Οσο η καπιταλιστική κρίση βαθαίνει, τόσο φουντώνει το κύμα σκόπιμης καλλιέργειας αυταπατών για «το νέο άνεμο» που δήθεν πνέει στην Ευρωπαϊκή Ενωση μετά την εκλογή του Ολάντ στη Γαλλία. Ενας - ένας οι στυλοβάτες του αντεργατικού ευρωενωσιακού οικοδομήματος συστρατεύονται στην επιχείρηση παραπλάνησης των λαών της ΕΕ. Στη χώρα μας, τη δουλειά αυτή έχουν αναλάβει εργολαβικά ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ, ενώ δειλά - δειλά ακολουθούν ΝΔ και ΔΗΜΑΡ, σε μια προσπάθεια να παγιδεύσουν τους εργαζόμενους και κυρίως να πείσουν ότι η ΕΕ είναι μονόδρομος και πως η μόνη «σωτηρία» είναι «μέσα στο κλουβί της ΕΕ», όπως είπε και ο Κυρ. Μητσοτάκης.
Με αφορμή, μάλιστα, τη συνάντηση Ολάντ - Μέρκελ η Συνομοσπονδία Ευρωπαϊκών Συνδικάτων (ΣΕΣ), στην οποία ανήκει και η δική μας ΓΣΕΕ, έσπευσε να δηλώσει άκρως ευχαριστημένη ότι «έχουμε παρατηρήσει μια αλλαγή τόνου και το περιεχόμενο του λόγου ορισμένων Ευρωπαίων ηγετών και είμαστε ευτυχείς...», για να προσθέσει ότι η συνάντηση «θα βοηθήσει την Ευρώπη να θέσει και πάλι στο προσκήνιο την ανάπτυξη και σηματοδοτούν μια στροφή μακριά από τη δημοσιονομική λιτότητα και μόνο»!
Να, λοιπόν, τι μας λέει το συνδικαλιστικό ιερατείο της Ευρωένωσης. Η «ανάπτυξη» θα έρθει με τα χέρια της Μέρκελ και του Ολάντ. Αυτοί θα κάνουν τη στροφή από τη δημοσιονομική λιτότητα. Οι εργαζόμενοι να αναθέσουν στους πολιτικούς φορείς του κεφαλαίου το έργο της εξόδου από την καπιταλιστική κρίση. Ποια μπορεί όμως να είναι η «ανάπτυξη» που θα γίνει με τα χέρια της Μέρκελ και του Ολάντ; Τι μπορεί να σημαίνει για τους εργαζόμενους και τους λαούς της ΕΕ, η «στροφή από τη δημοσιονομική λιτότητα» υπό την καθοδήγηση της καπιταλιστικής Γερμανίας και Γαλλίας και συνολικά των ευρωπαϊκών μονοπωλίων; Δεν μπορεί να σημαίνει παρά την εφαρμογή της ίδιας αντεργατικής πολιτικής με «άλλο μείγμα», όπως πολλές φορές λένε. Την ίδια επώδυνη και καταστροφική πολιτική για τα λαϊκά στρώματα με άλλη ταμπέλα, όπως και αν την ονομάσουν.
Αλλωστε, η ίδια η ΣΕΣ, όπως και πολλοί ηγετικοί κύκλοι στην ΕΕ, οικονομικοί και πολιτικοί εδώ και αρκετό καιρό σκιαγραφούν τα μέσα με τα οποία θα επέλθει αυτή η στροφή. Στην ίδια ανακοίνωση της ΣΕΣ ως τέτοια προτείνει: «Επενδύσεις μέσω ενεργοποίησης ορισμένων οικονομικών μέσων (φόροι επί των χρηματοοικονομικών συναλλαγών, ομόλογα ευρώ, επαναπροσδιορισμό του ρόλου της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων)». Πρόκειται για καραμπινάτα καπιταλιστικά εργαλεία, βγαλμένα - όπως και τα μνημόνιά τους - από τα ίδια κέντρα εξουσίας που εξυπηρετούν τα ίδια αντιλαϊκά συμφέροντα.
Μάλιστα, η ΣΕΣ συνοδεύει τις προτάσεις αυτές με την εξής περίφημη διατύπωση: «Περιθώρια ελιγμών είναι δυνατά»! Πράγματι, όλα τα παραπάνω δεν είναι τίποτα περισσότερο από ελιγμούς. Ελιγμοί πρωτίστως οικονομικοί αλλά και πολιτικοί. Ελιγμοί που θα επιτρέψουν στο ευρωενωσιακό κεφάλαιο να ξεφύγει από την κρίση, φορτώνοντας τα βάρη στους εργαζόμενους, να αντιμετωπίσει - έστω προσωρινά - τις αντιφάσεις του συστήματος, να ισορροπήσει τους οξείς ανταγωνισμούς που βάζουν σε δοκιμασία τη σταθερότητα του ευρωενωσιακού οικοδομήματος και ταυτόχρονα να επιτρέψουν στους πολιτικούς εκπροσώπους του και διαχειριστές τους να παγιδεύσουν και πάλι τους λαούς. Είναι ακριβώς οι ίδιες παγίδες που οι εγχώριοι διαχειριστές (ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ) στήνουν στους εργαζόμενους, πλασάροντας την «επαναδιαπραγμάτευση», το «πάγωμα», την «απαγκίστρωση». Ολοι τους όμως και όλες οι εκδοχές οδηγούν στο ίδιο αποτέλεσμα: Στον αφοπλισμό του λαού, στην παραπλάνηση και στην εξουδετέρωση κάθε αντίστασης στα νέα εξίσου καταστροφικά σενάρια. Και αυτό οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να το επιτρέψουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου