Οχι μόνο τις ψήφους του Καμμένου θα δεχτεί αλλά «και την Αλέκα πρωθυπουργό»...

Μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα συνέντευξη παραχώρησε στο tvxs.gr, προχτές, ο Αλέξης Τσίπρας. Εκεί, λοιπόν, ανάμεσα σε άλλα ενδιαφέροντα δήλωσε: «Εάν, όμως, παρ' όλα αυτά, εμείς, ως Αριστερά, καταθέσουμε την πρότασή μας και χρειαζόμαστε πέντε ψήφους του Καμμένου και έρθει να μας τις δώσει ως ανοχή ή ως στήριξη δε θα τον πετάξουμε, δε θα του πούμε δεν τις θέλουμε...».

Μάζευε κι ας είν' και ρώγες! Οχι μόνο τις ψήφους του Καμμένου θα δεχτεί αλλά «και την Αλέκα πρωθυπουργό», λέει, «αν το ΚΚΕ δώσει στήριξη σε μια τέτοια κυβέρνηση».

Να λοιπόν τι κυβέρνηση θέλει. Κυβέρνηση με τον Καμμένο. Τόσο προοδευτική και αριστερή. Κυβέρνηση με ένα απόκομμα της ΝΔ, ένα κόμμα του κεφαλαίου, της ΕΕ, των ιμπεριαλιστικών συμμαχιών με Ρωσία, Κίνα, κ.λπ. Λες και αυτά τα κράτη θα βοηθήσουν την Ελλάδα ανιδιοτελώς και δε θα λεηλατήσουν μεγάλο κομμάτι του πλούτου της σε ενέργεια, μεταφορές, λιμάνια κλπ...

Ο Αλ. Τσίπρας έχει πει πως θέλει «αντιμνημονιακή» κυβέρνηση με πυρήνα την αριστερά. Με τον Καμμένο συμμαχίες λοιπόν...

Αλλά είναι και πολύ γαλαντόμοι και μοιράζουν από τώρα υπουργεία και πρωθυπουργούς. Ο Αλ. Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ στον ύπνο τους καρβέλια ονειρεύονται. Νομίζουν πως θα βάλουν το ΚΚΕ στο χέρι. Το έχουν πει κατ' επανάληψη άλλωστε πως θέλουν την τρίτη θέση και το ΚΚΕ όσο γίνεται πιο κάτω για να το εξαναγκάσουν να συμπράξει στην «κυβέρνησή τους». Αλλά το ΚΚΕ δεν το έβαλαν στο χέρι οι αστοί, θα το βάλουν οι γιαλαντζί τα τσιράκια τους;

Βεβαίως, στη συνέχεια ο Ν. Βούτσης το έκανε ακόμη πιο θεαματικό. Είπε πως θα ζητήσουν ανοχή ή στήριξη από τον Καμμένο σε περίπτωση που πάρουν αυτοδυναμία! Μα αφού θα πάρουν αυτοδυναμία τι το θέλουν το ΚΚΕ στην κυβέρνηση και μοιράζουν πρωθυπουργίες; Κοροϊδεύουν το λαό με αυτοδυναμία και τις μοιρασιές για πρωθυπουργίες κ.λπ.

Να, λοιπόν, που είναι αναξιόπιστοι, καιροσκόποι, αφερέγγυοι για το λαό. Να που η πολιτική τους είναι προδοτική για τις ελπίδες του για καλύτερες μέρες.

Η αγωνία του για την Ευρωζώνη

Για ποιο λόγο όμως ο Καμμένος με το γνωστό φιλομονοπωλιακό του πρόγραμμα θα στήριζε μια κυβέρνηση του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ; Ισως γιατί, όπως έχει δηλώσει, «υπάρχουν συγκλίσεις στο οικονομικό πρόγραμμα» των δύο κομμάτων. Ισως και συμμεριζόμενος την αγωνία του Αλ. Τσίπρα, που επίσης δήλωσε ότι το «διακύβευμα σήμερα είναι τι θα κάνουμε τελικά με την Ευρωζώνη και με τη θέση μας στη Ευρώπη». Και ίσως γιατί ο Καμμένος γνωρίζει καλά ότι η αστική εξουσία που με αφοσίωση υπηρετεί ο ίδιος πολλά χρόνια δε διατρέχει κανενός είδους κίνδυνο από κυβερνήσεις σαν αυτή που οραματίζεται ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ.

Το ομολόγησε και ο Αλ. Τσίπρας: «Εξουσία, ξέρετε, είναι κάτι πολύ πιο σύνθετο από τη διακυβέρνηση. Τη διακυβέρνηση μπορείς να την πάρεις με την ψήφο (...) αλλά την εξουσία δεν την παίρνεις έτσι εύκολα (...) Η δυνατότητα η Αριστερά να βρεθεί στην κυβέρνηση είναι συνυφασμένη με την ανάπτυξη του λαϊκού κινήματος, του μαζικού κινήματος. Εμείς λοιπόν σήμερα έχουμε τη δυνατότητα να ζητάμε ψήφο εξουσίας και να μη μας περνάνε για τρελούς, αλλά να μας παίρνουν στα σοβαρά, ακριβώς γιατί δύο χρόνια τώρα είχαμε το λαό στους δρόμους»...

Εδώ η επιστήμη σηκώνει τα χέρια ψηλά! Ποιος τα λέει αυτά; Ο επικεφαλής ενός σχήματος που καθησυχάζει το λαό με αυταπάτες ότι τα μονοπώλια μπορεί να χαλιναγωγηθούν από μια κυβέρνηση με σθένος και ικανότητες που δε διέθεταν οι προηγούμενες. Που εκθειάζει κεντροαριστερές κυβερνήσεις μέχρι και τον σοσιαλδημοκράτη Γάλλο Ολάντ. Ο επικεφαλής ενός σχήματος που ανοιχτά έχει εκφράσει την έχθρα του στους ταξικούς αγώνες. Αλλοτε χαρακτηρίζοντάς τους «εξαλλοσύνες», άλλοτε εκφράζοντας ανησυχία για την αναταραχή στους τόπους δουλειάς και πάντα ομνύοντας στην «κοινωνική συνοχή», δηλαδή την υποταγή της εργατικής τάξης στους εκμεταλλευτές της. Που τα κάνει πλακάκια στα συνδικάτα με τις παρατάξεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, συμβάλλοντας στη διατήρηση των συσχετισμών που κατά τ' άλλα υποτίθεται ότι θέλει να ανατρέψει. Που αναγορεύει σε κίνημα τους «αγανακτισμένους» στις πλατείες, οι οποίοι είχαν σύνθημα «έξω τα κόμματα, έξω τα συνδικάτα», που βάφτισε εξέγερση «την κουκούλα το Δεκέμβρη του 2008», ό,τι δηλαδή αφήνει στο απυρόβλητο την αστική εξουσία, αν δε ρίχνει νερό στο μύλο της.

Και ενώ τα κάνει όλα αυτά είχε το θράσος να συμπληρώσει στα παραπάνω: «Αυτό είναι που με στεναχωρεί, ότι η πολιτική που ακολουθεί η ηγεσία του ΚΚΕ οδηγεί το λαό στην κατάθλιψη και τον καναπέ»! Στην κατάθλιψη οδήγησαν τους λαούς οι ομοϊδεάτες του στη Γαλλία και στην Ιταλία, αφού τους παραμύθιασαν, όπως κάνει τώρα ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, ότι θα φέρουν τα πάνω κάτω και έφεραν το ένα αντιλαϊκό μέτρο μετά το άλλο, παροπλίζοντας το κίνημα και σκορπώντας απογοήτευση.

Β.