Λαό ραγιά θέλουν οι Πρετεντέρηδες

Το εγκώμιο του Ευ. Βενιζέλου έπλεξε χτες ο Γιάννης Πρετεντέρης από τη στήλη του στα «ΝΕΑ», παρουσιάζοντάς τον ως «επιλογή σταθερότητας» τόσο για το ΠΑΣΟΚ όσο και συνολικά για το πολιτικό σύστημα, βρίσκοντας αφορμή να αναπαράγει τη θεωρία των «δυο άκρων» για να φοβερίσει το λαό ότι επίκειται «χάος» και να συκοφαντήσει το εργατικό και λαϊκό κίνημα.

Λέει, μεταξύ άλλων, ο Γ. Πρετεντέρης: «Στις συνθήκες "άτυπου εμφυλίου" που ζει εδώ και δυο χρόνια η χώρα, η σταθερότητα του πολιτικού συστήματος αποτελεί πλέον τη θεμελιώδη (ίσως και τη μοναδική) εγγύηση της δημοκρατίας. Αυτή η σταθερότητα δεν είναι καθόλου αυτονόητη. Απειλείται οργανωμένα από δυνάμεις της άκρας Δεξιάς και της άκρας Αριστεράς που (με το πρόσχημα της οικονομικής κρίσης) προωθούν την πολιτική εκτροπή και τον εκτροχιασμό της χώρας».

***

Ο Γ. Πρετεντέρης ρίχνει νερό στο μύλο της συκοφάντησης και τρομοκράτησης

των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων, επιχειρώντας το τσουβάλιασμα του ΚΚΕ με άλλες ετερόκλητες δυνάμεις στο σακί της «άκρας αριστεράς» και ταυτίζοντας τους κομμουνιστές με τους φασίστες και οργανωμένες ομάδες του παρακράτους. Με τη «θεωρία των άκρων» ταυτίζει τους κομμουνιστές, που αγωνίζονται για τα εργατικά και λαϊκά δικαιώματα ενάντια στα συμφέροντα των μονοπωλίων και στην εξουσία τους, με μια σειρά ομάδες και παραομάδες εθνικιστών, φασιστών, παρακρατικών κλπ. που όχι μόνο δεν αντιπαλεύουν την αντιλαϊκή πολιτική, αλλά είναι απόλυτα ενταγμένοι στους μηχανισμούς της αστικής εξουσίας.

Και τι παρουσιάζει ως «αντίπαλο δέος στο χάος»; Τον (μοναδικό) υποψήφιο πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ, Ευ. Βενιζέλο, που έχει αποδείξει ότι σε όποιο πόστο κι αν τοποθετηθεί υπηρετεί με όλες του τις δυνάμεις την πολιτική υπέρ των μονοπωλίων, το σφαγιασμό των εργατικών και λαϊκών δικαιωμάτων στο βωμό της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας του κεφαλαίου.

***

Η «σταθερότητα» που προβάλλουν οι κονδυλοφόροι της αστικής εξουσίας αποτελεί τη «σταθερότητα και μονιμότητα» της πολιτικής που τσακίζει ανελέητα τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα. Τα συμφέροντα, όμως, του λαού δεν υπηρετούνται από μια τέτοια «σταθερότητα», δεν έχουν κανένα λόγο να ακολουθήσουν τον έναν ή τον άλλο αστό πολιτικό, το ένα ή το άλλο κόμμα της πλουτοκρατίας που τους εγγυάται εκ των προτέρων φτώχεια και εξαθλίωση. Μπροστά και στις εκλογές, ο λαός πρέπει να έχει ως μοναδικό κριτήριο τα δικά του συμφέροντα και να γυρίσει την πλάτη στις Σειρήνες που συκοφαντούν το εργατικό και λαϊκό κίνημα, τον δικό του, δηλαδή, αγώνα για τα σύγχρονα δικαιώματά του.

Δυστυχώς για τους Πρετεντέρηδες, ο λαός δεν θα τους ζητήσει την άδεια για ν' αλλάξει τη ζωή του.

Ε. Χ.