Ο δικός τους μονόδρομος δεν είναι και του λαού

ΤΙ ΣΧΕΣΗ ΕΧΕΙ ΤΟ ΚΚΕ Μ' ΑΥΤΟΥΣ?

Δεν είναι - πλέον - μυστικό ότι ο ΣΥΡΙΖΑ στηρίχτηκε και από συγκεκριμένα επιχειρηματικά συμφέροντα και συγκεκριμένα από εκείνο το τμήμα της αστικής τάξης που πόνταρε σ' αυτόν για την αναστήλωση της σοσιαλδημοκρατίας, σαν δύναμη που, σε σύγκριση και με τη ΝΔ, μπορεί καλύτερα να χειριστεί και να μανιπουλάρει τη λαϊκή δυσαρέσκεια και οργή. 

Αλλωστε, καλύτερα απ' όλους αυτοί γνωρίζουν τι ξημερώνει στο λαό.

Γνωρίζουν ότι η οργή του θα πάρει ακόμα μεγαλύτερες διαστάσεις, αφού όπως και να διαχειριστεί το πολιτικό τους προσωπικό την κρίση που βαθαίνει, το μόνο βέβαιο είναι ότι αυτή η διαχείριση θα είναι αντιλαϊκή. 

Από αυτή τη σκοπιά, δεν προκαλεί έκπληξη η κραυγαλέα υποστήριξη του ΣΥΡΙΖΑ απ' τον γνωστό και μη εξαιρετέο Κουρή και τον εκδοτικό του όμιλο, με πρώτη την εφημερίδα «Αυριανή». 

Προσθέτοντας ένα ακόμα πρωτοσέλιδο στο ...άλμπουμ με τις εκδόσεις που αφιέρωσε εξολοκλήρου στο ΣΥΡΙΖΑ, η εφημερίδα κυκλοφόρησε το Σάββατο με τίτλο «Ο λαός αύριο βάζει τέλος στη λαίλαπα του μνημονίου που κατέστρεψε τη χώρα - ΤΟ ΠΟΤΑΜΙ ΔΕΝ ΓΥΡΙΖΕΙ ΠΙΣΩ», συνοδεύοντας το πρώτο θέμα με δύο φωτογραφίες του Τσίπρα, με τα χέρια ψηλά, να χαιρετά συγκέντρωση του ΣΥΡΙΖΑ. Η πορεία του Κουρή και της «Αυριανής» είναι γνωστή στους παροικούντες την Ιερουσαλήμ, όπως και το τι είδους συμφέροντα προωθούσε κάθε φορά μέσω της εφημερίδας του. 

Ας το πάρουν σοβαρά υπόψη τους όσοι θέλουν να βγάλουν αντικειμενικά συμπεράσματα για το πώς εξελίσσεται και το ποιον εξυπηρετεί η αναμόρφωση του πολιτικού σκηνικού. Η στήριξη εκδοτικών συγκροτημάτων, όπως αυτό του Κουρή, στον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και η μαζική μετακίνηση στελεχών από το μηχανισμό του ΠΑΣΟΚ στον ΣΥΡΙΖΑ είναι ενδεικτικά των διεργασιών που εξελίσσονται στο παρασκήνιο και πίσω από την πλάτη του λαού.

***

Παπαγεωργίου Βασίλης

«Βροχή» τα ερωτήματα και οι δήθεν απορίες, χτες, από τους δημοσιογράφους του «Μέγκα» στον εκπρόσωπο του ΚΚΕ, στα πρώτα «πάνελ» μετά το κλείσιμο της κάλπης. Μεγαλοστελέχη του σταθμού, που χύνουν χολή για το ΚΚΕ και τους λαϊκούς αγώνες, προσπαθούσαν με καταιγισμό ερωτήσεων και παρεμβάσεων να αποδείξουν ότι η πολιτική του ΚΚΕ είναι λάθος, αφού δεν επιδοκιμάστηκε στις εκλογές από το λαό και άρα πρέπει να αλλάξει. Ορισμένα από όσα ακούστηκαν ήταν και τα εξής: «Σας πέρασε από το μυαλό ότι μπορεί να κάνετε και λάθος;», «Κάνατε μια πρόταση. Αν παίρνατε παραπάνω θα είχατε δίκιο. Πήρατε παρακάτω, άρα έχετε άδικο», «Ενδεχομένως θα πρέπει να αναθεωρήσετε την πολιτική σας», «'Η η πρόταση ήταν λάθος, ή ήταν κάτι λάθος στην επικοινωνία». Η αποθέωση ήρθε από την Τρέμη, η οποία επικαλέστηκε τον Μπρεχτ για να υποδείξει στο ΚΚΕ ότι «όταν μια παράσταση δεν προσελκύει το κοινό, αλλάζεις την παράσταση και όχι το κοινό»! Η διάθεσή τους να συνδράμουν την προσπάθεια συνολικά του αστικού συστήματος να αποκηρύξει τις επεξεργασίες και τη συλλογικά αποφασισμένη στρατηγική του ΚΚΕ, με στόχο να το βάλουν στο χέρι και να το κάνουν κόμμα της διαχείρισης, βγάζει μάτι. Γι' αυτό ανάγουν το εκλογικό ποσοστό σε απόλυτο κριτήριο της «ορθότητας» ή όχι της πολιτικής του κάθε κόμματος, σαν να μην εξυπηρετεί αυτή συγκεκριμένα ταξικά συμφέροντα, σαν η πολιτική συμπεριφορά του λαού να διαμορφώνεται χωρίς την παρέμβαση του αστικού συστήματος και των μηχανισμών του. Η αποκάλυψη για όλους αυτούς ήρθε όταν ο εκπρόσωπος του ΚΚΕ τούς έβαλε το ερώτημα: Οταν το 2009 το ΠΑΣΟΚ πήρε 44% και εκλέχτηκε στην κυβέρνηση, το ΚΚΕ μίλησε για πόλεμο που θα κλιμακωθεί σε βάρος του λαού. Ποιανού η πολιτική επιβεβαιώθηκε; Του ΠΑΣΟΚ, που πήρε 44% και τσάκισε το λαό, ο οποίος τώρα το τιμωρεί και εκλογικά, ή του ΚΚΕ; Κατά το αναμενόμενο, απάντηση δεν πήρε. Τα τσακάλια της δημοσιογραφίας κατάπιαν τη γλώσσα τους...

***

Γρηγοριάδης Κώστας

Ο Κύρκος Δοξιάδης γράφει στην κυριακάτικη «Αυγή» για το φόβο «της αριστεράς για την εξουσία», προσπαθώντας να καθησυχάσει τους ομόσταβλούς του, που προφανώς εκφράζουν ανησυχίες και φόβους για το ενδεχόμενο να κυβερνήσουν. Αυτός ο εσωτερικός διάλογος στον ΣΥΡΙΖΑ είναι δικό τους θέμα. Δε θα είχαμε κανένα λόγο να ασχοληθούμε, εάν δεν προσπαθούσε ο Κ. Δοξιάδης να απαντήσει στους ομοϊδεάτες του, χρησιμοποιώντας το ΚΚΕ και λέγοντας ότι αν το ΚΚΕ «αποκτούσε την πλειοψηφία στο "αστικό" κοινοβούλιο θα βρισκόταν σε αμηχανία υπαρξιακών διαστάσεων» γιατί τάχα θεωρεί ότι ο κοινοβουλευτισμός δεν το αφορά ως κόμμα... Ο Κ. Δοξιάδης και ο ΣΥΡΙΖΑ γνωρίζουν πολύ καλά ότι μια τέτοια πλειοψηφία του ΚΚΕ θα σήμαινε μια ισχυρή λαϊκή πλειοψηφία έτοιμη για σύγκρουση και ρήξη με τα μονοπώλια και τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς και σ' αυτό το δρόμο θα προχωρούσε. Οπως ξέρει καλά ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα επιθυμούσε ακόμα και να εξαφανιστεί κοινοβουλευτικά το ΚΚΕ, αφού δεν μπορεί να το μετατρέψει σε συνιστώσα του, προκειμένου να μην το έχει απέναντί του. Κανένα υπαρξιακό πρόβλημα δε θα είχε το ΚΚΕ. Τα υπαρξιακά προβλήματα τα έχουν αυτοί που τάζουν στο λαό ευημερία χωρίς σύγκρουση με την ΕΕ και τα μονοπώλια, γνωρίζοντας ταυτόχρονα ότι δεν μπορούν να του προσφέρουν ούτε την ελάχιστη ανακούφιση. Τα υπαρξιακά δημιουργούνται όταν άλλα λες στα μπαλκόνια και άλλα στα σαλόνια της πλουτοκρατίας και του G20, για να πείσεις τους άμεσα ενδιαφερόμενους ότι είσαι ικανός διαχειριστής των υποθέσεών τους. Οταν καλλιεργείς αυταπάτες για να σύρεις το λαό που δείχνει τάσεις χειραφέτησης σε νέα ενσωμάτωση και ήττα. Αυτό το ρόλο έπαιξε και παίζει ο ΣΥΡΙΖΑ. Και επειδή είναι κόμμα στρατηγικά δεσμευμένο στην ευρωένωση και αντικειμενικά δεσμευμένος απέναντι στους καπιταλιστές, είμαστε σίγουροι ότι κανένα υπαρξιακό ζήτημα δεν αντιμετωπίζει, όταν κοροϊδεύει χυδαία το λαό.

***

Μια επιχείρηση αποπροσανατολισμού του λαού στήθηκε χτες όλη μέρα από τα τηλεπαράθυρα, με στόχο να κρυφτούν οι αιτίες των προβλημάτων του, κατ' επέκταση και οι αντίπαλοί του. Στον ΑΝΤ1, μεταξύ άλλων, ο πρώην κυβερνητικός εκπρόσωπος Παντελής Καψής, επιχειρηματολογώντας για τη σημασία που έχει μια «ισχυρή κυβέρνηση», υπογράμμιζε ότι ήδη αυτό που συμβαίνει αποτελεί μια δόση χρεοκοπίας, αναφέροντας ως παράδειγμα την κατάσταση στα νοσοκομεία όπου - συμπλήρωνε - αναβάλλονται χειρουργεία και δεν υπάρχουν φάρμακα. Ετσι, με ένα «μαγικό ραβδάκι» εξαφανίστηκε η αλήθεια και επιστρατεύτηκε ξανά ο μπαμπούλας της χρεοκοπίας (όπως θα συνεχιστεί και το επόμενο διάστημα): Κρύφτηκε ότι τα νοσοκομεία καρκινοβατούν λόγω της λεηλάτησής τους από την επιχειρηματική δραστηριότητα αφού ιδιώτες που κυνηγούν το κέρδος τα προμηθεύουν και φάρμακα και αναλώσιμα και εξοπλισμό, λόγω της συνειδητής κρατικής υποχρηματοδότησης, λόγω του εγκληματικού «κουρέματος» των αποθεματικών τους (στο πλαίσιο του PSI) κ.τ.λ. Κρύφτηκε ότι τα αδιέξοδα για τα νοσοκομεία έχουν ξεκινήσει εδώ και πολύ καιρό, είναι αποτέλεσμα μιας σχεδιασμένης παρέμβασης που εγκαταλείπει την Υγεία όμηρο των πολυεθνικών. Οπως βέβαια κρύφτηκε και το ότι με μια «ισχυρή κυβέρνηση» που θα στηρίζει τα μονοπώλια, τα προβλήματα των νοσοκομείων όχι απλά δε θα λυθούν αλλά θα γιγαντωθούν. Γι' αυτό, καμιά αναμονή: Τώρα συσπείρωση και πάλη με το ΚΚΕ για την προστασία της ίδιας μας της ζωής.

***

Αθροίζοντας μήλα με πορτοκάλια, οι εκπρόσωποι του ΣΥΡΙΖΑ έλεγαν χτες πως η πλειοψηφία ψήφισε αντιμνημονιακά. Στο ερώτημα για το αν θα συμμετάσχει το κόμμα τους σε μια κυβέρνηση με ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, απαντούσαν αρνητικά. Στο επόμενο ερώτημα για το αν μια ενδεχόμενη συμμετοχή της ΔΗΜΑΡ σε μια κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ και ΝΔ την καθιστά «μνημονιακή» δύναμη, οι απαντήσεις ήταν άλλα αντ' άλλων. Οταν μάλιστα οι δημοσιογράφοι παρατηρούσαν ότι η συμμετοχή της ΔΗΜΑΡ σε συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ - ΝΔ αλλάζει τους συσχετισμούς υπέρ των κομμάτων του μνημονίου, τα λέει στις αναλύσεις του ο ΣΥΡΙΖΑ και άλλοι, υψώνοντας πλαστές διαχωριστικές γραμμές ανάμεσα στα κόμματα του «ευρωμονόδρομου», εκεί οι εκπρόσωποί του κατάπιναν τη γλώσσα τους. Πρόκειται για αποθέωση του καιροσκοπισμού και πλήρη κατάρρευση της «αντιμνημονιακής» γραμμής, πάνω στην οποία στήριξαν την προεκλογική τους εκστρατεία τα κόμματα που πίνουν νερό στο όνομα της ΕΕ. Ανάλογα με το πώς βολεύει την κυρίαρχη προπαγάνδα, τα κόμματα αυτά μεταπηδούν από το μνημόνιο στο αντιμνημόνιο, δείχνοντας πως τέτοιος διαχωρισμός δεν υπάρχει στην πραγματικότητα και πως κριτήριο της πολιτικής κάθε κόμματος είναι η στάση του απέναντι στην αντιλαϊκή στρατηγική της ΕΕ και των μονοπωλίων. Εκεί ταυτίζονται όλοι τους, πλην ΚΚΕ, ανεξάρτητα από τις επιμέρους διαφορές και τους κομματικούς ανταγωνισμούς τους.

***

«Το πρόβλημα είναι ότι ζούμε με δανεικά», ήταν η σταθερή επωδός σε πολλά πάνελ, από εκπροσώπους της «αγοράς» και των αστικών κομμάτων. Επιχείρημα που είναι σίγουρο ότι άμεσα θα επιστρατευτεί από πολλούς (όπως γινόταν και το προηγούμενο διάστημα), «κεντροδεξιούς» και «κεντροαριστερούς», όψιμους «υπερασπιστές» του λαού. Κι αυτό συμβαίνει όχι μόνο στο πλαίσιο αποσιώπησης των πραγματικών αιτιών της κρίσης, αλλά και ενώ οι ίδιοι που καταγγέλλουν «τα δανεικά» στηρίζουν την πολιτική που και τα αυξάνει και διαλύει τις παραγωγικές δυνατότητες της χώρας. Ο λαός να βγάλει τα συμπεράσματά του για όσους από τη μία καταγγέλλουν γενικά «τα δανεικά» κι από την άλλη βγάζουν αφρούς όταν ακούν το ΚΚΕ να ζητά έξοδο από την ΕΕ με μονομερή διαγραφή του χρέους και λαϊκή εξουσία. Και βγάζουν αφρούς γιατί στο βάθος δε δίνουν δεκάρα για το χρέος της χώρας (άλλωστε, ο λαός είναι που το φορτώνεται και το αποπληρώνει) αλλά και γιατί η πρόταση του ΚΚΕ είναι η μόνη που θα επιτρέψει στο λαό να σταθεί στα δικά του ποδάρια, αξιοποιώντας και αναπτύσσοντας τις παραγωγικές δυνατότητες της πατρίδας του. Γι' αυτό και η επίθεση στο ΚΚΕ θα μεγαλώσει, με κάθε τρόπο: Για να κρυφτεί η πραγματική διέξοδος για το λαό μας.

***

Μιλώντας χτες σε τηλεοπτικούς σταθμούς, ο Π. Σκουρλέτης, εκπρόσωπος Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ, είπε ότι «αν θέλουμε η χώρα να έχει ισχυρή διαπραγματευτική φωνή θα έπρεπε όλοι να επιθυμούν την ύπαρξη μιας ισχυρής αντιπολίτευσης, κάτι που θα ωφελήσει και τη χώρα και τη δημοκρατία», αποκλείοντας τη συμμετοχή του ΣΥΡΙΖΑ σε κυβέρνηση συνεργασίας με τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ. Τα ίδια πάνω - κάτω είπε και ο Αλ. Τσίπρας στις δηλώσεις του για το αποτέλεσμα. Δύο παρατηρήσεις: Πρώτον, ο ΣΥΡΙΖΑ ανακάλυψε ξαφνικά ότι ένα κόμμα μπορεί να κατεβαίνει στις εκλογές όχι απαραίτητα για να γίνει κυβέρνηση, ή να συμμετάσχει σε μια συγκυβέρνηση, αλλά και για να είναι αντιπολίτευση. Το ΚΚΕ έλεγε ότι στην όποια (αντιλαϊκή) συγκυβέρνηση δημιουργηθεί, ο ρόλος του είναι στην αντιπολίτευση μαζί με το λαό. Γι' αυτή του τη θέση λοιδορήθηκε, συκοφαντήθηκε και πολεμήθηκε, επειδή τάχα δε θέλει να κυβερνήσει, άρα δεν υπάρχει λόγος να ψηφιστεί. Στην επιχείριση αυτή συμμετείχε και ο ΣΥΡΙΖΑ από πρωταγωνιστικό πόστο. Δεύτερον: Ο ΣΥΡΙΖΑ εγγυάται ότι θα παίξει ρόλο αντιπολίτευσης ενισχυτικά στην «επαναδιαπραγμάτευση» του μνημονίου που θα κάνει η «μνημονιακή» κατά τον ίδιο κυβέρνηση! Αρα, θα είναι εκεί για να κρατάει «δημιουργικά» τα μπόσικα, σαν αντιπολίτευση που θέλει να βοηθήσει την κοινή για όλα τα κόμματα - πλην ΚΚΕ - υπόθεση της διαχείρισης της κρίσης, σε συνεννόηση με εταίρους και δανειστές. Από μια τέτοια κυβέρνηση και μια τέτοια αντιπολίτευση ο λαός μόνο χαμένος θα βγει. Από σήμερα κιόλας να περάσει στην αντεπίθεση, οργανωμένα και αποφασιστικά, χωρίς αυταπάτες και αναμονή για τα χειρότερα που έρχονται. Ο ρόλος του ΚΚΕ στο πλευρό του και στην πρωτοπορία της πάλης του θα είναι καθοριστικός.

***

Το «φάσμα της ακυβερνησίας» φοβάται πιο πολύ ο Κ. Μητσοτάκης γιατί, όπως είπε, θα συνοδευτεί από απρόβλεπτη «κοινωνική αναταραχή». Εκφράζοντας ως συνήθως τα γενικότερα συμφέροντα της πλουτοκρατίας, ο πρώην πρωθυπουργός στη δήλωση που έκανε μετά την άσκηση του εκλογικού δικαιώματος δήλωσε ότι «η πρωτιά της ΝΔ δεν ασφαλίζει μόνο απλώς λύση σε διάρκεια χρόνου, αλλά προπαντός δίνει αυτό που περισσότερο από οτιδήποτε άλλο χρειάζεται ο τόπος: Δυνατότητα να σχηματισθεί κυβέρνηση». Και συμπλήρωσε με νόημα: «Γιατί το φάσμα της ακυβερνησίας, εγώ το έχω δηλώσει επανειλημμένως, είναι αυτό που με τρομάζει περισσότερο, γιατί θα συνοδευτεί από κοινωνική αναταραχή και ποιος ξέρει πού θα φθάσει». Είναι φανερό ότι αυτό που τους ανησυχεί πιο πολύ δεν είναι βέβαια η απειλή της «ακυβερνησίας» - αφού κυβέρνηση συνεργασίας θα συγκροτηθεί με τον έναν ή τον άλλον τρόπο. Αυτό που φοβούνται είναι μια παρατεταμένη «πολιτική αστάθεια» που θα επιτρέπει στο λαό να παρεμβαίνει ολοένα και πιο έντονα στις εξελίξεις. Αυτή είναι η πραγματική απειλή και αυτή θα επιχειρήσουν να εξουδετερώσουν το επόμενο διάστημα, να τσακίσουν δηλαδή και να καθυποτάξουν το λαό. Στο χέρι των εργαζομένων και των άλλων λαϊκών στρωμάτων είναι να τους χαλάσουν τα σχέδια. Η «πολιτική σταθερότητα» σε συνθήκες κυριαρχίας των μονοπωλίων σημαίνει κόμματα και κυβερνήσεις ικανές να τσακίζουν το λαό με λιτότητα και μέτρα. Ο λαός δεν έχει τίποτα να φοβηθεί από μια ενδεχόμενη αστάθεια του αστικού πολιτικού συστήματος. Συμφέρον του είναι να προετοιμάζεται από τώρα, ώστε να μπορεί να παρέμβει πρωταγωνιστικά και να καθορίσει αυτός τις εξελίξεις, έχοντας στο πλευρό του και στην πρωτοπορία της πάλης του το ταξικό κίνημα και το ΚΚΕ.