεθειμένα να στερούν χρήματα από τη δική τους αστική τάξη για να στηρίξουν ένα συνασπισμό κρατών, από τον οποίο επωφελείται κυρίως μια ανταγωνίστρια καπιταλιστική οικονομία, αυτή της Γερμανίας. Στην προκειμένη περίπτωση, αρνούνται να επωμιστούν για λογαριασμό των δικών τους μονοπωλίων μεγαλύτερο βάρος από την ελεγχόμενη καταστροφή κεφαλαίου στην Ελλάδα και καλούν τη Γερμανία να το κάνει. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο το ΔΝΤ προειδοποιεί με διακοπή της συμμετοχής του στο δανειακό πρόγραμμα, αν δεν υπάρξει ολοκληρωμένη συμφωνία για τη διαχείριση του ελληνικού χρέους, που με τα σημερινά δεδομένα δεν είναι βιώσιμο, σύμφωνα με τα κριτήρια που βάζει το ΔΝΤ. Από εδώ προκύπτει και η κόντρα, που μεταφράζεται σε κωλυσιεργία για την εκταμίευση της δόσης.

Είναι φανερό ότι ο τσακωμός τους δεν γίνεται για τα λαϊκά συμφέροντα, αλλά για τα μονοπώλια που ο καθένας εκπροσωπεί και για το μείγμα διαχείρισης της κρίσης, που τους δυσκολεύει επειδή είναι βαθιά και συγχρονισμένη και δεν μπορούν να την ξεπεράσουν με τα εργαλεία του παρελθόντος. Το γεγονός εξάλλου ότι το νέο «κούρεμα» του ελληνικού χρέους μπαίνει επίμονα σαν αίτημα από καπιταλιστικά κράτη ανταγωνιστικά προς τη Γερμανία, δείχνει ότι από πίσω υπάρχουν συγκρουόμενα συμφέροντα μερίδων της αστικής τάξης. Με αυτά τα τμήματα των αστών, ο λαός δεν έχει κανένα λόγο να ταυτιστεί, να συμπαραταχθεί με το ένα ή το άλλο ιμπεριαλιστικό στρατόπεδο, όπως τον καλούν να κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ, οι Ανεξάρτητοι Ελληνες και άλλοι. Συμφέρον του λαού είναι να σταθεί άφοβα απέναντι στα μονοπώλια και την εξουσία τους, να απορρίψει την τρομοκρατία τους, να τα πολεμήσει και να τα γκρεμίσει. Με τη δική του εξουσία να αποδεσμεύσει τη χώρα από την ΕΕ και να διαγράψει μονομερώς το χρέος.